BlogGang.com : : Moonshiner : กนกลายโบตั๋น : ศรีฟ้า ลดาวัลย์

คำโปรยจากเว็บเพื่อนดีค่ะ
นิยายรักลึกซึ้งและมั่นคงระหว่าง วูซูหลิน ชายหนุ่มลูกครึ่งจีน-ไทย กับ วิภาดา หญิงสาวจากครอบครัวสูงศักดิ์ของไทย ทั้งสองต่างกันทั้งสัญชาติ วัฒนธรรม และฐานะความเป็นอยู่ แต่ก็มีสายเลือดเดียวกันเป็นสายใยโยงถึง ที่อุปสรรคใดๆ ก็มิอาจกั้นขวาง...

--------------------------------------------------------

นิยายเรื่องนี้ถูกเซ็ทในปลายสมัยของท่านผู้นำเหมาเจ๋อตง มีเรื่องของเรดการ์ด การทำคอมมูน วิถีชีวิตของชาวจีนในชนบทให้เราเห็น แล้วก็ยังสมัยที่เพิ่งจะเปิดม่านไม้ไผ่ใหม่ๆ ผู้คนยังดำรงอยู่ในวิถีชีวิตที่เคร่งครัดกับกฎระเบียบ ตรงจุดนี้ทำให้ผู้อ่าน(ที่มีความรู้ทางประวัติศาสตร์จีนต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างจขบ.)เห็นสภาพสังคมของประเทศจีนสมัยก่อนได้ดีทีเดียว พ่อของพระเอกเป็นคนจีนที่มีฐานะดี มีบ้านช่องกว้างขวาง แต่ก็ยอมยกทรัพย์สินให้กับรัฐบาล ยอมทำไร่ทำนาเพื่อเอาผลผลิตเข้าส่วนกลาง ยอมให้รัฐบาลกำจัดระบบนายทุน ยอมเป็นคอมมิวนิสต์เพื่อให้ประชาชนทุกคนเท่าเทียม ตอนแรกจขบ.ก็แอบคิด คนที่เกิดมากับระบอบประชาธิปไตยอย่างเราๆ คงไม่ยอมแน่ๆ แต่พอมาอ่านเหตุผลของตัวละคร เออ... ก็จริง ระบอบการปกครองแบบนี้ก็มีทั้งข้อดีข้อเสีย เราต้องลองมองในมุมของคนในชาตินั้นๆ ด้วย

แล้วก็ยังมุมมองความคิดการใช้ชีวิตของพระนาง ผู้ที่เกิดและเติบโตมาในประเทศที่ต่างกัน แนวคิดที่แฝงอยู่ในเรื่องนั้นน่าสนใจมากค่ะ เป็นอีกครั้งที่ตัวอย่างของการเมืองบ้านเรา ที่ปรากฏอยู่ในหนังสือเก่า มันเละเทะยังไงในอดีต มันก็ยังคงเป็นแบบนั้นในปัจจุบัน นักการเมืองต่างแย่งชิงกันเอาตำแหน่ง เพื่อมากอบโกยสมบัติ ใครบ้างจะทำเพื่อประชาชน พอใครกำลัง 'ขึ้น' ก็จะมีเหล่าลิ่วล้อเข้ามาเอาอกเอาใจ พอ'ตก' เท่านั้นแหละ ก็เหมือนหมาหัวเน่าดีๆ นี่เอง

แต่เหนือสิ่งอื่นใด เรื่องที่จขบ.ประทับใจจากหนังสือเล่มนี้มากที่สุด ก็คือเรื่องราวชีวิตของหม่อมยายของนางเอกค่ะ หม่อมยายเคยเป็นลูกสาวคหบดีชาวจีนผู้ร่ำรวย บิดาส่งเข้าไปร่ำเรียนในวังหลวง สมรสกับหม่อมเจ้า มีชีวิตอย่างผู้ดีมีอันจะกิน ล้อมรอบด้วยข้าทาสบริวาร แต่พอแก่ตัวมา ลูกสาวก็วางอำนาจเหนือตัวเอง กลายเป็นคนแก่ที่ถูกคุมขังไว้ในบ้าน เกรงอำนาจที่ใหญ่คับบ้านของลูก ใครจะมาดูแลเอาอกเอาใจนั้นก็มีแต่หลานสาวคนเล็ก นอกนั้นเป็นอันว่าลืมหญิงชราคนนี้หมด มันทำให้เราเห็นถึงความผันแปรของชีวิตจริงๆ คนแก่นั้นถ้าคิดแต่ว่าจะเลี้ยงไปวันๆ ก็ทำได้ แต่ต้องอย่าลืมใส่ใจเรื่องจิตใจของพวกท่านด้วย จขบ.เคยเห็นคนแก่หลายๆ คนที่ห่างไกลกับลูกหลานมากขึ้นทุกวัน ด้วยวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป และอะไรหลายๆ อย่าง อ่านแล้วก็สงสารตัวละครนี้มากค่ะ

สรุปหนังสือเล่มนี้อ่านสนุกค่ะ ได้ความรู้ ได้ข้อคิด recommend ค่า