โอว เป็นกิจกรรมที่โหดร้ายมากครับ

  

อนุมัติค่ะ

  

แล้วแบบกิจกรรมที่ทำให้น้องรู้ว่า พอเรียนหมอแล้ว

แฟนที่คบอยู่เป็นอันเลิกรา มาควหมอด้วยกันล่ะ ทำยังไงดีคะ

  

โห โหดค่ะ คุณหมอ
งานนี้ขอบาย

  

นี่มันค่ายหมอสยองขวัญเหรอคะ !!!!

  

พี่จ๋า เราก็ผ่านมาหมดแล้วค่ะ
OR 12 ชั่วโมง CVT

  

น่าสนุกจัง...อยากเข้าอะ

  

ต๊องป่าวเนี่ย คิดได้งัย ไม่ไปเข้าค่ายหรอก แต่จาเป็นหมอ

  

มันเป็นยั่งงี้จิงๆละค่ะ ตอนม.ปลายใครพูดก้อไม่ฟัง(ก้อตรูอยากเรียนหมอ ใครจะทำไม) มาตอนนี้ซึ้งเลยค่า เหมือนต้องอยู่ค่ายนี้ตลอดชีวิต

  

เจ๋ง!

  

จบค่าย คงไม่มีใครอยากเป็นหมอแล้วล่ะคะหมอแมว...

แต่ก็ดีนะคะ ทำให้เด็กๆรู้ว่า การเป็นหมอ ไม่ใช่ว่าเรียนเก่งอย่างเดียวก็เป็นได้...

การเป็นหมอมันคงไม่ง่ายขนาดนั้นอ่ะคะ...หนูก็คนนึงไง ที่ยอมทิ้งฝันการเป็นหมอไปละ...

เพราะ...ขาดนอนไม่ได้...

  

แล้วจะเปิดรับสมัครตอนไหนหละคะ
ช่วยตอบหน่อย
แล้วตกลงเป็นของม.ไหน
จุฬาใช่ปาว

  

"เจ๋ง อ๊ะ" และ "เอ๋ง จ๊ะ"

  

ยืมไปใช้เลยดีกว่า
คณะผมจะจัดค่ายไม่นานนี้แหละ

  

มาเรียนแบบ คำขวัญ ม.เค้า

  

อ่านจบแล้วโดนใจจริง ๆ

โดยเฉพาะมีตังค์แต่ไม่มีเวลาใช้ หุ หุ

  

โอ~ โหดจางง

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

อยากเข้าค่ายอ่ะ พี่ โหดดี แต่ชอบ อิอิอิ คงมันน่าดู
ใครเป็นคนคิดเนี่ย ได้ใจอย่างแรง จุ๊ฟฟฟฟฟ.....

  

แหะ แหะ อยากเป็นหมอแต่เรียนศิลป์มา+แก่แง้กแล้ว มีค่ายเฉพาะกิจสำหรับเคสนี้ไหมค้า

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)


เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)


เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

ว่างมากหรอ

  

  

ไม่ต้องหรอก เราว่าน่ะไม่มีอะไรหรอก ถ้าเราไม่ไปหลงเชื่อซะอย่างก้อไม่เปงรัย คนที่ทำเค้าคงจะแกล้งเล่นขำๆอ่ะ ส่วนพวกเราพวกที่อ่านก้อไม่ต้องไปสนใจหรอก อย่าไปกลัวมากตามที่ในนั้นเขียนไว้ ง่ายๆคือว่าอย่างไปงมงายเลย ด้วยความหวังดีจากคิระคับ

  

วิทยาศาสตร์ กับ ไสยศาสตร์ บางครั้งก็มีเพียงเส้นบางๆกั้นเอาไว้ ... บางคนก็อาจจะเชื่อ หรืออาจจะไม่เชื่อ แล้วแต่ วิจารณญาณ

  

อยากไปเข้าจังถ้ามีการจัดขึ้นครั้งใหม่แล้วช่วยบอกด้วยนะค่ะว่าวันที่เท่าไรสมัครยังไงแล้วต้องสอบคัดเลือกรึป่าวค่ะเอาชั้นไหนเอ่ย พอดีหนูสนใจค่าแล้วตอนนี้ก็เรียนสายวิทย์อยู่ด้วยอยากเปนหมอมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลยค่ะ ได้โปรด ขอบคุนค่ะ......

