Bloggang.com : prettycrazy : บอกตัวเองว่า ให้เข้มแข็ง เพราะจะผ่านวันนี้ไปได้ด้วยดี

บอกตัวเองว่า ให้เข้มแข็ง เพราะจะผ่านวันนี้ไปได้ด้วยดี

เสียใจ ความรู้สึกตอนนี้น้อยเกินไปที่จะพูดคำนี้

รู้สึกอึดอัดขัดใจ อยากจะระเบิดออกมาดัง ๆ ใน social network เช่น FB แต่ทำไม่ได้ เพราะเอาหน้าตา และหน้าที่การงานที่แบกไว้เต็มบ่า เต็มไหล่ไปวางไว้

ของบางอย่างมีข้อดี แต่บางอย่างก็มีข้อเสีย เมื่อเรื่องที่ควรจะเป็นส่วนตัว ไม่เป็นส่วนตัวอีกต่อไป

แล้วหากเพียงบางครั้ง เราไม่ได้ต้องการอะไรมากมายไปกว่า การได้ระเบิดอะไรดัง ๆ ออกมา

การเติบโต เป็นผู้ใหญ่ ที่เคยมองว่า สวยหรู เพราะมีตังค์และสามารถคิดและตัดสินใจได้เอง อย่างที่เคยคิดไว้สมัยเด็ก ๆ มันไม่ใช่อีกต่อไป

เมื่อหน้าที่ และความรับผิดชอบเป็นกรอบกำหนด พฤติกรรมที่เราคิดเอาไว้ และมองว่า สวยงามตามแบบแผนของสังคม และคนที่ดีในสังคมที่พึงกระทำกัน

บางครั้งอะไรบางอย่างก็มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่

ฉันไม่รู้ว่า ฉันทำอะไรลงไป
ฉันไม่แน่ใจว่า สิ่งที่เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นอย่างไร เพราะเหตุการณ์คือ มันเกิดขึ้นด้วยอารมณ์และสิ่งที่ฉันเรียกมันว่าความหวังดี

เพราะฉันอยากให้หลายคนได้ ในสิ่งที่อยากจะได้ อยากให้ทุกคนได้เห็นในสิ่งที่ฉันเห็น ได้มีอนาคตที่สวยงาม

แต่ฉันเรียนรู้ว่า คนทุกคนมีมุมมองที่แตกต่างกันออกไป

ความหวังดีของเราในบางครั้งอาจจะไม่ได้ เป็นที่ต้องการของใคร ๆ

และบางครั้งความหวังดีก็ทำให้เกิดสิ่งร้าย ๆ เกิดขึ้น

และร้ายที่สุด คือความหวังดีกับผู้อื่น ก่อให้เกิดผลร้ายกันตัวเอง

วันนี้ที่อะไรหลาย ๆ อย่างจะกระจ่างมากขึ้น

ฉันไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

เพราะฉันไม่ใช่คนที่ชอบอยู่ในกรอบ

เป็นคนที่รับผิด เมื่อทำผิดเสมอ และมองเห็นความผิดของคนอื่น เป็นเรื่องที่แก้ไขได้

แต่ความผิดของฉันดูเหมือนทุกคนจะตั้งใจที่จะจดจำและทำให้ฉันรู้สึกเสมอถึงความย่ำแย่ และข้อผิดพลาดที่ซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่นั่นเอง

ฉันพยายามแล้ว อดทนแล้ว

แต่สิ่งที่เกิดขึ้น คือ มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น

และที่ร้ายกว่านั้น คนที่ฉันหวังดี เขาก็ไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย

ในเมื่อชีวิตเป็นของเขา ทุกคนบอกอย่างนั้น แต่เขาคือ ความรับผิดชอบ และฉันก็ต้องการจะช่วย

แต่สิ่งที่เกิดขึ้น คือ วิธีการช่วยของฉัน มันไม่ได้เป็นสิ่งที่เขารับรู้ว่า มันคือการช่วย แต่เขามองว่า มันคือ การทำร้ายเขาอย่างแสนสาหัส

ฉันอยากเพียงแต่แค่จะให้เขาเข้าใจ แต่ฉันก็คิดว่า ฉันก็มีสิทธิ์แค่ทำได้ดีที่สุด คือ ปกป้องตัวเอง และเรียนรู้ที่จะอยู่เพื่อคนที่รักฉันเท่านั้นเอง

