Bloggang.com : weblog for you and your gang
popangผู้มีความสนใจทุกอย่างภายใต้ดวงอาทิตย์
Group Blog
เกี่ยวกับบ้าน สวนและอื่นๆ
งานบ้านงานครัวall food1
>>>>>>เที่ยวนอกกรุงin the countryside
โปแป้งหมายักษ์Po-Pang Big Dog
Gallery of my own
เมนูง่ายๆ
eat out with popang
งานบ้านงานครัวall food2
งานบ้านงานครัวall food3
Baking / Dessert Directory
เมนูสำหรับสาวอยากผอม....
งานบ้านงานครัวALL FOOD4
Endless Breakfast
<<
ตุลาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
23 ตุลาคม 2552
จากน่าน...สู่ปารีส การสรุปทริป
All Blogs
ผลิดอกออกผลที่บ้านนาทุ่งเชือก...กับคนเดินทางเพื่อน้องที่อยู่ห่างไกล
สะบายดี...หลวงพระบาง....ตอนที่1
เกี่ยวกับการเดินทาง
ย้อนอดีต....ไปในพิพิธภัณฑ์เฮือนโบราณ....และแยกกาดต้นพยอม
ค่ำนี้...ที่บ้านสวน...สันผีเสื้อ......
เส้นฝ้าย ....ลาย....สี...ที่จอมทอง
..." เรือนคำเที่ยง"....ความงดงามของเรือนล้านนาอายุ160ปี
การเดินทางที่สังขละบุรี ( ตอนที่2 )การให้คือการรับ
ย่ำต๊อก กรุงเทพ ...กรุงเทพคือบ้านของเรา
เรื่องเล่าจากสังขละ...............
...........โต๋ เต๋เพชรบุรี.......
......เก็บตกปารีส... ( บันทึก )
โต๋เต๋ In Paris กับโปแป้ง
I love Paris in the Fall
เที่ยวเรื่อยเปื่อยที่เมืองต่างมิติ.........เมืองโบราณ
เดทนี้ที่อยุธยา
.....***ชวนไปตลาดกับโปแป้ง*****.......
เที่ยวสวนมะปราง บ้านไทยสบายและแกลอรี่กลางสวน
Come again Paris..ตอน...Lost in the Louvre
สนุกสามชุก ตลาดร้อยปี เมืองสุพรรณ......( ในโหมดทั่วไป )
ที่โรงเรียนบุฮม...อ.เชียงคาน จังหวัดเลย
จดหมาย....จาก....เชียงคาน ตอนที่3 ไปแจกของเด็ก
จดหมาย....จาก....เชียงคาน ตอนที่2
จากน่าน...สู่ปารีส การสรุปทริป
ใส่ผ้าถุง...นุ่งซิ่น ....กินข้าวนึ่งที่เมืองน่าน ตอนจบ...งดงามที่เมืองแพร่
ใส่ผ้าถุง นุ่งซิ่น กินข้าวนึ่ง ตอนที่5วัดภูมิทร์-พระธาตุแช่แห้งที่เมืองน่าน
วันหนึ่งในปารีส....กับตัวเอง
ใส่ผ้าถุง นุ่งซิ่น กินข้าวนึ่งตอนที่4..ขุนเขาแห่งปัวและต้นไม้จั๊กจี้
ใส่ผ้าถุง นุ่งซิ่น กินข้าวนึ่ง..ตอนที่3..หอศิลป์ริมน่านกับพี่วินัย ปราบริปู
ใส่ผ้าถุง นุ่งซิ่น กินข้าวนึ่งที่เมืองน่าน ตอนที่2ไปวัดไทลื้อ
ใส่ผ้าถุง นุ่งซิ่น กินข้าวนึ่ง.ที่เมืองน่าน......ตอน1สารบัญ
ไปเที่ยวงานตักบาตรดอกไม้...พระพุทธบาท...กันไหม?
ดูชีวิตของคนอื่น...ที่เขมร
สวนสวยและเวลาอันเป็นส่วนตัว..........