  

ได้โปรดเทอะค่ะ แล้วหนูก้อเคยไปที่ ม.จุฬา ด้วยแหละตอนแรกไม่รู้ว่าเค้าเข้าค่ายกันยังงัย ก้อเลยไปแป๋วววววเลยค่ะ
พอโทรไปติดต่อถามที่เบอร์ของ ม. ก้อโทรไม่ติดค่ะ ช่วยบอกข้อมูลให้หนูด้วยหนูค่ะ

  

เปนหมอเรียนยากรึป่าวค่ะ
เบื่อไหม
สนุกรึป่าว
มีเวลาให้ตัวเองไหมค่ะ
แล้ว......เอนนอยากรึป่าว ยากแค่ไหน

  

ปี 2551 นี้ จะมีอีกเมื่อไหร่คะ??

อยากรู้จิงๆค่ะ

ใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ ที่ zonoosiis-_-frost@hotmail.com

จาขอบคุนอย่างสูงเลยยยยย

  

ดีๆ

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

55555 ขำไอ้ข้อความจากเด็กพิษณุโลกอ่ะ ตกลงจดหมายลูกโซ่มันเลยไม่โซ่ไปไหนเลย เพราะโพสซ้ำๆอยู่ที่หน้าเดิม แถมยังไม่เกิดอาการออกทะเลอีกต่างหาก ยังคงมีคนถามหาค่ายนี้กันอย่างต่อเนื่อง

  

อิอิ

  

อยากร่วมจังเลย
อุดมศึกษาได้ด้วยไมอ่ะ
อยากเรียนหมอแต่ไม่มีโอกาส
เพราะเลือกทางเดินผิด

  

พวกจดหมายลูกโซ่แยะเกลื่อนตาจิงจิ๊ง

  

พวกจดหมายลูกโซ่เปนพวกว่างงานไม่มีหมองคิดรึไงถึงได้มาทำให้โคนอื่นเปนทุกเพราะอ่านจดหมายเฮงซวยเงี้ย

  

อยากไปค่ายมั่งอ่ะน่าสนุก ม.4อยากเปนหมอด้วยค่ะ

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)



เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)



เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)


เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)



เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)



เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

ค่าย น่าเข้าดีเนอะ ชอบอะ ( โรคจิต นิดๆ )

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)


เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

เจ๋ง

แต่คงลำบากแย่

แต่อยากเป็นหมออ่ะ เหอ ๆๆ

คงจะสนุกแน่ TOT

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™ เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰ เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธ เธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ› เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)
เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวัน สอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็ก นร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไป ก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

  

ค่ายหมอปี 2552 จะจัดเมื่อไหร่อ่ะค่ะ...

อยากเข้ามากเลยค่ะ...สนใจอาชีพนี้ตั้งแต่เด็กๆๆแล้วอ่ะค่ะ

ถ้าจะจัดเมื่อไหร่บอกด้วยนะค่ะ

อนาคต...หมอออออออ ความฝันที่จะเป็นจริง

  

ดีมากเลยการเข้าค่ายแบบนี้อ้า อยากเป็นหมอนะแต่สมองขี้เลื่อยอย่างเรา คงเรียนไม่ไหว งั้นเป็นหมอดูแล้วกัน ล้อเล่น จะต้องเป็นหมอให้ได้ ส่วน จดหมายลุกโซ่ คุณ เปลว น่าจะไปเข้าฝันตำรวจให้มาทำคดีหาศพ พิสูจน์ศพไปเลยะได้ไม่ต้องเหงา

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

  

