องค์การบริหารส่วนหัวใจ / เฟื่องนคร เฟื่องนคร. องค์การบริหารส่วนหัวใจ. กรุงเทพฯ : ไฟน์บุ๊ค, 2550. จากเว็บสำนักพิมพ์ เมื่อพ่อถูกฆ่าตายอย่างมีเงื่อนงำจากการเล่นการเมืองท้องถิ่น ดวงเดือน จึงต้องกลับมาบ้านนาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนย่าและแม่ และเธอได้พบกับ รักษ์ไทย หนุ่มตี๋ผู้นิยมความเป็นไทย ที่มาซื้อบ้านอยู่ใกล้ๆ แบบรั้วติดกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มจากไม่ค่อยชอบหน้ากันนัก แต่เขากลับเป็นที่ถูกอกถูกใจของคุณย่า และเป็นขวัญใจของเด็กๆ ดวงเดือนพยายามตามสืบหาคนที่ฆ่าพ่อ แต่เมื่อมืดแปดด้านเธอจึงคิดจะลงเล่นการเมืองท้องถิ่นบ้าง หญิงสาวถูกย่าและแม่ห้ามไว้ แต่ว่ารักษ์ไทยกลับคอยให้ความสนับสนุน...ผู้ชายคนที่เธอเคยขวางหูขวางตา ผู้ชายที่มีบุคลิกและพฤติกรรมตรงข้ามกับเธอทุกอย่าง แต่เขาคือคนที่ทำให้เธอค้นพบว่า หัวใจที่กว้างใหญ่นั้น ย่อมให้ได้อย่างไม่รู้จบ และไม่สำคัญเลยว่าจะต้องได้สิ่งใดตอบแทน และด้วยความใกล้ชิดเช่นกัน ที่ทำให้รักษ์ไทยค้นพบว่า เนื้อแท้ของผู้หญิงอย่างดวงเดือนเป็นอย่างไร จนความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาไปยิ่งขึ้น... และเมื่อใจสองดวงหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว อุปสรรคจะมากมายเพียงไหน ก็ไม่น่าหวาดหวั่น ***************** จากเจ้าของบล็อก นิยายจากไฟน์บุ๊ค (อีกแล้ว) เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของสาวไทยหัวใจเกาหลี ตามเทรนด์ของสาว ๆ สมัยนี้ที่ ผสมย. ตามไม่ทัน (ที่จริงไม่ชอบอะไรที่เป็นเกาหลีเท่าไร แต่ชอบเกาเหลาเนื้อมั่ก ๆ ) เรื่องราวสไตล์ที่ตัวละครเอกต้องกลับบ้านเกิด หนีชีวิตเมืองกรุง ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่แต่อย่างใด มีนักเขียนหลายคนที่เขียนแนวนี้ แต่รายละเอียดปลีกย่อยเท่านั้นที่แตกต่างกันออกไป สำหรับเรื่องนี้นางเอกของเรื่องต้องกลับบ้านเพราะพ่อตาย พี่ชายบวช ย่ากับแม่ไม่มีคนดูแล พอกลับมาบ้านก็มาเจอะเจอหนุ่มหล่อพ่อรวยแต่หัวใจไทยแท้ เรื่องนี้สับสนกับบุคลิกของนางเอกมาก ๆ เลยค่ะ เพราะเริ่มเรื่องบอกว่านางเอกนั้นเป็นสาวคิกขุ ชอบดูละครเกาหลี บ้าวัฒนธรรมเกาหลี แต่พอเรื่องผ่านไปถึงตอนที่นางเอกจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้าน กลับกลายเป็นว่านางเอกเป็นสาวแกร่งที่เคยออกค่ายทำกิจกรรมเมื่อสมัยอยู่มหาวิทยาลัย ปกติสาวที่ทำกิจกรรมแบบนี้ถึงจะแม้จะมีบางคนชอบแต่งตัวแต่งหน้า หรือบ้าเกาหลี แต่สิ่งที่สาวนักกิจกรรมต้องมีความถึก ทน แกร่ง จนบางครั้งอาจไม่สนใจการแต่งตัวมากนัก แต่นิสัยของนางเอกนั้นดูคิกขุโนเนะไปหน่อย จนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสาวกิจกรรมมาก่อน รวมถึงการที่นางเอกชอบงานเขียนของนักเขียนคนหนึ่งในเรื่องอย่างมากกกก (นักเขียนคนนั้นก็คือพระเอกนั่นแหละ) ชอบชนิดที่จำเนื้อหาในหนังสือจนเอามาคุยได้เป็นฉาก ๆ งานเขียนของพระเอกคือนิยายไทย