ไปเที่ยวไร่จิมทอมป์สัน......ประทับใจมากๆ
....วังน้ำเขียว.....ท่องเที่ยวโรแมนติกๆ......
Let's go อ่างศิลากันเถอะ...หาของขวัญจากทะเล
******........แล้วเราก็หลงรัก......บางปะอิน......******
โปสการ์ดจาก....... PrImo Posto..เขาใหญ่Thailand
สูดอากาศบริสุทธิ์ที่สุโขทัย - พิษณุโลก.......ทัวร์นกขมิ้นแบบโปแป้งๆ
งดงามที่สุดวันนี้ที่วัดศรีชุม.....สุโขทัย................
ไหว้องค์พระที่พระปฐมเจดีย์...ต้นฤดูหนาว
................เที่ยวท่องไป...ในอัมพวา.... ( ตลาด น้ำ )
....บ้านแม่น้ำ....รีสอร์ท.....ที่อัมพวา......โรแมนติกริมน้ำ.......
ไปวัดมเหยงค์
อยุธยา ...ภาคต่อ
..อยุธยา..เมืองเก่าของเราแต่ก่อน
จากน่าน...สู่ปารีส การสรุปทริป
เนื่องจากช่วงที่ผ่านมา เดือนสิงหาคม กลับจากน่านแล้วไปฝรั่งเศสต่อเลย
การเดินทางนั้นดีทั้ง2ทริป แม้ว่าจะไปในจุดมุ่งหมายที่ต่างกัน พอได้เห็นอะไรๆที่ต่างกันบ้าง
เพลงที่เปิดนี้เป็นเพลงที่เราได้ยินครั้งแรกที่วัดพระธาตุแช่แห้ง ชื่อเพลงซอผู้เฒ่าเกี้ยวสาว ของลุงคำผาย นุปิง ศิลปินแห่งชาติสาขาการแสดงขับซอพื้นบ้าน ปี2538 ปัจจุบันคุณลุงอายุ80กว่าเกือบ90นะคะ ยังคงเกี้ยวสาวต่อไป
มาดูกัน เรื่องราวของน่านกับปารีส
101 ชอมซาลิเซ่=ที่ตั้งร้านหลุยวิตตอง....ทางหลวงหมายเลข101=น่าน
น่าน แฟชั่นวีค.....
พ่อคำซอนและพ่อผัด ขับเพลงลื้ออยู่ที่วัดหนองบัว....ไม่ง้อสูท Hugo boss
ข้าวนึ่งหมูปิ้ง ปะทะแซนวิช บาเก็ต
มุมนึงในน่าน...มุมนึงในปารีส
ของใช้ของเขา-ของเรา
งานศิลป์ของเขา-งานศิลป์ของเรา
สถาปัตย์ของเขา-สถาปัตย์ของเรา
แสงแบบของเขา
แสงแบบของเรา
สาวน้อยของเรา
สาวน้อยของเขา
วิถีของเรา
ลูกยางนา จากหอศิลป์ริมน่าน
ไม่มีอะไรดีกว่า....ทุกสิ่งล้วนมีดีในตัวเอง...ขึ้นว่าเราจะมองเห็นหรือไม่
คนไทยทุกคน
ควรจะได้รับรู้ถึงความหมายและคุณค่าที่วิถีชนบท ดำรงอยู่
ในฐานะที่เป็นต้นกำเนิดของเราเอง เป็นรากเง่าของความเป็นไทย
เป็นที่เกิดของความคิด วิธีดำเนินชีวิต ความหวัง ความเชื่อ ความใฝ่ฝัน
ความกลัว หรืออุดมการณ์นานัปการ อันตกทอดสู่ปัจจุบัน
ทุกวันนี้ เมืองต่างจากชนบท
พื้นถิ่นกับความเป็นสากล ก็กลายเป็นสองสิ่งที่ไม่สามารถผสมผสานกัน
ในสภาพการณ์เช่นนี้ การเปลี่ยนแปลงจะต้องมาถึงในที่สุด
แต่คนไทยรู้จักตัวเองลึกซึ้ง พอเพียงหรือยัง
เข้าใจถึงความยิ่งใหญ่ที่ชนบทและสิ่งแวดล้อมทางเกษตรมีต่อตัวตนของเราเอง
ตระหนักถึงคุณวิเศษทางมรดก ทางจิตวิญญาณ อันไม่มีสิ่งใดเปรียบเทียบได้
หากมั่นใจว่ารู้กระจ่างแล้ว
เมื่อนั้น การละทิ้งไป ก็เป็นสิทธิอันชอบธรรม
อาจารย์เปรื่อง เปลี่ยนสายสืบ
Create Date : 23 ตุลาคม 2552
Last Update : 11 ธันวาคม 2554 18:41:41 น.
