ธารทับทิม / ศรีสุรางค์  จำนวน 288 หน้า

สนพ. 1168    ราคา 195 บาท

เล่าเรื่องเอง

ธารทับทิม เป็นนิยายแฟนตาซี ที่กล่าวถึงโลกอีกโลกหนึ่ง ที่มนุษย์สามารถมีอายุยืนยาวได้ถึงแปดหมื่นปี ซึ่งขึ้นกับความเก่งกล้าทางจิต ยิ่งฝึกจิตเก่งกล้า ก็จะมีอำนาจเหนือธรรมชาติ ยิ่งมีอายุยืนยาว โลกนั้นมีประชากรจำนวนไม่มากนัก  เนื่องจากมีอายุยืนยาวก็ทำให้มีความผูกพันธ์มากตามไปด้วย ซึ่งหากคู่ครองของใครตายจากไปก่อน สามีหรือภรรยาหรือลูกที่ยังอยู่ก็มักจะโศกเศร้าตายตามกันไป คนในโลกดังกล่าวจะประพฤติดี ทำดี ไม่ทำความชั่ว หากมีผู้ใดหลงผิดทำความชั่วก็จะไม่ประหัตประหาร เนื่องจากประชากรมีน้อยและอาจทำให้บุคคลที่รักต้องตายตามคนๆนั้นไป จึงทำให้เน้นสั่งสอนชำระทางจิตใจ

"รอยรจนา" จิตกรสาว เมื่อสูญเสียพ่อกับแม่ไป จึงตามเพื่อนสนิทมาที่บ้านเกิดของเขาและเช่าบ้านเก่าในสวนหลังนั้น รอยรจนาได้เจอห้องลับและพบกับสมุดนิทานเก่าเล่มหนึ่ง ชื่อเรื่อง "ธารทับทิม" เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับกษัตริย์องหนึ่ง นามว่า "อมาวสุ" ผู้มีจิตกล้าแกร่ง มีฤทธิ์มาก จนเสมือนเป็นอมตะ แต่กลับถูกคนรักของตัวเอง "ปัณฑารีย์" ใช้มีดลงอาคมที่อมาวสุสร้างขึ้นแทงเข้าสู่ขั้วหัวใจ จากนั้นหญิงคนรักก็หันคมมีดเข้าสู่อกตนแทงตัวเองตายตาม ร่างของปัณฑารีย์หล่นไปสู่หุบเหวลึก

"ข้า..ไม่ให้...เจ้าตาย..ปัณฑารีย์"

 ...บนแผ่นผา  ร่างทั้งร่างสิ้นแรงอ่อนล้า  นอนทอดกาย...รอคอย  นานแสนนานผ่านไป  รอยมีดยังคงกรีดลึก  และไม่มีวี่แววว่าจะหาย  ทั้งร่างอันเคยสง่าวามจมอยู่ในบ่อของเหลวข้นสีแดงริมหน้าผาชัน...หยาดโลหิตสีสดไหลรินลงมาตามแขนข้างซ้าย...ผ่านปลายนิ้วแต่ละนิ้ว  ก่อนหยดลงบนลำธารเล็กๆซึ่งกำเนิดขึ้นที่ริมผาหิน ทีละเล็กละน้อย  หยดแล้วหยดเล่า...ลำธารเล็กๆของโลหิตลงตามร่องหิน เป็นสายน้อยๆไหลกระจายไปสู่ซอกผาที่ต่ำกว่า ...

รอยรจนาเริ่มฝันแปลกๆ และเกิดความกลัวจึงไม่กล้าอ่านหนังสือเล่มนั้นต่อไป  จนเพื่อนชายของเธอได้มาชวนเธอไปสำรวจหาทับทิมในถ้ำแห่งหนึ่งใกล้บ้านในสวนที่เธออยู่ ที่ถ้ำแห่งนั้น มีทับทิมดังที่เพื่อนชายเธอว่าไว้จริงๆ  รอยรจนาและเพื่อนเจอโพรงลึกในถ้ำ ที่นั้น...ผนังถ้ำเป็นทับทิมระยิบระยับทั่ว ที่นั้นมีศพหญิงสาวนอนอยู่บนแท่น มีมีดปักอกไว้  ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเหมือนเธอ!!

...ปัณฑารีย์...ซอร์โยของข้า

...กลับมา....รู้สึกตนแล้วกลับคืนมาสู่ข้า

...มิว่าจะนานเท่าใด....กลับมา..

