ทางรัก /โรสลาเรน

เล่ม1 จำนวน 284 หน้า เล่ม2 จำนวน 580 หน้า

สายสัมพันธ์ / โรสลาเรน จำนวน 456 หน้า

สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม

พิมพ์รวมเล่มครั้งที่ห้า เดือนตุลาคม 2550

(พิมพ์ครั้งที่ 1 ต.ค.2539)

คำนำสำนักพิมพ์...

วันที่เราพบกัน… ศุลีอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อนึกถึงภาพหนุ่มใหญ่เหมือนยักษ์ปักหลั่น หนวดเคราเฟิ้ม ยังกับกัปตันเมโน เรื่องใต้ทะเลสองหมื่นโยชน์

เวลาที่เรารักกัน…

"สำหรับวันนี้" ศุลีทำท่าเอื้อมไปคว้าอากาศ พลางหันไปบอกว่า “
"แบมือมาซิคะ ฉันจะให้อะไรคุณสักอย่างหนึ่ง"
มือใหญ่นิ้วยาวแข็งแรง ยื่นแบมาตรงหน้าอย่างงงๆ
"ความสุขค่ะ…ถ้าคุณไม่สนใจมัน มันก็จะลองผ่านคุณไป ถ้าคุณคว้ามันไว้ คุณจะมีความสุขทุกนาที" ตานองรวบมือศุลีกำไว้แน่น ดวงตาเป็นประกายรื่นรมย์
"ขอบคุณ…ซี้ดซี่…ขอบคุณสำหรับความสุขที่คุณไขว่คว้าหามาให้ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ผมรู้สึกว่า...ความรักแท้จริงเป็นอย่างไร"

เวลาที่เราจากกัน…

พี่ฉายโอบไหล่ศุลีพาไปสู่ช่องทางขาออกจากเบื้องหลัง…ร่างสูง ดวงหน้าคมสัน ตาเศร้า…ยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางผู้คนขวักไขว่แต่ผู้เดียว! สายลมเย็นจากภายนอกพัดเข้ามา แต่รอยอุ่นตรงแก้มที่...ลึกเข้าไปถึงหัวใจ!
ศุลีรู้แต่บัดนั้นว่า…มันจะยังคงอบอุ่นอยู่ตลอดกาล!
"ซี้ดซี่...อย่าลืม...เขียนจดหมายถึงผมบ่อยๆ ผมจะไม่พูดอย่างอื่นอีก เพราะผมบอกทุกอย่างไม่ว่าในความคิด ในหัวใจให้คุณทราบจนหมดแล้ว ผมอาจจะพูดอะไรที่หวานๆ ซาบซึ้งกว่่านี้ไม่เป็น นอกจากว่่า คุณคือของรักชิ้นเดียว ที่ผมใช้หัวใจแลกมา พรุ่งนี้ซี้ดซี่...พรุ่งนี้ ผมจะเดินลงจากเครื่องบินไปหาคุณ แล้วจะ...." เสียงพูดสะดุดลง ดวงตาดำใหญ่มีเงาเล็กน้อย
"ไม่ไปไหนอีกเลย ถ้าคุณไม่ไปด้วย!"
นี่หรือสำนวนในยามจากของผู้ชายที่บอกว่า พูดหวานๆซาบซึ้งไม่เป็น! ศุลีรู้สึกเหมือนลมหายใจติดขัดอยู่แค่ลำคอ

