Abbey Road The Beatles 1969 อัลบั้มสุดท้ายของสี่เต่าทอง ถ้าจะถามความเห็นส่วนตัว ผมก็ชอบแผ่นนี้ที่สุดแล้วล่ะครับ เป็นรักแรกฟัง และรักยืนยง กี่ปีกี่ชาติกี่พันครั้งก็ยังชอบไม่เลิกรา นี่ล่าสุดได้ฟังเวอร์ชั่น 'needle drop' CD (ซีดีที่บันทึกเสียงจากแผ่นไวนีล) ยิ่งเห็นคุณงามความประเสิรฐของมันไปกันใหญ่ แต่แม้จะชอบที่สุด ผมก็ไม่อาจบอกว่า Abbey Road นั้นที่สุดไปเสียทุกด้าน จุดแข็งของมันอยู่ที่ความเข้มข้นของดนตรีที่หาจุดอ่อนแทบไม่ได้ บางท่านอาจจะแย้งว่าเพลงเล็กๆแต่ละเพลงที่มาประกอบเป็นเมดเลย์ในหน้าบีนั้น ถ้าแยกออกมามันก็เศษเพลงชัดๆ... แต่ใครใช้ให้คุณทำอย่างนั้นล่ะ? และอีกประการคือ"ฝีมือ"ในการเล่นดนตรี (musicianship) ของทั้งสี่ ถือว่าบรรลุ และยอดเยี่ยมกว่าในอัลบั้มอื่นๆทั้งปวง ในแง่ความคิดสร้างสรรค์ มันสู้ Revolver และ Sgt. Pepper's ไม่ได้ และในแง่ความหลากหลายและลูกบ้าก็คงต้องยกให้ White Album ไป ส่วน Rubber Soul ถ้านับเป็นจำนวนหมัดที่ต่อยเข้าเป้า มันน่าจะมาวิน เพราะมีเพลงระดับห้าดาวอยู่มากที่สุดในแผ่นเดียว..... ความจริงพวกเขาน่าจะเก็บฉากตั้งแต่ความล้มเหลวในการทำอัลบั้ม Let It Be (ตอนนั้นใช้ชื่อ Get Back project) แล้ว ที่การบันทึกเสียงพร้อมกับถ่ายหนังไปแบบไม่มีสคริปต์ออกมาไม่ได้เรื่อง (น่าจะเข็ดจาก Magical Mystery Tour) แถมยังมีปัญหาเรื่องความขัดแย้งด้านการจัดการ การเงิน และความจุ้นของโยโกะเข้ามาอีก แต่พวกเขาคงไม่อยากจากไปแบบ loser กระมัง น่าจะเป็นพอลที่โทรเรียกจอร์จ มาร์ตินกลับมาโปรดิวซ์ให้อีกครั้ง หลังจากที่พวกเขาใช้บริการของมาร์ตินน้อยลงทุกทีหลังจาก Sgt. Pepper's เป็นต้นมา แต่กระนั้น เบื้องหลังว่ากันว่า Abbey Road ก็ไม่ได้เป็นการทำงานแบบร่วมมือร่วมใจกันเท่าไหร่ของสี่เต่าทอง น้อยครั้งนักที่จะเห็นพวกเขาอยู่ในห้องอัดด้วยกัน มีบางเพลงในแผ่นที่จอห์น เลนนอน ไม่ได้มีส่วนร่วมเลยก็มี   Create Date : 30 มกราคม 2549 5 comments Last Update : 30 มกราคม 2549 0:12:41 น. Counter : 2066 Pageviews. Share Tweet

นักวิจารณ์ส่วนมากจะยกย่องมาร์ตินและพอลที่ทำเมดเลย์ในหน้าสองออกมาได้อลังการและเร้าอารมณ์สุดๆ แต่อย่าลืมว่าจอห์นก็ส่งเพลงเข้ามาในหน้าสองหลายเพลง แถมในหน้าแรก ถ้าไม่มีร็อคเกอร์คลาสสิคอย่าง Come Together และเฮฟวี่บีบอารมณ์อย่าง I Want You (She's So Heavy) Abbey Road คงเบาโหวงไปเยอะ.... จอร์จ แฮริสันส่งเข้าประกวดสองเพลง แต่แค่นั้นก็พอเพียง เพราะมันคือ Something เพลงที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา กับ Here Comes The Sun ที่เปิดหน้าบีของแผ่นเสียงได้อย่างสดใส   โดย: winston 30 มกราคม 2549 0:17:46 น.

แต่เพลงที่ผมชอบที่สุดในแผ่นมีสามเพลง....เป็นของพอลล้วนๆ... Oh! Darling บลูส์โมดิไฟด์ ที่เขาร้องแบบถวายหัวใจ (ตอนเด็กๆฟังคิดว่าเสียงจอห์น) แต่มีเสียงประสานนิ่มๆลอยตัดแทรกอยู่ ทำให้ไม่เหมือนเพลงบลูส์เพลงใดในโลก She Came In Through The Bathroom Window มันคือไคลแมกซ์ของเมดเลย์ พอลตบเบสได้สุดฟังกี้ Golden Slumbers.... เศร้าสร้อย ยิ่งใหญ่   โดย: winston 30 มกราคม 2549 0:21:47 น.

ริงโก้ได้ร้องเพลงน่ารักๆที่เขาแต่งเอง Octopus's Garden ที่เหมือนจะเป็นภาคสองของ Yellow Submarine ส่วนฝีมือกลองที่เขาฝากไว้ในหลายๆเพลงนั้นถือว่าเลิศเลอเกินกว่าที่ใครจะคาดว่าเขาจะทำได้ ลูกทริปเปิลที่ต่อเนื่องเป็นกระแสคลื่นใน Come Together การเปลี่ยนจังหวะอย่างลื่นไหลใน Here Comes The Sun และครั้งแรกและครั้งเดียวกับการโซโลกลองใน The End ที่ไม่ได้เมามันและยิ่งใหญ่อะไรมากถ้าไปเทียบกับยอดมือกลองคนอื่นๆ แต่มันอาจจะเป็นโซโลกลองท่อนเดียวในโลกที่มีคนฮัมตามได้มากที่สุด.....   โดย: winston 30 มกราคม 2549 0:25:48 น.

มันคงจะเศร้าและลงตัวที่สุดถ้าอัลบั้มจบลงด้วยประโยค And in the end...the love you take...is equal to the love....you make.... จากเพลง The End แต่พวกเขาก็ดันไปเอา Her Majesty มาแปะไว้ต่ออีก แต่นี่แหละครับ The Beatles พวกเขาไม่ทำอะไรที่มัน too sentimental เกินไปหรอก.....   โดย: winston 30 มกราคม 2549 0:28:10 น.

because the wind is high it's blown my mind   โดย: secret garden IP: 203.170.19.2 29 กรกฎาคม 2552 9:24:02 น.