เมื่อสถานการณ์มาก้าวล่วงมาเกินกว่าที่จะทำอะไรกับมันได้แล้ว

ฉันไม่อยากจะยืนหยัด แล้วกลายเป็นอีกคนหนึ่งในสังคมที่ต้องพยายามบอกคนอื่นและตัวเองว่า มีหลักการในการทำและทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ฉันสอนตัวเองเสมอให้เรียนรู้ที่จะคิดในสิ่งที่เขาคิด เข้าใจในสิ่งที่คนอื่น ๆ เป็น แล้วพยายามที่จะบอกทุกคนว่า สิ่งที่ทำได้คือ ตั้งใจ และอดทน

แต่ฉันกำลังจะหมดความอดทน เพราะในสิ่งที่ฉันพยายาม ไม่เคยมีค่าอะไรให้ใครได้เห็น

แต่ฉันจะอดทน และฉันจะผ่านวันนี้ไปให้ได้

ไม่ใช่ให้ตัวเองชนะ

แต่มันถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องทำเพื่อตัวเอง

เพราะสุดท้าย ฉันก็เป็นแค่คนที่เดินเฉียดเข้ามาในชีวิตของใครคนหนึ่งเพียงแค่สักระยะ

ถ้าเขาตั้งใจจะเรียนรู้และพยายามที่จะเรียนรู้ แล้วพบว่า นี่คือคำตอบให้กับชีวิตของเขา นั่นก็คงจะเป็นเรื่องที่ดี

แต่หากสักคนหนึ่งจะบอกว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ฉันก็คงทำได้แค่ยืนมอง แล้วปล่อยให้เขาเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ในชีวิตด้วยตัวเอง

ทุกอย่างคือ การเรียนรู้ ฉันเรียนรู้ เขาเรียนรู้

เพียงแต่เราเรียนรู้ในมุมและรูปแบบที่แตกต่างกัน

ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้มีเจตนาที่จะทำร้าย เพียงแต่ฉันทำไม่เป็นที่จะลดทอนความรู้สึกต้องการที่จะเพียรพยายามให้ใครอีกสักคน สองคน ค้นหาตัวเองให้เจอ

แต่มันยากเหลือเกิน

ถ้ามีคน 100 คนที่เข้ามาในชีวิต แล้วฉันสามารถช่วยเหลือได้เพียง 1 คน ฉันก็ควรจะพอใจ มิใช่หรือ

ดีกว่า พยายามกับคนอีก 99 คนที่เหลือ ที่ก็ไม่พยายามที่จะทำอะไร และไม่ได้มองเห็นถึงเจตนาที่ดีที่มีให้เลย แม้แต่น้อย

Create Date : 23 กันยายน 2553

Last Update : 23 กันยายน 2553 1:10:39 น.

14 comments

Counter : 1011 Pageviews.

ถ้ามีคน 100 คนที่เข้ามาในชีวิต แล้วฉันสามารถช่วยเหลือได้เพียง 1 คน ฉันก็ควรจะพอใจ มิใช่หรือ

ดีกว่า พยายามกับคนอีก 99 คนที่เหลือ ที่ก็ไม่พยายามที่จะทำอะไร และไม่ได้มองเห็นถึงเจตนาที่ดีที่มีให้เลย แม้แต่น้อย
*************************
ถูกค่ะ..เราทำให้ใครเข้าใจสิ่งที่เราทำหมดไม่ได้
และไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรกับเรา ก็ไม่เท่าเราคิดอย่างไรกับตัวเอง

ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ....อย่าท้อที่จะทำดี แม้ไม่มีใครตอบรับ เพราะไม่ว่าอย่างไรความดีก็คือความดี

แม้สิ่งดีที่เราทำ ไม่ได้ช่วยให้คนอื่นดีขึ้น อย่างน้อยเราก็ได้ทำ และเราก็ไม่ได้เสียความดีในตัวเราไปค่ะ...

โห...(เราเขียนไรมีสาระแต่เช้าเลย

)

โดย: klint77

วันที่: 23 กันยายน 2553 เวลา:7:45:38 น.

แวะมาสวัสดีคนอาการไม่สบาย...และหัวใจเราจะเข็มแข็งจนผ่านไปได้....เพราะตัวตนของเรายังเป็นของเรา และไม่มีใครทำร้ายเราได้ 100 เปอร์เซ็นต์เต็ม...ถ้าเราไม่ร่วมมือ
..
ถ้าโลกนี้มีแต่คนคิดดีและทำดี โลกคงไม่สมดุลถ้าไม่มีคนอีกจำพวกหนึ่งมาช่วยแชร์...

โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove

) วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:12:23:32 น.

ผ่านมาหลายวันแล้ว เป็นไงบ้าง

โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove

) วันที่: 11 ตุลาคม 2553 เวลา:20:45:41 น.

ถ้าเราไม่ได้ต้องการที่จะทลายกำแพงสูงที่กั้นตัวเองออกจากคนอื่น

แล้วเรายังต้องมีคำถามอีกหรือเปล่าว่า

"ทำไมเราไม่ลองเข้าใจคนอื่นบ้าง"

.
.
.

