Bloggang.com : prettycrazy : ฟรีแล๊นซ์.....ม่วน ม่วน

ฟรีแล๊นซ์.....ม่วน ม่วน

หายไปหลายเพลา

"งานตรึม เงินไม่มา โดนใบสั่ง พลังหมด หดหู่ใจ ไร้รัก เพลงก็ได้แค่ 30 วิ" แป่ว ชีวิตรันทดพิก๊ล

ขอบคุณน้องส้มค่ะ อุตส่าห์ส่งวิธีมาให้ แต่คุณเจ๊เจ้าป้า ยังขี้เกียจทำอยู่เลยอ่า

อะไรที่มันมากกว่า 3 ขั้นตอนนี่เราขออนุญาติดองมันก่อนหล่ะกันค๊า

ช่วงนี้ มี job พิเศษค่ะ ทำละคร (เค้าว่าให้) สะท้อนปัญญาอ่ะนะคะ

แต่ก็ชักไม่แน่ใจว่า สะท้อนอ่ะป่าวนะ

ทำแล้ว คนทำ สนุกเอง เพราะเขียนเรื่องเอง (ทั้งที่ไม่ค่อยเก่งเรื่องการเขียนเนี้ยแหล่ะ) มีเพื่อน ๆ กันเขียนบทให้

หาคนมาแสดง

แค๊สนักแสดงกันเอง (ยังกะมีให้เลือกเยอะ จริง ๆ อ่ะ ใครว่างก็ลาก ๆ กันมาโห๊ะ โห๊ะ) ซ้อมกันเอง ทำอุปกรณ์กันเอง เย็บหุ่นที่ใช้บนเวทีจนมือพลุนกันไปหมด เหลืออย่างเดียว คือ ไม่แสดงเอง เพราะหลุดออกจากความเป็นตัวตนแบบสวยบ้าบ้านนาเหนือไม่ได้ สวยเกินไป ขอเป็นหน่วยสนับสนุนดีกว่าเนาะ

เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุขใจจัง ไม่รู้ทำไม

แต่คุณนายที่บ้าน เค้าว่า เป็นงานไร้สาระนะ แถมยังไม่ได้ตังค์ด้วย

คราวนี้ก็ต้องแอบมาทำ แอบมาซ้อม โห๊ะ โห๊ะ

แสดงมาได้ 5 รอบแล่ะ

ตอนแรก เจ้าของทุนเค้าให้ 3 รอบ โอวว จะไปหาที่แสดงที่ไหน

ได้ 2 งาน รับมาเสร็จ ต้องไปขออีกที่หนึ่ง

เอ้า ป่ะ ไปโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่

โอววววว เค้าบอกว่า 3 รอบไม่ให้แสดงค๊า

ให้แสดงไปเลย 6 รอบ

เดี้ยงกันไปเป็นแถว ๆ ตอนนี้เหลือพรุ่งนี้อีก 1 รอบ (อ้อ แล้วไอ้อีก 2 รอบนั่นก็ยังต้องแสดงอีกนะเนี้ย)

ขายดีเจง ๆ ไม่อยากจะเชื่อ

แต่แสดงไปแล้ว งง

เพราะน้อง ๆ คนดู ผิดคิวที่คิดไว้ตลอด

ไอ้ที่จะให้ตลก น้องกลับส่งเสียงหุย (เสียงกริ๊ด)
ไอ้ส่วนที่คิดว่า น้องต้องน้ำตาซึม (ต้าย ตาย น้อง ๆ ขำ ลงไปกลิ้ง)

น้องค๊า ช่วยตามแผน ตามบทคุณพี่หน่อยค๊า

คนดูไม่เล่นไปตามบทเลย แง่ม แง่ม

แต่ไม่รู้ใครเคยบอกหรือเปล่าว่า เวทีหน่ะมีพลัง
เค้าเรียก Power of the stage
คนเป็นหวัดเสียงไม่มี เจอ power of the stage ก็กลายเป็นมีเสียงได้
คนป่วยตัวร้อน ก็ออกมาเต้นได้

ไม่รู้คนอื่น รู้สึกยังไงนะคะ แต่สำหรับคนทำละครเอง รู้สึกว่า ละครสักเรื่องที่สร้างเนี้ย บางทีมันออกมาจากความละเอียดอ่อนของความรู้สึกของคนเขียนเรื่อง เขียนบท และคนแสดง บางครั้งมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของคนทำเอง

เบื้องหลังก็มีทั้งเหงื่อ (จะบอกว่า เลือด ก็เกินไปหน่อย เอาแค่เหงื่อพอ อุ อุ อุ) และน้ำตา และน้ำย่อย เนื่องจากไม่ค่อยได้กินข้าว
อดหลับ อดนอน

ผู้ใหญ่หลายคนมองว่า ไม่เห็นมันจะได้อะไร ดูแล้วก็งั้น ๆ
แต่สำหรับคนที่ทำละคร มันคือความพิเศษ มันคือความสุขที่อยู่ในใจลึก ๆ ที่ประมาณค่าออกมาเป็นเงินทองไม่ได้

การได้เห็นเรื่องที่เราเขียน โลดแล่น มีชีวิต มันคือ ความสุข

ชีวิตของคน คนหนึ่งที่ถูกจำกัดด้วยขอบเขต และกรอบของสังคม ที่หลายคนตัดสินว่า ดีงาม และเป็นสิ่งที่ต้องปฏิบัติตาม

การได้ถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ข้างในออกมาเป็นสิ่งสมมติ
การปลุกปลอบตัวเองให้เข้มแข็งด้วยการทำสิ่งที่อยากทำ และได้เห็นในสิ่งที่ตัวเองสร้าง สำเร็จลุล่วง

เสียงหัวเราะ เสียงกริ๊ด เสียงปรบมือ มันคือรางวัล ที่บอกให้รู้ว่า

เสี้ยวชีวิตของคน คนหนึ่งที่ช่างยากลำบาก เมื่อได้ถ่ายทอดด้วยการแสดง ได้รับการตอบรับ และอย่างน้อย ก็มีคนได้เห็นว่า เสี้ยวนั้น คืออะไร และสิ่งที่คน คนหนึ่งได้ผ่านมา มันคือความยากลำบากเพียงใด

หลายคนเริ่มงง เกิดอะไรขึ้น กะเจ้าป้าเนี้ย

คำตอบ
.
.
.
.
.

