เมื่อประมาณ4ปีที่แล้วลุงแท่งของป้าก็ป่วยเป็นโรคนี้ละค่ะครั้งแรกป้าพาไปคลินิกแถวฝั่งธนคุณหมอไม่ยอมจับลุงเลยจ่ะบอกให้ไปรพ.สัตว์ที่จุฬาเลย...เพราะลุงแท่งเป็นโรคร้ายแรงมากติดต่อถึงคนได้ด้วยพอป้าพาไปรพ.คุณหมอมาดู..แต่ละคนเหมือนเกี่ยงกันรักษาลุงแท่งเหมือนหนูทดลองเลยจ่ะรักษาจนเหลือหนังหุ้มกระดูกโดนผ่าครั้งแรกหมอบอกเอาชิ้นเนื้อไปตรวจปรากฏว่าไม่ใช่โรคติดต่อแต่เป็นเชื้อราหมอก็รักษาให้ยาทั้งฉีดทั้งกินที่จำได้แม่นมากๆคือป้าร้องไห้จนตาแห้งแสบตาไปหมดและลุงแท่งก็ถูกผ่าตัดอีกครั้งหรือสองครั้งนี่ละค่ะ แต่ก็รักษาชีวิตลุงไว้ไม่ได้ปกติเราจะนอนด้วยกันทุกคืนเวลาลุงหิวหรือง่วง ลุงจะกระโดดขึ้นตักแล้วเอามือลูบที่แก้มป้ามูมู่เอ้ย...กินยากินอาหารเยอะๆนะลูกหนูจะได้หายไวๆเป็นขวัญใจ..ของแม่ม.ม.และชาวบล็อกต่อไปน้า