ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงเป็นประสบการณ์ที่ไม่อาจลืมจริง ฮ่าๆๆๆๆ
เป็นอะไรที่ชิวมาเลยตอนที่เราไปผ่าคลอด

5 ต.ค.2552
5.00น.  ตื่นแล้วค้ะ อันที่จริงก็นอนไม่ค่อยหลับซักเท่าไหร่เนอะ  แหมๆๆ  ก็น้องวอร์มที่ดิ้นอยู่ในท้องแม่  วันนี้เราจะออกมาเจอหน้ากันแล้วนะลูก  พ่อน้องวอร์มก็ไปซื้อข้าวมาให้แม่กินค้ะ  ต้องกินข้าวก่อน 6 ชม.ก่อนผ่า เพราะคุณหมอจะมาผ่า บ่ายโมง  แต่นัดไปรพ. ก่อน 8.30 น.

7.45น.  ถึงรพ. รัฐบาลแห่งหนึ่งในสมุทรปราการค้ะ  ถึงก่อนเวลาค้ะ คือว่ามากะยายของน้องวอร์ม(แม่อิชั้นเอง) ทำบัตรค้ะ เจ้าหน้าที่ทำบัตรเข้าใจอะไรผิดพลาดกะเรารึป่าวไม่รู้  บอกว่าใช้ประกันสังคมที่นี่ไม่ได้ เราก็บอกว่ารู้แล้ว เพราะเราไม่ได้มีประกันสังคมอยู่ที่นี่ ก็เรากะจะจ่ายเงินสดแล้วค่อยไปเบิด  แต่เจ้าหน้าที่ดันถามว่ามีประกันสังคมมั้ย เราก็บอกว่ามี ดันบอกว่าใช้ที่นี่ไม่ได้  เราบอกว่าทำไมหรอ เค้าบอกว่าต้องจ่ายเงินสด เราเลยบอกว่ารู้แล้ว ก็เค้าดันถามว่ามีประกันสังคมมั้ย เราก็บอกว่ามี  แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าจะไม่จ่ายเงินสด เฮ้อออ คุณผู้อ่านเข้าใจป่าวน้า....

8.15น.  จะขึ้นไปห้องรอคลอด เค้าจะให้นั่งรถเข็น เราบอกว่าไม่เป็นไรค้ะ เดินไหวไม่ได้ปวดท้อง เค้าบอกว่าอ้าวจะคลอดนั่งรถเถอะ ยายน้องวอร์มเลยต้องบอกให้ว่าไม่เป็นไร  บุรุษพยาบาลมีทำหน้าหงิกนิดนุงด้วยอ่ะ งง

8.20  ถึงห้องรอคลอด เปลี่ยนเสื้อผ้า ตรวจนั่น ตรวจนี่ สวน เชป(คือ สวนถ่าย กะ บวชชีน้องหนูอะค้ะ)  เสร็จแล้วไปนอนรอที่เตียงรอคลอด ให้น้ำเกลือค้ะ พยาบาลบอกว่าหลับได้เลยค้ะ เพราะไม่ต้องทานข้าวแล้ว อ้อ...ลืมบอกไปว่า เราฝากพิเศษกะหมอที่รพ.นี้  พอดีได้ยินมาว่า รพ.นี้พยาบาลห้องคลอดจะโหดหน่อย  กันไว้ดีกว่าแก้ค้ะ ฝากพิเศษตั้งแต่แรกค้ะได้ผล  แทบจะอุ้มนอนเตียงเลย แล้วให้เรานอนเตียงใกล้เคาเตอร์สุด  ถ้าไม่ฝากพิเศษนอนไกลลิบเลยค้ะ (แบบว่าไม่อยู่ในสายตาเลย)

