Bloggang.com : weblog for you and your gang
อยู่ที่เรียนรู้...อยู่ที่ยอมรับมัน..ตามความคิด สติเราให้ทัน.. อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่ สิ่งที่ฝัน....และทำสิ่งนั้น ให้ดีที่สุด
Group Blog
ใบหญ้าสีชมพู
พฤศจิกายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
26 พฤศจิกายน 2549
วันเหงาๆ....
All Blogs
ไม่มีรายยยย...แค่จะชวนมาเล่นอะไรเจ๋ย เจ๋ย???
วันหนึ่ง เมื่อความรัก เดินจากไป
****** ที่มาของน้ำทะเล **********
ข้อคิดดีๆจากน้าเน็ก...
วันเหงาๆ....
วันเหงาๆ....
ประสบการณ์ชีวิต..และวันเหงาๆ
ใครบางคน...ที่มีค่าพอให้รอคอย
ก า ร ร อ ค อ ย...เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น
มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...
จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา
และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆกับความอ่อนไหว
เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก
วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทน
ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่
ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...
จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ
ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า
คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...
เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...
ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา
และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า
เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก
จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา
ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล
...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากแม้ว่าเป็นใครสักคน
.......ที่มีค่า แก่การรอคอย.....
นี่แหละน๊าา หนึ่งนาที ของเรามั่ยเท่ากัน
Create Date : 26 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2549 23:12:15 น.
10 comments
Counter : 375 Pageviews.
Share
Tweet
เราเคยรอ"ใคร"บางคนเหมือนกันนะ และในตอนนั้นการรอคอยก็เป็นความทุกข์จริงๆ มันทรมานจนแทบทนไม่ไหว หัวใจมันรัดรึงบีบเค้นจนแทบกระอัก แต่สุดท้ายแม้จะทนได้ทนไม่ได้ เราก็ต้องรออยู่ดี
จนวันนี้ วันที่เราผ่านคืนวันอีนแสนทรมานมาได้ แม้การรอคอยของเราจะไม่สมหวัง การคอยที่เป็นคอยเก้อกลับเป็นเรี่ยวแรงที่มองไม่เห็น ผลักดันให้เราก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง การรอคอยจึงเป็นบทเรียนหนึ่งที่ทำให้ชีวตเราสมบูรณ์ขึ้น เราเข้มแข็งขึ้นก็เพราะการที่รู้จักรอนี่แหละ
บาย...................................................................
โดย: คายตรี (
คายตรี
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:39:04 น.
หวัดดีตอนเช้าจ้า
โดย: TOOR (
TOOR
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:9:38:30 น.
ลึก ๆ ลงไปภายใจใน
ยังรู้สึกเฝ้าคอยใครซักคน
คอยทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จุดหมายในอนาคต
เฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกคืนวัน
ว่าคอยไปเพื่ออะไร
ทั้ง ๆ ที่มีคนที่รักเรามากมาย
สับสนกับความรัก....
ทำไมไม่รักคนที่รักเรา
ทำไมไม่รู้จักคำว่า...ให้อภัย
ทำไม และทำไม
ยังคงสับสนต่อไป
หวังว่าซักวัน
จะหาคำตอบให้กับตัวเองได้....
หวัดดีสาวฝ้าย แวะมาทักทาย จะลองดูสิว่าตัวเองแก้ไขยังอ่ะ ไม่งั้นเค้ามาเยี่ยมไม่ได้นะตัวเอง 555
ส่วนข้อความข้างบน ไม่มีไรนะ เค้าไม่มีบล็อคของตัวเองนี่นา ใช้บล็อคเพื่อน บล็อคน้องพร่ำพรรณา ซะเลย อิอิ
ไว้จะมาบ่อย ๆ นะจ๊ะ ^_^
โดย: พิม IP: 58.9.111.103 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:23:16 น.
ขอบคุณนะคะพี่พิมขา และแล้วก็ไม่เคยผิดหวังเลย กะแล้วว่าพี่จะต้องมา พร้อมกับกำลังใจดีๆเสมอ
ตอนนี้ขอตัวไปขอบคุณเพื่อนๆชาวบล๊อคทั้งหลายก่อนที่แวะมาเยี่ยมเยือน
หวังว่าคงได้เจอพี่พิมบ่อยๆนะคะ
โดย: ฝ้าย (
moutain black
) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:08:33 น.
