ของดีหายาก ของระยำหาง่าย

สวัสดีปีใหม่ครับ... ไม่ได้เขียนอะไรในนี้มานานพอควร พอดีเป็นเดือนสิ้นปี ภาระต่างๆ ก็ถึงจุดสิ้นสุด เทศกาลต่างๆ การเฉลิมฉลอง การท่องเทียว ความวุ่นวาย.. ต่างๆ นาๆ ทำให้ไม่มีเวลาและสมองมาเขียนอะไรในนี้ซักเท่าไหร่...

เมื่อวันที่ 1 ต้นปีที่ผ่านมาได้ขับรถไปปริมลฑลมาครับ.. จริงๆ สาระไม่ได้อยู่ที่ขับรถอะไรหรอกนะครับ เรื่องของเรื่องคือได้เปิดวิทยุฟังในรถ.. เปิดไปคลื่นที่คุ้นเคย ฟังไป มองหน้าปัดวิทยุไป.. เอ ทำไมมันเปิดเพลงไม่เหมือนเดิม..

คลื่น The Radio 99.5 ที่ผมเคยฟังอยู่ประจำตอนนี้ทำไมเปิดเพลงโฟมด แดนบีม ว่านAF ฯลฯ... มันเกิดอะไรขึ้น... ก็เข้าใจว่าคงย้ายคลื่นไปอยู่ที่อื่น.. แต่ที่ไหนได้พอกลับมาเช็คข้อมูลในเน็ท.. คลื่นวิทยุนี้ปิดตัวลงไปแล้ว เนื่องจากผลประกอบการไม่คุ้มทุน.. สปอนเซอร์ไม่พอเพียง.. ไม่ใช่ว่าย้าย แต่เลิก!!!


โอ้ว พระเจ้า สิ่งที่ผมชื่นชอบหายไปอีกอย่างแล้วหรือนี่..

โดยปกติวันธรรมดาช่วงสายๆ ผมจะชอบฟังคุณซัน
มาโนช พุตตาล ดีเจที่มีเรื่องราวดีๆ มาเล่าให้ฟังเสมอ เปิดเพลงสากลฟังสบายๆ บ้างก็มาดีดกีต้าร้องเพลงให้ฟัง.. ชอบมากครับเรื่องราวในอดีต.. อย่างเรื่องการท่องเที่ยวพจญภัยต่างๆ ตั้งแต่อดีตกาลของพี่เขา.. ฟังแล้วมันให้ความสนุกสนานและทำให้รู้ว่าที่ต่างๆ ในอดีตนั้นเป็นมาเยี่ยงไร...

กลางวันดีเจเปียโนเสียงใสเปิดเพลงร่วมสมัย ต่อด้วยพี่หมึก วิโรจน์ ควันธรรม หัวหน้าใหญ่ดีเจชื่อดังมาต่อเพลงพร้อมเสริมเกร็ดน่าสนใจในเพลงนั้นๆ และเรื่องราวดีๆ.. ส่วนดึกๆ ผมจะไม่ค่อยได้ฟังเท่าไหร่ แต่ก็จะเคยได้ฟังดีเจเดือนเพ็ญ สีหรัตน์ เวลาได้ขับรถไปไหนดึกๆ

ส่วนวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็มักจะได้ฟังช่วงบ่ายๆ ถึงเย็นๆ ที่มีช่วง The Rewinder ของพิทยากร ลีลาภัทร ได้ความรู้สึกย้อนยุคกลับไปสมัยเด็ก และต่อด้วย วันชัย อุทัยเฉลิม ในช่วง The Radio Rock ที่ให้ฟังเพลงร๊อคยุค 70-80 เพลงต่อเพลงมันดีครับ เสียงแกจะรุ่นใหญ่หน่อย ลีลาดุดันห้าวหาญ... โดยส่วนใหญ่ดึกๆ ผมจะไม่ค่อยได้ฟัง เลยไม่คุ้นกับดีเจดึกๆ เช่นคุณวาสนา วีระชาติพลี ที่มักจะเปิดเพลงฝรั่งอินดี้หาฟังยากๆ .. และอีกหลายๆ ท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึง

น่าแปลกที่รายการวิทยุนี้กลายเป็นคลื่นที่เรียกว่า นอกกระแส ทั้งๆ ที่ก็เปิดเพลงผสมผสานระหว่างเก่าและใหม่ หลายหลายสไตล์ไม่ได้จำกัด.. ทำให้ผมนึกไปถึงค่ายวิทยุใหญ่ๆ ที่มีผลประกอบการมหาศาล หรือพวกที่แจกรถ บ้าน หรือตั๋วเครื่องบินกันได้...


เรื่องแบบนี้ทำให้ย้อนนึกไปถึงเมื่อช่วงต้นปีที่แล้วที่อยู่ๆ หนังสือ “สารกระตุ้น” ที่ผมชื่นชอบอยู่ๆ ก็ลาแผงหนังสือไป... สาเหตุก็เหมือนๆ กันละครับ.. ทนกระแสหลักไม่ไหว (หรือไง)...

น่าแปลกที่หนังสือเปี่ยมสาระเช่น gossip star, hello, ภาพหลุดดารา, เรื่องในมุ้ง เรื่องบนเตียง ใครได้กับใคร ดาราทำอะไร.. เรื่องพวกนี้มันกลับถูกใจผู้คนซะเหลือเกิน... แม้แต่คลื่นวิทยุที่มีรายการแฉดาราก็ยังได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว.... เออ เจริญเลยบ้านเมือง

นี่ยังไม่นับรายการทีวีเจ๋งๆ ที่ไม่มีคนดู มีแต่ละครไทยเปิดมาก็ได้ยินเสียงกรี๊ดสนั่น.. รอหนังสือพิมพ์คอยแจ้งเตือนว่าวันไหนพระเอกจะโดนนางร้ายมอมยา วันไหนได้เสียกัน หรือพระเอกปล้ำนางเอกกันวันไหน

พูดไปพูดมาก็ต้องวกมาที่นักการเมืองที่มันมีประวัติดี๊ดี คนดีเยี่ยงนี้ไม่เคยมีใครกล้าจดบันทึกทำประวัติดีๆ ของพี่เขา ปล่อยให้เตรียมขึ้นบัลลังค์ หรือพวกนักการเมืองที่พูดจาปลิ้นปล่อนราวปลาไหล คนพวกนี้ทั้งๆ ที่เราก็รู้ๆ ว่ามันเป็นยังไงเราก็ทำอะไรไม่ได้ แต่คนดีๆ กลับหาพื้นที่ในสังคมไม่ได้ คนดีๆ กลับไม่สามารถทำอะไรสะอาดๆ และบริหารบ้านเมืองได้.... น่าแปลกไหมคนเรา


ของดีๆ มันเลยหายาก แต่ของระยำมันช่างเสนอหน้าจริงๆ

Create Date : 03 มกราคม 2551 Last Update : 3 มกราคม 2551 18:22:52 น. Counter : 1041 Pageviews.		18 comments
Share Tweet