ตอนที่ 4 สิ่งที่ต่างกันเวลาอยู่ร่วมกัน

จำได้ว่า ก่อนแต่งงานมีคนมาเตือนหลายคน ว่าจะดีเหรอ จำเข้ากันได้หรอ คนละภาษา, วัฒนธรรม ฯลฯ ไอ้เราอารมณ์ตอนนั้นใครจะมาห้ามได้ละ แต่ไม่ได้หมายถึงว่าแต่งแล้วไม่ดีนะ มันก็มีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง แต่ไอ้เจ้าสิ่งต่าง ๆ ที่เราคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยและอาจจะลืมคิดไปก่อนแต่งงานมันก็เกิดความแตกต่างขึ้นได้ อย่างเช่น

อาหาร อาหารไทย และอาหารอินเดีย การปรุง การกิน ต่างกันโดยสิ้นเชิง เค้ากินอาหารไทยได้ แต่ไม่ทุกวัน คือ ทุกวันจะต้องมีโรตี ส่วนเรา เรากินอาหารอินเดียได้ แต่ไม่ทุกวัน คือทุกวันจะต้องมีข้าว และสามีก็จะไม่กินอาหารอินเดียและไทยได้ในมื้อเดียวกัน เพราะรสชาดมันคนละอย่าง ไปกันไม่ได้



เวลากินไม่ตรงกัน คนอินเดียกินข้าวกลางวันเวลาปกติประมาณบ่ายสอง ข้าวเย็นล่อซะสองทุ่ม แต่เราคนไทย ข้าวกลางวันก็ต้องเที่ยงเป๊ะ หกโมงก็กินข้าวเย็นและ



ประเทศที่จะอยู่ ฉันก็รักประเทศของฉัน ส่วนเธอก็รักประเทศของเธอ เอางัยละทีนี้ ตอนแรกที่แต่งงานก็มาอยู่ที่เมืองไทย อยู่ได้สี่ปี สามีคิดถึงประเทศตัวเอง แบบว่าเหงา เพื่อน ๆ เราก็ไม่ค่อยจะยอมคุยด้วยเลยเวลาเจอกัน (อายที่จะต้องพูดภาษาอังกฤษ) เป็นธรรมดาของคนไทย คราวนี้สามีเลยมาหางานที่อินเดียซะ เอาละซีตู คราวนี้ตาเราบ้างแล้ว มาอยู่ที่นี่ก็เลยเข้าใจว่าเค้ารู้สึกยังงัยตอนที่อยู่เมืองไทย มันเหงาและไม่มีเพื่อนจริง ๆ มีก็ไม่รู้ใจกันเพราะพูดกันคนละภาษา แล้วก็ไม่มีอะไรทำอีกต่างหาก วัน ๆ เหมือนนั่งหายใจให้หมดวันไป ต้องหาอะไรทำให้ยุ่ง ๆ จะได้ไม่คิดมาก ดีหน่อยที่ยังมีลูกอยู่เป็นเพื่อน และบางทีก็มีพี่ ๆ น้อง ๆ คนไทยที่มาเรียนที่นี่บ้าง มาเยี่ยมเยียนและพบปะกันบ้างเป็นบางครั้ง

สำหรับคนที่มีหนุ่มอินเดียมาจีบอยู่ หรือมีความคิดอยากมีแฟนเป็นคนอินเดีย (ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีหลายคนเหมือนกันนะเนี่ย) ก็ควรจะต้องยอมรับวัฒนธรรมอะไรหลาย ๆ อย่างของเค้า ยกเว้นบางคนที่หัวสมัยใหม่จริง ๆ อันนั้นก็โชคดีไป

สิ่งที่จะต้องคำนึงและควรจะตกลงกันก่อนตัดสินใจแต่งงานกับหนุ่มอินเดีย ตามความคิดของเราเองนะ ก็มีดังนี้

1. แต่งแล้วจะไปอยู่ไหน เธอจะมาอยู่กับฉันที่เมืองไทย หรือจะให้ฉันตามไปอยู่อินเดียกับเธอ หรือจะไปอยู่ประเทศอื่น ๆ ก็ว่ากันไป แต่ที่สำคัญ แต่งแล้วอย่าไปอยู่กับพ่อแม่เค้าเป็นดีที่สุด เพื่อความสุขและความสบายใจของเรา (ยกเว้นกรณีพ่อแม่สามีดีกับเราแบบสุดฤทธิ์สุดเดช)



2. พ่อแม่ยังอยู่หรือเปล่า ไม่ได้ล้อเล่นนะจ๊ะ และพ่อแม่เค้าเป็นอย่างไร หัวโบราณไหม ว่าที่สามีเรารักและเชื่อฟังพ่อแม่เค้าขนาดไหน อันนี้ถามเผื่อไว้ เพราะมีเพื่อน ๆ (สาวอินเดียนี่แหละ) แต่งงานกันไป มีปัญหากับพ่อแม่สามี อีตานั่นเข้าข้างพ่อแม่ตลอดเลย เป็นลูกที่ดี เชื่อฟังพ่อแม่ ภรรยาก็ต้องอดทนกันปาย

