ในสมัยพุทธกาล มีเด็กหญิงขอทานได้อาศัยเศษอาหารจากบ้านของเศรษฐีทุกวัน
เธอเห็นเศรษฐีใส่บาตรทุกเช้า เธอจึงรู้สึกน้อยใจในวาสนาของตน
เธอคิดว่าวันรุ่งขึ้น จะขอใส่บาตรแบบเขาบ้าง
เธอได้เก็บเศษอาหารไว้โดยไม่ยอมกิน ทั้งที่เธอก็ป่วยไม่แข็งแรงอยู่แล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น พระสารีบุตรเดินบิณฑบาตผ่านมา ท่านมีญาณหยั่งรู้ว่า
เด็กขอทานจะสิ้นชีพลง และจะได้ไปอยู่บนพรหมโลก
พระสารีบุตร ไม่เปิดฝาบาตรรับอาหารจากเศรษฐี
แต่เปิดรับเศษอาหารจากเด็กขอทาน
เมื่อท่านได้รับอาหาร ท่านได้นั่งลงตรงหน้าของเด็กนั้น
และฉันเศษอาหารโดยไม่รังเกียจ
เด็กขอทานดีใจน้ำตาไหล เธอเกิดความปีติอย่างมาก
ในเย็นวันนั้น เธอได้สิ้นชีพลงและไปสู่พรหมโลก
เพียงได้ใส่บาตรกับอริยเจ้าครั้งเดียว
.......................................
เพราะเป็นทรัพย์ที่แม้เราสิ้นลมหายใจไปแล้ว
บุญที่ได้สั่งสมมาก็จะติดตัวไปไม่มีวันหมด
สาธุค่ะ