Bloggang.com : i.am.Victor : ถนน (way)

ถนน (way)

คุณชอบฟังเรื่องเล่ารึเปล่า นั่งลงซิผมจะเล่าเรื่องของผมให้ฟัง ...

ผมใช้เส้นทางนี้ในการเดินกลับบ้านทุกวัน ใช้เส้นทางนี้มานานจนเกิดความเคยชิน แต่ระหว่างทางที่ผมกลับบ้าน มีถนนเส้นนึงอยู่กลางทางก่อนถึงบ้าน ผมมักจะมองทอดยาวไปที่ถนนเส้นนี้เสมอ ๆ และจนในวันนึงเกิดความหลงใหล อยากจะลองเดินผ่าน แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่สามารถเดินเข้าไปในถนนเส้นนั้นได้ เพราะมีสิ่งกีดขวางวางขวางทางเอาไว้ ผมจึงได้แต่แอบมองทอดยาวที่ถนนเส้นนี้เป็นประจำ ทุกวัน ทุกวัน จากวันกลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นปี ที่ผมเดินผ่านถนนสายนั้น อะไรที่ทำให้ผมเกิดความหลงใหลน่ะเหรอ ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน รู้แต่เพียงไม่มีวันไหนที่ผมไม่ได้ทอดสายตามอง
วันนึง ผมเดินกลับบ้านโดยใช้ถนนเส้นเดิมเหมือนเช่นเคย แต่แล้วมีบางสิ่งเปลี่ยนไป ถนนสายนั้นน่ะเอง สิ่งที่เคยวางกีดขวางอยู่ทางเข้าหายไปแล้ว ผมจึงไม่รีรอที่จะเดินเข้าไปในถนนเส้นนั้น แต่ด้วยเวลาที่จำกัด ผมจึงเดินไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่ถนนสายนั้นก็ทอดยาวออกไปไกลอยู่พอสมควร ผมจึงตั้งใจจะกลับมาเดินอีกวันหลัง

ทั้งวัน ผมนึกถึงแต่ถนนสายนั้น คิดถึงเส้นทางที่ทอดยาวออกไปว่ามีสิ่งใดรออยู่บ้าง จิตใจจดจ่ออยู่เพียงถนนสายนั้นเพียงอย่างเดียว เมื่อถึงเวลากลับบ้าน ผมรีบไปที่ถนนสายนั้นทันที แล้วผมก็มาถึง ระหว่างทางที่ผมเดินอยู่บนถนนสายนั้น ผมรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขตลอดเส้นทางที่ผมเดิน ผมก็บอกคุณอีกไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละว่า สิ่งใดทำให้ผมรู้สึกเช่นนั้น ผมรู้สึกหลงใหลจนไม่อยากจะย้อนเดินกลับไปบนเส้นทางเก่าเพื่อกลับบ้าน อยากจะออกเดินไปเรื่อย ๆ บนถนนเส้นใหม่นี้ แต่ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะออกเดินทางลำพังไปบนถนนเส้นใหม่นี้โดยไม่ย้อนกลับไปทางเดิม แต่ผมก็ยังแวะมาเดินบนถนนเส้นนั้นเป็นประจำ ทุกวัน ทุกวัน ไกลออกไป ไกลออกไปเรื่อย ๆ พบเจอสิ่งใหม่ ๆ ที่ทำให้ผมยิ่งหลงใหลมากขึ้นไปกว่าเดิม