และแล้ว…เวลาที่รอคอยก็มาถึง

เป็นเวลาที่เส้น “ทางรัก” เมื่อวันวานได้กลับกลายเป็น “สายสัมพันธ์” ในวันนี้…วันที่ผมมีคุณ… คุณคนเดียวที่เป็นทุกอย่างไม่ว่าเพื่อน…ญาติ และความอบอุ่นทั้งหมดหัวใจ
“ซื้ดซี่…” เสียงนั้นหวานนัก
“ความสวยของคนที่เรารักไม่ได้อยู่ที่ดวงตาหรอก มันอยู่ที่หัวใจต่างหาก นับจากหัวใจผมมีคุณ ผมไม่เคยเห็นใครสวยอีกเลย”
“ผมรักคุณ…” สำนวนนั้นมั่นคงนัก
“จึงต้องรักทั้งเกียรติยศและหน้าตาทั้งหมดของคุณด้วย ขอบคุณสำหรับความเชื่อมั่นของคุณ ขอบคุณสำหรับศรัทธาที่คุณมีให้ผม ในความรักนั้นอาจจะจืดจางได้ด้วยอายุ ด้วยกาลเวลา หากศรัทธา ความเชื่อมั่น จะยืนยงยิ่งกว่าความรัก ผมสัญญา... ซี้ดซี่...ผมจะไม่มีวันทำให้คุณเสื่อมศรัทธาผมเป็นอันขาด”
ดอกไม้นั้น ไม่นานก็โรย ความสำคัญมันจึงอยู่ที่ความรู้สึกของคนต่างหาก ถ้าดอกไม้ในหัวใจเรายังบานอยู่เสมอดอกอื่นใดจะสู้ได้
“ซื้ดซี่…” ดวงตาคู่นั้นฉ่ำกว่าปกติ ริมฝีปากสั่นนิดๆ
“ดอกไม้ในหัวใจผมจะไม่มีวันโรยเด็ดขาด” พรุ่งนี้แล้วสินะ… พรุ่งนี้…ของเราจะเป็นพรุ่งนี้ที่สดใส…ถ้าใน “วันนี้” เรามีคนที่เรารักอยู่เคียงใกล้ เราย่อมมีความสุขพอที่จะรอคอย “พรุ่งนี้” อย่างสวยเสมอ ใช่แล้ว…พรุ่งนี้ที่คุณสัญญาว่า

I swear it”s not too late. สายสัมพันธ์อันอบอุ่นของเราจะยาวนาน เพราะความรัก…คือสิ่งที่นิรันดร

Love to give but not take

ความรู้สึกหลังอ่าน...

ดีใจมากกกกกก ที่ตัวเองได้หยิบนิยาย 3 เล่มนี้ออกมาจากกองดองเสียที หลังจากที่เน้นอ่านนิยายรักๆสมัยใหม่เสียนาน การได้เปลี่ยนบรรยากาศมาอ่านนิยายรักแบบละเมียดละไมเช่นนี้ ต้องบอกเลยว่าตอนอ่านอารมณ์การอ่านเปลี่ยนแปลงไปเลยค่ะ เนื่องจากสองเล่มนี้ค่อนข้างยาว ตอนอ่านก็เลยอ่านแบบเรื่อยๆสบายๆ ซึมซับกับเรื่องราวและบรรยากาศในเรื่อง เรียกว่าฟินกว่าที่คิดเลยค่ะ^^

ทางรัก เป็นเรื่องราวของศุลีพรที่ไปหาพี่ชายที่ประเทศเยอรมัน  นางเอกของเราเลยกะจะไปเที่ยวด้วยในคราวเดียวกัน แต่คนที่มารับศุลีที่สนามบินกลับไม่ใช่พี่ชาย (นางเอกเรียกตัวเองว่าศุลีค่ะ) แต่เป็นผู้ชายตัวโต หนวดเฟิ้ม เธอได้ยินว่าชื่ออะไรนองๆ แต่แท้จริงแล้วเพื่อนพี่ชายคนนี้ชื่อชยานนท์ค่ะ (ภาษาเยอรมันคงอ่านประมาณนอง ไม่ใช่นนท์ 5555) นางเอกเราเลยเรียกพระเอกใจใจว่าตานอง หลังจากนั้นตานองหรือคุณชยานนท์ก็พาศุลีไปเที่ยวก่อนจนได้เจอพี่ชาย และเมื่อได้เจอพี่แล้วแล้วทั้งสามก็ออนทัวร์เยอรมันและประเทศใกล้เคียงกันต่อ เช่น อิตาลี ฝรั่งเศส
ท่ามกลางเส้นทางอันสวยงาม ผู้หญิงตัวเล็กๆเช่นศุลีได้สร้างความอบอุ่นให้หัวใจอันหนาวเหน็บของใครบางคน ... ใครบางคนที่ไม่มีบ้าน ...ไม่มีญาติ ....แม้อนาคตข้างหน้าก็เลือนลางแทบมองไม่เห็น แต่เมื่อมีความรักและความหวัง ชยานนท์ ชายหนุ่มที่มาร่ำเรียนอาศัยอยู่ที่เยอรมันนานถึง 16 ปี!!! กลับมีความฝันที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับผู้หญิงคนหนึ่งที่บ้านเกิดเมืองนอนที่จากมานาน เรื่องราวของทางรักที่ถักทอสายสัมพันธ์จึงได้เกิดขึ้น แบบอ่านแล้วฟินสุดๆไปเลย

