ความรู้สึกดีๆ ครั้นฉันเหยียบเมืองไทย

หายหน้าหายตาไปจาก บ๊อคน้อยไปนาน
เพราะเพิ่งเสด็จกลับไปพักผ่อนที่เมืองไทย
เฮ้อ...หลังจากที่รอคอยมาแรมปี
ก็ได้ไปเหยียบแผ่นดินไทยซักที
อากาศที่คุ้นเคย ภาษาที่อยากได้ยิน ก็
ได้เข้ามาอยู่รอบตัวอีกครั้ง
ก็ได้ใช้ชีวิตอยู่บนแผ่นดินแม่ ก็
สองอาทิตย์พอดิบพอดี
แค่อยากขอบคุณเพื่อนๆที่เติมพลังให้กับชีวิตฉันอีกครั้ง

ถึงเพื่อนๆ----
ขอบใจ จิ๊บ กับ แจนนะ ที่ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน

พี่ตั้ม พี่โซ่ ไอ้มิ้ม พี่แบต ที่สอนผมเล่นเกมอีกครั้ง หุๆๆๆ

ถึงบุคคลพิเศษ---
พี่เติ้ล กับกำลังใจ และ zen หนึ่งมื้อ พี่ต้องฝึกโยนโบล์หน่อยนะ หุๆๆ

น้องนิคกับน้องส้ม กับ ข้าวเย็นที่แสนจะพิเศษ และภารกิจเสี่ยงตาย หุๆๆ

น้องสาวตัวดี ที่ให้ยืมตังค์ เดี๋ยวพอมีตังค์จะคืนนะ (น่าจะเป็นปีหน้า หุๆ)

พี่ตุ้ม พี่น้อง ที่นั่งเห็นผู้ชายตัวดำๆ ต่อมน้ำตาแตกต่อหน้าต่อตา

น้ำหวาน กับความช่วยเหลือมากมายที่ไม่อาจประเมินค่าได้

คุณหนานกับกิฟต์ ที่ให้ที่พักหัวนอนโดยไม่บ่นซักคำ

ถึงมิตรภาพอันแสนดีจากประสบการณ์ใหม่---
พี่ปอ กับการเป็นบัดดี้และเพื่อนคุยตลอดสองวัน

พี่กช ที่สอนอะไรดีให้ผมเยอะแยะเลยหวังว่าคงจะได้เจอกันอีก

ครูโป้ กับบทเรียนที่กระชับ แต่ได้ใจความ

ครูเบิ้ม กับคำเตือนที่ว่า เหยียบร้อยก็ได้ ไม่ต้องร้อยสี่สิบ

และใครอีกหลายๆคน ที่ทำให้ 14 วันช่างเป็น 14 วันที่คุ้มค่า

ขอบคุณมากมาย
บุญรักษาครับ

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2548		2 comments
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2548 20:11:28 น.
Counter : 432 Pageviews.
Share Tweet