แต่สุดท้ายแล้ว

การปรับงานหลาย ๆ อย่าง ให้กลับมาลงตัว ออกมาเขียน Content ได้

ไม่ใช่ง่าย ๆ ช่วงนี้ 

เพราะกว่าจะฝ่า กู้วิกฤตชีวิตตัวเอง เรียนเกือบไม่รอด ก็รอดด้วย "B" ทุกวิชา (ขิงเล็กน้อย)

เป็นอันเริ่มรู้กำลังของตัวเอง ว่า ควรทำอย่างไรกับชีวิต

วางแผนงาน เรียน ครอบครัว คนรัก การเอาตัวรอดต่างๆ

การงานเปลี่ยนมาพอควร เพราะกับการทุ่มอะไรลงไปเกินตัวจนต้องเสียระบบงาน และสมกับคำว่า "งานเลี้ยงจบ ก็เลิกลา"

การที่บินเดี่ยว มันไม่ได้สวยงามเสมอไป ทำให้เจอแรงกดดันมหาศาล มากคน มากเรื่องราว และก็มากนิสัย

"ของมันต้องมี...มีแล้วต้องคอมพ์" เพราะคำนี้ทำให้ไม่มีจะกินมาแล้ว

และอีกมากมาย ที่ทำให้เสียน้ำตามาแล้ว และไม่สามารถกล่าวได้ 

การที่ได้เจอ "เพื่อนแท้" ในสังคม ป. โท ที่มีไม่กี่คน ทำให้รู้แล้วว่า เราควรเดินไปพร้อมใคร และเปลี่ยนคำดูถูกคนสบประมาทเรา ให้เป็นแรงลบคำเหล่านี้ให้ได้

การได้เจอ "เกียรตินิยมอันดับ1" ทำให้อีกมุมชีวิตการเรียนของผมเปลี่ยนไปเช่นกัน พลิกชีวิตติดโลกบันเทิงแสงสี กับกระดาษมูลค่า 8 วินาที มาเป็นคนที่ต้องจริงจังกับการเรียนมาก และพร้อมแททุกสิ่งที่ทำให้เราเองดูคุณภาพชีวิตดรอปลงไป

การได้มาทำงานบริษัทระดับประเทศ ซึ่งตัวเองหวังมานานได้ทำกับเขา ณ ปัจจุบันนี้ ได้เข้ามาทำแล้ว มีความรู้สึกที่ดีมากๆ และปักหลักมั่งคงได้ยาว ๆ 

ท้าย Blog: ส่วนตัวเอง กับการเรียนที่เจออะไรหลากหลาย เห็น Topic บลา ๆ ว่า ทำไม เรียนสูง ๆ ชอบนั่งร้านกาแฟกันบ้าง หรือ สถานที่นั่งทำงานได้ยาว ๆ บ้าง ผมเองจะบอกว่า 

ถ้าในประเทศนี้ มีสถานที่ทำงาน ทำการบ้านถูก ๆ ที่ลงทุนถูก ๆ และ การใช้มารายาทสถานที่ส่วนรวมเป็นตาม Rule ที่ตั้งไว้ เขาก็ยอมที่จะไปนั่งแน่นอนครับ แต่ส่วนใหญ่จะออกกรอบซะหมดมากกว่า จึงยอมนั่งร้านที่มีคุณภาพเพื่อแลกกับการ Discuss เพื่อนที่เรียนด้วย และอีกอย่าง สังคมการเรียน ป. โท แตกต่างกับ ป. ตรี มากถึง 60% ทำให้คุณต้องปรับตัวหามันให้ได้เช่นกันครับ ต่อให้ทุกวันนี้เทคโนโลยี Online เข้าได้ทุกที่ แต่สุดท้าย การเจอกันในระบบ Offline is the Best ทุกสิ่งครับ