12 comments
Counter : 1521 Pageviews.
Share
Tweet
ชอบการเปรียบเทียบในแต่ละภาพครับคุณนก
เปรียนเทียบอาคารบ้านเรือน
ตึกและอาคารของฝรั่งเศส อาจอยู่มาแล้วหลายร้อยปี และ
นับจากวันนี้อาจอยู่ถึงพันปี เขาเข้าใจความอนิจจัง ความ
ไม่ยั่งยืนน้อยกว่าผู้คนของเรา ที่สามารถเข้าใจความไม่
เที่ยงแท้แน่นอนได้ดีกว่า เพราะเราไม่มีอาคารที่เก่าแก่
ขนาดนั้น อีกนัยหนึ่งเราพร้อมที่จะรื้อทิ้งของเก่าได้ในชั่ว
ข้ามคืน ความไม่จีรังยังยืนเป็นสิ่งที่เราคุ้นชิน
หากดูที่ข้าวของเครื่องใช้ ของเขาดูจะรับใช้ความคิดในเชิง
อุดมคติมากกว่า อย่างการออกแบบเครื่องแต่งกายให้สวย
งามอย่างถึงที่สุดที่มนุษย์จะบันดาลได้ ของเรามองที่
ประโยชน์ใช้สอย สิ่งใดที่รับใช้ได้ประโยชน์ในการดำรง
ชีวิต สิ่งนั้นจะคงอยู่อีกยาวนาน แต่ก็ไม่ได้ทอดทิ้งความ
คิดทางศิลปะ ดูอย่างการทอผ้าที่มีลวดลายและสีสันจับใจ
อ่านเรื่องที่คุณนกพูดถึงน่านแล้ว ทำให้น่านเป็นจังหวัดที่
ผมอยากไปเยือนมาที่สุดในขณะนี้ครับ
โดย:
Insignia_Museum
วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:20:17:58 น.
เพลงแบบนี้ หาฟังได้ยากนะคะ .. ขอบคุณที่มาแบ่งปัน..
.. เข้าใจคิดนะคะ .. เปรียบเทียบกันได้ด้วย.. น่าน & ปารีส
โดย:
poongie
วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:20:26:52 น.
"ไม่มีอะไรดีกว่า....ทุกสิ่งล้วนมีดีในตัวเอง...ขึ้นว่าเราจะมองเห็นหรือไม่"
เห็นด้วยอย่างยิ่ง ทุกสิ่งอย่างล้วนมีแง่งาม แต่บางครั้งเรามัวแต่หลงใหล และมองหาความงามจากสิ่งไกลตัวออกไป มองข้ามความงามของสิ่งละอันพันละน้อยรอบๆ ตัวเรา เราลืมเลือนตัวเรา แย่กว่านั้นบางคนกลับดูถูกดูแคลนว่าล้าสมัยว่าต้อยต่ำ คือดูถูกในพื้นฐานความเป็นมาของตัวเอง
หาใช่ว่าพี่จะต่อต้านสิ่งที่เรียกว่าล้ำสมัยจากต่างชาติ แน่นอนอย่างที่นกได้กล่าวไว้ทุกสิ่งอย่างล้วนมีดีในตัวเอง เพียงแต่อยากเน้นว่าอย่าลืมมองความงามของสิ่งรอบตัวที่สร้างและที่เป็นพื้นฐานของเราตามคำของอาจารย์ เปรื่อง ครับผม
สุดท้ายขอบอกว่าชอบทุกภาพที่นำมาเรียบเรียงครับผม
โดย:
bite25
วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:20:47:35 น.
