‘ล่องแม่ปิง’ เนิบนิ่ง ดิ่งภวังค์ สู่วิญญาณ..ล้านนา

‘ล่องแม่ปิง’ เนิบนิ่ง ดิ่งภวังค์ สู่วิญญาณ..ล้านนา

                แม้ว่าโดยส่วนตัว ผมจะหลงรักเสน่ห์งาม และมีความผูกพันกับ ‘เมืองเชียงราย’ มากกว่า ‘เวียงเชียงใหม่’ อยู่หลายเท่าก็ตาม แต่ผมก็หลงชมชอบบทเพลง ‘ล่องแม่ปิง’ อันเปรียบดัง สัญลักษณ์ตัวตนของเมืองเชียงใหม่ จากฝีมือประพันธ์ และการขับกล่อมของ ‘อ้ายจรัล มโนเพ็ชร’ มายาวนานแล้ว  

ว่ากันจริงๆ แม้จะนั่งทอดอารมณ์อยู่ริมน้ำกก ในเมืองเชียงราย แล้วเปิดเพลง ล่องแม่ปิง ขับกล่อมคลอไปด้วย ก็ดูจะไม่ผิดแผกบรรยากาศ หรือให้ความแตกต่างทางสุนทรียะแต่อย่างใดเลย เพราะแท้จริงแล้วบทเพลงอมตะ ล่องแม่ปิง ของอ้ายจรัลนั้น กลับเป็นตัวแทนของเมืองเหนือล้านนาทั้งปวงเลยก็ว่าได้

                ล่องแม่ปิง เป็นหนึ่งในบทเพลงของ จรัล ที่มีการถกเถียง และถูกเข้าใจผิดกันมากที่สุด ว่านี่เป็นบทเพลงพื้นเมืองเก่าแก่ของล้านนา ที่ถือกำเนิด มีอยู่มาก่อนที่ จรัล จะลืมตาดูโลกซะอีก ซ้ำช่วงแรกเริ่ม ที่ ล่องแม่ปิง กำลังได้รับการเผยแพร่ ยังมีความเห็นต่าง มีการวิพากษ์วิจารณ์เนื้อหาเพลงว่า จรัล จงใจ ดูถูกดูแคลน กล่าวเสียดสีพฤติกรรม อันควรหรือไม่ควรของสุภาพสตรี กันอย่างเลยเถิด  แต่ความจริงก็ยังคงเป็นความจริงวันยังค่ำ และบทเพลงอมตะที่มีคุณค่าเช่นนี้ กาลเวลาเท่านั้นย่อมเป็นเครื่องพิสูจน์คุณค่าที่แท้จริงในตัวของมัน             

บทเพลง ล่องแม่ปิง ที่ถูกเข้าใจผิดมาช้านานนี้ ถือกำเนิดขึ้นในปี 2527 โดย จรัล มโนเพ็ชร เป็นผู้เขียนทั้งคำร้อง และท่วงทำนองขึ้นมาใหม่ จนถึงปี 2557 นี้ ล่องแม่ปิง ก็มีอายุอานามครบ 30 ปี หรือ 3 ทศวรรษเต็มเข้าไปแล้ว

ว่ากันว่า จรัล แต่งเพลงนี้ขึ้นภายใน ‘ไร่อุ้ยคำ’ อาณาจักรธรรมชาติส่วนตัวของเขา ที่มีลำธารเล็กๆ สะอาดใส และสายน้ำแม่ปิง ไหลรินผ่าน เดาไม่ยากเลยว่า จรัล คงจะเกิดแรงบันดาลใจในการแต่งเพลงนี้ จากการนั่งเฝ้า เหม่อมองทิวทัศน์ธรรมชาติ และสายน้ำของเวียงเจียงใหม่สายนี้นี่เอง

ล่องแม่ปิง ถูกเผยแพร่เป็นครั้งแรกในเวอร์ชั่นที่ จรัล เป็นผู้ขับร้องเอง ก่อนที่ ‘สุนทรี เวชานนท์’ จะนำไปบันทึกเสียงในเวอร์ชั่นต่อมาในแบบฉบับของแม่หญิงเจียงใหม่ จนหลายคนเข้าใจผิดว่า ล่องแม่ปิง เป็นเพลงของ สุนทรี ไปโดยปริยาย อีกทั้งหลายคนก็จดจำ และเรียกติดปากเพลงนี้ในชื่อของเพลง ‘ดอกบัวตอง’ เนื่องเพราะท่อนขึ้นต้นที่ทั้งไพเราะ และจำติดหูเป็นอย่างดีว่า..  “ ดอกบัวตอง นั้นบานอยู่บนยอดดอย ดอกเอื้องสามปอย บ่เกยเบ่งบาน บนลานพื้นดิน…” นั่นเอง

วันเวลาผันผ่านไปนานถึง 13 ปีแล้ว ที่ จรัล มโนเพ็ชร ได้จากโลกใบนี้ไปตลอดกาล ณ เวลานี้ จิตวิญญาณของ อ้ายจรัล คงลอยล่องไปสถิตยังสรวงสวรรค์อันวิจิตรงดงาม หรืออาจกำลังเฝ้ามอง แผ่นดินล้านนา มาจาก ยอดดอยหลวงเชียงดาวอันศักดิ์สิทธิ์ ด้วยความห่วงใยอยู่ทุกขณะเวลา แต่บทเพลงอันเป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของ อ้ายจรัล อย่าง ล่องแม่ปิง กลับยังสถิตสิงอยู่คู่แผ่นดิน อย่างไม่มีวันจืดจาง เลือนหายไปเลย

นี่แหละคือคุณค่าที่จริงแท้แห่งศิลปะ ที่ตัวศิลปิน ได้ฝากฝังไว้ให้กับเรา และโลกใบนี้ครับ..

ล่องแม่ปิง

ขับร้องโดย จรัล มโนเพ็ชร คำร้อง / ทำนอง และเรียบเรียง โดย จรัล มโนเพ็ชร

ดอกบัวตอง นั้นบานอยู่บนยอดดอย

ดอกเอื้องสามปอย บ่เกยเบ่งบาน บนลานพื้นดิน

ไม้ใหญ่ไพรสูง นกยูงมาอยู่กิ๋น

เสียงซึงสะล้อ จ๊อยซอเสียงพิณ

กู้กับแดนดิน ของเวียงเจียงใหม่

สาวเจ้าควรภูมิใจ บ่ลืมว่าเฮา ลูกแม่..ระมิงค์

คนงาม..งาม ต้องงามคู่ความเด่นดี

ต้องฮักศักดิ์ศรี ของกุลสตรี แม่ญ่าแม่หญิง

เยือกเย็นสดใส เหมือนน้ำแม่ปิง

มั่นคงจริงใจ ฮักใครฮักจริง

สาวเอย…สาวเวียงพิงค์ สาวเครือฟ้าเกยซมซาน

อีกแม่สาวบัวบาน นั่นคือนิทาน…สอนใจ๋

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2557		0 comments
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2557 16:11:06 น.
Counter : 1581 Pageviews.
Share Tweet