การรออะไรก็แล้วแต่ ขอให้รอแบบมีจุดมุ่งหวัง
อย่าไปรอแบบเพ้อเจ้อ สักวันอาจจาพบในสิ่งที่รอ
ก็ดีนะที่ปล่อยอารมณ์ไปกับปรัชญาชีวิต แต่ผมไม่ค่อยมีหัวทางนี้เท่าไร โอกาสหน้าจามาใหม่
โดย: พี่มล IP: 203.113.45.197 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:31:42 น.
ขอบคุณนะคะ พี่มล..ที่แวะมาเยี่ยม
แหม..ตัวเองก็พูดได้สิ
ไม่ต้องรอแล้วนี่ฮึ..ทำเป็นไม่เข้าจง เข้าใจ อิอิ
555+
ไปล่ะ เดี๋ยวโดนเตะ
โดย: ฝ้าย IP: 124.121.89.177 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:11:15 น.
สวัสดีตอนสาย ๆ จ้ะฝ้าย
ตื่นหรือยังเอ่ย 555 ถามไปงั้นแหละ ฝ้ายคงกำลังยุ่งกับตัวเล็ก ๆ อยู่ หรือยังอยู่ในห้องน้ำหว่า หายหรือยังจ้ะ ^_^
พี่แวะมาทักทายก่อน เพราะเดี๋ยวจะไม่อยู่บ้านทั้งวันจ้ะ ไปซ้อมรำ คงกลับมาดึก ๆ จ้ะ ส่วนคุณลูก พี่ฝึกให้เค้าอยู่คนเดียวเวลาพี่ไม่อยู่ เตรียมอาหารให้เค้า แล้วเอาไปอุ่นในไมโครเวฟ สรุปว่าคุณลูกชอบ แม่ไม่อยู่ หนูร่าเริง (เล่นเกมส์) 555 เป็นงั้นไป
happy happy มีความสุขนะจ๊ะวันนี้ ไว้พี่จะแวะมาเม้าท์และ...เม้นท์ บ่อย ๆ นะจ๊ะ ถ้าเข้าไปบ้านหมีแล้วไม่เจอฝ้าย
คิดถึงนะ
บ๊าย บาย จ้า
โดย: พิม IP: 58.9.108.35 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:18:09 น.
....เจนนี่แวะมาชวนไปเที่ยว ทุ่งดอกทานตะวันจ๊ะฝ้ายเพื่อนรัก อย่าลืมแวะไปเที่ยวกับเจนนี่อีกน่ะคะ....
....ไหนบอกว่า ไปเที่ยวชมที่บล็อคเจนนี่แล้วไง ไม่เห็นมีคอมเม้นท์เพื่อนรักเลยอ่ะ ไปน่ะ ไปด้วยกน ฮิฮิถ้าถูกใจ เราจะได้ไปเที่ยวเชียงรายด้วยกันอีกไง ฮิฮิ....
....ชอบฝ้ายเขียนความรู้สึกอย่างนี้น่ะ เขียนได้ดีจ๊ะ เจนนี่จะแวะเข้ามาอ่านบ่อยๆน่ะจ๊ะ....
โดย: jenny (
สาวอิตาลี
) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:12:50:52 น.
รอใครสักคนที่จะมาเดินข้างๆๆเรา ...เหงาจัง
โดย: mooauan IP: 124.120.78.44 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:23:56 น.
เราจะแต่งงานแล้วแต่เราไม่เคยมีความสุขเลย เพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นมันไม่ใช่ความรัก เราอยากไปไหนไกลๆๆ
โดย: koy IP: 118.172.196.23 วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:21:12:23 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
moutain black
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Each moment with you
have been the best in my life
Looking forward to sharing more
with you....
Happy Valantine'day my love
\ 1.photobucket.com/albums/a171/merrymod/flower05.gif");
♥
♥
♥
♥
♥
♥
♥
♥
♥
♥
body{CURSOR: url(http://ourworld.cs.com/akikazrr/cursory/76.cur); } a{CURSOR: url(http://ourworld.cs.com/akikazrr/cursory/76.cur);
Friends' blogs
moutain black
หลังคาดำแดง
สมภพ เจ้าเก่า
Webmaster - BlogGang
[Add moutain black's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
จนวันนี้ วันที่เราผ่านคืนวันอีนแสนทรมานมาได้ แม้การรอคอยของเราจะไม่สมหวัง การคอยที่เป็นคอยเก้อกลับเป็นเรี่ยวแรงที่มองไม่เห็น ผลักดันให้เราก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง การรอคอยจึงเป็นบทเรียนหนึ่งที่ทำให้ชีวตเราสมบูรณ์ขึ้น เราเข้มแข็งขึ้นก็เพราะการที่รู้จักรอนี่แหละ
บาย...................................................................