ประสบการณ์สมัครแอร์ - Qatar Airways BKK 21-10-12

สำหรับวอล์คอินคราวนี้เราก็ทำเหมือนเดิมตาม step ของการ์ต้าจ้า คือส่ง online ไปสมัครก่อน ก็ส่งไปแบบเดิมค่ะ คือเราก็ไม่รู้่นะว่าเค้าคัดเอาจากอะไรว่าจะให้คนไหนได้ congrats email หลายคนบอกว่า "ได้ทุกคน" เพราะไม่เคยได้อีเมลล์ regret แต่ขอบอกนะว่าไม่จริง เพราะเราโดน regret มาสองครั้งแล้วจ้า อ่าห้อย T_T

ตอนได้อีเมลล์ congrats นี่กำลังนั่งอยู่ในร้านทำผมทำสีผมใหม่ นั่งหัวเราะดัง ๆ (ในใจ)อย่างสะใจ อารมณ์ว่า เป็นไงล่ะการ์ต้า regret กรูดีนัก (เราโดน regret มาสองรอบ รอบกรุงเทพกับเชียงใหม่ที่ผ่านมา) อย่านึกนะว่ากรูจะยอมแพ้ เพราะกรูหน้าด้าน ในที่สุดก็ congrats กรูจนได้ อุว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่า~ (ดูมัน -_-;;)

แต่จริง ๆ แล้วคนที่ได้ invited email ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่ได้มากนักหรอก เพราะยังไงก็ต้องไปยื่นเรซูเม่เหมือนกัน แถมได้กันตั้งเยอะแน่ะ คนที่ได้อีเมลล์คราวนี้จะได้ยื่นกับ Ms.Sumudi หรือซูมินั่นเอง ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกว่านี่อ่ะคือซูมิ รู้แต่เค้าเริ่ดมาก ขนตาปลอมนางนี่ทั้งหนาทั้งยาวนึกว่ากันสาด รองเท้าห้านิ้วสีเงินดิสโก้มากกกก ผมยาวถึงก้นเลยยย

ขอเล่าไปถึงตอนที่เรายื่น cv เลยละกันนะคะ

เรา :: Good morning
กรรมการ :: Good morning, how are you?
เรา :: I'm good, thank you.
กรรมการ :: bla bla bla bla bla
เรา (ชิบหายละ ฟังไม่ออก) :: Pardon?
กรรมการ :: bla bla bla bla bla
เรา (เชร็ด... กรูตกรอบแน่) :: I'm sorry but i couldn't hear you.
กรรมการ :: So what are you doing currently, are you working or studying?
เรา (ปาดเหงื่อ) :: I'm just graduated but I just got back from traveling around europe for 1 month.
กรรมการ :: Where did you go?
เรา :: I went to Holland, down to Belgium, France and Spain.
กรรมการ :: So how old are you?
เรา :: I'm 23 years old.
กรรมการ :: Alright, Thank you.
เรา (ห๊ะ เสร็จแล้วเหรอ) :: ขอบคุณค่ะ, Thank you.

ตอนนั้นก็งงตัวเองไปเหมือนกันนะว่าทำไมพูดขอบคุณค่ะไปวะ ฮ่า ๆๆ แต่เราก็ไหว้เค้าไปด้วย ตอนนั้นสบตากันนิดหน่อยก่อนเราเดินออกมา สบตาแบบมีนัยย์อ่ะ ในใจก็แบบ อุ้ย ๆๆ มีลุ้นเว้ยเห้ยยยยยยยย แต่ตอนเดินไปหยิบกระเป๋าก็เริ่มนอยด์

ชิบหายละ จุดประสงค์เราที่บอกเค้าไปว่าเราเพิ่งไปเที่ยวกลับมานี่คือเราอยากสื่อว่าเราพอรู้วัฒนธรรมการใช้ชีวิตที่แตกต่างจากเมืองไทยบ้างนะ แล้วถ้าเคยไปเที่ยวเนี่ยภาษามันก็ต้องไถ ๆ ไปได้ในระดับนึง แต่ถ้าเค้าคิดว่าเราพูดแบบนั้นเพราะเราอยากอวดล่ะ ถ้าตอนที่สบตาเค้าตอนนั้นเป็นเพราะเค้าหมั่นไส้เราแบบว่า...อินี่ เชอะ ไปแค่สี่ประเทศทำมาอวด กรูเคยไปเยอะกว่ามึงกรูยังไม่พูดเลย ประมานนี้ คิดเยอะมาก กลัวมาก

ตอนนั้นคือไม่ใช่ไรนะ เสียดายค่าแต่งหน้าทำผม วันนี้เราไม่ได้แต่งหน้าเองค่ะ แต่แต่งกับช่าง โดนไป 700 ทั้งหน้าและหัว ซึ่งถามเรา เราไม่ชอบอ่ะ เราว่าเครื่องสำอางเค้าไม่ถูกกับหน้าเรา เราเป็นคนมีแก้ม พอยิ้มแล้วรองพื้นเค้ามันตกไปที่ร่องแก้มเรา แถมอายแชโดว์ตรงหางตาพอสาย ๆ ก็เลอะอีก แต่เราไปวอล์คอินกลับมานี่แม่เราชอบหน้าเรามากเลยนะ เค้าบอกว่าช่างให้แสงรองพื้นสวยมากกก สวยกว่าเราแต่งเองเยอะเลย -*- นานาจิตตังเนาะ