 ความรู้สึกหลังอ่าน.... (มีสปอยล์บางจุด)

เรื่องราวเริ่มต้น เป็นอย่างที่เล่าไว้สั้นๆข้างต้นนะคะ บทนำเปิดตัวได้ดีค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป  ทำไมอมาวสุต้องถูกหญิงคนรักเอามีดแทง และเธอก็แทงตัวตายตาม และเหตุใดจึงได้ปล่อยเลือดให้ไหลลงไปในหุบเขามากมายจนเสมือนสายธาร

เมื่ออ่านไปเรื่อยๆจนถึงตอนที่พระเอกเจอกับนางเอก ก็จะเป็นการเล่าถึงเรื่องราวในอดีตน่ะค่ะ พระเอกจะให้ลูกแก้วนางเอกไว้เพื่ออยากรู้อะไรก็ให้ดูจากลูกแก้ว  เนื้อเรื่องโดยส่วนใหญ่ของเรื่องก็จะเป็นเล่าอดีตของนางเอกที่ผ่านมา สลับกับฉากปัจจุบันเกี่ยวกับการปรับตัวของนางเอก (ฉากปัจจุบันมีฉากตัวร้ายเพิ่มขึ้นมานิดนึง) พออ่านจบมันก็เลยรู้สึกว่า ทำไมเรื่องนี้มันสั้นจัง    สั้นยาวที่ไม่ได้หมายถึงจำนวนหน้านะคะ แต่หมายถึงเนื้อเรื่องค่ะ อ่านแล้วมันสั้นๆไปหน่อย อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่มุ่งเน้นในการเล่าถึงอดีตของนางเอกกับพระเอก รวมถึงเหตุการณ์ที่เป็นชนวนให้พระนางต้องพัดพรากจากกันเกือบสองพันปี  (เรื่องนี้นางเอกจำพระเอกไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า แต่ว่ารัก >///< )  ซึ่งจขบ.ไม่กล้าเล่าเรื่องย่อเยอะค่ะ เพราะเนื้อเรื่องจริงๆสั้นๆ เดี๋ยวอ่านแล้วจะหมดสนุกไป

ตอนเล่าถึงการปรับตัวของนางเอกหรือบทบรรยายความคิดนางเอก จขบ.อ่านแล้วจะง่วงๆหน่อย 5555 เรื่องนี้จะไม่ใช่แนวลุ้นตื่นเต้นมาก เพราะในโลกที่พระเอกอยู่ จะเป็นโลกอุดมคติเลยค่ะ เพราะมีคนดีมากหากใครทำชั่วจะโดนตราหน้า  เรื่องนี้อมาวสุจะเก่งมากๆๆๆ ก็มีช่วงตื่นเต้นตอนพระเอกโดนมนต์ดำค่ะ ลุ้นว่าจะไปทำมิดีมิร้ายนางอิจฉาไม๊เนี่ย เสียของหมด    แต่สุดท้ายตัวร้ายก็ใช้เล่ห์กล จนทำให้พลัดพรากจากกันเกือบสองพันปีเลยทีเดียว 

เรื่องนี้จะเน้นความหวานของพระนางค่ะ ใครชอบแนวแฟนตาซีหวานๆน่าจะชอบกัน (ตอนหวานๆก็เช่น พระเอกไม่สบายนอนอยู่บนเตียง แต่สะกดจิตให้นางเอกมานอนเบียดกัน >///<  เจ้าเล่ห์ไม๊เนี่ย 555 นางเอกเรื่องนี้มานอนเบียดกับพระเอกได้นะคะ เพราะเป็นราชินีแล้ว)  เรื่องนี้การันตีพระเอกได้โดยผู้เขียน เพราะพระเอกของคุณศรีสุรางค์ (แทบทุกคนนะ) หล่อระเบิด สุภาพ พูดเพราะ และหวานนน โดยเฉพาะเรื่องนี้หวานม๊ากกกกกกก รักนางเอกแบบเอาชีวิตเข้าแลกเลย เรียกว่าหากนำ โฆรัม อมาลย์ เวหน อมาวสุ มายืนเรียงกันให้เราเลือก ( 555 นึกแล้วขำตัวเอง)  อมาวสุคนนี้ชนะขาดลอยค่ะ !!!!!   

อ่านจบแล้วเข้าใจอารมณ์ความรักของพระเอกเลยค่ะ เพราะตอนสุดท้าย นางเอกมาที่หน้าผาที่แทงตัวตายตกลงไป พอเห็นสายทับทิมที่ทิ้งตัวจากหน้าผายาวเป็นลำธาร นางเอกก็ร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ  อ่านแล้วซึ้งมากๆๆๆๆค่ะ เพราะหลังจากนางเอกหล่นลงสู่หุบเขา ตัวร้ายก็เอาตัวนางเอกไปซ่อนไว้ พระเอกจึงอธิษฐานให้โลหิตตนเองไหลไปยังที่มีดที่ปักอกนางเอกอยู่ (มีเลือดพระเอกติดที่มีดนั้น) และใช้เลือดตัวเองหล่อเลี้ยงร่างนางเอกไว้ สายโลหิตมากมายหลั่งไหลลงมาจากหน้าผาสู่หุบเหว เหมือนสายธารสีเลือด จนทำให้ถ้ำเป็นทับทิมสีแดงไปหมด (พระเอกเป็นผู้มีบุญและมีฤทธิ์ค่ะ ไม่วาน้ำตาหรือเลือดเมื่อไหลออกจากร่างกายจะกลายเป็นอัญมณี)  แม้พระเอกจะเก่งมากจนเหมือนเป็นอมตะ แต่สองพันปีนี่ก็ไม่น้อยเลยนะ จนตัวเองเกือบตาย  นางเอกนี่โชคดีสุดๆไปเลย ทำบุญด้วยอะไรกันเนี่ยยยย อิจฉาาาาา 55555 