9.30 เริ่มมีสมาชิกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆ  มีอยู่เตียงนึง เป็นเพื่อนบ้านเรา(เขมรค้ะ) อายุยังน้อยค้ะ โดนพยาบาล.....
พยาบาล - เป็นไรเนี้ยะ
คนไข้  - ปวดท้อง
พยาบาล - ถ้าปวดเหมือนจะถ่ายไปเข้าห้องน้ำ
คนไข้  - ไปแล้วไม่มีไรออก
พยาบาล - งั้นนอนบนเตียง
-----ผ่านไปประมาณ 5 นาที-----
    โอ้ยยยยยยยยยยยยยย
พยาบาล -  ร้องทำไม (เสียงดุ)
คนไข้  -  ปวดท้อง
พยาบาล - จะคลอดก็ปวดแบบนี้แหละ หยุดร้อง
พยาบาล - อ้าว...แล้วลงไปนั่งที่พื้นทำไม
คนไข้  - ปวดท้องมากกกกก  (ร้องไห้ด้วยอ่ะ)
พยาบาล - ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงเดี่ยวนี้เลยนะ อยากให้ลูกรอดมั้ยเนี้ยะ(เอะ งง ) พื้นมันสกปรกนะ ช่องคลอดก็เปิดแล้ว เดี๋ยวเชื้อโรคเข้าไปถึงลูกจะทำไงไม่รักตัวเองก็น่าจะรักลูกบ้างนะ (อ๋อออ) ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ
คนไข้  - ลุกไม่ไหวง่ะ
พยาบาล - ต้องลุกเดี๋ยวนี้ อ้าว....(อีกแล้ว) แล้วฉี่ใส่ผ้าทำไม ทำไมไม่ไปเข้าห้องน้ำเล่าโธ่ เอ้ยยย
คนไข้  - ลุกไม่ทัน ปวดท้อง (เฮ้อ.....)
พยาบาล - ...หยิบผ้าใหม่มาให้.... ไปๆๆๆๆ ลุก
คนไข้  - เดินตัวงอ ฉี่หยดไปเข้าห้องน้ำ

เวลาผ่านไป....อีกราย ข้างเตียง (ผิดกันกะมะกี้ สงสัยฝากพิเศษเหมียนกัลล)
โอยยยย (เบาๆ)
พยาบาล - เป็นไงบ้างค้ะ
คนไข้2 - ปวดท้องค้ะ
พยาบาล - ไปเข้าห้องน้ำมั้ยค้ะ เดี๋ยวช่วยพยุง
คนไข้2 - ค้ะๆๆๆ
------ออกมาจากห้องน้ำพยาบาลพยุงขึ้นเตียง------
คนไข้ -  โอยยยยยย (อีกแล้วแต่ดังขี้น)
พยาบาล - เป็นไงบ้างค้ะ
คนไข้ - ปวดท้อง
พยาบาล - ไม่เป็นไรนะค้ะ ปวดแบบนี้ทนหน่อย เด๋วก็เห็นหน้าน้องแล้วนะค้ะ ถ้าไม่ไหวก็บอกนะค้ะเดี๋ยวให้ยาแก้ปวด
(((เอะ..อาการคล้ายกัน แต่พูดไม่เหมือนกัน ฟ้ากะเหวเลย  ดีนะที่ตัดสินใจฝากพิเศษ โฮะๆๆๆ))))

11.00น. พยาบาลมาใส่สายฉี่ให้ค้ะ แปลกนะ เท่าที่มีคนบอกมาไม่ว่าจะเป็นพี่สาว เพื่อน ทุกคนบอกว่าใส่สายฉี่เจ็บ แต่ทำไมที่นี่ไม่เจ็บอ่ะ อืมมดีๆๆ

12.00น. ตื่นเต้นจังเลย อีกชั่วโมงเดียวจะได้เห็นหน้าลูกแล้ว ป่านนี้ยายกะพ่อน้องวอร์มคงชะเง้อกันอยู่ข้างนอกคอยาวแล้ววว