ไหนบอกนางเอกชอบเกาหลีไง น่าจะชอบนิยายเกาหลีมากกว่านะ ความชอบของนางเอก 2 ด้านมันดูเข้ากันไม่ค่อยได้เลย ไปกันคนละทาง ทำให้บุคลิกของนางเอกเลยมีข้อขัดแย้งกันมากไปหน่อย เหมือนเป็นคน 2 บุคลิก ส่วนพระเอกนั้นเป็นพระเอกพิมพ์นิยมของนิยายรักหวาน ๆ โดยแท้ คือ รูปหล่อพ่อรวย แต่อกหัก ทำให้เบื่อหน่ายกับชีวิตในเมืองหลวง เลยหนีมาใช้ชีวิตอย่างสงบที่บ้านนอก ส่วนการงานนั้นไม่ต้องคิดมากว่าพระเอกจะเป็นพวกล่องลอยเหมือนพระเอกละครน้ำเน่า 555 เพราะพระเอกเรื่องนี้เป็นนักเขียน เดาว่าคงเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังมาก เห็นได้จากว่านักเขียนคนนี้เป็นขวัญใจของแม่สาวไทยหัวใจเกาหลี แล้วคำอธิบายอื่นจะค่อย ๆ ตามมาคือ นอกจากจะเป็นนักเขียนแล้ว ยังเป็น บก. ด้วย ตอนเกือบจบคนอ่านค่อยรู้ว่าพระเอกเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์อีกตะหาก ตัวละครอื่น ๆ ในเรื่องนี้มีอีกมากมายหลายคน แต่ผู้เขียนจะหยิบยกขึ้นมาใช้เมื่อถึง “คิว” เท่านั้น ถ้ายังไม่ถึงคิว ตัวละครตัวนั้นก็จะหายไปเลย ยังกับละครเวทีของนักเรียนมัธยม ที่ตัวละครจะต้องออกมาตามบท ตัวอย่างของตัวละครในเรื่องที่เป็นแบบนี้ก็คือ แม่ของนางเอก ซึ่งกว่าจะรู้ว่าชื่อจริง ๆ ว่าอะไรก็ปาเข้าไปค่อนเรื่อง (ผู้เขียนจะเป็นแบบนี้กับตัวละครอีกหลายตัว นึกขึ้นได้ค่อยใส่ชื่อจริงให้ทีหลัง) แม่ของนางเอกนี่บทจะมาก็มา บทจะหายก็หาย จนบางครั้งก็นึกว่านางเอกเหลือแค่ย่าคนเดียวซะอีก ตัวละครอื่นที่เป็นแบบแม่นางเอกก็มีอีกเยอะ อย่างเช่น ครูรัตนาวดี ไม่มีการปูพื้นอะไรทั้งสิ้น ตัวนี้โผล่มาเพื่อมาเป็นผู้ช่วยนางเอกในการทำกิจกรรมเพื่อสังคม และบทที่จะคิดร้ายต่อนางเอกก็ทำได้ดื้อ ๆ จนเจ้าของบล็อกเป็นงง ประเด็นในเรื่องนี้ ผู้เขียนเหมือนจะสับสนไม่รู้จะเล่นกับประเด็นไหนดี เพราะใส่มาเยอะมากกกกก ตัวอย่างเช่น ประเด็นเกี่ยวกับเรื่องการเมืองท้องถิ่น เด็ก เยาวชน ยาเสพติด ผู้เฒ่าผู้แก่ที่ถูกทอดทิ้ง การตัดไม้ทำลายป่า เศรษฐกิจพอเพียง และอื่น ๆ ทุกเรื่องที่คุณคาดว่าจะเห็นในนิยายที่เกี่ยวกับสำนึกรักบ้านเกิดเรื่องไหน ในนิยายเรื่องนี้มีหมด แต่ทุกเรื่องพูดแค่เพียงผิวเผิน ไม่จับเอาประเด็นไหนขึ้นมาชูอย่างจริงจังหนักแน่นสักเรื่อง จะเด่นหน่อยก็จะเป็นเรื่องการเมืองท้องถิ่นและเด็ก แต่เด็กก็มีหลายคนจนจำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง น่าจะมีเด็กที่เป็นตัวเด่น ๆ สักคนสองคนเพื่อให้คนอ่านรู้สึกผูกพันกับตัวละครสักหน่อยก็ยังดี การเขียนของผู้เขียนยังเหมือนจะกระโดดข้ามกำแพงไปมา และมักจะเปิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ไว้เยอะ ๆ แต่ไม่นำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ ปล่อยทิ้งไปเฉย ๆ ตัวอย่างเช่น แม่ม่ายอย่างแม่นางเอกมีผู้ชายมาจีบ ก็รู้ว่ามาจีบเท่านั้นแหละ จากนั้นก็หายไปเลย ไม่มีการกล่าวถึงอีก ทั้งที่คนมาจีบนั้นเป็นผู้ต้องสงสัยจะเป็นคนที่ฆ่าสามีตัวเองตายด้วยซ้ำ ปัญหาของผู้เขียนก็คือเปิดประเด็นไว้หลายเรื่อง แสดงว่ามีเรื่องที่อยากจะนำเสนอในนิยายมาก เลยใส่ ๆ มันซะทุกเรื่อง จนทำให้เรื่องสับสนและดูกระโดดไปกระโดดมา ตรงนี้อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนยังไม่มีการบรรยายที่ดีพอ คล้าย ๆ กับมีเรื่องอยู่ในหัวแล้วนึกไปว่าคนอ่านจะรู้เรื่องไปด้วย เลยเขียนไปเลย ตรงนี้อยากจะบอกกับคนเขียนว่า ให้คิดอยู่เสมอว่าคนอ่านไม่รู้ใจคนเขียน นักเขียนจึงควรอธิบาย(บรรยาย) เรื่องราวให้คนอ่านรู้ด้วย ตัวอย่างของเรื่องที่ไม่มีการบรรยายอะไร เขียนไปเหมือนกับว่าคนอ่านต้องเข้าใจเอาเองนะ เพื่อนนางเอกที่ชื่อ ก๊อง จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาที่บ้านนา ทำเหมือนจะมาเที่ยวโดยไม่บอกให้นางเอกรู้ คล้ายกับบังเอิญมาเจอกัน ก็เลยต้อนรับขับสู้ พาเที่ยวกันไปมาอยู่หลายหน้ากระดาษ คนเขียนเลยนึกขึ้นได้ให้เพื่อนคนนี้มีชื่อจริงด้วยดีกว่า“อิสรภาพ” เป็นนักข่าวที่เข้ามาสืบเรื่องตัดไม้ที่บ้านนาแห่งนี้ เอ่อ มันไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยอะไรทั้งนั้น เรื่องตัดไม้ทำลายป่านี่ ไม่มีการปูพื้นใด ๆ มาทั้งสิ้น มาโผล่เอาตอนเกือบจบเรื่อง เหมือนกับคนเขียนหาทางไปไม่ได้ ต้องการหาจุดไคลแมกซ์ให้กับเรื่องเท่านั้น แต่เพราะไม่มีการปูพื้นมาเลย คนอ่านเลยไม่อินค่ะ การทอดทิ้งตัวละครก็เหมือนกัน คุณหนูใหญ่ ตัวอิจฉาของเรื่อง เหมือนถูกใส่มาเพื่อให้เรื่องมีตัวอิจฉาเท่านั้น มีคำอธิบายเพียงว่าเธอ (ที่กว่าจะรู้ชื่อจริงว่า วนิดา ก็ปาไปหลายหน้าเหมือนกัน) เป็นเพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับนางเอก เป็นพวกคุณหนูหรูหราไฮโซ แฟนเก่าพระเอกที่ทิ้งพระเอกไปแต่งงานกับฝรั่ง แต่สุดท้ายก็กลับมาตามล่าผู้ชายคนเดิมตามสไตล์ตัวอิจฉาละครไทย มีคำอธิบายแค่นี้จริง ๆ ตอนสุดท้ายโดนเขี่ยทิ้งโดยคนเขียนอธิบายว่าเธอเป็นลูกสาวของนายใหญ่ตัวการในการทำลายป่าของบ้านนา จำนวน 2 บรรทัด เอ่อ คนอ่านงงอีกแล้ว ไม่บอกอะไรมาก่อนอีกแล้ว นึกอยากให้เป็นแบบไหนก็แบบนั้นแหละ ห้ามสงสัยจิ ตัวเอ๊งงง การหลงลืมของคนแต่งเกี่ยวกับตัวละคร มีเยอะมาก ยกตัวอย่างอีกดีกว่า คำอธิบายถึงผู้ใหญ่สมบัติ บอกว่าเป็นผู้ใหญ่บ้านตัวร้าย ลูกชายลูกสาวเรียนอยู่ในกรุงเทพฯ แต่กลับมีอยู่ตอนหนึ่งบอกว่า นายเอ้พร้อมกับพวกที่เข้าไปทำร้ายพระเอกและย่องเบาบ้านนางเอกทำไปโดยรับคำสั่งของลูกพี่ ซึ่งลูกพี่นั้นก็คือนายบามลูกชายผู้ใหญ่นั่นเอง เอ่อ ก็ไหนบอกว่าลูกเรียนอยู่ใน กทม. กันหมดล่ะ แล้วมีลูกโผล่มาทำเรื่องร้ายได้ไง นายเอ้ก็เหมือนกันบอกว่าถูกกันตัวไว้เป็นพยาน ต้องดูแลไม่ให้ถูกเก็บ แต่ตอนหลังหายไปเลย ไม่ได้กลับมาเป็นพยานอะไรทั้งสิ้น เหมือนหมดฉาก(ละครโรงเรียน) ของตัวละครตัวนี้แล้ว จงไปซะ แม่ของพระเอกก็ถูกใส่มาให้มารความรักของพระเอกนางเอกสไตล์ละครไทย ประเภทคุณหญิงเจ้ายศเจ้าอย่าง จนไม่อยากเชื่อว่าแม่แบบนี้จะเลี้ยงลูกชายออกมาให้ดีแบบพระเอกได้ แล้วพ่อของพระเอกที่ตอนแรกก็มีพูดถึงอยู่บ้างแต่ตอนสุดท้ายก็กลายเป็นตัวละครที่ไม่จำเป็น โดนทิ้งไปอีกคนเหมือนกัน คำอธิบายเกี่ยวกับนารี ตอนแรกบอกว่าแค่ว่าเป็นน้องเมียของนายมานะ แฟนเก่านางเอกเรา ตอนหลังกลัวไม่มีอาชีพให้ เลยให้เป็นครูดีกว่า แฮ่ ๆ เรื่องของมานะกับครูรัตนาวดีเหมือนกัน คู่นี้ไปรักกันตอนไหน ไม่มีคำอธิบาย จงเข้าใจเอาเอง รวมถึงผู้หมวดที่ตอนแรกทำท่าเหมือนจะชอบนางเอก แต่สุดท้ายก็ถูกโละให้นารีไป จงตามให้ทันและทำความเข้าใจเองด้วย คนเขียนไม่อธิบายอะไรมากไปกว่านี้แล้ว เขียนซะเหนื่อย แฮ่ก ๆ ที่จริงมีประเด็นที่อยากเขียนถึงอีกมาก แต่ขี้เกียจแล้ว เดี๋ยวจะกลายเป็นจับผิดมากเกินเหตุ เห็น ผสมย. เขียนมาซะยืดยาว คล้ายกับว่านิยายเรื่องนี้ไม่ดีเอาเลยหรือ ไม่จริงค่ะ นิยายเรื่องนี้มีข้อดีอยู่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นสำนวนที่อ่านง่าย อ่านสบาย ๆ แม้จะสะดุดไปบ้างก็ตาม (ถ้านิยายเรื่องไหนแย่มากรับรองว่าท่านจะไม่เห็นรีวิวในบล็อกนี้ ถ้าไม่จำเป็น ) ประเด็นที่ใส่มาในนิยาย สำนึกในการรักบ้านเกิด หรือแม้กระทั่งการทำดีให้เด็กดู ทำให้นิยายเรื่องนี้มีคุณค่าในตัวเอง เรียกว่าไม่เป็นพิษเป็นภัยสำหรับเยาวชนค่ะ ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ หวังว่าเรื่องต่อไป คนเขียนคงจับพล็อตของเรื่องให้แม่นกว่าเรื่องนี้ และอยากจะแนะนำอีกว่า ไม่ต้องเสียดายประเด็นต่าง ๆ ที่คิดไว้ในหัว เก็บไว้ใช้เรื่องอื่นบ้างก็ได้ค่ะ ไม่ต้องใส่ให้มากเกินความจำเป็น เพราะจะทำให้เรื่องแตกกระจายและคนเขียนสับสนเองว่าจะเขียนเรื่องไปทางไหนดี คำผิดในเรื่องนี้ พิมานะ ที่ถูกน่าจะเป็น พี่มานะ หน้าไหนจำไม่ได้ให้ไปหาเอง หน้า 187 มานะคุยอยู่กับครูรัตนาวดี แต่คนเขียนคงคิดถึงนารี เลยมีพิมพ์ชื่อผิดเป็นนารีอยู่ 2 จุด หน้า 329 ผู้ใหญ่สมมติ ที่ถูกคือผู้ใหญ่สมบัติ ได้ข่าวว่าเรื่องนี้ผู้จัดของช่อง 7 สนใจ หวังว่าคงจะเห็นนิยายเรื่องนี้โลดแล่นบนจอแก้วเร็ว ๆ นี้ จะรอดูค่ะ ***************** จากบล็อกที่แล้วที่เขียนเรื่องใหม่ของคุณณารา กลายเป็นว่ามีคนสนใจเรื่องท้ายบล็อกมากกว่าเรื่องที่รีวิวอีก จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย ได้ข่าวว่ามีโทรศัพท์ มี msn ไปยังคนที่น่าจะรู้เรื่องหรือรู้จัก ผสมย. กันหลายสายทีเดียว บางคนคุยแล้วได้ข่าวจริงไป แต่บางคนก็ได้ข่าวลวงไป แถมยังมีบางคนเอาข่าวลือมาบอกอีกด้วยว่าเขาลือว่าเรื่องที่เล่าในบล็อกนั้นคือเรื่องอะไร ว่าแต่เรื่องอะไรล่ะ บอกเค้าด้วยจิตัวเอง เค้ายังอยู่โลกมนุษย์อยู่เลย พวกตัวเองลือไปถึงดาวอังคารแล้ว แม้กระทั่งนักเขียนที่เป็นเจ้าของเรื่องที่รีวิวเมื่อบล็อกที่แล้ว เรารู้นะว่าอยากรู้เหมือนกัน วันก่อนได้หนังสือเรื่อง คลื่นลวง ของ กิ่งฉัตร มาแล้ว ไว้บล็อกหน้ารีวิวเรื่องนี้ดีกว่า   Create Date : 09 ตุลาคม 2550 13 comments Last Update : 9 ตุลาคม 2550 10:17:32 น. Counter : 2370 Pageviews. Share Tweet

