๑๒.๑๔ น.





ไม่ได้มาอยุธยานานมาก มากกว่า ๑๐ ปี 





รพ. พระนครศรีอยุธยา








ศาลากลางจังหวัด





หอนาฬิกา





สะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก - สะพานปรีดี-ธำรง

สะพานแห่งนี้เป็นสะพานเก่าแก่ที่มีการตั้งชื่อโดยนำชื่อของบุคคลสำคัญ ๒ คน ที่มีพื้นเพเป็นชาวอยุธยาโดยกำเนิด

คือ นายปรีดี พนมยงค์ และจอมพลเรือ หลวงธำรงนาวาสวัสดิ์ ถึงแม้ในปัจจุบัน กรมทางหลวงจะสร้างสะพานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

เพื่อใช้งานแทน แต่ปัจจุบันสะพานแห่งนี้ก็ไม่ได้ปิดใช้ แต่ให้เฉพาะรถขนาดเล็กข้ามเท่านั้น

ที่มา :  //www.thaigaming.com/general-discussion/28142.htm

ทางรถไฟ





เล็งแต่ไกลเลยค่ะ เจดีย์วัดสามปลื้ม

เจดีย์วัดสามปลื้ม

ตั้งอยู่กลางวงเวียนทางเข้าเมืองด้านทิศตะวันออก ก่อนขึ้นสะพานปรีดี-ธำรงและสะพานนเรศวร ข้ามแม่น้ำป่าสักมุ่งสู่เกาะเมืองพระนครศรีอยุธยา

ปัจจุบันเจดีย์วัดสามปลื้มเหลือเพียงองค์เจดีย์ตั้งอยู่ตามลำพัง ส่วนอื่นๆของวัดสามปลื้มถูกทำลายไปหมดแล้ว

เจดีย์วัดสามปลื้มเป็นเจดีย์ทรงแปดเหลี่ยม ศิลปะสมัยอยุธยาตอนต้น

กรมศิลปากรบูรณะเจดีย์องค์นี้ไว้ให้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์และคงลักษณะสำคัญโดยรวมเอาไว้





กลางวงเวียนเลยค่ะ








๑๒.๓๙ น. ถึงแล้ว...

วัดพนัญเชิง

เป็นพระอารามหลวงชั้นโท  ชนิดวรวิหาร  แบบมหานิกาย สร้างมาตั้งแต่ครั้งสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี

(จากคำให้การชาวกรุงเก่ากล่าวว่าเป็นพระอารามหลวงลำดับที่ ๑๕) อยู่ในเขตปกครองของคณะสงฆ์ตำบลหอรัตนไชย

ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันออก ตอนใต้ของเกาะเมือง ทางราชการใช้ชื่อว่าตำบลคลองสวนพลู (หรือตำบลกะมัง) อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

การเดินทางสู่วัดพนัญเชิงวรวิหาร ๓ ทาง

๑. เดินทางโดยรถยนต์

ไปตามถนนพหลโยธิน แยกเข้าจังหวัดพระนครศรีอยุธยาที่สามแยกอำเภอวังน้อย  ถนนสายโรจนะถึงเจดีย์ใหญ่วัดสามปลื้ม ตรงหลักกิโลเมตรที่ ๑ เลี้ยวซ้ายไปตามถนน  ผ่านวัดใหญ่ชัยมงคลแล่นเรื่อยไปจนถึงวัด 

๒. เดินทางโดยรถไฟ

ไปยังสถานีจังหวัดพระนครศรีอยุธยาต่อรถประจำทาง หรือรถรับจ้างเพื่อข้ามเรือที่สถานีตำรวจป้อมเพชร ซึ่งเรียกว่า ท่าข้ามวัดสุวรรณดาราราม – วัดพนัญเชิงฯ 

๓. เดินทางโดยเรือ

มีเรือ ๓ สาย สายใต้และสายตะวันตก จะถึงวัดซึ่งอยู่ตรงข้ามสถานีตำรวจป้อมเพชรก่อนถึงจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สายเหนือจะถึงตัวจังหวัดก่อนถึงวัด

ที่มา :  //www.watphananchoeng.net/wat.html

ปี ๒๕๕๘  หลวงพ่อโต ๖๙๑  ปี














เดินเข้าด้านนี้ค่ะ ใกล้ที่จอดรถที่สุด











ป๊าด...มหาชน วัดดังด้วยล่ะค่ะ ทั้งชาวไทย ชาวจีน





ไหลเข้ามาค่ะ...