ส่วนจุดสะดุดก็มีค่ะ  เพราะในเนื้อเรื่องนางอิจฉา "วิมลิน" จะแอบรักองครักษ์ของนางเอก "กัณดาห์" โดยท่านองครักษ์จะมีบทบาทในเรื่องมากค่ะ และเป็นตัวละครที่ชอบมากๆๆๆเหมือนกัน คอยดูแลและเลี้ยงนางเอกแต่เด็ก จนถึงโตก็ยังคอยดูแลไม่ห่าง  พออ่านแล้ว งงค่ะ 555 ไปแอบชอบตอนไหนเนี่ย ก็ไหนบอกชอบพระเอก  แถมกัณดาห์ยังมีแววเกือบเป็นคู่ของนาง เพียงแต่ไม่ได้เป็นคู่ที่ตามกันมาแต่ชาติปางก่อน (ซึ่งก็โชคดีที่วิมลินนั้นตัดสายใยแห่งบุพเพด้วยการกระทำของตนเองไปแล้ว กัณดาห์เลยรอดตัว 555 แม้นางจะมาจีบท่านองครักษ์ในภายหลังก็เหอะ)  คืออ่านยังไงมันก็ไม่ฟินเลยว่าสองคนนี้จะเป็นคู่กันได้   ซึ่งตรงใจมากที่ผู้เขียนก็ไม่ได้ให้ท่านองครักษ์ไปชอบนางเข้า  โดยที่ตอนท้ายสุด กัณดาห์เป็นคนดูแลลูกนางเอกต่อ พออ่านไปตอนที่ลูกสาวนางเอกหอมแก้มและอ้อนกัณดาห์  เราปิ๊งว่าใช่เลยยยย คนนี้แหละ คู่ที่เพิ่งมาเกิด 55555 ดันไปจิ้นองครักษ์กับลูกนางเอกได้  ส่วนอายุไม่เป็นปัญหานะ เพราะคนโลกนั้นมีอายุยาวมากกกกค่ะ อิอิ  หวังว่าจะมีโอกาสอ่านคู่นี้ต่อนะคะ เพราะชอบมากเลยค่ะ ขอนางเอกโตแล้วออกแนวเจ้าเล่ห์นิด พระเอกแก่กว่าไม่เป็นไร  

สรุป อ่านจบ เรื่องนี้แม้เนื้อเรื่องจะไม่ยาวมาก ทำให้บทบรรยายบางอย่างค่อนข้างเยอะ แต่ก็ยังใช่แนวแฟนตาซีที่เราชอบอ่านอยู่ค่ะ พระเอกถูกใจมาก ความรักก็ลึกซึ้ง อ่านจบก็ยังติดตรึงใจอยู่ เป็นนิยายพาฝันหวานๆที่ชอบเลยค่ะ อีกจุดหนึ่งที่ชอบคือ เรื่องนี้แฝงธรรมะข้อคิดในการประพฤติปฏิบัติตนเป็นคนดี เรื่องนี้เป็นเล่มสุดท้ายแล้วด้วยค่ะ  อ่านงานผู้เขียนทุกเล่มแล้ว  ยกเว้น วินธัยค่ะ แหะแหะ (พระภูริทัตขอไม่นับนะคะ ^^)  จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตารอวินธัยที่จะออกปลายเดือนมกราคม 57 นี้ (เล่มเดียวที่หาซื้อไม่ได้ โชคดีที่มีพิมพ์ใหม่ค่ะ) ซึ่งเขาว่ากันว่าภาษาไพเราะมาก เห็นเฟสคุณศรีสุรางค์ว่าพิมพ์กับสนพ.พิมพ์คำค่ะ ซึ่งราคาจะถูกกว่าหนังสือทำมือ ก็ดีใจมากๆๆๆเลย (เพราะช่วงปีใหม่ตังค์จะถูกสูบไปอย่างไวมากค่ะ ) คิดแล้วอยากอ่านไวๆจังค่ะ

ปล.เจอคำผิดด้วยค่ะ หน้า 204 "ชาวไทว" พิมพ์เป็น "ชาวไทย" ค่ะ ^^