เน€เธฃเธฒเธ‚เธญเน‚เธ—เธ”เธ™เน‰เธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒเธฒ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เน€เธ‚เน‰เธฒเธกเธฒเธซเธ™เนˆเธญเธขเธ„เนˆเธฐ เธกเธตเธ‚เนˆเธฒเธงเธฅเธทเธญเธ”เธฑเธ‡เธกเธฒเธ เธ•เธฐเธฅเธถเธ‡ เธ›เธฃเธฐเธชเธšเธเธฒเธฃเธ“เนŒเธˆเธฃเธดเธ‡ เธˆเธฒเธเธ›เธฒเธ เธ™เธฃ. เธก.3 เธญเนˆเธฒเธ™เน€เธฅเนˆเธ™เน†เนเธฅเน‰เธงเนเธ•เนˆเนƒเธ„เธฃเธˆเธฐเน€เธŠเธทเนˆเธญ(เธญเธขเนˆเธฒเธงเนˆเธฒเธเธฒเธ™เธ™เธฐ) เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธˆเธฃเธดเธ‡เธ—เธตเนˆเน€เธเธดเธ”เธ‚เธถเน‰เธ™เธเธฑเธšเน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธถเธ‡เนƒเธ™เธˆ.เธžเธดเธฉเธ“เธธเน‚เธฅเธ เน€เธ”เน‡เธเธ„เธ™เธ™เธตเน‰เธŠเธทเนˆเธญ เน€เธญ เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฑเธเน€เธฃเธตเธขเธ™เธŠเธฑเน‰เธ™เธกเธฑเธ˜เธขเธกเธจเธถเธเธฉเธฒเธ›เธตเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธก เธงเธฑเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ›เน‡เธ™เธงเธฑเธ™เธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เน€เธญเน„เธ”เน‰เธกเธฒเธ—เธตเนˆ เธฃเธฃ เน€เธžเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธˆเธฐเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธก เธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เธ—เธตเนˆเธฃเธญเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธญเธขเธนเนˆเธ™เธฑเน‰เธ™ เน€เธญ เธเน‰เธญเน€เธซเธฅเธทเธญเธšเน„เธ›เน€เธซเน‡เธ™เธชเธดเนˆเธ‡เน†เธซเธ™เธตเนˆเธ‡ เน€เธ‚เธฒเน€เธ”เธดเธ™เน€เธ‚เน‰เธฒเน„เธ›เนƒเธเธฅเน‰เน†เธเธฑเธšเธชเธดเนˆเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธกเธฑเธ™เธ„เธทเธญเธเธฅเนˆเธญเธ‡เนƒเธชเนˆเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธซเธ™เธถเนˆเธ‡ เน€เธญเธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธกเนˆเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃ เนเธ•เนˆเน€เธ‚เธฒเธเธญเน‰เน„เธ”เน‰เน€เธเน‡เธšเธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เน„เธ› เธซเธฅเธฑเธ‡เธˆเธฒเธเธ—เธตเนˆเน€เธ‚เธฒเธชเธญเธšเธ‹เนˆเธญเธกเน€เธชเธฃเน‡เธˆเนเธฅเน‰เธง เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเธเธฅเธฑเธšเธšเน‰เธฒเธ™เธ—เธฑเธ™เธ—เธต เธžเธงเธเน€เธ‚เธฒเธญเธขเธฒเธเธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡เธ™เธฑเน‰เธ™เธกเธตเธญเธฐเน„เธฃเธ‹เนˆเธญเธ™เธญเธขเธนเนˆ เธ•เธเธเธฅเธฒเธ‡เธ„เธทเธ™ เน€เธญเนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธเน‰เธญเน„เธ›เธ—เธตเนˆเธชเธ™เธฒเธกเน€เธ”เธฐเน€เธฅเนˆเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธ›เธดเธ”เธเธฅเนˆเธญเธ‡เน†เธ™เธฑเน‰เธ™ เธ‚เน‰เธฒเธ‡เนƒเธ™เธเธฅเนˆเธญเธ‡ เธกเธตเธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเธชเธตเธ”เธณเน€เธ‚เธตเธขเธ™เธญเธขเธนเนˆเธซเธ™เธถเนˆเธ‡เนเธœเนˆเธ™ เนƒเธ™เธเธฃเธฐเธ”เธฒเธฉเนเธœเนˆเธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เน€เธ‚เธตเธขเธ™เน„เธงเน‰เธงเนˆเธฒ * เธชเธงเธฑเธชเธ”เธต เน€เธฃเธฒเธŠเธทเธญเน€เธ›เธฅเธง เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธ”เน‡เธเธ™เธฃ เธ„เธ™เธ™เธถเธ‡ เน€เธฃเธฒเธ–เธนเธเธ†เธฒเธ•เธเธฃเน‚เธฃเธ„เธˆเธดเธ• เธ‚เนˆเธกเธ‚เธทเธ™เนเธฅเธฐเธ†เนˆเธฒ เธซเธกเธเธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธ›เนˆเธฒเนเธซเนˆเธ‡เธซเธ™เธถเธ‡ เธ—เธตเนˆเธ™เธฑเนˆเธ™เธซเธ™เธฒเธงเน€เธ™เน‡เธš เน„เธกเนˆเธกเธตเนเธกเน‰เนเธ•เนˆเน€เธชเธตเธขเธ‡เธซเธฒเธขเนƒเธˆเธ‚เธญเธ‡เธกเธ™เธธเธฉเธขเนŒ เน€เธฃเธฒเธžเธขเธฒเธขเธฒเธกเธฃเน‰เธญเธ‡เนƒเธซเน‰เธ„เธ™เธกเธฒเธŠเนˆเธงเธขเนเธ•เนˆเธเน‰เธญเน„เธกเนˆเธกเธตเธ„เธฒเธขเธกเธฒ เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธฃเธฒเน€เธซเธ‡เธฒเน€เธซเธฅเธทเธญเน€เธเธดเธ™ เธ•เน‰เธญเธ‡เธญเธขเธนเนˆเธญเธขเนˆเธฒเธ‡เน‚เธ”เธ”เน€เธ”เธตเนˆเธขเธง เธˆเธฐเธกเธตเธ„เธฃเธฒเธขเธกเธฒเธญเธขเธนเนˆเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธž เน„เธกเนˆเธกเธตเนƒเธ„เธฃเน€เธซเน‡เธ™เธ‰เธฑเธ™ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธนเนˆเนƒเธ™เธžเธ‡เธซเธเน‰เธฒ เธ‰เธฑเธ™เธซเธ™เธฒเธง เธ‰เธฑเธ™เธ„เธดเธ”เธ–เธถเธ‡เนเธกเนˆ เธ‰เธฑเธ™เธ„เธถเธ”เธ–เธถเธ‡เธžเนˆเธญ เธ‰เธฑเธ™เธเธฑเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธญเธตเธ 4 เธ„เธ™ เธˆเธฐเธกเธฒเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เนƒเธ™เธเธฃเธธเธ‡เน€เธ—เธžเธ—เธตเนˆเธ™เธฒเธขเธซเธ™เน‰เธฒเธžเธฒเธกเธฒ เธžเธญเธกเธฒเธ–เธถเธ‡เธเน‡เธกเธตเธŠเธฒเธขเนเธ›เธฅเธเธซเธ™เน‰เธฒ เธกเธฒ 5 เธ„เธ™เธžเธฃเน‰เธญเธกเธฃเธ–เธ•เธนเน‰ เธ‰เธฑเธ™เธžเธถเนˆเธ‡เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธˆเธฐเน€เธญเธฒเธ‰เธฑเธ™เน„เธ›เธ‚เธฒเธขเธžเธงเธเน€เธฃเธฒเน€เธฅเธขเธˆเธฐเธซเธ™เธต เนเธ•เนˆเธžเธงเธเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เน†เธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธˆเธฑเธšเน„เธ”เน‰เนเธ•เนˆเธ‰เธฑเธ™เธ–เธนเธเธขเธดเธ‡เธ•เธฒเธขเน€เธ‚เธฒเน€เธญเธฒเธจเธžเธ‰เธฑเธ™เธกเธฒเธ—เธดเน‰เธ‡ เธ‰เธฑเธ™เน€เธซเธ‡เธฒเธˆเธฑเธ‡เน€เธฅเธข เธ‰เธฑเธ™เธซเธขเธฒเธเธกเธตเน€เธžเธทเนˆเธญเธ™ เน€เธ˜เธญเธกเธฒเน€เธ›เน‡เธ™เน€เธžเธทเนˆเธญเธ™เธ‰เธฑเธ™เธ™เธฐ เธญเธตเธ 3 เธงเธฑเธ™เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญเน€เธ•เธฃเธตเธขเธšเธ•เธฑเธงเธ™เธฐ เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน„เธ›เธเน‡ copy เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเธ™เธตเน‰เธญเธตเธ 7 copy เธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆcopy 7 เธ„เธฃเธฑเน‰เธ‡เธ เธฒเธขเนƒเธ™48 เธŠเธฑเนˆเธงเน‚เธกเธ‡เธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ›เธฃเธฑเธšเน€เธ˜เธญ เธญเธดเธญเธด เน€เธซเธญเน†.............(เน€เธฃเธฒเธ”เธฑเธ™เน„เธ›เธญเนˆเธฒเธ™...เธ‹เธงเธขเน€เธฅเธข) (เธ‹เธงเธขเธญเธตเธเธ„เธ™)

