blog generator at วาวี ณ ปางช้าง แม่สา
ลั่นลา ขาจร เลยค๊า
วันนี้ ตื่นแต่เช้า เพราะคุณนายที่บ้าน จะต้องมาประชุมที่โบทานิค รีสอร์ท
ชวนป๋วยปี่แป่กอ ก็เลยต้อง (โดนขอแกมบังคับ ขู่เข็ญ เพราะรู้ว่า ปล่อยมันอยู่บ้าน มันคงนอนจนถึงบ่าย 3 โมง) ขับรถมาส่ง แต่เช้า และรอกลับด้วยนะค๊า คุณขา (เกิดเป็นคุณนายบ้านนาเหนือนี่สบายเจง ๆ ให้ตายเหอะ) ไหน ๆ ชาติก่อนก็เกิดเป็นคนขับรถบรรทุก เพราะไปพิชิตมาแล้ว 1,864 โค้ง โห๊ะ โห๊ะ เอา (ว่ะ) คะ ไปก็ด่ะ
อีตอนไปส่งนี่ว่า ลำบากแล้วนะค๊า เพราะสะลืม สะลือ ขับไป หาวไป ฟังคุณนายบ่นไป (เพราะกลัวชวนป๋วยหลับนี่แหล่ะนะ)
แต่อีตอนส่งเสร็จนี่จะกลับบ้านนี่สิค๊า มันไกลอ่ะ ต้องเอาคอมมาหาที่ Landing ระหว่างทาง
คุณนายเสนอแนะไอเดียเจ๋ง ๆ ว่า นี่ไง เอางานไปทำรอคุณนายประชุม เสร็จตอนเย็นก็พอดี ได้งานหลายงาน โห๊ะ โห๊ะ ยิงนกได้หลายต่อ หลายตัวเจง ๆ คุณนายบ้านเจ้าป้านี่นะ มิน่า คนขับรถชายที่บ้าน ถึงได้อยู่หมัด ไม่มีปากไม่มีเสียงด้วยประการละฉนี้
ตอนแรก เอาว่ะ ลงไปไกลหน่อย Mo C Mo L เป็นที่ตั้ง ไปนั่ง แทะเล็มละอ่อนด้วยสายตาก็ยังดี
ต๊ายย ตื่นเช้ามา ฝนตก
ง่วง และไกล๊ ไกล
ส่งคุณนายลงตรงโบทานิค
ความตั้งใจเดิมตอนแรกกะจะส่งตรงถนนใหญ่แล้วให้เดินเข้าไปเอง บริหารร่างกาย แขนขา (โห๊ะ โห๊ะ งานนี้ ถ้าทำแบบนั้นนี่ ชีวิตเจ้าป้าคงจะได้อดข้าวเย็น ผอมสวยไปได้อีกหลายมื้อ อ่ะ ไม่ได้ ต้องส่งถึงบันไดทางขึ้นกันเลย)
ส่งเสร็จ
แอ้ววววววว ง่วง ง่วง จะขับรถตกเขาม่ะว่ะ
เหลือบเห็น วาวีตรงปางช้าง เสร็จเรา โห๊ะ โห๊ะ โห๊ะ
เข้าไปซื้อมอคค่ายินดี (ดื่มแล้วไม่ตื่นเลย ขอบอก ต้องยกล้อเท่านั้น ระดับคนขับรถบรรทุกแบบเจ้าป้า กาแฟยกล้อ ก่อนนอน ยังเฉย ๆ)
น้องค่ะ มีเนตป่าว พี่ต้องซื้อป่าว น้องตอบกลับมาว่า "ฟรีครับ"
หู๊ยยยย เกือบจะหนีบน้องใส่จั๊กกะแร้กลับบ้านแหล่ะ
อ๊ะ อ๊ะ ลืมตัว ลืมตัว เรื่อยเลย เวลาคนเราแก่ ๆ แล้วมันมักจะเป็นแบบนี้แหล่ะค๊า ทำอาราย ไม่ค่อยรู้ตัวทู๊กที ต้องโหสิ ให้กันบ่อย ๆ (แถ หาทางออก ออกม่ะค๊า)
เสร็จเจ้าป้า หอบคอมเข้าร้านเข้า ตั้งหลักเปิดแค้มป์ เผาหัวกันเลย
โห๊ะ โห๊ะ บรรยากาศเริศเป็นที่สุด
เสียงน้ำไหล อากาศเย็น เพราะฝนตกตั้งแต่เช้ามืด
หมอกโรยตัวอยู่บนยอดต้นไม้ มองไม่ค่อยเห็นอะไร แต่ได้บรรยากาศหมอกมาก ๆ
กลิ่นกาแฟกรุ่นมาแต่ไกล
แต่.....
