วัดพระธาตุหริภุญชัยวรมหาวิหาร เป็นปูชนียสถานสำคัญในภาคเหนือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่คู่เมืองลำพูนมาอย่างยาวนานตั้งอดีตนับเวลามากกว่าพันปี ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลำพูน ห่างจากศาลากลางจังหวัดประมาณ 150 เมตร มีถนนล้อมรอบสี่ด้าน คือ ถนนอัฏฐารสทางทิศเหนือ ถนนชัยมงคลทางทิศใต้ ถนนรอบเมืองทางทิศตะวันออก นอกจากนั้นยังเป็นองค์พระธาตุประจำปีเกิดของคนเกิดปีระกาพระบรมธาตุหริภุญชัย ภายในบรรจุพระเกศบรมธาตุบรรจุในโกศทองคำ ประดิษฐานในพระเจดีย์ ประกอบด้วยฐานปัทม์ แบบฐานบัวลูกแก้ว ย่อเก็จ ต่อจากฐานบัวลูกแก้วเป็นฐานเขียงกลมสามชั้น ตั้งรับองค์ระฆังกลม บัลลังก์ย่อเหลี่ยม สูง 25 วา 2 ศอก ฐานกว้าง 12 วา 2 ศอก 1 คืบ มีสัตติ- บัญชร (รั้วเหล็กและทองเหลือง) 2 ชั้น สำเภาทอง ประดิษฐานอยู่ประจำรั้วชั้นนอกทั้งทิศเหนือ และทิศใต้ มีซุ้มกุมภัณฑ์ และฉัตรประจำสี่มุม และหอคอยประจำทุกด้านรวม 4 หอ บรรจุพระพุทธรูป นั่งทุกหอ นอกจากนี้ยังมีโคมประทีป และแท่นบูชาก่อประจำไว้เพื่อเป็นที่สักการะบูชาของพุทธศาสนิกชนทั่วไป
 

วัดพระธาตุหริภุญชัย วรมหาวิหาร เดิมทีเป็นพระราชวังของพระเจ้าอาทิตยราชกษัตริย์ผู้ครอง
นครหริภุญชัย องค์ที่ 33 ต่อจาก พระนางจามเทวี ปฐมบรมกษัตริย์ของเมืองหริภุญชัย บริเวณกำแพงพระราชวังของพระเจ้าอาทิตยราชได้แบ่งออกเป็น 2 ชั้น คือ ชั้นนอกและชั้นใน ในกาลต่อมาภายหลังพระเจ้าอาทิตยราช ได้ถวายราชวังของพระองค์ให้เป็นสังฆารามไว้กับทางพระพุทธศาสนาเมื่อถวายเป็นสังฆารามแล้ว ได้รื้อกำแพงชั้นนอกออกแล้วปั้นสิงห์คู่หนึ่งไว้ที่ซุ้มประตูด้านทิศตะวันออก เป็นสิงห์ขนาดใหญ่ประดับเครื่องทรงยืนอ้าปากประดิษฐานไว้แทน ตามคติโบราณทางเหนือซึ่งนิยมสร้างสิงห์เฝ้าวัด วัดพระธาตุหริภุญชัย จึงมีกำแพงสองชั้นตามรูปลักษณ์ของพระราชวังเดิมของพระเจ้าอาทิตยราช คือ รอบบริเวณวัดชั้นนอกชั้นหนึ่ง และก่อกำแพงเป็นศาลาบาตรรอบองค์พระธาตุหริภุญชัยเป็นกำแพงชั้นในอีกชั้นหนึ่ง