พี่ชอบการเขียนและโพสต์รูปของนกจัง ดูแล้วนึกถึงบ้านเราเลย ดูกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง บ้านเราก้อมีเสน่ห์เนอะ
ปล. เห็นข้าวเหนียวหมูย่างแล้ว ออกมังสวิรัติเมื่อไหร่ทำกินทันทีเลยดีกว่า อยากกินมากกกกกก
โดย: พี่อุ้มจ๊ะ IP: 93.144.198.118 วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:21:08:08 น.
ชอบเพลงเหมือนกันน้องนก แต่ฟังได้ 30 วิ อ่ะ
สาวน้อยคนนี้มีมุมมองที่เป็นของตัวเองจริง ๆ ไม่เหมือน
ใคร และคิดว่าจะหาคนที่เหมือนได้ยากด้วยนะ ...
แสงแบบของเราดูสดใส และบริสทธิ์กว่าเยอะเนอะ น่านแฟชั่นวีค คงเตรียมง่ายกว่าแพรีสแฟชั่นวีคโข ส่วนอาหาร
คิดว่าต่อให้แซนด์วิชขึ้นชื่อขนาดไหน ก็เรียกน้ำย่อยสู้ข้าวเหนียวหมูปิ้งบ้านเราไม่ได้ .. พูดมาก็อยากได้ซักชุด
โดย:
Tristy
วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:21:22:49 น.
แต่สรุปก็ดีคนละแบบนะน้องนก ความเจริญในวัตถุก็ดี ความบริสุทธิ์แบบเรียบง่ายก็ดี ... ขอให้เราพอใจในสิ่งที่มี
อยู่ ก็คงสุขแล้ว ....
โดย:
Tristy
วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:21:28:34 น.
bonjour
สวัสดีทุกท่าน
วันนี้มาแปลกนะน้องสาวของเรา ไปทานอะไรมาหรือว่าทำบราวนี่เจ้ง ฮาครืน...........
โทษทีๆท่าทางทุกคนคุยเรื่องซีเรียส แล้วพี่จะเขียนเป็นกับเค้ามั๊ยเนี่ย ยิ่งฉลาดน้อยอยู่ด้วย
เอาหละ อะแฮ้ม..๑ ๒ ๓ พี่คงไม่คอมเม้น์ท ศิลปะ ประเพณีหรือวัฒนธรรมทั้งสองประเทศหรอกนะ เพราะเดี๋ยวยาว ฟังเพลงแล้วก็รู้สึกเฉยๆ อาจเป็นเพราะไม่ได้ฟังบ่อยหรือแถบจะไม่เคยฟังก็ว่าได้ แต่พออ่านที่นกอธิบายแล้วก็รู้สึกเย็นในทรวงอก มาตบทายด้วยบทความที่อาจาร์ยเปรื่องเขียน แล้วน้ำตาก็คลอ(เอาอีกแล้วเรา)เห็นหน้าท่าน เสียงท่านลอยมาเลย ความคิด ความหลังอะไรหลายๆอย่างก็ไหลผ่านมาทางรูขุมขนจนขนลุกซู่ ในความคิดของพี่สรุปว่า อะไรก็แล้วแต่ในโลกนี้ มันอยู่ที่ความพอ ความพอใจที่ตนมี ไม่มากไม่น้อย แค่พอทำให้เรามีความสุข สาธุ เช่นความสุขของนิ้วน้อยไหง
au revoir
โดย: ตู่อยู่ไไไกล (
ความสุขของนิ้วน้อย
) วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:22:24:56 น.
ตามมาเที่ยวครับ
โดย:
คนขับช้า
วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:5:22:21 น.
