ชีวิตเล่าเรื่องราว
My Music Box
Toy Story
ทะเบียนประวัติของสะสม
ธรรมชาติบำบัด
Once upon the time ต่างแดน
คำสอน
ห้องเก็บของ
Counting down
My Piano Lesson
<<
เมษายน 2556
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
9 เมษายน 2556
จากวันที่เธอไม่อยู่
Monster University
The Croods
Shawshank Redemption
เปลี่ยนแนวคิด เปลี่ยนชีวิต
ความขี้เกียจ ผู้น่ารัก
ทฤษฎีสีชมพู (อีกครั้ง)
Cooking the beginning
ordinary hero
ไม่ธรรมดา
ความต้องการยิ่งน้อยลง ตามวัยที่เพิ่มขึ้น
เสียน้อย-เสียยาก เสียมาก-เสียง่าย
ทางด่วน
ดนตรี
DIY เมื่อถึงคราวช่างจำเป็น ซ่อมท่อตัน
บันทึก 8 เมษายน 2556
กินเที่ยว เมืองเพชรบุรี
จากวันที่เธอไม่อยู่
บางทีการไร้สาระบ้าง.. ก็เป็นเรื่องจำเป็น
Close to you
Engine
บล๊อกนี้ก็ยังคงพักเบรคอยู่นะครับ
Take a short break
ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม (2)
ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม
ไม่มีเวลา
รัก "ยิ้ม"
คำพูดที่ออกมาจากหัวใจ มาจากใจจริง
โลกหมุนไว แต่ใจขอไม่หมุนตาม
โลกสวยด้วยใจเรา
ก้าวแรกสู่สังเวียน
มือถือคุณพ่อ
Lucky 7
อายุการใช้งาน
ก้าวแรกสู่ปี 2013
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (10) - กุ๊กกิ๊ก story
บันทึก 11 พฤศจิกายน 2555 - โลกส่วนตัว
3 Wishes
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (9) - ความว่างเปล่า
บันทึก 27 พฤศจิกายน 2555 - ครั้งหนึ่งกับดนตรี
ต้นใจ
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (8)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (7)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (5)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (6) - ทฤษฏิสีชมพู
ไข่กะทะ หรือ ไข่หน้าหมู
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์(5)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน : ภาษาฮาเฮ
บันทึก 29 ตุลาคม 2555
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (2)
ครั้งหนึ่งในต่างแดน (1)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (4)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (3)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (2)
ย้อนรอยบล๊อกแก๊งค์ (1)
จันทรุปราคา 10 ธันวา 2554
ฮีโร่อยู่ในตัวเราเอง
สิ่งที่มีค่าต้องรักษาให้ดี สิ่งที่ไม่ดีควรโยนทิ้งไป
สะพานสูง story
มีความสุขในทุกๆวัน
เวลา
"ไม่เป็น" "ยังไม่เป็น"
เพราะรักคงอยู่
ไม่ตกรุ่น
ข้อคิดที่ได้จากซีรีย์หนัง
Nodame Cantible
ความรักกับดอกไม้
เรื่อยเปื่อย_
ทดสอบถ่ายรูปโดยใช้ Flash
ปาลิโอกรุงเทพ The Circle
ลองทบทวนเกี่ยวกับการใช้กล้อง
เรื่องราวบนแผ่นไม้ อีกครั้ง
คร่าวๆ หัดถ่ายรูป
มุมมองความรักบทที่ 3
มุมมองความรักบทที่ 2
มุมมองแห่งความรัก บทที่ 1
เปลี่ยนมุมมอง
ไก่ไข่เทอริยากิ
เรื่องราวบนแผ่นไม้
Never กับ Not Yet
บันทึกวันที่ 11 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 8 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 7 ตุลาคม 2553
บันทึกวันที่ 27 กันยายน 2553
บันทึก 25 กันยายน 2553
บันทึกวันที่ 24 กันยายน 2553
บันทึกวันอังคาร 22 กันยายน 2553
บันทึกประจำวันที่ 9 สิงหาคม 2553
จากวันที่เธอไม่อยู่
จริงๆ ไม่เกี่ยวไรกับความรักเลย
ประสบการณ์หัวหน้าไม่อยู่
ช่วงชีวิตที่ผ่านมาก็ถือว่า เจอบ่อย
จนเริ่มชิน และไม่คิดว่าน่ากลัวอะไร
ครั้งแรกสุดคงเป็น
