เริ่มกลับมารักตัวเองอีกครั้ง

วันนี้เ็ป็นวันที่ห้าของการพยายามดันตัวเองให้ไปออกกำลังกาย หลังจากปล่อยตัวเองมานานจนน้ำหนักพุ่งไปแตะเลข 8 ที่ไม่น่าเชื่อว่าพาตัวเองจะมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร เพราะปกติแล้วเป็นคนชอบแต่งตัว และดูแลตัวเองดีมาก

แต่กระนั้นเถอะอะไร ๆ มันก็เกิดขึ้นได้ เรื่องในอดีตมันผ่านมาแล้ว เราจะไม่พูดถึงมัน

นี่จึงเป็นที่มาของการกลับมาเขียนบล็อกหลังจากที่ไม่ได้เขามาอัพเดตข่าสารนานมากแล้ว กี่ปีแล้วนะ พันทิปก็ไม่ค่อยได้เข้า และการกลับมาครั้งนี้ก็เพื่อให้กำลังใจตัวเอง เพราะไม่มีใครให้กำลังใจเราเลย แต่ไม่แคร์ค่ะ เราให้ตัวเองก็ได้ โถววววววววงวารตัวเองชะมัด

นี่คือคำที่พวกให้กำลังใจเรากัน ที่ฟังแล้วเฉ็บผวดดดดมาก
ลดไม่ได้หรอก
บอกจะลด ๆ แต่ไม่เห็นลดได้เสียที พูดมากี่ปีแล้ว
จะรอดูว่าจะทำได้สักกี่น้ำ
นี่ลดลงแล้วเหรอไม่เห็นลดเลย
ฯลฯ

ก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมต้องทับถมกัน เกิดอะไรขึ้นกับสังคมคนไทย การคิดบวก การให้กำลังใจนั้นหายไปไหนหมด แต่เอาล่ะช่างมัน เราก็ทำหน้าที่ของเราไปไม่ต้องไปสนใจเอาคำครหาเหล่านั้นมาเป็นพลังลบหักล้างพลังบวกของเรา ถ้ายังไม่อยากปวดหัวตาย

ย้อนมาวันเริ่มสมัครฟิตเนสหรือยิมแถวบ้าน

ดูแล้วน่าจะเรียกว่ายิมมากกว่า เพราะไม่ได้ติดแอร์ ไม่หรูเหมือนฟิตเนสที่เคยไป แต่สถานที่เขาดีนะ คนเยอะ อุปกรณ์ก็โอเลย คนที่มาที่นี่คือคนที่มาออกกำลังกายจริง ๆ ที่สำคัญเปิด 24 ชั่วโมง ดึก ๆ ก็มีคนเล่นนะเออ เขาคงว่างตอนนั้น นี่ยังว่าจะพยายามปรับเวลานอนให้เหมือนคนปกติแล้วไปเล่นตอนตี 5 เลยนะ

สมัครไปครึ่งเดือนกว่าคุณนายจะเยื้องกายไปเล่นได้ ที่ไม่ไปเพราะไม่กล้าไปคนเดียว รอเพื่อน เพื่อนมันก็ไม่ว่างสักที จนวันที่เขาจับฉลากแจกรถป้ายแดงนั่นแหละมันถึงมา และวันต่อมาเราก็มาคนเดียวได้ ไม่เขินแล้ว ก็ไม่รู้จะมามัวเขินทำไม

แต่รู้เลยว่าอายุที่มากขึ้นทำให้ออกกำลังได้ไม่หนักน่วงเท่าสมัยก่อน
เมื่อก่อนหุ่นดี เป็นคนติดการออกกำลังกาย ต้องไปสนามกีฬาทุกวัน เต้นแอโรบิก โยคะ ตีสควอช ทำหมด มีอย่างเดียวคือว่ายน้ำ เรียนมาสองครั้งก็ยังว่ายไม่เป็นสักที คงเพราะกลัวจมน้ำ มีอดีตในสมัยเด็กทำให้ไม่กล้า ทั้งที่บ้านอยู่ใกล้น้ำนะ

วันแรกที่กลับมาออกกำลังกาย เดินบนลู่แค่ไม่ถึงสิบนาทีก็ท้อแหละ เรื่องของเรื่องหิวด้วย
วันที่สองเริ่มดีขึ้นเตรียมตัวมาพร้อม กินข้าวมาแล้ว แต่เดินแล้วยังหอบ เดินเสร็จแล้วไปเล่นอย่างอื่นอีกสิบนาที
วันที่สามได้ครึ่งชั่วโมงแบบเบ ๆ น่าจะเริ่มเข้าที่
วันที่สี่ได้ห้าสิบนาที เดินแบบช้าสลับเร็ว แต่ไม่เล่นเครื่องอื่นต่อ

แต่กลับมาบ้านวันแรกก็ร้องโอยเหมือนกัน เพราะขาซ้ายบวมมาก ปกติหาหมอกระดูกอยู่ เข่าไม่ค่อยดี ขาซ้ายค่อนข้างอ่อนแรงในบางครั้ง ไม่รู้เพราะเกิดจากอุบัติเหตุตอนเล่นกีฬาสมัยก่อนหรือเปล่า มันสะสม ตอนนั้นอายุยังน้อยอาการเลยไม่มาก พออายุเยอะกระดูกเริ่มเสื่อมมันเลยรู้สึกเร็วหรือเปล่า

แต่กระนั้นก็จะออกกำลังกายด้วยความระมัดระวัง ทำเท่าที่ทำได้แต่สม่ำเสมอ ได้กลูโคซามีนมาช่วยดีขึ้นเยอะ แต่ถ้าปวดมากก็ต้องกินยาของหมอประจำตัวจะมีติดไว้ตลอด

ชอบไปออกกำลังกายตอนไหน

ชอบไปตอน 9-10 โมง ไม่ก็ 16-18 น. เพราะคนกำลังดี
แต่ถ้าได้ไปตอนตี 5 น่าจะดีกว่านี้ เพราะจะได้กลับมาทำงานต่อแบบไม่ต้องกังวลว่าต้องไปตอนไหนอะไรแบบนี้

ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวัน ที่ยิมไม่ร้อนดี สบาย ๆ ยิ่งไปหลังฝนตกนี่ฟินมาก ^^

Create Date : 16 พฤษภาคม 2560		1 comments
Last Update : 16 พฤษภาคม 2560 13:00:57 น.
Counter : 951 Pageviews.
Share Tweet