Bloggang.com : printemp : เริ่มทำงาน :ที่เก่า แต่ คนใหม่

เริ่มทำงาน :ที่เก่า แต่ คนใหม่

หลังจากที่นั่งๆนอนๆ กระวนกระวาย ในที่สุดความพยายาม+ความหน้าด้าน555 ก็สัมฤทธิ์ผลครับ

ผมได้งานประจำทำแล้วนะครับ เย้ๆ

แต่เรื่องดีๆในช่วงนี้มีแค่เรื่องเดียวคือ ได้มีงานประจำำ มีเงินเดือน มีหลักมีแหล่ง

ส่วนเรื่องที่ต้องปวดหัวต่อจากนี้ เพียบบบบบบบบบบ

1.ได้งานทำ แต่ ทำงานที่มหาลัยตัวเองอ่ะ แง้วๆๆ เมื่อสี่เดือนที่แล้วยังเป็นนักศึกษา เทอมใหม่มาเดินเป็นบุคคลากรในเนี๊ย

2.ไอตำแหน่งและเงินเดือนที่ได้ มันก้คลุมเครือมากๆ จะเป็นอาจารย์เต็มตัวเลยก็ไม่ใช่ ไอจะว่าเป็นเจ้าหน้าที่ก็ไม่เชิง แง้วๆ ก็ให้เราดูแลหนังสือ สมุด โน๊ต ซีดี ดีวีดี เครื่องฟัง บลาบลา แล้วมีวิชาให้เราไปสอนอีก โอเคๆจะลองสักตั้ง

3.แต่ก้อย่างว่าอ่ะครับ ทำงานร่วมกับคนที่เค้าเคยเห็นเราในฐานะนักศึกษามาก่อน ก็ต้องทำใจ จะพยายามไม่คิดอะไร ถ้าใครมีปฏิกิริยาแปลกกับเรา

4.แล้วใหนจะรุ่นน้องทั้งหลาย(รุ่นแรกนี่เลยไม่มีรุ่นพี่)ที่บางคน(ส่วนใหญ่) ก็ยังไม่ชินกับการที่เราซึ่งจบไปแล้ว ยังมาเดินวนเวียนไม่ไปผุดไปเกิดที่อื่น หึหึ แต่ช่างมัน ใครจะคิดยังใง ขออย่าให้ผมเดือดร้อนกายใจ เราก็ยังเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันอยู่นะ

5.สืบเนื่องจาก เราเคยทำกิจกรรม เคยเป็นประธานและกรรมการนักศึกษามาตลอด4ปีที่เรียนที่นี่ พอเราจบไปแล้ว ก็รู้สึกอดห่วงไม่ๆได้ ยิ่งช่วงนี้ เห็นน้องๆปี2มารวมกลุ่มทำรับน้องปี1 ก็จริงๆรู้สึกดีใจมากที่รุ่นที่4นี้ สามารถรวมตัวกันมาทำรับน้องได้มากกว่าที่คิด แต่ตอนนี้รู้สึกสงสารเป็นห่วงแต่ก็ลึกๆแอบชิงชังอยู่นิดๆ ไอที่เป็นห่วงก็คือ เนื่องมาจากความไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักปล่อยวาง ไม่รู้หน้าที่ ไม่มีจิตสำนึกที่ดี ของรุ่นพี่ปี5(และคาดว่าจะอยู่ไปถึงปี6-7-8นู่นเลยมั๊ง) เราเข้าใจเจตนาว่าพวกท่านๆทั้งหลายนี้ ล้วนมีความกระตือรือร้น หึกเหิมที่จะทำรับน้อง(ทุกปี) แต่ทำไมไม่พาตัวเองไปอยู่ในที่ที่ตัวเองควรอยู่ กลับยังวนเวียนมาเกลือกกลั้ว คนเราก็แปลก มาให้เห็นหน้ากันแค่ตอนเปิดเทอม1เดือน(ช่วงรับน้อง) จากนั้นท่านๆก็จะไปสิงสถิตย์กันที่ใหนก้ไม่รู้ แล้วพอครบ1ปี ท่านก็กลับมาที่เดิมอีก วนเวียนแบบนี้ ดอกบัวกำลังจะโผล่พ้นน้ำ ก็มาหักทิ้ง ก็มาย้ำจบปลักจมโคลนทุกปี แล้วเมื่อใหร่ดอกบัวจะบานรับแสงตะวันได้ๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก็ไม่อาจจะไปมีส่วนเกี่ยวข้องทำอไรในจุดนั้นได้อีก เพราะผมหลุดพ้นจากหน้าที่นักศึกษาแล้ว แต่ผมยังไม่สามารถหลุดพ้นจากความเป็นพี่น้องได้ ก็เลยเป็นห่วง แต่ก็อ่ะนะ น้องๆปี2บางคนกลับทำให้พี่รู้สึกทั้งรักทั้งชัง พวกนายขึ้นมาทำกิจกรรม ก็ควรจะมาพูดคุย หรืออะไรกับพี่บ้าง อย่างน้อย กูก็เป็นประธานนักศึกษามาก่อน อย่างน้อยเพลงบูมคณะที่พวกนายร้องอยู่้ทุกวันนี้ พี่ก็แต่ง แต่สิ่งที่ได้รับจากรุ่นนี้คือ การไม่สนใจ แต่กลับไปคุย ไปปรึกษา กับรุ่นพี่บางคนที่มาขอส่วนบุญเฉพาะตอนรับน้อง แล้วเป็นใง สิ่งที่พวกน้องได้รับจากพวกนั้น หึหึ ตอนนี้ที่เป็นห่วงมากคิอน้องปี1 เข้ามาใหม่ ไม่รู้เรื่องอะไร กลับต้องมาเจอละครเรื่องเดิมๆ ฉายเดือนมิ.ยของทุกปี อืม ก้ภาวนาว่า สักวันนึง จะมีสักรุ่นที่รวมตัวกันสร้างสรรค์คณะเราไปในทางที่ดี