3. เรื่องสินสอด เอาอย่างไร บ้านเราฝ่ายชายต้องให้ บ้านเค้าฝ่ายหญิงต้องให้ ก็ตกลงกันดี ๆ ว่าใครจะให้ใคร แต่ครอบครัวอินเดียสมัยใหม่ไม่ค่อยซีเรียสเรื่องนี้เท่าไร ยกเว้นแค่ครอบครัวระดับกลางไปถึงครอบครัวจน ๆ อะ เคยเห็นข่าวที่นี่ ครอบครัวฝ่ายชายเรียกร้องสินสอดมากเกิน ฝ่ายหญิงไม่มีเงินพอ ฝ่ายชายเลยไม่ยอมแต่ง หญิงคนนั้นออกมาเดินแก้ผ้าประท้วงกลางถนนเลยอะ บางคนนะ แต่งแล้วแต่ติดสินสอดเอาไว้ก่อนก็มี โดนครอบครัวฝ่ายชายทวงมากเข้า ๆ ถึงขั้นฆ่าตัวตายก็มี ฟังแล้วอย่าคิดมากนะ พวกนี้เป็นครอบครัวที่จน ๆ อะ เห็นเค้าบอกมา



เท่าที่คิดได้มีประมาณนี้ ถ้าคิดได้อีกจะเอามาเพิ่ม ผู้ชายอินเดียก็เหมือนกับประเทศอื่น ๆ แหละ มีทั้งดีและไม่ดี พวกที่หลอกจะกินไข่แดง (ใช้คำเชยไปปะ) ก็มีนะ จีบไปเรื่อย ส่วนคนดี ๆ ก็มี ส่วนมากพวกนี้ถ้าชอบใครมานก็จะขอแต่งงานเลย แบบว่าใจร้อน คงเป็นเพราะประเพณีเค้าหรือเปล่าไม่รู้ เวลาพ่อแม่หาสาวให้ ขั้นตอนแรกส่งรูปมาให้ดู ถ้าดูแล้วชอบก็ให้เบอร์โทรศัพท์ติดต่อคุยกัน ถ้าคุยกันถูกคอก็นัดเจอกัน ถ้าโอเคแล้วพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายก็จะนัดกันเจรจาเรื่องแต่งงานเลย อย่างญาติสามีเราไปเจอผู้หญิงคนนึง ทางเวบไซต์หาภรรยา (ที่นี่มีเยอะมากและเป็นที่นิยม ในหนังสือพิมพ์ก็มี) เค้าเจอหญิงนางนั้นและคุยกันได้เดือนนึง ถูกคอและถูกใจ เลยตกลงใจจะแต่งงานเลย ไปบอกพ่อแม่ จริง ๆ พ่อแม่เค้าก็มีเจรจาหาผู้หญิงไว้ให้แล้วคนนึง แต่เค้าบอกว่าไม่เอา เค้าจะหาเอง เอาคนนี้แหละ มั่นใจว่าชัวร์ นิสัยดี ดูท่าทางจิตใจดี ฯลฯ พ่อแม่ก็เออตามใจ นัดเจรจากับพ่อแม่ฝ่ายหญิง กำหนดวันแต่งเรียบร้อย อีกสามเดือนข้างหน้า พอไป ๆ มา ๆ ย่างเข้าเดือนที่สองที่สองคนนี้รู้จักกัน ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลย เป็นคนที่โกหกได้ทุกเรื่อง สามารถเล่นละครตบตาว่าตัวเองเป็นคนดีได้อย่างแนบเนียน โทรตามฝ่ายชายทุก ๆ สองชม. ว่าอยู่ไหน ๆ แล้วอื่น ๆ อีกมากมายซึ่งผู้ชายรับไม่ได้เร้ว เลยยกเลิกงานแต่งดีกว่า ตอนนี้พี่แกก็เลยยังเป็นโสดอยู่ทุกวันนี้ ไอ้คนที่พ่อแม่หาให้ตอนแรกก็ไม่เอา ตอนนี้เอาเค้าก็ไม่เอาแย้ว นี่เห็นว่าจะไปลงทะเบียนในเวบหาคู่อีกรอบแล้วเนี่ย

ร่ายมาซะยาว ไม่รู้ทนอ่านกันจบหรือเปล่า อยากให้เห็นภาพนะจ้า คนไทยที่แต่งงานกับหนุ่มอินเดียหลาย ๆ คนก็มีที่อยูกันอย่าง Happy (เช่นเรางัย อิอิ) ที่เมืองไทยก็มีเยอะ

เมื่อก่อนนี้คนอินเดียไม่ยอมรับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วหย่า หรือแม้กระทั่งสามีตาย คือเหมือนเป็นพวกสังคมรับเกียจอะไรแบบนี้ แต่เดี๋ยวนี้ดูโพลในหนังสือพิมพ์ พี่แกหย่ากันเป็นว่าเล่น เมืองที่มีสถิติหย่าสูงสุดก็คือบอมเบย์นั่นเอง แถมเดี๋ยวนี้ยังมีเวบไซต์หาคู่โดยเฉพาะสำหรับคนที่เป็นพ่อม่ายหรือแม่ม่ายอีกด้วยนะบอกหั้ย

Create Date : 08 มกราคม 2551 Last Update : 10 มีนาคม 2551 14:41:50 น. Counter : 27634 Pageviews.		61 comments
Share Tweet