อีกเรื่องที่ประทับใจวันนี้คือตอนจะออกจากโรงแรมเจอแอร์ของการ์ต้าด้วยอ่ะ อยากจะกรี๊ด ตอนนั้นเราอ่ะไม่ทันเห็นหรอกเพราะมัวแต่มองเพื่อนอีกคนอยู่ เพื่อนอีกคนนึงเห็นก่อน เจอกันตรงหน้าประตูโรงแรมพอดี เค้าก็แบบโอ้ย สวยจังงงง เราถึงได้หันไปมอง ตอนนั้นแบบ โหย... ชุดแบบนี้ ลากกระเป๋าแบบนี้เลยที่เราอยากได้ อยากมี อยากเป็น T_T เราก็มองเค้าจนเค้าเดินออกไปหมดนั่นล่ะ พอเดินออกมาจากประตูโรงแรม กลุ่มแอร์ที่อยู่บนรถทัวร์ซึ่งเตรียมตัวจะไปสนามบินแล้วบนรถหันมาโบกมือให้กันใหญ่ เราก็โบก ๆ กลับ นาทีนั้นแบบ น้ำตาจะไหล อยากจะเกาะล้อรถตามไปด้วยเหลือเกินนน T_T

กลับมาบ้านก็ไม่ไรเลย ง่วงและหิว ลากพ่อไปกินเกาเหลาแล้วกลับมาบ้านล้างหน้า หมดสำลีไปเก้าแผ่น -___-;; เสร็จแล้วก็งีบไป

ตื่นมาเพราะมีเบอร์ 02 โทรเข้ามือถือตอน 3.28 pm ใจเต้นตึ้ก ๆ ก่อนจะกดรับ

เรา :: สวัสดีค่ะ
กรรมการ :: bla bla bla (คือเราอ่ะจำไม่ได้เองเพราะเพิ่งตื่น 5555+) Jatuporn right?
เรา :: Yes
กรรมการ :: Your number is xx and please come here on Tuesday at 10
เรา :: Ok number xx tuesday at 10 right, Thank you.

เผลอ ๆ นางจะไม่ได้ยินเราพูด Thank you ด้วยซ้ำมั้งเพราะกดวางสายไปเลย คงมีอีกหลายคนที่เค้าต้องรีบโทรไปหาอ่ะนะ แต่หลังวางสายนี่เราแอบมึนเบา ๆ... อารมณ์ว่าโห จริงเหรอวะเนี่ย มันเป็นอย่างงี้นี่เอง กรูได้คอลล์การ์ต้าแล้ว ฟินมากอ่ะ T_T ไม่เสียดายค่าแต่งหน้าทำผมแล้ววววว

มานั่งคิดดูวันนี้เราแทบไม่ตื่นเต้นเลยอ่ะ ครั้งที่ 3 แล้วนี่เนอะ คืออารมณ์ว่ามันก็ไม่มีอะไรจะเสียนี่หว่า ก็แค่ 700 ค่าแต่งหน้าทำผม (ยังไม่เลิก) แต่นอกนั้นมันก็ไม่มีไรจะเสียจริง ๆ ไม่ได้ก็เอาใหม่ จบ เออ ชิลล์ดีแท้

ก่อนออกจากบ้านวันนี้จังหวะเราเปิดประตูบ้านออกมาเห็นพระสงฆ์กำลังบิณฑบาตรก็เลยใส่บาตรสักหน่อย ใส่น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ไปสามรูปเพื่อเสริมความเป็นสิริมงคลเนาะ อย่างน้อยก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง T_T ขอบคุณคุณพระคุณเจ้าที่ทำให้ลูกได้คอลล์ อร๊ากกกกส์

ขอจบแบบดื้อ ๆ เนี่ยล่ะค่ะ ขอตัวไปนั่งร้องไห้ด้วยความปลื้มปิติก่อนล่ะ ใครด่ากรูเว่อร์กรูไม่สนใจละนะ ก่อนนี้ไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมแค่ได้คอลล์หลายคนถึงดีใจมากมายหรือทำไมตกรอบถึงท้อแท้ ตกรอบก็ทำใหม่เซ่ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ มันก็ไม่ได้ทำใจได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น มันรู้สึกเหมือนเราไม่เป็นที่ต้องการอ่ะT^T

เอาล่ะ! ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าต่อจากนี้จะเป็นไง แต่เราจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะ

ไฟท์เท่งงงงงงงงงงงงง แล้วหนูจะเกาะล้อตามพี่ ๆ แอร์สาวไปนะคะ (เพ้อออ)

ปล. ตอนนี้เราอัพบล็อกไว้สองที่จ้า อีกที่คือ msrosequartz.exteen.com ใจนึงก็อยากเลิกอัพบล็อกแก๊งค์ เพราะรู้สึกว่าปัญหาเยอะเวลาอัพแต่ก็ยังรักพี่เสียดายน้องตัดใจไม่ลงสักที ฮ่วยยย

Create Date : 21 ตุลาคม 2555		3 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2555 17:51:17 น.
Counter : 4945 Pageviews.
Share Tweet