เดิมเรียกว่า "พระพุทธเจ้า เจ้าพแนงเชิง" พ.ศ.๒๓๙๗ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ พระราชทานพระนามว่า "พระพุทธไตรรัตนนายก"

ชาวไทยเชื้อสายจีน นิยมเรียกว่า "ซำปอกง" แปลว่า พระรัตนตรัย พุทธศาสนิกชนทั่วไป นิยมเรียกว่า "หลวงพ่อโต"

เบื้องหน้าประดับด้วยพัดยศ แบบพัดแฉกลายทอง รูปกลีบพุ่มข้าวบิณฑ์ เป็นพัดยศที่งดงามด้วยเชิงช่างที่หาชมได้ยาก

สันนิษฐานว่า พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ สร้างถวายเมื่อ พ.ศ.๒๓๙๗

พระอุณาโลม

คือ ขนระหว่างคิ้ว มีสีขาวอ่อนดังสำลี เวียนขวาเป็นวงกลมเหมือนก้นหอย เป็นหนึ่งในมหาบุรุษลักษณะ ๓๒ ประการ ตามพระพุทธพจน์

อันมีปรากฎในคัมภีร์ทีฆนิกายปาฎิกวรรคพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๑

ตามฝาผนังพระวิหารใหญ่ทั้ง ๔  ด้าน ทำเป็นช่องๆ ไว้บรรจุพระพุทธรูป ๘๔,๐๐๐ องค์ 

เป็นพระขนาดเล็กตามภาษาชาวบ้านว่า  “พระงั่ง” 

ในทำเนียบพระพุทธรูปกล่าวว่า  สร้างเมื่อปีชวด  พ.ศ.๑๘๖๗  ก่อนสร้างกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี  ๒๖ ปี แต่ไม่ได้ความว่าใครเป็นผู้สร้าง

เสาภายในพระวิหารหลวงเขียนด้วยดินสีแดงตัดเส้นเป็นลายพุ่มข้าวบิณฑ์  เป็นฝีมือช่างสมัยรัชกาลที่ ๔ หัวเสาประดับด้วยบัวกลุ่มสมัยอยุธยา 

รอบผนังทั้งสี่ด้าน ตั้งพระพุทธรูปปางต่างๆ ไว้   พระวิหารหลวงนี้มีศิลปกรรมสมัยอยุธยา คือ บานประตู ซึ่งสลักเป็นลายก้านขดยกดอกนูนออกมาเหนือลวดลาย 

ในปัจจุบันได้มีการทำความสะอาดทำให้ปรากฏร่องรอยแห่งความสวยงามของสถาปัตยกรรมอันวิจิตร








ห่มผ้าไตรหลวงพ่อโต ทำพร้อมกัน เป็นรอบๆ ไป























ศรัทธา...








จุดธูปไหว้พระ ปิดทอง ด้านนอกบริเวณนี้ค่ะ

พระอุโบสถ

เป็นสถาปัตยกรรมแบบทรงโรง วัดโดยยาว ๘ วา ๑๘ นิ้ว กว้าง ๕ วา  ๖ นิ้ว  มีหน้ามุขยาว ๒ วา สูงเเต่พื้นถึงอกไก่ ๖ วาเศษ เป็นมุขลดไม่มีลวดลายประดับ

ระหว่างประตูด้านหน้าพระอุโบสถทำซุ้มติดกับผนัง เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปย่อมๆ รวมทั้งพระทองด้วย

ภายในพระอุโบสถวัดพนัญเชิง มีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ประดิษฐานอยู่ ๓ องค์ เรียงจากซ้ายไปขวา ดังนี้

พระพุทธรูปทอง สมัยสุโขทัยปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง ๓ ศอก ๓ นิ้ว สูงจากฐานถึงยอดพระเศียร ๔ ศอก ๓ นิ้ว

พระพุทธรูปปูนปั้น สมัยอยุธยาปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง ๔ ศอก สูงจากฐานถึงยอดพระเศียร ๕ ศอก ๑๑ นิ้ว

พระพุทธรูปนาก สมัยสุโขทัยปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง ๓ ศอก ๑๓ นิ้ว สูงจากฐานถึงยอดพระเศียร ๕ ศอก 

พระพุทธรูปทองและนาคนั้น สันนิษฐานว่าสร้างสมัยตอนปลายสุโขทัยราว พ.ศ. ๑๙๐๐ เดิมทีเดียวหุ้มปูนลงรักปิดทองไว้

เข้าใจว่าคงหุ้มมาตั้งแต่กรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่าครั้งสุดท้าย เมื่อ พ.ศ. ๒๓๑๐  ต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๙  ทางวัดจัดทำความสะอาด

จึงได้พบรอยปูนกระเทาะออก เห็นว่าเป็นทองและนาค จึงได้กระเทาะปูนออกดังปรากฏเห็นอยู่ในทุกวันนี้