โชคดี

ไม่ค่อยได้อัพบล็อกเลย ไม่รู้จะอัพอะไรดีด้วยแหละ พอดีเมื่อกี้คุยกับเห็ดเรื่องปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากคนรอบข้าง รวมไปถึงได้รับรู้และได้เห็นปัญหาของคนอื่นที่เกิดขึ้นเพราะคนอื่น ๆ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดี

โชคดีที่เป็นคนไม่คิดมาก ปล่อยวางง่าย ไม่เก็บอะไรมาคิดเล็กคิดน้อยให้เปลืองเวลา เปลืองสมอง เราเห็นบางคนเก็บมาคิดแล้วก็คิดอีกทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วไม่ต้องคิดก็ได้ -_- โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์คนอื่นเนี่ย เราจะไปคาดหวังอะไรกับมนุษย์คนอื่น ๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ

อย่างบางทีเราทำดีกับเค้า เราก็คาดหวังอยากให้เค้าทำดีกับเรา แต่พอเค้าทำไม่ดีกับเรา เราก็เซ็ง ทำไมวะ ทำไมมันทำแบบนี้ แล้วที่ตรูทำไปล่ะไม่เห็นค่าตรูเลยเหรอ มัวแต่นั่งนอยด์มันเสียเวลา ก็เข้าใจซะว่า that's how he/she is เข้าใจแล้วก็จบ ไม่คิดต่อ มนุษย์เรามีทั้งข้อดีและข้อเสีย เพราะฉะนั้นก็คบในส่วนที่คบได้ก็พอ

จริง ๆ แล้วเราเป็นคนดีเลย์นะ 555+ แบบว่าใครพูดอะไรมาบางทีก็อ๋อ เอ๋อ พอกลับถึงบ้านถึงค่อย เฮ้ย... เค้าทำแบบนี้มันไม่ถูกนะ โกรธดีเลย์ แล้วก็ช่างมันเถอะ มานึกได้ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะงั้นคำว่า 'ช่างมันเถอะ' เลยเป็นอะไรที่ติดปากเราไป เคยนึกสงสัยว่าตัวเองผิดปกติหรือเปล่านะที่สมองช้า ดีเลย์เหลือเกิน แต่มาคิดอีกทีมันก็ดีเหมือนกัน ถ้าสมองไวจัดรับรู้อะไรมากเกินก็ไม่ดี เครียด ฮ่า ๆๆ

ที่ดีมากคือเป็นคนไม่จำความผิดของคนอื่น คือจริง ๆ จำมันก็ดีนะ แต่จะให้จำหมดเลยก็ไม่ดีป่ะ เรื่องแย่ ๆ นี่เราลบไปเลย เปลืองเม็มสมอง เคยนั่งคุยเรื่องเก่า ๆ กับเพื่อน เพื่อนเราคนนึงเป็นคนขี้จำน่ะ จำได้ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องไม่ดี ประมานว่า กุจำได้และกุจะไม่ยอมให้เกิดซ้ำสองแน่ ๆ กับเพื่อนคนนี้พอมาคุยกันไอ้เราก็นั่งหน้ามึน มันเคยเกิดขึ้นด้วยเหรอวะ ก็ดีอย่างเสียอย่างนะ อย่างเพื่อนเราอันนี้ก็ไม่ดีนะ เหมือนปล่อยวางไม่ได้ ตัวเค้าเองก็จะแย่เองเพราะมัวแต่จำเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้วไม่ยอมปล่อยวางสักที จำได้แม้กระทั่งรายละเอียดปลีกย่อย แต่ก็ดีตรงที่เค้าไม่เปิดช่องทางให้คนอื่นมาทำร้ายเค้าอีก ส่วนเรา...ก็อาจจะได้เจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีกเพราะไม่รุ้จักจำเนี่ยแหละ เง้อ (แต่ไม่ใช่ว่าเราจะลืมนะว่าเค้าทำไม่ดีกับเรา ก็แค่รู้ว่าอืม เค้าเป็นคนแบบนี้นะ อย่าไปอะไรมาก แต่ให้จำเป็นเรื่อง ๆ ไรงี้นี่จำไม่ได้หรอก)

ข้อเสียก็มี ด้วยความที่เราเป็นคนไม่คิดมาก เคยโดนเพื่อนงอน มันงอนเรื่องอะไรไม่รู้อ่ะ จำไม่ได้และ แต่งอนนานมาก แล้วมันก็หายไป เราก็นึกว่ามันยุ่ง ๆ ก็เลยไม่ได้ติดต่อไป จนกระทั่งมันเป็นฝ่ายติดต่อมาเอง แล้วบอกว่า 'กุงอนเมิงจนกุต้องหายงอนแล้วเป็นฝ่ายมาคุยกับเมิงเอง -_-' เราก็แบบ อ้าวเหรอ งอนเหรอ ขอโทษ ไม่รู้ว่างอน ไม่งั้นจะไปง้อ ฮ่า ๆๆๆๆ

แฮปปี้มากนะที่หม่ามี๊เป็นคนชอบทำบุญ ฟังธรรมมะ ถึงแม้เราจะไม่ค่อยฟังธรรมมะเท่าไหร่แต่ก็เหมือนได้ซึมซับอะไรเข้าไปเหมือนกัน อะไร ๆ ก็ตามที่เราได้เห็น ได้ยิน ได้ฟังตอนแม่เข้าวัด ฟังธรรม ก็เป็นส่วนหนึ่งที่หล่อหลอมให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ด้วย (ยกเว้นเรื่องกลัวแก่ กลัวจริง ๆ นะ 22 แล้วเนี่ย กริ๊ดดดดดด)



บล็อกวันนี้จะสื่ออะไร? ไม่รู้สิ ก็แค่รู้สึกโชคดีที่เกิดมาเป็นตัวเอง...แค่นั้นแหละ



พรุ่งนี้สอบ ไปอ่านสือต่อละ

Create Date : 04 สิงหาคม 2554		0 comments
Last Update : 4 สิงหาคม 2554 23:33:06 น.
Counter : 964 Pageviews.
Share Tweet