แสดงว่าในกำแพงสูงนั้น
เราอยู่แล้วเรามีความสุขนะครับเนี่ย 5555

ผมว่า "ความรู้สึก" ของคนเรามันเหมือนอาหารน่ะครับ

เรากินข้าวซอยอร่อย
บางทีเลยเผลอไปคิดแทนคนอื่นว่าข้าวซอยต้องอร่อยที่สุด

แต่บางคนเขาไม่ชอบทานเผ็ด ไม่ชอบทานมัน
เลยชอบทานแกงจืด

อร่อยของเรา
ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะอร่อยเหมือนเรา

เช่นกัน

บางครั้งเราอยู่ในโลกส่วนตัวของเรา
โดยไม่อยากให้ใครเขามาก้าวก่ายและแตะต้องพื้นที่ส่วนตัว

แต่เราเองก็ลืมไปว่า
ทุกครั้งที่เราเดินเข้าไปหาคนอื่นพร้อมความรู้สึกอะไรก็ตาม
เราก็ได้แตะต้องโลกและพื้นที่ส่วนตัวของคนอื่นเช่นกัน

ถ้ามองอย่างใจเป็นกลาง
ผมว่าก็เหมือนเราไปด้วยกันได้
ไปทานข้าวด้วยกัน
ใครชอบอะไรก็สั่ง
แล้วไม่ต้องห่วงนักว่าอาหารบนโต๊ะอะไรอร่อย
ใครชอบอะไรก็สั่งกินกันไป

อาหารไมไ่ด้เป็นสิ่งสำคัญเท่ากับเราได้รู้ว่า
อย่างน้อย...เราก็มีเพื่อนดีดีนั่งทานข้าวด้วยกัน
แม้่ว่ารสนิยมในเรื่องอาหารอาจจะไม่ตรงกันเลยก็ตาม

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:11:59:57 น.

ปุจฉา: แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า
ความสุขของเราตอนนี้มันเป็นความสุขปลอม
หรืออาจจะเป็นแค่เพราะเราพยายามจนเหนื่อยเกินไป
ทำให้เรามองไม่เห็นความสุขที่มันซ่อนอยู่
และจริง ๆ อาจจะเป็นว่า
สิ่งที่เราทำอยู่คือความสุข
เราถึงต้องบังคับตัวเองและพยายามมากมายถึงเพียงนี้
เราจะรู้ได้อย่างไรว่า จริง ๆ แล้ว
นี่คือสิ่งนี้คือสิ่งที่เราไม่ต้องการจริง ๆ

.
.
.

ผมเคยคุยเรื่องความสุขกับมาดาม
ผมบอกเธอว่าความสุขมีสองแบบ
คือ "สุขแท้" และ "สุขเทียม"

สุขอะไรทีเ่ปลี่ยนแปลงได้ นั่นเป็นสุขเทียม
เธอถามว่ามีอะไรบ้าง

กระเป๋าหลุยส์นี่สุขเทียม
ได้มันมา เดี๋ยวก็อยากได้รุ่นใหม่อีก

เงินทอง ชื่อเสียง หน้าที่ตำแหน่งแห่งหน
พวกนี้ก็สุขเทียม
เพราะถึงเวลาหนึ่งมันก็เปลี่ยนแปลง เปลี่ยนมือ

แม้กระทั่งความรักที่เราว่าเรารักกันมันก็สุขเทียม
เพราะเดี๋ยวๆก็ต้องเลิกต้องลาจากกัน
ีรักกันแค่ไหนถึงวันนึงความรักก็ต้องจบ ต้องจาก

เมื่อนั่งไล่ดูไปเรื่อยๆ
ไม่มีอะไรที่เป็นสุขแท้แม้แต่อย่างเดียว

นอกจาก...ความจริงหรือสัจธรรม

ปัญหาคือ เราไม่ค่อยรู้สึกว่าสัจธรรมมันคือความสุข

เรากลัวความตาย ความแก่ ความเจ็บป่วยและการพลัดพราก

ทั้งๆที่กลัวแค่ไหนเราก็หนีจากสิ่งต่างๆเหล่านี้ไปไม่พ้น

เราสุขก็ต่อเมื่อทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เราพึงพอใจ
สิ่งๆเดียวกันเมื่อเราไม่พึงใจ มันกลายเป็นความทุกข์ทันที

เพราะฉะนั้นสุขหรือทุกข์ที่แท้จริงไม่มีเลย
มีแต่สุขเทียมๆและทุกข์เทียมๆทั้งนั้น

ปัญหามันอยู่ที่เราไปยึดเอาความไม่แน่นอนเหล่านั้น
ว่ามันต้องคงทน ถาวรและเป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการตลอดเวลา
เราจึงต้องสุขเทียมๆและทุกข์เทียมๆแบบนี้ไปตลอด

