ตุลาคม 2551

 
 
 
2
3
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
วันที่มินนี่โผล่ออกมาดูโลกภายนอก
นั่ง ๆ อยู่บังกะลอร์ ไม่มีรัยทำแก้เครียด นั่งเขียนไดอารี่ของมินนี่ดีกว่า เอาไว้ให้โตแล้วมาอ่าน อิอิ เอาตั้งแต่คลอด แล้วจะ update ทุก ๆ เดือน

วันนี้ก็เป็นวันที่หมอนัดผ่าคลอด ไอ้เราก็เตรียมใจมาแล้วแหละ เพราะครั้งที่สองและ รู้ว่าต้องทำรัยเตรียมรัย แค่กลัว ๆ อีตอนเสียบสายฉี่กะฉีดยาชาบล๊อกหลังนี่แหละ ถ้าผ่านไปได้ก็โอเค เหลือแต่เตรียมรอรับมือเจ้าตัวน้อยที่จะออกมานี่แหละ



มินนี่ออกจากท้องมามี๊เวลา 1.23 บ่ายโมงยี่สิบสามนาที น้ำหนัก 3,290 (นี่เพิ่งจะ 37 สัปดาห์เองนะเนี่ย) หนักกว่ามิชี่ที่ตอนคลอด 41 สัปดาห์อีก แต่ก็ว่าแหละ ท้องนี้แม่มันกินเยอะ เพราะอดอยากมาจากอินเดีย พอมาถึงนี่ก็กินทุกอย่างที่ขวางหน้า ไว้ค่อยไปอินเดียหลังคลอด เดี๋ยวมันก็ลดเอง น้ำหนักขึ้นมาทั้งหมด 16 กิโล โอวว (ตอนมิชี่ 12 โล)





ออกมาเหมือนจะผิวคล้ำกว่ามิชี่ แต่ขนดกกว่าแฮะ แต่หน้าตาคล้ายกันเลย ไม่เชื่อลองดูเปรียบเทียบดิ



เสร็จพ่อมันก็ลนลานไปจัดการตั้งชื่อเพื่อจะไปแจ้งเกิด เพราะต้องเอาใบเกิดไปทำ Passport และเอา Passport ไปทำวีซ่าถาวร เพื่อเดินทางกลับบังกะลอร์ในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า



ญาติทางอินเดียส่งชื่อมาให้ "Kaavya" แบบว่า งงอะ อ่านว่ารัยฟะเนี่ย ก็พยายามสะกดให้เป็นภาษาไทยที่อ่านใกล้เคียงที่สุดเพื่อทำใบแจ้งเกิด ในที่สุดก็ได้มาว่า "กาเวีย"

กลับมาบ้านกลางคืนก็ไม่ค่อยยอมนอนเลย ร้องตลอด พอผ่านไปสองอาทิตย์ก็ดีขึ้น มาเป็นอีกทีตอนครบเดือน กลางคืนไม่นอน เหนื่อยจริง ๆ

ทีนี่ก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางขึ้นเครื่องมาบังกะลอร์ มีแต่คนค้านบอกว่าจะดีหรอเด็กอ่อนไปเพิ่งจะครบเดือนเดียว เอาขึ้นเครื่อง เดี๋ยวหูไม่ดีนะ ฯลฯ แต่ยังงัยได้ล่ะ เจ้ามิชี่คนโตก็ต้องเข้าโรงเรียนแล้ว ยังงัยก็ต้องกลับตอนนี้


(ลุง ป้า และพี่เคน มาส่งที่สนามบิน)


(มิชี่กินข้าวหมูแดงรองท้องก่อนขึ้นเครื่อง เหมือนจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นแล้วจะไม่ได้กินอีกนาน เพราะแม่มันทำไม่เปงงง)

และแล้วพวกเราสี่คนก็เดินทางมาถึงบังกะลอร์โดยปลอดภัย เจ้ามินนี่ไม่กวนอย่างที่คิดไว้ น้อง ๆ แอร์ของการบินไทยก็บริการดี เลยไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไร มาถึงก็ตื่นตาตื่นใจกับสนามบินใหม่ของบังกะลอร์ แต่โห ไกลจัง นั่งแท๊กซี่กลับบ้านตั้งพันเจ็ด โอววว


มาถึงก็เป็นวันเดียวกับปู่และย่ามิชี่มาจากเดลีเลยนะเนี่ย พอดาดี้ (ย่ามิชี่) เห็นเราครั้งแรกที่มาก็พูดคำเดียวเลยว่า โอว อ้วนนนนจัง.. อืมม เป็นคำทักทายที่ประทับใจมั่กมาก อย่าว่าเล้ย เจ้าเคน หลานที่บ้านยังถามทุกวันเลย โกวปุ๊ก น้องออกมาแล้วหรอ มีอีกคนหรอ มัยอีกคนไม่ออกมาซักทีง่ะ




สองสามอาทิตย์แรก เจ้ามินนี่ไม่ยอมนอนกลางคืนเลย เราก็เลยต้องตื่นไปด้วย ตอนเช้าก็ต้องเตรียมตัวให้มิชี่ไปโรงรียน เสร็จก็ต้องทำงานบ้าน ทำกับข้าว, ชงชาให้พ่อแม่สามี ฯลฯ

..สองอาทิตย์น้ำหนักลดไปสี่โล



Create Date : 01 ตุลาคม 2551
Last Update : 1 พฤษภาคม 2555 21:07:37 น.
Counter : 1601 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Moti
Location :
Chandigarh  India

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 136 คน [?]



Moti เป็นภาษาฮินดี้ แปลว่าอ้วน ซึ่งตรงกับชื่อเล่นของเรา ปุ๊ก จากกรุงเทพ ไปตั้งรกรากอยู่บังกะลอร์เกือบเจ็ดปี ที่บังกาลอร์อยู่ลำพังกับลูก ๆ สองปีเพราะสามีย้ายไปทำงานดูไบ หลังจากนั้นก็ย้ายตามสามีไปดูไบได้สามปี ตอนนี้กลับมาตั้งหลักที่ไทยละจ้า

ขอเกร่นก่อนสำหรับคนที่เพิ่งเข้ามาอ่าน เรื่องราวและข้อความทั้งหมดใน Blog นี้มาจากความคิดเห็นและประสบการณ์ของเจ้าของ Blog ซึ่งอาจจะถูกใจหรือไม่ถูกใจบางคนที่เข้ามาอ่าน ถ้าหากอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบใจก็สามารถกดเครื่องหมาย x ที่มุมบนขวาได้ จะดีกว่าเข้ามาเม้นท์เพื่อก่อกวนนะจ๊ะที่รัก

สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๙ งานเขียนและภาพประกอบในบล็อคนี้เป็นลิขสิทธิ์ตามกฏหมายนะคะ กรุณาอย่าลอกหรือก๊อปปี้ไปใช้ที่อื่นเลยนะค๊า
มาดามภารตะ - Motigang page

Instagram
New Comments