วัดพระธาตุหริภุญชัย วรมหาวิหาร ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลำพูนมีถนนล้อมรอบสี่ด้าน สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1651 มีสิ่งที่น่าสนใจคือ ซุ้มประตู ก่อนที่จะเข้าไปในบริเวณวัด ต้องผ่านซุ้มประตูก่ออิฐถือปูนประดับลวดลายวิจิตรพิสดาร เป็นฝีมือโบราณสมัยศรีวิชัย ประกอบด้วยซุ้มยอดเป็น ชั้น ๆ เบื้องหน้าซุ้มประตูมีสิงห์ใหญ่คู่หนึ่งยืนเป็นสง่าบนแท่นสูงประมาณ 1 เมตร สิงห์คู่นี้ปั้นขึ้นในสมัยพระเจ้าอาทิตยราชเมื่อทรงถวายวังให้เป็นสังฆารามวิหารหลวง เมื่อผ่านซุ้มประตูเข้าไปแล้วจะเห็นวิหารหลังใหญ่ เรียกว่า วิหารหลวง เป็นวิหารหลังใหญ่มีพระระเบียงรอบด้านและมีมุขออกทั้งด้านหน้าและด้านหลัง เป็นวิหารที่สร้างขึ้นใหม่แทนวิหารหลังเก่า ซึ่งถูกพายุพัดพังทลายไปเมื่อ พ.ศ. 2466
 

มีตลาดนัด มีของขาย เราก็ฝากท้องมื้อเย็นที่นี่ค่ะ



8 โมงกว่า เช้าวันที่ 29 ตุลาคม 2566



ประตูท่านางจามเทวี หรือ ประตูท่านาง ซึ่งนับได้ว่ามีความสำคัญต่อเมืองลำพูนมาแต่อดีตกาล ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นชุมชนมั่งคั่งเป็นแหล่งการค้าขายที่สำคัญและยังเป็นการย้อนอดีตแห่งความรุ่งเรืองของประตูแห่งนี้ 

แนวกำแพงและประตูเมืองโบราณ นับว่าเป็นโบราณสถานที่มีคุณค่าในทางโบราณคดีและประวัติของท้องถิ่นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาที่ยาวนานอย่างนครหริภุญชัย หรือเมืองลำพูน ที่เคยเหลือร่องรอยของอดีตแห่งความรุ่งเรืองอยู่บ้าง 





ในอดีตกล่าวว่าเป็นประตูท่าน้ำที่เจ้าแม่จามเทวีใช้เสด็จลงเรือ นอกจากนั้นยังเป็นประตูสำหรับการค้าทางเรือระหว่างเมืองต่าง ๆ ต่อมาบ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองขึ้นก็มีกลุ่มคนจากเมืองต่าง ๆ ที่อยู่ไกลออกไป ได้เข้ามาทำการค้ากับเมืองหริภุญชัยก็รู้จักท่าน้ำแห่งนี้ สมัยก่อนคนจีนรู้จักเมืองหริภุญชัยและท่านางเป็นอย่างดี บริเวณบ้านช่างฆ้องแต่เดิมจะมีพ่อค้าวานิชที่เป็นคนจีนมาอาศัยอยู่มากมาย



สะพานท่านาง ข้ามแม่น้ำกวง









วัดช้างรอง อยู่ใกล้ประตูเมืองค่ะ











วัดช้างรอง สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.1542 ตามประวัติเล่าว่า เมื่อช้างของพระนางจามเทวีชื่อว่า “ผู้ก่ำงาเขียว” ควาญช้างได้นำมาอาบน้ำที่แม่น้ำกวงตรงบริเวณประตูท่านางแล้วควาญช้างก็นำช้างมาอาบน้ำสะอาดที่บ่อน้ำบริเวณที่สร้างวัดในปัจจุบัน และช้างก็ได้แผดเสียงร้องขึ้น ต่อมาพวกราชตระกูลที่เป็นเชื้อสายของเจ้าผู้ครองนครลำพูน ร่วมกับประชาชนจึงได้สร้างวัดขึ้นตั้งชื่อว่า “วัดช้างร้อง” เมื่อกาลเวลาเนิ่นนานไป ชื่อวัดได้เพี้ยนไปจากวัดช้างร้องกลายเป็น “วัดช้างรอง” ซึ่งอาจหมายถึงช้างทรงหรือช้างพระที่นั่งของพระนางจามเทวีที่มาแผดเสียงร้องเวลาควาญช้างนำมาอาบน้ำก็ได้













08.29 น. ลาแล้วค่ะ