12.20น. ไปค้ะ เข้าห้องผ่าตัดรอคุณหมอ ห๊า...ไปแล้วหรอ ตุ๊บๆๆๆๆๆๆ

12.30น.  มีพยาบาลเดินมาถาม เคยผ่าตัดมั้ย แพ้ยามั้ย บลาๆๆๆ  ตอบไม่ๆๆๆๆค้ะ 
12.45น. เข้าห้องผ่าตัดค้ะ  มีพยาบาลมารุม ประมาณ 4-5 คน ติดนั่น หนีบนี่ สุดท้ายก็ อา....คนไข้ตะแคงค้ะ  แล้วเค้าก็ไห้เรากอดเข้าแต่พยาบาลเค้าช่วยด้วยเพราะเราติดพุงง่ะ  ตอนนี้เค้าจะบล็อกหลังแล้ว  อีกอย่าง ที่พี่สาวกะเพื่อนบอกมาว่าบล็อกหลังไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไร อีกแล้ว เราไม่เหมือนเค้าอีกแล้ว เสียบเข็มปุ๊บ พอดันยาเท่านั้นแหละ หูยยยย ตึงถึงปลายเท้าเลย ฉีดซ้ายตึงซ้าย  ฉีดขวาตึงขวา โอ้ววววพระเจ้า ไหนครายบอกว่าไม่เจ็บอ่ะ แต่เสี้ยววินาทีเท่านั้นค้ะ เค้ารีบจับเราหงายแล้วดึงขาให้ตึง เอาผ้าเขียวๆ มากั้นๆๆ    มีหมอ น่าจะเป็นวิสัญญีนะ เอาสำลีชุปแองกอลฮอลล์ มาแตะแก้มถามว่าเย็นมั้ยค้ะ เราบอกว่าเย็นค้ะ  แล้วเค้าก็แตะ แถว หน้าอก พุง อะไรแถวๆนั้นน่ะ  แล้วถามว่าเย็นมั้ยค้ะ เราถามว่า อะไรเย็นค้ะ เค้าบอกนี่ๆๆๆแตะแล้วเย็นมั้ย  เราบอกว่าไม่เห็นรู้เลยว่าแตะ  เค้าบอกกันว่า โอเค.ชาแล้ว โอ้ว เร็วมากมาย หมอก็เข้ามาพอดี ตอนนั้นน่าจะ บ่ายพอดี หมอมาคุยด้วยถามเป็นไง  ชะเง้อมาคุยกะเรา เพราะมีผ้ากั้นอยู่ แต่ที่จริงเค้าลงมีดไปแล้วค้ะ แป๊บเดียวไม่ถึง 5 นาที แว้ๆๆๆๆ ได้ยินเสียงแต่เค้าไม่ได้ให้ดู เราเลยถามพยาลบาลว่าอ้าวขอดูหน้าลูกหน่อยได้มั้ยค้ะ  พยาบาลบอกว่าพอดีห้องนี้แอร์เย็นหรี่ไม่ได้ต้องรีบเอาเด็กออกไปล้างตัวอีกห้องนึง แง่ววว อยากเห็นลูกอ่ะ แต่ไม่เป็นไร ดีว่ามีเพื่อนเป็นพยาบาลอยู่เลยให้เพื่อนตามไปถ่ายรูปให้ ส่วนเราเองต้องนอนพักประมาณ ครึ่งชม.เพื่อดูอาการ อยากเจอลูกจะแย่แล้ว พอเข็นออกมา พ่อน้องวอร์มรออยู่หน้าห้องพร้อมยาย แล้วก็ บรรดา น้าๆ อาๆ รอกันตรึม  พ่อน้องวอร์มบอกว่า ขาวๆๆๆ ดำๆๆๆๆ  ง่ะ อะไรขาวๆดำๆ ลูกเรา ขาวๆๆๆๆ  ผมดำๆๆๆ  อ๋อหรอ อืม ....แบบว่าเราเบลอยาแล้ว 555 แล้วเพื่อนก็ถ่ายรูปลูกมาให้ก่อน  เพราะเอาไปล้างตัว อิอิ

รักแรกพบที่พ่อกับแม่ได้เห็นลูก





ปากแดงแจ๋เลยลูก





เจลป้ายตา ยังไม่ให้ลืมรับแสงงงง




เกลี้ยงเกลา แก้มยุ้ยยเลย

Create Date : 12 มกราคม 2553
Last Update : 16 มกราคม 2553 9:58:04 น.		5 comments
Counter : 804 Pageviews.
Share Tweet