และแล้ววันที่เลวร้ายก็มาถึง จู่ ๆ ระหว่างทางบนถนนเส้นใหม่ที่ผมเดินประจำ กลับมีการสร้างกำแพงขึ้นขวางระหว่างกลางถนน ผมไม่อาจทราบได้ว่าใครเป็นคนมาสร้างไว้กันแน่ รู้แค่เพียงเป็นกำแพงที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีที่ติ และทำหน้าที่ของมันอย่างไม่บกพร่องคือตั้งขวางทางไม่ให้ผมเดินผ่านไปได้ ผมเกิดความเศร้าขึ้นในอกทันทีที่เจอกำแพงนั่น เมื่อคิดว่าจะไม่สามารถเดินผ่านถนนเส้นที่ผมเริ่มจะคุ้นเคยและมีความสุขขณะเดินได้อีก หลังจากตั้งสติได้ผมจึงเริ่มออกปีน ไต่ กำแพงนั้น พยายามครั้งแล้วครั้งเล่า วันแล้ววันเล่า ผมก็ยังตกมาอยู่ที่ฐานของกำแพงอันแข็งแกร่งนั้นอยู่ดี แต่ผมก็ไม่ย่อท้อ ยังพยายามอยู่ทุกวัน ทุกวัน แต่สุดท้ายเมื่อผมข้ามกำแพงไปยังไม่ได้ ผมก็ยังต้องกลับไปใช้เส้นทางเดิมกลับบ้านอยู่ดี

วันนี้ ผมไม่ได้เดินไปบนถนนเส้นเดิมอีกแล้ว แต่ผมตรงมาที่ถนนเส้นนั้นทันที ผมตั้งใจจะพยายามอีกครั้ง ระหว่างทางเดิน ผมคิดตลอดทางถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น เรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงความสุขที่ได้เกิดขึ้นขณะที่ใช้ถนนเส้นนี้ ระหว่างนั้น ถนนก็ได้ทอดยาวออกไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ ไกลออกไป ไกลกว่าที่ผมเคยเดินมาถึง พอผมนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่เจอกำแพงนั่นเพราะมาไกลเกินกว่าที่เคยมาถึงเสียอีก ไม่กี่อึดใจ กำแพงก็ปรากฎขึ้นมาตรงหน้าแทบจะทันที ผมเริ่มต้นปีน ไต่ ตะกาย ขึ้นไปบนกำแพงสูง ไต่แล้วก็ตกลงมา ปีนแล้วก็หล่นลงมา ตะกายแล้วก็ไถลลื่นลงมา ผมเริ่มมีแผลถลอกเต็มตัวไปหมด เลือดเริ่มไหลซิบออกมาตาปากแผลรอยถลอก ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ผมลองพยายามดูใหม่ แล้วสุดท้ายผมก็หลับไป นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่ที่ฐานของกำแพง หรือกำแพงนี้สร้างขึ้นมาจากตัวผมเอง ผมเป็นคนก่อมันขึ้นเอง ทั้งที่อยากจะเดินต่อไปบนถนนเส้นนั้น แล้วผมก่อกำแพงนั่น กำแพงสูงใหญ่นั้นขึ้นมาเพื่อสิ่งใดกัน ...

แล้วคุณล่ะรู้รึเปล่า กำแพงมาจากไหนกัน แล้วคุณชอบเรื่องเล่าของผมไหม

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 4 ตุลาคม 2555 0:43:56 น.

4 comments

Counter : 735 Pageviews.

เขียนอีกนะครับ จะติดตามอ่านต่อไป

โดย: norimishi

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:27:46 น.

ฉันจำได้ว่าอ่านเรื่องเล่าของคุณขณะที่อยู่ office ตอนเช้าก่อนเวลาทำงาน มันทำให้ฉันมีรอยยิ้ม ณ เช้าวันนั้น และจะรออ่านเรื่องราวของคุณอีกนะค่ะ

ปล.ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้เสมอ

โดย: CandyCan IP: 111.84.156.1 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:42:23 น.

เขียนต่อไปเรื่อยๆนะคับ ผมชอบอ่านๆ

โดย: pama IP: 223.205.94.119 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:40:39 น.

-คุณ norimishi ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ หวังว่าจะติดตามกันเรื่อยนะครับ
-คุณ candy can ดีใจที่ทำให้คุณมีรอยยิ้มได้ครับ มีรอยยิ้มก่อนทำงานผมว่าเป็นสิ่งดี หวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นครับ
-คุณ pama แวะมาอ่านบ่อยๆนะครับ มีอะไรให้เขียนให้อ่านอีกเยอะครับ

โดย: i.am.Victor

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:59:09 น.