ตอนที่จบมาทำงานใหม่ๆ
พอทำได้ซัก 2-3 ปี
หัวหน้าก็ลาออก
ท้ายที่สุดก็ดูแลงานได้ด้วยตัวเอง
แน่นอนว่า ก็หวั่นๆ ในช่วงแรก
แต่เพราะว่าช่วงนั้นส่วนใหญ่
งานก็ดูแลได้เองอยู่แล้ว เลยไม่มีปัญหา
ครั้งที่ 2 ก็เป็นในต่างแดน
ในช่วงที่ระบบมีปัญหาสุดๆ
เรียกว่า Critical เลย ระหว่างเป็นหรือตาย
ตอนนั้น ยังใหม่กับระบบ
เรียกว่า ไม่มีคนสอน ให้เรียนรู้เอง
แล้วจู่ๆ หัวหน้าก็มาเกิดเหตุการณ์...แขนหัก
ผลคือ หัวหน้าต้องพักรักษาตัวประมาณ 3 เดือน
ช่วงนั้นก็กึ่งๆ นรกดีๆ นี่เอง
เพราะความใหม่ต่อระบบ
แต่ท้ายสุด ก็ค่อยๆ เรียนรู้
ไม่ยอมแพ้ต่อปัญหา จนที่สุดก็ผ่านไปได้ด้วยดี
เข้าใจว่า ทำได้ดีกว่าหัวหน้าซะด้วย 5555
อีกครั้งคือ
ตอนที่ถูกบังคับให้ย้ายไปอีกทีม
เพราะหัวหน้าทีมนั้นลาออกไป
แน่นอนว่า ไม่มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับงานที่ไปทำเลย
ตอนนั้นก็ลังเล ออกแนวดื้อด้านในช่วงแรก
แต่ท้ายสุด ก็ยอมรับว่า มันเป็นความจริง
และต้องยอมรับมัน และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
และทุกอย่างก็ผ่านไป....เหมือนกับทุกที
เราก็สามารถที่จะดำิเนินชีวิตได้ในที่สุด
ท้ายสุด....
ความกลัว... คงไม่ผิดที่ีคนเราจะกลัว
แต่กลัวแล้ว... เราเลือกได้
ที่จะถอย....หรือจะสู้
เืลือกระหว่าง...แพ้....หรือ....ชนะ
แต่แล้วมันก็จะผ่านไป
เป็นเพียงแค่เหตุการณ์ในวันวาน
ถ้าเราเลือกหนี...เราก็เก็บเหตุการณ์ความพ่ายแพ้ไว้
ถ้าเราเลือกสู้.... เราอาจจะแพ้บ้าง แต่ก็มีความภาคภูมิใจ
หรือโชคดี...อาจจะชนะในที่สุด
แน่นอนว่า
เราคงกลับไปย้อนแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตไม่ได้แล้ว
ดังนั้น คงอยู่ทีว่า วันนี้เราเลือกเส้นทางไหน
ก็แค่นั้นเอง.....
Create Date : 09 เมษายน 2556
Last Update : 9 เมษายน 2556 9:10:51 น.
4 comments
Counter : 859 Pageviews.
Share
Tweet
ถ้าเราเลือกหนี...เราก็เก็บเหตุการณ์ความพ่ายแพ้ไว้
ถ้าเราเลือกสู้.... เราอาจจะแพ้บ้าง แต่ก็มีความภาคภูมิใจ
หรือโชคดี...อาจจะชนะในที่สุด
ชอบจังค่ะตรงนี้ ชอบมากๆ
โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (
rimnam_kobfa
) วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:13:44:12 น.
อย่างนี้รึปล่าวคะที่ เรียกว่า ประสบการณ์จะสอนเราเอง
เป็นแป้งเองคงเลือกที่จะสู้ ถึงแม้ว่าแพ้หรือชนะ
อย่างน้อยเราก็ได้สู้แล้ววว
ไม่มีใครที่จะแพ้ตลอดและก็ไม่มีใครที่จะชนะเสมอไป
มีหน้าที่ต้องทำอะไรก็คงต้องรับผิดชอบและทำให้ดีที่สุด
โดย:
Clannad
วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:16:03:48 น.
~ ชอบที่ไปเม้นท์จังค่ะ แต่โลกส่วนตัวของอ้อไม่มีใครได้เข้าหรอกค่ะ ปิดตาย ~
โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (
rimnam_kobfa
) วันที่: 22 เมษายน 2556 เวลา:11:49:06 น.
~ 5555555555555 ถ้าถ่ายจากบ้านสวนของย่า ปัจจุบันจะไม่โอกาสเห็นขอบฟ้าเลยค่ะ แต่อดีตเห็นได้ชัด เพราะจะติดแต่ขอบตึกตลอด ~
โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (
rimnam_kobfa
) วันที่: 30 เมษายน 2556 เวลา:13:58:32 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
มอซอ
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
girdpol
Clannad
rimnam_kobfa
noteperfect
Webmaster - BlogGang
[Add มอซอ's blog to your web]
Bloggang.com
ถ้าเราเลือกสู้.... เราอาจจะแพ้บ้าง แต่ก็มีความภาคภูมิใจ
หรือโชคดี...อาจจะชนะในที่สุด
ชอบจังค่ะตรงนี้ ชอบมากๆ