@2...ความป่วนกำลังเริ่มต้น

หลังจากพักที่โรงพยาบาล 4 วันกะ 3 คืน 

กลับมาถึงบ้านแล้ว  แม่เริ่มรู้สึกล่ะสิ...

เอ๋...ลูกนอนยังงัย  เปิดแอร์เย็นไปมั๊ย  ดีนะตอนอาบน้ำน่ะพยาบาลสอนมาแล้ว

แรกๆหนูยังกินนมแม่แบบทุลักทุเลอยู่ โอ๋ย มึน! ข้อสงสัยเยอะจังแฮะ

ทำไมไม่เห็นหนังสือบอกละเอียดเลยหว่า...แล้วลูกเรากินนมพอป่าวนะ

เฮ้อ! สรุปคืนแรก แม่โรคจิต หลับๆตื่นๆ

ลุกเอามือมาอังลมหายใจหนูตลอดคืน แฮ่ๆ กลัวหนูไม่หายใจ...

เลี้ยงไปสามวัน คุณยายโทร.มาว่ามะรืนจะมาแล้วนะ แม่เป็นงัยบ้าง

โฮ...สิ ร้องไห้โฮเลย    ทำไมเลี้ยงลูกมันเหนื่อยยังงี้ว้า....

คุณยายยังขำ ตอนแรกทำเก่ง คุณยายจะมาตังกะก่อนคลอด ทำแน่ แม่ยังไม่ต้องรีบมาหรอก

"จัดการได้" นี่...มั่นใจซ่ะเต็มประดา

คุณยายมาถึงยังกะสวรรค์โปรด 

จากที่เคยมั่นใจ ชั้นเลี้ยงได้ ไม่ต้องง้อใคร...

ตอนนี้เทคนิคดีๆที่คุณยายเลี้ยงแม่กะน้า แถมอีกสองหลาน

แม่ทำตามอย่างว่าง่าย แล้วมันก้อง่ายแบบนั้นจริงๆ....

รูปนี้ ตอนที่คุณตากะคุณยายมาเยี่ยม

จากแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกตามตำราเป๊ะๆ

ต้องให้หนูกินนมทุก 2 ชั่วโมง

ต้องอาบน้ำท่านี้ ต้องเช็ดตัวท่านั้น

ต้องอุ้มหนูท่านี้ ต้องให้หนูนอนท่านั้น

ต้อง..ต้อง..ต้อง...

โดยเฉพาะการเคร่งครัดเรื่องนมแม่ จนเคร่งเครียด

วันนึงพ่อพูดออกมาเรียบๆว่า

"แม่ไม่ต้องเคร่งครัดกับการเลี้ยงลูกขนาดนั้นก้อได้ ผ่อนคลายซ่ะบ้าง

มันจะเครียดกันไปทั้งแม่ทั้งลูกนะ"

เท่านั้นเอง ทำให้แม่คิดได้...

ความเป็นแม่กับความเป็นลูก... เราเกิดมาพร้อมกัน

ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องเคร่งครัด

ทำไปตามจังหวะของแม่ และตามจังหวะของลูก

เริ่มต้นไปพร้อมกัน... พอคิดแบบนั้นแล้วจิตใจก้อสบาย

เอาเทคนิคที่ยายสอนมาปรับให้เข้ากับตัวเอง

.........

ถึงวันนี้ แม่ต้องขอบคุณคนหลายๆคน

ที่ช่วยเป็นแรงใจ ไม่ว่าจะเป็น

พ่อก้าน คุณตาทัศน์ คุณยายมะลิ คุณปู่เบิ้ม คุณย่าน้อย

ยายเพ็ญ ป้าหน่องกะลุงเสรี น้าปุ้ยกะลุงม้า หลานๆตัวแสบทั้ง 2 คน

รวมทั้งป้ากุ้ง ป้าก้อย ทุกๆคน ทำให้รู้ว่า...แม่ได้รับความรักมากมาย...

มากจนพร้อมที่ถ่ายทอดความรักนี้ไปให้หนูอย่างเต็มที่....

ไม่มีคำบรรยายจ๊ะ เห็นพัฒนาการ ความเปลี่ยนแปลงของหนูไปเรื่อยๆทุกวัน

Free TextEditor

 

Create Date : 04 พฤษภาคม 2551		0 comments
Last Update : 5 พฤษภาคม 2551 10:25:20 น.
Counter : 369 Pageviews.
Share Tweet