copy เธ„เธฃเธš7 เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธกเน€เน€เธฅเน‰เธงเธ™เธฐเธ‹เธงเธขเธŠเธฐเธกเธฑเธ”เน€เธฅเธขเธงเนˆเธฐเธงเธฑเธ™เธ™เธตเน‰

  

ไม่จริง

ผมไปเข้าค่ายมาแล้ว

มันม่ายช่ายอย่างนั้นแน่ๆๆๆ

  

เวอร์ไปแล้ว

  

กิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก
วันที่ 4-6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554
ณ คณะการแพทย์แผนตะวันออก มหาวิทยาลัยรังสิต ปทุมธานี
คุณสมบัติของผู้สมัครเข้าร่วมกิจกรรมค่าย สร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก
1. กำลังศึกษาอยู่ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย สายวิทยาศาสตร์
2. มีความสนใจในวิชาชีพแพทย์แผนตะวันออก
จำนวนผู้เข้าร่วมกิจกรรม 75 คน
ขั้นตอนการสมัครเข้าร่วมกิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก
1. กรอกใบสมัครด้วยลายมือบรรจง พร้อมติดรูปถ่ายขนาด 2 นิ้ว
2. ผู้สมัครต้องแสดงความคิดเห็นในแบบแสดงความคิดเห็นที่แนบมานี้
3. เอกสารประกอบการสมัครกิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก มีดังนี้
- ใบสมัครที่กรอกข้อมูลครบสมบูรณ์ และติดรูปถ่ายเรียบร้อย
- ใบยินยอมของผู้ปกครอง
- แบบแสดงความคิดเห็น จำนวน 10 ข้อ
ส่งเอกสารดังกล่าว ภายในวันที่ 28 ธันวาคม 2553 ขยายโอกาสสุดท้ายจนถึงวันที่ 4 มกราคม 2554
(ดูวันที่ตามตราประทับไปรษณีย์)

เอกสารประกอบการสมัคร (เรียงลำดับเอกสารดังนี้)
1. ใบสมัครค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก
2. สำเนาบัตรประชาชน
3. เอกสารรับรองจากสถานศึกษา และใบยินยอมจากผู้ปกครอง
4. ซองเปล่าขนาด 11.5 x 16 cm ติดแสตมป์ 5 บาท จ่าหน้าซองถึงตัวเอง
ส่งทางไปรษณีย์มาที่
สำนักงานเลขานุการคณะการแพทย์แผนตะวันออก
มหาวิทยาลัยรังสิต ถนนพหลโยธิน หลักหก
ปทุมธานี 12000
วงเล็บมุมซองจดหมายว่า สมัครโครงการค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก
หรือ e-mail: petch_peer@hotmail.com
สถานที่จัดกิจกรรม

คณะการแพทย์แผนตะวันออก มหาวิทยาลัยรังสิต ตึก4/1 ชั้น2
และตึก 7 ชั้น 1 0-2997-2200 ต่อ 3470, 3818
แฟกส์ ต่อ 3811

ประกาศผลการคัดเลือก
ประกาศผลผู้มีสิทธิ์เข้าร่วมกิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก วันที่ 14 มกราคม 2553 ทาง //www. rsu.ac.th/oriental_med โดยผู้ที่ผ่านการคัดเลือก (ตัวจริง) ต้องติดต่อกลับทางโทรศัพท์เพื่อยืนยันการเข้าร่วมกิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก ภายในวันที่ 18 มกราคม 2554 เวลา 8.00 น- 16:30 น. ถ้าไม่ติดต่อกลับภายในวันเวลาที่กำหนดถือว่าสละสิทธิ์และจะมีการเรียกตัวสำรองตามจำนวนผู้ที่สละสิทธิ์ ( เบอร์โทรติดต่อพี่ประสานงานโครงการอยู่ด้านล่าง )