ห้ามขยับศีรษะของท่านแม้แต่องศาเดียว
เพราะ ถ้าเบนไปแม้แต่นิดเดียว
ท่านจะได้สัมผัส บรรยากาศ ธรรมชาติ๊ ธรรมชาติ ของอุจจาระ น้องช้าง
โอววววว
กร๊ากกกก ได้ยินเสียงคนร้อง กริ๊ดดดดดดดด เจ้าป้าทำลาย บรรยากาศมาแต่ไกลเลยอ่ะ ฮ่า ฮ่า
เป็นพวก realism ค่ะ แหม
เหรียญยังมี 2 ด้าน แต่จริง ๆ แล้วถ้าดูจะเห็นว่า มันมีอยู่ 3 มิติ
ยังมีขอบ ๆ มันอีกที่มองไม่เห็น
กาแฟเย็น ลงโต๊ะ ปุ๊บ
เอ บรรยากาศนี้มันคุ้น ๆ นะเนี้ย
หมอกคลุมยอดหญ้า บรรยากาศเย็น ๆ กลิ่นหอมกาแฟแบบนี้
โห ถ้าเป็นเพลงแบบ green music อีกนี่ ใช่เลย
เช้าวันนั้น ที่บ้านอิตาลุง
แทบสำลักกาแฟกันไป
เอ ที่นี่ก็คุ้น ๆ นะเนี้ย
โอววว ที่นี่มัน คืออ คือ เลยตรงนี้ไปอีกสักพักก็บ้านอิตาลุงแล้ว
ถือ เป็นประสบการณ์ที่ดีเนาะ
แต่ก็นั่นแหล่ะ
ถ้าย้อนกลับไปอ่าน ตอนต้น
ความตั้งใจของคุณนาย "เอางานมานั่งทำรอคุณนาย"
เกเร มา up blog ก่อนดีก่า แว้บเดียว
คุณนายคงภูมิใจในตัวเจ้าป้าลูกสาวอย่างรุนแรงนะเนี้ย
ชีวิตของคน คนหนึ่ง คือการเดินทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด จนลมหายใจของเราจะหมดไป การเดินทางหลังจากที่ลมหายใจสิ้นสุด ก็อาจจะเป็นการเดินทางอีกรูปแบบหนึ่งที่เรามองไม่เห็น
ประสบการณ์ของชีวิตที่ผ่านไป ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี มิตรภาพที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน จะถูกเก็บบันทึกไว้ในความทรงจำ ความงดงามของความทรงจำที่จะอยู่กับคนคนหนึ่งไปจนลมหายใจจะพราก ความทรงจำไปจากร่างกายที่เป็นสังขารหยาบนี้
น่าเสียดายที่ความทรงจำไม่สามารถติดตามไป เมื่อสังขารแปรเปลี่ยนสภาพ เพราะไม่รู้ว่า ข้างหน้าจะเจออะไร จะเกิดอะไรขึ้น จะเปลี่ยนแปลงไปยังไง ใช้ชีวิตทุกวัน ทุกชั่วโมง ให้ดีที่สุด ให้คุ้มที่สุด ทำทุกอย่างที่คิดว่า อยากจะทำและไม่ทำให้คนอื่น และตัวเองเดือดร้อน ใช้ชีวิตให้สุด ๆ รักให้เต็มที่ เพราะไม่อยากให้มีวันไหนในชีวิตที่ต้องคอยคำถามที่ไม่มีคำตอบว่า
"หากเพียงวันนั้น เรา....."
living my life with no regret..
Create Date : 16 พฤษภาคม 2552 |
|
20 comments |
Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 0:14:43 น. |
Counter : 482 Pageviews. |
|
|
|
ยังบ่าหันน้ำท่วมตี้ไหนเน้อครับเจ้าป้า
แต่ฝนตกวันค่ำแต๊ๆเลย