6.ตอนนี้หัวหมุนตึ๊บๆ งานบานตะไท หมักไว้จะเน่าแล้ว ทั้งเรียบเรียงบรอดเวย์สามเพลง แล้วยังมีแต่งเพลงประกอบการแสดงพิธีปิดกีฬามหาวิทยาลัยโลก เวงกำ ค่ำสั่งจากผู้ว่าจ้างที่ได้มาคือ เพลงออเคสตรา15-20นาที ที่ประกอบการแสดง ช่วงแระจะมีผืนผ้าแสดงถึงายน้ำ ใหลมารวมกัน จากนั้นมีฝูงปลาแหวกว่าย แล้วก็มีเรือนำเอาเยาวชนรุ่นใหม่จาก4ทวีป มารวมตัวกัน แล้วมีพญานาคมาพ่นน้ำ เออ เอ้าเข้าไป เพ้อเจ้อมากๆ แล้วดนตรีตูจะออกมาเป็นยังใงวะเนี่ยหึหึ

7.ช่วงนี้รู้สึกพลังในการไปใ้ห้ถึงเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ระยะยาวมาก(และทำท่าจะยาวมากขึ้น)คือไปเรียนต่อเยอรมันให้ได้ เริ่มจะถดถอย อืม คิดว่า ถ้าผ่านช่วงมนสุมนี้ไปได้ น่าจะมีพลังที่จะผลักดันตัวเรามากขึ้น

ปล.ช่วงนี้ห้องรกถึงรกมากที่สุด ผ้าห่มน้องแมวมาฉี่ใส่ เลยเอาไปกองไว้ที่ระเบียง มา5วันแล้วมั๊ง ป่านนี้เน่าไปแล้ว แถมยังมีเรื่องขนลุก กลางดึกคืนหนึ่ง อยู่ๆแอร์ก็พุ่งนำพาน้ำแข็งก้อนมหึมากระเด็นออกมาตกที่พื้น จากนั้นมันก็ไม่เย็นอีกเลย มีแต่ลม5555 พัดลมก็เสีย ทั้งคนทั้งแมวเลยต้องนอนร้อนตับแล่บอ่ะคับ5555

Create Date : 15 มิถุนายน 2550

Last Update : 15 มิถุนายน 2550 3:39:05 น.

3 comments

Counter : 391 Pageviews.

:)Cheer up!

You can do it!!!!!!

โดย: Gioeillo IP: 124.120.14.201 วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:18:14:23 น.

รีบซักผ้าห่มนะคะ เดี๋ยวมันจะเน่าเอา

โดย: ฮะโหน่ง

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:21:05:07 น.

สู้ๆๆ เราเอาใจช่วยค่ะ

โดย: พี่สาวกะทิ กะทิง กระถิน IP: 124.121.56.235 วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:0:38:46 น.