ด้วยทางอำเภอก็ไม่อยากให้วางร้านตรงนั้นพอดี มันไม่สวยงามต่อวิสัยทัศน์เมือง เขาก็ให้เราย้ายพอดีเลยค่ะ ที่นี้ก็อยู่ไม่ได้ติดถนนเลย ต้องเดินเข้าไปข้างในซอยนิดหนึ่ง ค่าเช่าที่ถูกลงครึ่งหนึ่ง ก็ดีหน่อยค่ะ แต่ยอมรับเลยว่าลูกค้าไม่มีเลยเราขายได้ไม่ถึง 10 กล่องด้วยซ้ำ ตอนแรกๆที่ย้ายมา ทำให้บางครั้ง ก็ท้อใจ เหนื่อยหน่าย แต่ไม่ทุกข์ใจมาก คิดเสมอว่าสักวันก็คงเป็นวันของเรา การทำธุรกิจก็ยังงี้ต้องใช้ความอดทน ค่ะ ต้องอดทนมากๆ ตอนเช้าต้องเตรียมลูกไปโรงเรียนก่อนแล้วก็เตรียมของไปขาย

จนพอหลังๆ เริ่มมีลูกค้าใหม่ๆ มาซื้อ แล้วก็ลูกค้าประจำก็กลับมาซื้อ ทำให้ขายได้บ้าง ยอดขายก็บางวันก็ดี บางวันก็ไม่ดี แต่ก็พออยู่ได้ อาศัยที่เราไม่ต้องเช่าบ้าน กับข้าวกับปลาก็ปู่ย่า จัดการหมด ก็เลยทำให้เราไม่ค่อยเครียดมากนักคิดซะว่า มีงานทำดีกว่านั่งเหงาอยู่บ้าน

ช่วงนั้นเป็นช่วงเข้าฤดูร้อนพอดีแฟนอินก็อยากออกนอกบ้านไปทำงานที่ใหนสักแห่งเผื่อว่าจะดี ก็เป็นโค๊ชสอนเทนนิสค่ะ ก็หาที่ไปทำงานก็ได้ที่สเปน ก็ไปแต่กว่าจะไปได้ก็คิดหลายรอบเพราะไม่เคยห่างครอบครัวคนเดียวใกลแบบนี้แต่อินก็ให้เขาไปค่ะ เพื่อความสบายใจของเขาเอง ส่วนอินก็ขายของคนเดียวค่ะเพราะช่วงนั้นพอพูดภาษาได้บ้างรู้เรื่องบ้างเกี่ยวกับออเดอร์อาหารไทยก็ เลยไม่ค่อยห่วงตรงนี้ตอนแรก็กลัวๆ กล้าๆ แต่พอทำนานไปก็เฉยๆ มาก็พูดได้ พอเข้าใจกัน คุณย่าคอยมาส่งให้ตอนเช้ากับ รับกลับบ้านตอนบ่าย เพราะยังขับรถไม่เป็น (คอยกวนชาวบ้านเขาก็ตรงนี้แหละ)

ขายจนวันหนึ่งมีจดหมายจากอำเภอว่าไม่เห็นใบประกาศรับรองการทำอาหาร หรือ เสริฟ หรือ ต้อนรับไรงี้ (ก็ไม่มีค่ะ ไม่ได้เรียนมาอาหารก็ทำด้วยฝือมือตัวเอง) แต่ก็ขายมาได้ เกือบปี แล้วเขาเพิ่งขอมา โอยช่วงนั้นวุ่นวายมาก ภาษาก็งูๆ ปลาๆ คุยกับปู่ย่าก็รู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง ต้องโทรหาแฟนตลอดเวลา ตกลงเราก็ต้องไปแจงที่อำเภอว่าเรายังทำอยู่ นะใบประกาศ เขาก็เลยให้เราหยุดขายก่อน ถ้าได้เมือไรค่อยมาเปิดอีกครั้ง

ฮิฮิ โอเคตรงนี้ผ่านไปได้ โดยอินก็หยุดขาย แต่เรื่องเครื่องคิดเงินสิคะ ตัวนี้วุ่นวายสุด เราต้องไปแจ้งยกเลิกการทำงานของเครื่องที่เมืองหลวง ให้ปู่ย่าพาไป ค่าใช้จ่ายก็บานอีกค่าหยุดทำธุรกิจชั่วคราว (เขาบอกว่าเครื่องถ้าซื้อแล้วเอาไปขายก็ไม่ได้ คือ ถ้าเราไม่ได้ทำธุรกิจตรงนี้แล้วก็ทิ้งอย่างเดียว ตรงนี้ไม่โอเคเท่าไร่) ต้องหยุดเรื่องอินเตอเน็ตที่เชื่อมต่อกับเครื่องคิดเงินด้วยค่ะ (คือ ตัวเครื่องคิดเงินของฮังการีจะมีเน็ตคอยรายงานรายรับทั้งหมด คือเวลาคุณคีย์ยอดเงินจากลูกค้า ให้ใบเสร็จกับลูกค้า ทางรัฐบาลเขาจะเห็นยอดเงินเราในแต่ละเดือนว่าได้เท่าไร่) ทางฝ่ายบัญชีของเราก็เห็นด้วยว่ารายรับเราเท่าไร่ คือ สรุปต้องยกเลิกหมดก่อน ถ้าจะเปิดใหม่ก็ไปทำเรื่องใหม่เหมือนเปิดใหม่ทั้งหมด มีค่าใช้จ่ายอีกรอบค่ะ (มันไม่ง่ายเลย) ปู่ย่าต้องเดินเรื่องให้ทั้งหมดเพราะแฟนอินไม่อยู่ช่วงนั้น ปวดหันไปตามๆกันเลย

ตอนนี้รายรับไม่มีแต่ก็ต้องจ่ายภาษีเหมือนเดิมเพราะเราเหมือนแค่พักร้อนไม่ได้ยกเลิกร้านอาหารไทยทั้งหมด ภาษีก็ต้องจ่ายทุกเดือนค่ะ แล้วตอนนี้อินก็เลยว่างงานตื่นเช้ามาก็ส่งลูกไปโรงเรียน บ่ายรับลูกหลังจากนั้นก็ว่างหาไรทำดีล่ะทีนี้ .........เฮ้อ