Simple and Smart

ไม่ได้เขียนบล๊อกมานานแสนนาน หลายเดือนเลย เกิดอารมณ์ขี้เกียจขึ้นมาเฉย ๆ

           วันนี้ที่คณะมีน้องมัธยมใส ๆ นารักน่ารัก มารายงานตัว ent ตรง ซึ่งทำให้ผมมีความสุขมาก 5555+ เผลอเดินไปคณะ ที่ศิลปศาตร์  เภสัช วิทยาการจัดการ ฯลฯ (จริง ๆ ไม่ได้เผลอตั้งใข) ขอบอกว่าน้อง ๆ น่ารักมากจริง ๆ อยากเข้าไปขอเบอร์เหลือเกินได้แค่เดินเข้าไปคุย ๆ นุ่นคุย ๆ นี่ไม่กล้าขอหันซ้ายหันขวาคนสัมภาษณ์ก็เพื่อนเราทั้งนั้น เดี่ยวเพื่อนมันหาว่าเราหัวงู และถ้าเรื่องไปเข้าหูใครบางคนจะเป็นเรื่องเอาได้ ฮา ที่กล่าวมาเป็นแค่การกล่าวเพื่อเข้าเรื่องไม่แสดงถึงอาการหัวงูแต่ประการใดทั้งสิ้น

    ย้อนกลับไปยังสมัยเอาะ ๆ ซักประมาณ ม 4 ได้ด้วยความที่เป็นคนเรียนเก่งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร(อนุบาล) จำได้ว่าอนุบาลจะสอบได้ที่ 1 ตลอดพอยิ่งโตขึ้นยิ่งแย่ลง แต่ก็ยังไม่ทิ้งร่องรอยของเด็กเรียนเก่ง ผมจำได้ว่าตอนเข้า ม 4 ใหม่ ๆ ผมนั่งข้างหน้าเลยแล้วเริ่มถอยไปกลาง ๆ หลัง ๆ เรื่อย ๆ จากเด็กเรียนเก่งกลายเป็นเด็กที่เก่งโดดเรียน

    ผมชอบที่จะโดดเรียนไปเล่นบอลกับเพื่อน (ฟุตบอลนะครับ) ไปเที่ยวไปเล่นเกมส์ playstation หลัง ๆ ก็ไปเล่นเกมส์ออนไลน์บ้างเรียกว่ารุ่นผมเป็นรุ่นบุกเบิกเกมส์ออนไลน์ก็ว่าเป็นจิ๊กโกเกมส์ออนไลน์รุ่นแรก 5555+ แสนจะภาคภูมิใจ ตอนนั้นหุ้นกับเพื่อนเล่นเป็นล่ำเป็นสันรับเปิด bot ขายเงินในเกมส์ แรกนาร๊อก รวยลำซำ (ไม่ดีอย่าเอาเป็นแบบอย่าง)

    และแล้ววันแห่งความอัปยศก็มาถึงคือวันสอบนั้นเอง เพื่อน ๆ ของผมก็จดโพย เข้าไปในห้องสอบบางคนจดใส่กระดาษ A4 แล้วเอาเข้าไปซะงัน a4 ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะครับ เวลาลอกมันเนียนมากเลยอาจารย์ไม่มีทางจับได้เลยสุด ๆ อะครับผมเกลียดมันมากเลย ส่วนผมในชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยเอาโพยเข้าห้องสอบเลยครั้งนี้เป็นครั้งแรกของผม

   อะไรที่เป็นครั้งแรกมันก็ตื่นเต้นทั้งนั้นแหละคุณว่ามั้ย ผมตัดสินใจตอนอยู่ที่แถว ระหว่างเข้าแถวฟังอาจารย์ก็จดคำศัพย์ภาษาอังกฤษใน กระดาษชำระ  คำที่คิดว่าน่าจะออกข้อสอบแล้วพับใส่กระเป๋าเสื้ออย่างดีเลยทีเดียว ระหว่างสอบผมเหลือบไปเห็นเพื่อนผมมันเอากระดาษ a4 ออกมาแล้วตั้งใจลอกอย่างไม่สะทกสะท้านบางคนเอากระดาษเล็ก ๆ ออกมา อาจารย์เดินผ่านกี่ที่มันก็ลอกอย่างหน้าด้านที่สุด

   ได้เวลาแล้วผมผมมองซ้ายมองขวาสมาธิแตกซ่านเรียกว่าไม่มีอารมณ์ทำข้อสอบเลย เหงือแตกพลัก และแล้วกระดาษชำระเข้าจำก็ถูกดึงออกมาจากกระเป๋าเสี้อในสภาพลุกลี้ลุกลนเหงื่อแตกพลัก

    กึก ๆ ๆ เสียงจากรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ กึก ๆ ๆ แล้วมาอยุดลงที่โต๊ะผม อาจารย์หยิบกระดาษของผมขึ้นมา (ในใจกะจะกลืนไปรู้แล้วรู้รอด) สายตาเพื่อนทั้งห้องมองตรงมาที่ผม โลกช่างโหดร้ายเสียนี่กะไร ความเงียบทำให้ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตุบ ๆ หน้าเริ่มมืด ในสมองเริ่มคิด ตายแน่มึง!!!!!!!!!!

   อาจารย์นำกระดาษใบนั้นไป ผมไม่มีกระจิตกระใจทำขอสอบเลย รีบ ๆ กาแล้วส่งทันทีด้วยความกรุณาของอาจารย์ทำให้การทุจริตในครั้งนั้นของผมเป็นโมฆะผมได้เกรด 1 ในวิชา ภาษาอังกฤษพื้นฐาน เป็นเกรด 1 ที่ทำให้ผมเลิกคิดคำว่าทุจริต ตั้งแต่นั้นเป็นตั้นมา

  พอขึ้นมหาลัยบางครั้งยังพบการทุจริตสอบบ้างแต่ก็ไม่มากบางครั้งพวกผมจะเม็มสูตรที่ยาว ๆ เข้าไปในห้องสอบแต่บางครั้งก็พบว่าไม่ได้ใช้ ส่วนวิธีการของสาว ๆ บางคนชอบนุ่งกระโปรงสั้นแล้วเหน็บโพยที่ขาอ่อน เวลาจะดูก็ถกกระโปรงขึ้นมาซึ่ง ๆ หน้า ผมเนี่ยซีดเลย 555555+ ไม่มีอันทำข้อสอบ หลัง ๆ เริ่มรู้แกวเลยรีบทำข้อสอบให้เสร็จก่อนแล้วค่อยนั่งดู ฮา ล้อเล่นนะครับไม่ดีนะ อย่าทำเด็ดขาด "เพราะจะทำให้เพื่อนเสียสมาธิ"

Create Date : 27 มกราคม 2552
Last Update : 27 มกราคม 2552 11:09:47 น.		2 comments
Counter : 1798 Pageviews.
Share Tweet