ลักษณะการเล่าเรื่องทั้งทางรักและสายสัมพันธ์จะใช้วิธีเล่าผ่านจดหมายค่ะ ในทางรักนางเอกจะเขียนจดหมายถึงแม่ และก็เล่าเรื่องราวที่พบเจอระหว่างไปเที่ยวผสมกับบ่นๆกึ่งประชดเสียดสี เปรียบเทียบระหว่างสิ่งต่างๆในเมืองไทยกับประเทศที่เธอได้ไปเยือน ตอนอ่านทางรักต้องยอมรับว่า อ่านใหม่ๆมีงงๆกับภาษาที่นางเอกใช้ เพราะศุลีเธอจะแผลงภาษาเยอรมันเป็นภาษาไทยตลกๆ พอเจอเยอะๆก็แอบมีมึนๆบ้าง แต่พออ่านไปสักพักก็เข้าที่เข้าทางค่ะ ในนิยายนี่เป็นสมัยเก่านะคะ ตั้งแต่ยังมีม.8 กล้องถ่ายรูปยังใช้ฟิล์ม และกำแพงเบอร์ลินยังไม่ถูกทำลาย แต่สิ่งที่ผู้เขียนสอดแทรกในนิยายเกี่ยวกับการอยากพัฒนาให้ประเทศไทยเราให้สู้ประเทศชาติตะวันตกนี่ไม่ล้าสมัยเลยสักนิดค่ะ เพราะปัจจุบันเมืองไทยเราก็ยังคงมีปัญหาแบบเดิมๆอยู่ ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

สำหรับทางรักนี่ความหวานมีเรื่อยๆนะคะ แต่ส่วนตัวคิดว่าไม่มากค่ะ จุดพีคของเรื่องนี้คงเป็นตอนลาจากที่พระเอกยังคงต้องเรียนที่เยอรมันอีก 1 ปี ฉากร่ำลานี่จี๊ดถึงหัวใจเลยทีเดียว

ต้องบอกว่าใครอ่านทางรักแต่ไม่อ่านสายสัมพันธ์นี่ไม่ได้เลย เพราะสายสัมพันธ์เป็นภาคจบของเรื่องทางรักค่ะ ลักษณะการเล่าเรื่องยังคงเหมือนเดิมคือเล่าผ่านทางจดหมาย แต่จะพิเศษกว่าก็คือมีจดหมายที่พระเอกกับนางเอกเขียนถึงกันด้วย ความหวานของเรื่องนี้จะมากกว่าเรื่องทางรักสองถึงสามเท่าเลยค่ะ ตอนอ่านทางรัก พอพระเอกตั้งใจจีบบนางเอกก็จะเรียกเธอว่า ซี้ดซี่ (ประมาณฮันนี่หรือที่รักค่ะ) เราอ่านไปก็รู้สึกตลกดี แบบอะไรซี้ดๆๆนะ 55555 แต่พอมาอ่านเรื่องสายสัมพันธ์ คำๆนี้ให้ความรู้สึกหวานมากกกกกกกกค่ะ แบบฟินมากๆๆๆๆๆๆๆ เรื่องราวของสายสัมพันธ์จะเกิดจากการที่ศุลีต้องกลับไปเยอรมันอีกครั้ง จุดนี้ตอนอ่านอึ้งดีค่ะ ชอบๆๆๆ เรื่องราวก็ยังคงไม่ต่างกับทางรักค่ะ ด้านคุณนองนี่ก็หวานสุดๆ คนไม่ชอบหวานไม่ต้องห่วงว่าจะเลี่ยนนะคะ เพราะเรื่องเน้นบรรยายการท่องเที่ยวที่สุดอยู่แล้ว 555555

อ่านจบแล้ว อยากตามรอยคุณนองกับศุลีมากกกก 555555 พระเอกน่าร๊ากกกก อีกคนที่ชอบมากๆคือพี่ชายนางเอกค่ะ พี่ฉายหรือสุริย์ฉาย เวลาต่อปากต่อคำกับนางเอกซึ่งเป็นน้องนี่ตลกมากเลยค่ะ แถมพี่ฉายนี่บ้ารับประทาน แถมยังเจ้าชู้อีกด้วย (ดูไม่มีอะไรดีเลย 555) แต่ก็ชอบสุริย์ฉายมากเหมือนกัน อยากให้เป็นพระเอกกับเขาบ้างจังเลยค่ะ ทารักและสายสัมพันธ์ แม้สองเล่มนี้จะค่อนข้างยาว แต่อ่านแล้วไม่เบื่อเลย กลับชอบมากด้วยค่ะ