ผู้มีสิทธิ์ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมกิจกรรมค่ายสร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก จะต้องเสียค่าใช้จ่าย (ค่าเสื้อและของที่ระลึก และค่าอาหาร) จำนวน 450 บาท โดยชำระเงินในวันที่ 18-20 มกราคม 2554 โอนเงินผ่านบัญชี นายติณฐ์วรเวช รุ้งมณีวรรณ นายกสโมสรนักศึกษาแพทย์แผนตะวันออกและประธานโครงการค่าย สร้างฝัน วันเป็นหมอตะวันออก ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขา มหาวิทยาลัยรังสิต หมายเลขบัญชี 4016829519
สิ่งที่ผู้มีสิทธิ์เข้าร่วมกิจกรรมค่ายควรเตรียมมา ได้แก่ หลักฐานยืนยันตัวผู้สมัครในวันลงทะเบียน (บัตรนักเรียนหรือบัตรประชาชน) เอกสารการโอนเงิน และอุปกรณ์เครื่องแต่งกายสุภาพ ของใช้ส่วนตัว ผ้าห่ม ยารักษาโรคประจำตัว ยาทากันยุง สมุด ปากกา เป็นต้น

เกณฑ์การคัดเลือกผู้มีสิทธิ์เข้าร่วมกิจกรรม
พิจารณาจากคะแนนการตอบแบบแสดงความคิดเห็นกิจกรรมค่าย โดยมีรายละเอียดการให้คะแนน ดังนี้
ความคิดสร้างสรรค์ 15 คะแนน
ความเหมาะสม และความเป็นไปได้ 10 คะแนน
ทัศนคติต่อวิชาชีพ 10 คะแนน
จิตสำนึกที่ดีต่อสังคม 10 คะแนน
ความถูกต้องของภาษาที่ใช้ และความสะอาด 5 คะแนน

โดยผู้มีคะแนนรวมสูงสุด 75 คนแรกจะได้รับการคัดเลือกเข้าร่วมกิจกรรม ทั้งนี้ผลการพิจารณาของคณะกรรมการถือเป็นอันสิ้นสุด (การคัดเลือกของคณะกรรมการสโมสรนักศึกษาแพทย์แผนตะวันออก ถือว่าเป็นที่สิ้นสุด หลังจากประกาศผล)
หมายเหตุ ติดต่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม และยืนยันการเข้าร่วมกิจกรรม ได้ที่
พี่ประสานงานโครงการ พี่จ๋า 089-7461723 พี่โบบาย 087-4978404 พี่ตั้ม 088-0179417

สนใจติดต่อโหลดใบสมัครได้ที่
nay-tatam@hotmail.com
พี่ตั้ม 088-0179417

  

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)

เราขอโทดน้าาาาาาาาา เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพ ไม่มีใครเห็นฉัน ฉันอยู่ในพงหญ้า ฉันหนาว ฉันคิดถึงแม่ ฉันคึดถึงพ่อ ฉันกับเพื่อนอีก 4 คน จะมาทำงานในกรุงเทพที่นายหน้าพามา พอมาถึงก็มีชายแปลกหน้า มา 5 คนพร้อมรถตู้ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาจะเอาฉันไปขายพวกเราเลยจะหนี แต่พวกเพื่อนๆฉันถูกจับได้แต่ฉันถูกยิงตายเขาเอาศพฉันมาทิ้ง ฉันเหงาจังเลย ฉันหยากมีเพื่อน เธอมาเป็นเพื่อนฉันนะ อีก 3 วันฉันจะไปรับเธอเตรียบตัวนะ ถ้าไม่อยากไปก็ copy ข้อความนี้อีก 7 copy ถ้าไม่copy 7 ครั้งภายใน48 ชั่วโมงฉันจะไปรับเธอ อิอิ เหอๆ.............(เราดันไปอ่าน...ซวยเลย) (ซวยอีกคน)