ผมเองก็อยู่กับสุขเทียมและทุกข์เทียมนี้เช่นกัน
เพียงแต่ทางหนึ่งก็อยากจะเรียนรู้หนทางที่จะก้าวไปสู่สุขที่แท้จริงด้วยเช่นกัน

และทางนั้นอาจจะต้องผ่าน "ทุกข์ที่แท้" ไปให้ได้
ไม่ว่าจะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม

เพราะนี่เป็นหนทางเดียวที่เราจะเข้าสู่หนทางแห่ง "ความสุขที่แท้จริง" ของชีวิตครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:11:36:13 น.

ปุจฉา: แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่า
ความสุขของเราตอนนี้มันเป็นความสุขปลอม
หรืออาจจะเป็นแค่เพราะเราพยายามจนเหนื่อยเกินไป
ทำให้เรามองไม่เห็นความสุขที่มันซ่อนอยู่
และจริง ๆ อาจจะเป็นว่า
สิ่งที่เราทำอยู่คือความสุข
เราถึงต้องบังคับตัวเองและพยายามมากมายถึงเพียงนี้
เราจะรู้ได้อย่างไรว่า จริง ๆ แล้ว
นี่คือสิ่งนี้คือสิ่งที่เราไม่ต้องการจริง ๆ

.
.
.

ผมเคยคุยเรื่องความสุขกับมาดาม
ผมบอกเธอว่าความสุขมีสองแบบ
คือ "สุขแท้" และ "สุขเทียม"

สุขอะไรทีเ่ปลี่ยนแปลงได้ นั่นเป็นสุขเทียม
เธอถามว่ามีอะไรบ้าง

กระเป๋าหลุยส์นี่สุขเทียม
ได้มันมา เดี๋ยวๆก็อยากได้รุ่นใหม่อีก

เงินทอง ชื่อเสียง หน้าที่ตำแหน่งแห่งหน
พวกนี้ก็สุขเทียม
เพราะถึงเวลาหนึ่งมันก็เปลี่ยนแปลง เปลี่ยนมือ

แม้กระทั่งความรักที่เราว่าเรารักกันมันก็สุขเทียม
เพราะเดี๋ยวๆก็ต้องเลิกต้องลาจากกัน
รักกันแค่ไหนถึงวันนึงความรักก็ต้องจบ ต้องจาก

เมื่อนั่งไล่ดูไปเรื่อยๆ
ไม่มีอะไรที่เป็นสุขแท้แม้แต่อย่างเดียว

นอกจาก...ความจริงหรือสัจธรรม

ปัญหาคือ เราไม่ค่อยรู้สึกว่าสัจธรรมมันคือความสุข

เรากลัวความตาย ความแก่ ความเจ็บป่วยและการพลัดพราก

ทั้งๆที่กลัวแค่ไหนเราก็หนีจากสิ่งต่างๆเหล่านี้ไปไม่พ้น

เราสุขก็ต่อเมื่อทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เราพึงพอใจ
สิ่งๆเดียวกันเมื่อเราไม่พึงใจ มันกลายเป็นความทุกข์ทันที

ขนาดก๋วยเตี๋ยวที่เราว่ามันแสนอร่อย
กินติดกันสองมื้อเรายังเบื่อเลย
นับประสาอะไรกับทุกข์ทีเ่ป็นเรื่องใหญ่กว่านี้ที่มีมากมายนัก

เพราะฉะนั้นสุขหรือทุกข์ที่แท้จริงไม่มีเลย
มีแต่สุขเทียมๆและทุกข์เทียมๆทั้งนั้น

ปัญหามันอยู่ที่เราไปยึดเอาความไม่แน่นอนเหล่านั้น
ว่ามันต้องคงทน ถาวรและเป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการตลอดเวลา
เราจึงต้องสุขเทียมๆและทุกข์เทียมๆแบบนี้ไปตลอด

ผมเองก็อยู่กับสุขเทียมและทุกข์เทียมนี้เช่นกัน
เพียงแต่ทางหนึ่งก็อยากจะเรียนรู้หนทางที่จะก้าวไปสู่สุขที่แท้จริงด้วยเช่นกัน

และทางนั้นอาจจะต้องผ่าน "ทุกข์ที่แท้" ไปให้ได้
ไม่ว่าจะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม

เพราะนี่เป็นหนทางเดียวที่เราจะเข้าสู่หนทางแห่ง "ความสุขที่แท้จริง" ของชีวิตครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:11:38:58 น.