555++ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนที่จขบ.ออกตัวค่ะว่า เอ...เรื่องนี้ไม่มีดีเลยหรือ มาใกล้จบแล้วถึงเข้าใจและเชื่อค่ะว่า ต้องมีดีแน่ ๆ ไม่งั้นจขบ.ไม่พูดถึง และโห...จะเป็นละครแล้ว แสดงว่า พล็อตไม่เลว เอ่อ...ข่าวลือไปถึงไหนแล้วล่ะคะ อยากรู้ ๆ รออ่านรีวิวคลื่นลวง   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 9 ตุลาคม 2550 7:19:35 น.

ตอนแรกว่าจะยืมอ่าน แต่เห็นรายละเอียดแล้ว หนูขอบายนะคะเจ๊ เดี๋ยว ร่วมด้วยช่วยบ่น ส่วนเรื่องเกาหลีๆ หมูย่างเกาหลีอร่อยนะเจ๊ ว่าแล้วชักอยากกินอีก (ไหนหล่อนบอกจะลดความอ้วนไงยะ)   โดย: piccy 9 ตุลาคม 2550 9:01:21 น.

~:พุดน้ำบุศย์:~ - ข่าวลือจากดาวอังคารไปถึงดาวเสาร์แล้วค่ะ 555 piccy - เอาไปอ่านเถอะ อยากให้อ่าน   โดย: ผู้สาวเมืองยศ 9 ตุลาคม 2550 10:07:20 น.

^ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด (กรีดร้องแล้ววิ่งหนีไปโดยพลัน)   โดย: piccy 9 ตุลาคม 2550 11:14:02 น.

รีวิวซะ... ว่าจะเริ่มหยิบนิยายไฟน์บุ้คมากำจัดก่อนงาน ชะงักเลยนะเนี่ย เรื่องตัวละครโผล่มาตามคิว เหมือนดูละครโรงเรียน เดี๋ยวนี้ปกติมากค่ะ แต่เจอบ่อยเหมือนกันค่ะกับการที่นักเขียนมีเรื่องราวในหัว แล้วบรรยายนิดเดียวหรือไม่บรรยายเลย ให้คนอ่านไปคิดเอง เวลาอ่านตอนนี้เลยต้องแบ่งหัวเป็นสองแบบ หัวเก่าไว้อ่านนิยายคนเขียนรุ่นเดอะ หัวใหม่วัยโจ๋ไว้อ่านอะไรที่โดดและฉับไวได้ (ขนาดอย่างนั้น ยังมึนตึ้บกับความโดดของบางเรื่องเลย) ยังคงไม่มีคำใบ้เรื่องข่าวลือหรือคะ อยู่ในรูดาวโลก เพิ่งรู้ว่าข่าวไปถึงดาวเสาร์แล้ว   โดย: ยาคูลท์ 9 ตุลาคม 2550 11:27:38 น.

แอบๆ เข้ามา...แล้วค่อยๆ แอบย่องออกไป //ไม่ลืมที่จะถือหนังสือเล่มนี้วิ่งไล่ตามยัย piccy ที่กรีดร้องอยู่ข้างหน้า   โดย: ต.ท. IP: 58.10.80.88 9 ตุลาคม 2550 11:52:33 น.

ขึ้นต้นมานึกว่าน่าอ่าน แต่พออ่านบล็อคคุณ ผสมย จบ เอ่อ ไม่เอาดีกว่า ไม่ซื้อและ   โดย: ดาว IP: 125.25.91.113 10 ตุลาคม 2550 1:20:32 น.

มาช่วยเพิ่มคำใบ้ คิดว่า สนพ.แห่งโน้นนนน ยังไม่รู้ตัวว่านักเขียนทราบเรื่องแล้ว   โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 124.120.192.227 10 ตุลาคม 2550 2:49:56 น.

ถ้าข่าวจะลือไปถึงขอบจักรวาล สงสัยจะกลายพันธุ์ไปไกลแล้วมั้งคะ   โดย: kornnakarn 10 ตุลาคม 2550 21:07:14 น.

^ รู้ตัวอีกที คราวหน้าอาจจะไปพลูโตแล้วก็ได้ค่ะ   โดย: piccy IP: 124.121.209.94 11 ตุลาคม 2550 14:38:37 น.

ตกลงเรื่อง เรื่องที่ ผสมย.พูดเรื่อง สนพ กะนักเขียน ของเรื่องที่แล้ว จะไม่เฉลยเหรอค่ะว่า เรื่องไร   โดย: กุ๊กไก่ (kaijunk ) 12 ตุลาคม 2550 17:25:09 น.

สุดยอดด เรื่องนี้ ชอบมากๆๆ อ่านแล้วคิดอะไรดีๆ ขึ้นเยอะเล   โดย: เจ้าหมิว IP: 202.149.25.234 29 กรกฎาคม 2551 23:32:55 น.

ด้วยความที่เดินเล่นในห้างแล้วเห็นหนังสือลดราคาบวกกับความว่างแล้วบังเอิญหนังสือเล่มนี้ตั้งสง่าเด่นหน้าปกน่ารัก ชื่อเรื่องน่าสนใจ เลยรีบหยิบแล้วคิดเงิน เดินต่อ พอถึงเวลาว่างที่ได้อ่าน รู้สึกได้เลยว่าหนังสือเล่มนี้ดีมาก อ่านแล้วชอบบรรยากาศที่คนเขียนบรรยาย ชอบความคิดที่ทำดีให้ดูมากกว่าสอนด้วยปากทำให้เห็นภาพจริง สำนึกรักบ้านเกิด อ่านแล้วสุขใจมาก ถึงขั้นจะถ่ายแล้วรูปหน้าปกหนังสือแล้วสรุปพล็อตเรื่องให้ผู้จัดละครเลยด้วยซ้ำเพราะว่าอยากเห็นบรรยากาศนี้ผ่านละคร โลเคชั่นคงสวยน่าดู ความงดงามทางธรรมชาติของสะพาน วิถีชีวิตความเป็นอยู่ อยากให้คนที่ไม่ได้อ่านได้ซึมซับความรู้สึกดีดีในคุณค่าของนิยายเรื่องนี้ ผมว่าถ้าจะทำละครคงไม่น่ายากนะครับ หนึ่งในผลงานของผู้เขียนก็เป็นละครดัง ณ ปัจจุบันแล้ว สุดแค้นแสนรัก   โดย: พึ่งได้อ่านครั้งแรก IP: 180.183.34.49 6 มิถุนายน 2558 14:03:11 น.