"เราอยู่ด้วยกัน...แม้จะทําให้หายหนาว...แต่ก็กลับทําให้ต้องเจ็บปวดเพราะขนทิ่มตํา

        ไม่อยู่ด้วยกัน..แม้ว่าจะหนาวซักหน่อย..แต่ก็ไม่เจ็บ..." 

       คนเราก็เช่นเดียวกันกับตัวเม่น บางคนมองโลกในแง่ร้าย บางคนมองโลกในแง่ดี  บางคนคิดถึงแต่ด้านที่เจ็บปวดกระทั่งลืมไปว่า..ชีวิตของมนุษย์ก็มีด้านที่รื่นรมย์

       เมื่อชมภาพยนตร์ ข้าพเจ้ามักชอบให้มีฉากจบที่มีความสุข เมื่ออ่านนวนิยายก็ย่อมชอบให้มีบทจบที่เป็นสุข เมื่อข้าพเจ้าเขียนเองก็เช่นเดียวกัน

       ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอว่า เรื่องอันไม่สมหวัง ไม่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของคนนั้นมีมากพอแล้ว  มากจนไม่ต้องให้เราไปเพิ่มมันขึ้นอีก

       สิ่งที่สุขนาฎกรรมแสดงออกมา  อาจจะไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฏกรรมเลย  จินตภาพของความรื่นรมย์  อาจจะไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฏกรรม

       แต่ข้าพเจ้าก็ยินดีให้ผู้อ่านว่าข้าพเจ้านั้นช่างดื่นดาดตื้นเขิน  ข้าพเจ้ายินดีที่จะสรรเสริญความรื่นรมย์  ไม่ยินดีที่จะเขียนถึงความโศกเศร้าเลย

       ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม  ผืนแผ่นดินอันแสงตะวันสาดส่องไปทั่วนั้น  ย่อมจะดีกว่าที่ซึ่ง "มีเเสงตะเกียงวอมแวมเพียงเลือนราง" อย่างแน่นอน

                                                          เดียวดายใต้เงาจันทร์  : โกวเล้งรําพัน 

       เราเชื่อนะ ว่าคนเราทุกคนเติบโตขึ้นมาท่ามกลางส่วนผสมของชีวิตที่แตกต่างหลากหลาย  อย่างเราเองเติบโตขึ้นมาท่ามกลางส่วนผสมชีวิตอะไรบ้างนะเหรอ  ถ้าเอาเท่าที่นึกออก ส่วนผสมของชีวิตเราหลายๆ อย่างเลยจะได้จากพ่อ  ก็เราเป็นลูกสาวของพ่อนี่นะ  ดูตามพ่อ  อ่านตามพ่อ  ชอบตามพ่อ  ถึงทุกวันนี้พ่อจะไม่อยู่แล้ว  แต่พ่อก็ทิ้งมรดกความทรงจํา และส่วนผสมที่สําคัญในชีวิตหลายๆ อย่างไว้ให้เราเลยล่ะ...

         "การอ่านนิยายจีน" นี่ก็เป็นส่วนผสมชีวิตอย่างนึงที่ได้จากพ่อ จริงๆ แล้วผู้หญิงน่ะ ไม่ค่อยมีใครเค้าอ่านโกวเล้งกันหรอกนะ (แต่จริงๆ เราก็ทําอะไรหลายๆ อย่างที่ผู้หญิงเค้าไม่ทํากันอยู่แล้วนี่นา) แต่เราชอบอ่าน  แล้วเราก็เลือกอ่านจาก the best ด้วยนะ เห็นหลายๆ คนเคยบอกว่านิยายจีนน่ะอ่านยาก  แต่เราน่ะชิลล์ๆ  เพราะปกติก็เป็นหนอน ชอบอ่านหนังสือ อ่านได้เกือบทุกประเภทอยู่แล้ว

         นิยายของโกวเล้ง  พิเศษกว่าของคนอื่น มีการสอดแทรกปรัชญาชีวิตและแนวคิดมุมมองของผู้เขียนที่มีความเป็น "realist" และ "สุขนิยม" เอาไว้  ทําให้บางทีอ่านแล้วอึ้ง อ่านแล้วรู้สึกว่ามันลึกซึ้ง จะสุข จะโศกจะเศร้าอะไรก็ลึกล้ำช้ำชอกกว่างานของคนอื่น  อ่านแล้วมันอินอ่ะ

         แล้วเราว่าส่วนนึงที่ทําให้ติดโกวเล้ง เพราะเราเริ่มต้นอ่านจากงานที่ดีด้วยมั้ง  นิยายจีนเรื่องแรกที่เราอ่านเลยก็เป็นงานของโกวเล้งนี่แหละ เรื่อง  "วีรบุรุษสําราญ"  หลายๆ คนที่เป็นคอนิยายจีนคงคุ้นกับเรื่องนี้ อาจจะไม่ได้ชอบที่สุด (ที่เคยคุยกะหลายๆ คนจะชอบ "ฤทธิ์มีดสั้น"กันเยอะ)  แต่"คอ" ทุกคนน่าจะเคยอ่านกันแล้ว 

         ไว้  entry หน้า มาอ่านอะไรดีๆจาก วีรบุรุษสําราญ กันเถอะ !!

Create Date : 20 กรกฎาคม 2551
Last Update : 20 กรกฎาคม 2551 22:15:38 น.		0 comments
Counter : 353 Pageviews.
Share Tweet