องค์ลงค๊า ทุกท่าน

ไปดูละครที่ตัวเองเขียนเรื่องเอง แล้ว อืมมม อิน อิน

แถมอินกะที่ต้องจ่ายตังค์ คุณพี่ตำหนวด (ภาษาเหนือแปลว่า ตำรวจ) ไป 400 บาท ซาบายจาย ทำเพื่อชาติ เพราะดั๊น ยกหูโทรศํพท์ ขณะขับผ่าน คุณพี่ตำหนวด คนนั้น แค่จะถามว่า แกว่าไรน้า ม่ะด้ายยิน

โอวววว โดนซิว ซิค๊า จะเหลือเหรอ

คุณพี่ตำหนวดแก ช่างทำหน้าที่ได้ดีเจง ๆ ยกย่อง ยกย่อง

รอบนี้ ไหน ๆ เพลงมันก็ได้ 30 วิ เอางี้หล่ะกัน เอาไปหลาย ๆ เพลงกันเล้ย :D อยากไม่ให้เพลงเต็มเราดีนักเนาะ

love songs

Create Date : 27 พฤษภาคม 2552

Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 14:35:28 น.

8 comments

Counter : 570 Pageviews.

ทำละครต้องใช้พลังมหาศาล

แต่จะว่าไปก็ไม่มีงานอะไรที่ไม่เหนื่อย จริงมะคับ หุหุ

โดย: นะโม (ทานะ

) วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:32:57 น.

เอ๊า ไม่ทันเจิม อิๆ

เจ้าป้าทำละครด้วย อยากรู้จังว่าเรื่องเป็นไง

มายด์ไม่ค่อยได้ทำละครเลย เวลาแสดงมักจะเป็นพวกเต้นประกอบเพลงหรือรำ เล่นดนตรี ทำนองนั้นมากกว่าน่ะค่ะ แต่ก็เพิ่งจะแสดงไปตอนปฐมนิเทศน์เนี่ยแหละ เค้าให้จับกลุ่มกันน่ะ ตอนซ้อมขำมาก แสดงก็ขำ ขำกันเอง 555

เอาโจ๊กมาให้ตามขอ และแถมไอติมด้วยเลย จะได้ชดเชยเหงื่อที่เสียไป (ถึงจะน้ำตาลมากไปหน่อย ถือว่าเป็นเกลือแร่ไปด้วยเลยละกันนะคะ

)

โดย: Mind learner

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:19:54:34 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาเจิมไม่ทัน ทำไมไม่ส่งข่าวคราวเนี่ยยยยย

..
กำลังจะมาแซวว่าหายไปหนาย

โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:23:14 น.

เจ้าป้าเป็นใครกันเนี่ย ทำไมความสามารถรอบด้านขนาดนี้
กรี๊ดดดดดดด สมแล้วที่ได้รับตำแหน่งท่านประธานชมรม เก่งรอบด้านแบบนี้ ผู้ชายคงไม่กล้ากร้ำกราย 5555+

..
แล้วจริงๆแล้ว อายุอานามเหมาะกับให้เรียกว่า
เจ้าป้าได้อ๊ะป่าวเนี่ยยยย ช่วยชี้แจงแถงไขทีเต๊อะ
เผื่อบางทีเรา 2 คน อาจรุ่นเดียวกันก็ด้ายยยย

..
ยังมีอีก 2 รอบ ใช่มั้ยค่ะ
เล่นที่ไหนๆๆๆๆบอกด่วน จะบินไป ชม. ไปดูเด๋วนี้เลย

..
ปอลิง1: ทำไมแค๊สติ้งนักแสดงแล้วไม่บอกส้มหล้า ส้มจะแสดงให้ฟรี ไม่คิดเงินเลยหล่ะ คริๆๆๆ

ปอลิง2: หลังไมค์ด้วยนะเจ้า

โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:22:34:44 น.

เอาฮูปผลงานมาหื้อกั๋นผ่อผ่องกาครับเจ้าป้า อิอิอิ
ใคร่หัน ใคร่ชื่นชมตวยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:08:40 น.

เก๊าแฮ๊หมิงหมิงมันจะย่นๆหน้อยครับเจ้าป้า 55555
แต่ฮูปนี้ ตาหน้อยตาใสดีเน้อครับ อิอิอิ

แถวฮ้านก่ฮ้อนขนาดเลยครับ
ฝนก่บ่าตกเลยครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:00:38 น.

ต้องการนางเอกติดต่อได้นะค่ะ

โดย: A_chaiyo

วันที่: 28 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:23:18 น.

ตามอ่านมาหลายบล๊อคแระ รู้สึกแสดงตัวตนดีจังไม่แสร้งว่า ชอบอารมณ์ขันที่อยู่ในเหตุการณ์หรือคำพูดแม้ว่าจะตลกร้ายไปนิด ไม่ได้บังอาจวิจารณ์แต่อ่านแล้วมีอารมณ์อยากเขียน แบบว่ามันส์ดี

โดย: อ้วนforest IP: 124.122.134.187 วันที่: 6 มิถุนายน 2552 เวลา:7:42:57 น.