Group Blog All Blog
|
ชีวิตมหาลัย วันนี้กลับมาดูรูปเก่าๆในโน็ตบุ๊ค ช่วงเวลามหาลัย เป็นช่วงที่ได้ใช้ชีวิตสนุกที่สุด ได้พบปะเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ ที่แตกต่างจากเด็ก ม.ปลายกิ๊กก๊อก ลงทะเบียบจองห้อง เพื่อนที่เป็นแมท คือ คณะเกษตรทั้งหมด มาจากคนละภาค คนละจังหวัด คนละโรงเรียน ห้องเราติดอับดับใช้ไฟน้อยที่สุด ฮ่าๆ เดือนนึงคือ 4 คน 200 ไม่เคยออกเกิน 100 ต่อเดือนเลย จำได้ครั้งหนึ่ง เพื่อนแบบเสื้อไม่แห้งไง ออนอะ แล้วออนก็เอาเสื้อไปแขวนไว้บนพัดลมหมุนที่ห้อง เฮ้ย อเมซิ่ง ได้หรอ ฮ่าๆ ห้องเราอยู่กับอย่างสงบ ไม่ส่งเสียงดังรบกวน นอนดึกสุดก็เที่ยงคืน สี่ทุ่มปิดไฟกลาง ใครยังไม่นอนก็เปิดไฟที่โต๊ะ วีรกรรมก็... แอบเอาหม้อไฟฟ้าเข้ามาเพื่อกินสุกี้กัน แน่นอน ไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไหร่นัก เพราะต้องผ่าน รปภ.สุดโหด ตรวจบัตร ตรวจกระเป๋า คือต้องเปิดข้างในให้เค้าดู เราเป็นคนวางแผน ไงละ ส่วนคนที่เอามาก็คือ ออน ฮ๋าๆๆ มีเมย์อีกคน เรากินสุกกี้กันตอนสิ้นปี ส่วนน้ำอยู่บ้างไม่อยู่บ้าง ช่วงรับน้อง ตื่นมาตี4 ตี5 เพื่อไปทำกิจกรรม รับน้องที่มีพี่มาเต้น ในขณะที่น้องง่วงๆ ปวดหลัง และเหมือนซอมบี้ เดินรอบมอ แบบ เฮ้ย เดินได้ไง คนอื่นพี่เค้าให้ใส่รองเท้าคัชชูตั้งแต่หอไปถึงหอประชุม ส่วนนี้ ใส่รองเท้าผ้าใบ แล้วเอาคัชชูใส่ถุงไป คือไม่ค่อยสนใครอะ เพื่อนๆก็มอง ประมาณนั้น ก็คนเจ็บเท้าปะ ให้เดินอย่างไกล เข้าห้องเชียร์ หลายเดือนอยู่ เด็กรุ่นนี้เข้า2อาทิตย์เองมั้ง ปีเรามีประกวดด้วย มันโคตรภูมิใจ มีความสุข จำได้ว่า มีวันหนึ่งคือง่วงมาก แบบ หลับตาเลยจ้า พี่เชียร์ที่คุมอยู่ ถามว่า " หลับตาทำไม " อือ.. เห็นได้ไงน้องแยะแยะ ฮ่าๆ พอวันหนึ่งที่มีโอกาสได้เป็นพี่ ก็เข้าใจแล้วว่า เห็นน้องทุกคนเลย บางคนก็น่าสงสาร บางคนเก็บอารมณ์ บางคนก็ไม่พอใจ หน้าเหนื่อย หน้าจริงจัง มีกิจกรรมให้เลือกเสรี ชอบมาก กิจกรรมนอกเหนือเวลาเรียน ตามความสนใจของเรา เลือกชุมนุม หืออ เลือก ชมรม ไปทำกิจกรรม ออกค่าย ไปต่างจังหวัด แบบรุ่นพี่ดูแลรุ่นน้อง เป็นเด็กมหาลัยที่เข้าไปในป่า อาบน้ำแบบห้องน้ำเห็นดาว ตักราดเอาจากถังน้ำที่เป็นแกลอนน้ำมัน ฮ่าๆ โบกรถไปเข้าค่ายต่างจังหวัด จอดบ้าง ไม่จอดบ้าง บางคันก็ส่ง5นาที เจอแยกแล้วไปหาเอาใหม่ จำได้ว่า โบกไป 19 คัน จากพิโลก มาท่าปลาอุตรดิตถ์ จำได้ด้วยมากับพี่ที่ขนจานดาวเทียม แล้วรู้สึกทำจานขาดด้วยมั้ง ไม่แน่ใจ ไม่ได้สังเกต แต่ตอนลงจากรถคือ จานเค้าขาด 555 เดินทางโคตรทรหดเลย มีอะไรกินก็กิน อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง ยุงกัดบ้าง ออกไปพบชาวบ้านพูดคุย ชวนมาทำกิจกรรมที่โรงเรียน บางทีก็ทำกิจกรรมกับโรงเรียน ไปแจกของ แจกขนม สอนภาษาอังกฤษ ร้องเพลง เล่นเกม ในขณะที่เราก็ต้องการเครื่องเขียน อุปกรณ์จากเรียน เราก็คิดไอเดีย เขียนป้ายขอรับบริจาค เด็กๆที่หอก็ใจดีมากๆ ขนของของตัวเองมาบริจาคให้ บางคนก็ให้ขนม ไปเปิดหมวก หาเงิน ไปแจกของให้น้อง เดินถือกล่องไปรับบริจาคตามที่ต่างๆ ไม่เคยอายเลย ฮ่าๆ ออกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ไปรับบริจาคเลือดที่นอกตัวเมือง และบริจาคเลือดทุกๆ3เดือน จนรู้จักกับๆที่ห้องบริจาคเลือด รพ.ม.นเรศวร เข้าไปทำจิตอาสาในโรงพยาบาล จนพี่นารับเข้าทำงานตอนเรียนจบ ตอนปี2 สมัครเป็นนิสิตช่วยงาน ตอนปี3 สมัครเป็นผู้จัดการหอพัก ดูแลน้อง 317 คน 79ห้อง ตอนปี4 เทอม2 ไปฝึกงานที่ภูเก็ต เลยต้องลาออก ฝึกงานเป็นประสบการณ์ที่ดี ได้เพื่อนดีๆกลับมา อยู่อีสานคนหนึ่ง อยู่ใต้คนหนึ่ง ได้น้องๆมาด้วย ได้พี่ทีทำงาน ได้พี่ี้น้องที่โบสถ์ ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกัน วันเสาร์บินไปภูเก็ต วันอาทิตย์ไปโบสถ์ วันจันทร์ย้ายไปอยู่ที่โบสถ์ และอยู่ที่นั้นนาน 4 เดือน
อ่านเพลินเลย ครับ
โดย: สมาชิกหมายเลข 5697205
 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2563 เวลา:20:42:46 น. |
loveQ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
