|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ช่วงวัยหนุ่มสาวนั้นสั้นยิ่งนัก!!!
ช่วงที่พูดได้ว่าเป็นช่วงเวลาแห่งการลองผิดลองถูก มีโอกาสผิดแล้วแก้ตัว ได้เรียนรู้ รู้จักตัวเองอย่างแท้จริง มีเวลาเพียงช่วงอายุ 20-30 ปีเท่านั้น
หลังจากนั้นอายุ 30 เป็นต้นไป เราควรรู้(ใจ) ตัวเองแล้วว่าชีวิตต้องการอะไร ต้องเดินไปทางไหน เริ่มสร้างครอบครัว มีบ้าน รถ เริ่มการลงทุนเพื่ออนาคต ถ้าผิดพลาดและยังไม่ค้นพบตัวเองในช่วงชีวิตที่ผ่านมา คงเริ่มต้นใหม่อย่างยากลำบาก (ใช่มั้ย) โอกาสกับสิ่งที่ต้องทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ได้เป็นตัวตน อาจจะยาวนานไปตลอดชีวิต
ย้อนกลับไปในชีวิตมหาลัย ชีวิตมหาลัยเป็นชี่วิตที่หลายคนเริ่มก้าวออกมาจากอ้อมอกพ่อแม่ เริ่มจะบินเดี่ยวเป็นครั้งแรก(สำหรับบางคน) วัยที่ก้าวจากวัยรุ่นเป็นวัยหนุ่มสาว มันเป็นช่วงชีวิตที่อิสระอย่างไม่เคยเกิดมาก่อน(ในชีวิต) แรงขับเคลื่อนและพลังอย่างเหลือเฟือ จงใช้ชีวิตให้เต็มที่ อยากทำอะไรหรือมีโอกาสเข้ามาจงรีบคว้าก่อนที่โอกาสจะบินจากไปอย่างไม่มีหวนคืน
บางคนเริ่มจะรู้จักกับความรัก รู้จักกับความผิดหวัง ความรุนแรงของความตื่นตัวทางเพศ ทุกวันนี้นักศึกษาอยู่กันเป็นคู่ ช่วยกันเรียน ช่วยกันอ่านหนังสือ สำหรับมุมมองผู้ใหญ่อาจจะเป็นเรื่องผิด แต่สำหรับผมแล้ว มันไม่ได้เป็นเรื่องที่ผิด 100% และมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องถูกต้อง 100% มันจะเป็นสีเทา แต่ไม่ใช่ว่าผมจะแนะนำให้อยู่ด้วยกันนะครับ ชีวิตบางที่ใช้เวลากับเพื่อนหรือกิจกรรมมันจะหายไป เราจะมีเพื่อนน้อยลง ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ทำกิจกรรมกับมหาลัยน้อยลง โอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ๆ น้อยลง ถ้าจะคบกันพยายามอยู่แยกกันอาจจะอยู่กับเพื่อนแล้วค่อยมาเจอกันทำกิจกรรมร่วมกันบ้าง อะไรประมาณนี้ จะได้ไม่ต้องมีช่วงเวลาที่เสียดายในชีวิต(เชื่อผมเถอะ!! ผมผ่านช่วงนี้มาแล้ว ^^)
หลังจากตั้งหน้าตั้งตาเรียนจบมาแล้ว(ก่อนเรียนจบรู้สึกว่าเรียนจบเรื่องใหญ่ แท้จริงมันคือการเริ่มต้น) สิ่งที่เราทำตั้งใจเรียน หรือเรียนให้ผ่าน ๆ ผลจากการทำกิจกรรมการเข้าสังคมในรั้วมหาวิทยาลัย จะส่งผลในช่วงแรกของการทำงานจะมีผลในความยากง่ายในการหางาน ทั้งนั้นทั้งนี้ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตบางคน
สิ่งที่เราเริ่มต้นทำงาน อาจจะยังไม่ใช่อนาคต แต่มันเป็นพื้นฐานด้านอาชีพของเราต่อไป ต้องยอมรับว่าในการทำงานแรก ๆ ต้องปรับตัวเป็นอย่างมาก ความรับผิดชอบต้องมาก่อน ต้องอย่าลืมว่าบริษัทที่เราเข้าทำงานนั้นเป็นองค์กรแสวงหาผลกำไร ถ้าเค้าจ้างเรา 100 เค้าต้องได้กำไรอย่างน้อย 10 เท่าเราถึงจะก้าวหน้าในอาชีพการงาน(ใช่มั้ย??)
ตอนนั้นต้องสารภาพว่าเริ่มต้นทำงานครั้งแรกเหนื่อยมาก จากเมื่อก่อนนอนประมาณ ตี 2 มาเป็น 2 ทุ่ม แล้วไปทำงานเช้า หลัง ๆ ปรับตัวได้ก็เริ่มชิน ๆ ชีวิตเป็นปรกติ 5555+ แต่เป้าหมายตอนนั้นยังไม่ได้ไกลมาก เป็นเป้าหมายเดือนชนเดือน (ใครเป็นมนุษย์เงินเดือนคงเข้าใจดี ^^) หลัง ๆ ก็เริ่มมองภาพใหญ่ขึ้น เป็น 1 ปี มากขึ้นเป็น 3 ปี 5 ปี พอเป้าหมายเรายาวขึ้น เวลาจะค่อนข้างผ่านไปเร็วมากขึ้น
แต่ถ้าเราตั้งเป้าหมายไว้ตลอดชีวิตก่อน เกษียณ ละประมาณ 30 ปี ถ้าใครลองคิดดูอาจจะตกใจก็ได้ว่า "เวลาเราไม่พอ"
เพราะฉะนั้นสิ่งเดียวที่สามารถทำได้ขณะนี้คือ
ทำทุกอย่างที่อยากทำ(แม้มันจะเหนื่อยมาก!!)อย่าให้มีคำว่า
"เสียดาย!!! ที่วันนั้นเราไม่ทำ"
| Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2554 8:34:51 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1821 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: noolee IP: 76.183.163.80 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:4:04:00 น. |
|
|
|
โดย: mr.popsong  วันที่: 11 สิงหาคม 2555 เวลา:11:20:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