ชอบจังค่ะ
คิดๆตามคุณนก
ความงดงามของธรรมชาติ
ความงดงามของผู้คน
ความบริสุทธิ์ของวิถีชีวิต กำลังจะจางหายและถูกลืมเลือน
แต่ก็ค่อยอุ่นใจมานิดนึง
ที่ ททท. เพิ่งจะเล็งเห็น ชูโครงการท่องเที่ยววิถีไทย
ตอนนี้พวกฝรั่งเพื่อนพี่มันรู้จัก และอยากเที่ยวลาว เขมรมากกว่าเมืองไทยแล้วค่ะ
เฮ้อ
โดย:
blog..ชั้นเอง
วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:11:19:30 น.
เอาภาพมาเปรียบเทียบกันได้น่ารักดีค่ะ ให้ความรู้สึกแต่งต่างไปอีกแบบ
โดย:
plenaka
วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:11:15:44 น.
พอดีเป็นคนน่านคะ พอได้ดูการเปรียบเทียบของคุณแล้วชอบมากๆเลยคะ คิดถึงบ้านขึ้นมาเลย ฮ่าๆๆๆ ถึงแม้เราจะอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ที่มีสีเสียงแต่ก็ไม่ลืมวิถีชีวิตรากเหง้าของบรรพบุรุษ
โดย:
glamorousbuild
วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:18:18:17 น.
ดีมากเลยครับชอบมาก ๆ ครับ
โดย: ไท สงขลา IP: 222.123.139.239 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:16:16:29 น.
popang
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [
?
]
แม่โป-แป้ง confession of a happy housewife who working on her own way.....ถ้าเลือกได้ ขอเลือกเอาความสุขใจมาก่อนนะ
Friends' blogs
แม่สลิ่ม
ปูขาเก เซมารู
cadeau
lozocat
CandyBee
Ab Psy ReinDEAR++
BlogGang.com
ป้ามด
CrackyDong
Beebie
แม่เฮือน
Tristy
petunia lover
ผ้าไหมไทย
Ann Arbor
กิน ๆ เที่ยว ๆ
dailydelicious
tuktikmatt
Pastel pied
malarn cha
ช้อย
meawminami
savita29
Annijima
Webmaster - BlogGang
[Add popang's blog to your web]
Links
www.joyofbaking.com
www.donnahay.com
www.worldpressphoto.org
jamieoliver - Recipe
www.angeltomorrow.com
http://www.nationalgeographic.com/
http://wwwthaigoodfood-popang.blogspot.com/
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เปรียนเทียบอาคารบ้านเรือน
ตึกและอาคารของฝรั่งเศส อาจอยู่มาแล้วหลายร้อยปี และ
นับจากวันนี้อาจอยู่ถึงพันปี เขาเข้าใจความอนิจจัง ความ
ไม่ยั่งยืนน้อยกว่าผู้คนของเรา ที่สามารถเข้าใจความไม่
เที่ยงแท้แน่นอนได้ดีกว่า เพราะเราไม่มีอาคารที่เก่าแก่
ขนาดนั้น อีกนัยหนึ่งเราพร้อมที่จะรื้อทิ้งของเก่าได้ในชั่ว
ข้ามคืน ความไม่จีรังยังยืนเป็นสิ่งที่เราคุ้นชิน
หากดูที่ข้าวของเครื่องใช้ ของเขาดูจะรับใช้ความคิดในเชิง
อุดมคติมากกว่า อย่างการออกแบบเครื่องแต่งกายให้สวย
งามอย่างถึงที่สุดที่มนุษย์จะบันดาลได้ ของเรามองที่
ประโยชน์ใช้สอย สิ่งใดที่รับใช้ได้ประโยชน์ในการดำรง
ชีวิต สิ่งนั้นจะคงอยู่อีกยาวนาน แต่ก็ไม่ได้ทอดทิ้งความ
คิดทางศิลปะ ดูอย่างการทอผ้าที่มีลวดลายและสีสันจับใจ
อ่านเรื่องที่คุณนกพูดถึงน่านแล้ว ทำให้น่านเป็นจังหวัดที่
ผมอยากไปเยือนมาที่สุดในขณะนี้ครับ