กรกฏาคม 2557

 
 
1
2
4
5
6
7
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
กาลครั้งหนึ่ง...เมื่อพี่ถั่วแดงหายไปจากบ้าน
กาลครั้งหนึ่ง.....เมื่อพี่ถั่วแดงหายไปจากบ้าน


Base on true story


เต้ พี่ถั่วแดง และพี่ชานมอาศัยอยู่ในห้องๆหนึ่ง นานๆครั้งจุนป้อจึงจะเปิดห้องให้ออกไปวิ่งเล่นในตัวบ้านซักที.....


วันนี้ก็เป็นอีกวันที่จุนป้อเปิดให้ได้ออกไปสำรวจกัน พี่ถั่วแดง รีบแทรกร่างน้อยๆออกประตูทันทีที่ประตูแง้มเปิดออก พี่นมรีบวิ่งตามลงไปแต่หยุดเป็นระยะๆเพื่อรอให้จุนป้อเดินตามมา ส่วนเต้ไม่รีบร้อนฮะ ยังไงวันนี้ก็ได้วิ่งเล่นทั้งวันอยู่ละ เช็คซ้ายขวาก่อนแล้วค่อยออกจากห้องก็ได้ เต้ไม่อยากเจอมนุษย์ผู้หญิงอีกคนที่จุนแม่เรียกว่า”แม่”ฮะ เค้าชอบแกล้งทำเสียงดังๆใส่เต้ว่า “เจ้าเหมียว” เต้ตกใจอะ ไม่ใช่ว่าเค้าใจร้ายนะฮะ บางทีจุนป้อจุนแม่ไม่อยู่บ้าน เค้าก็ขึ้นมาให้น้ำให้อาหารพวกผมนะ แต่เค้าเสียงดังอะ >_<


หน้าบ้านอยู่ๆก็มีเสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งกับเสียงคนตะโกน “ไอติมมาแล้วจ้า” เต้ตกใจรีบวิ่งขึ้นห้องฮะ พี่นมก็วิ่งตามเต้มาติดๆเลยนะฮะ แต่ตามเต้ไม่ทันหรอก ถึงพี่นมจะเพรียวกว่า แต่เรื่องวิ่งเนี่ยเต้ถนัด พวกเราสวนทางกับมนุษย์ผู้หญิงคนนั้นด้วยฮะ เค้าคงจะลงไปต่อว่าที่คนนั้นเสียงดังหละมั้ง  เต้ได้ยินเสียงเปิดประตูหน้าบ้านด้วย พี่ถั่วแดงไม่ได้ตามเต้ขึ้นมานะฮะ อย่างว่าแหละนางไม่ค่อยกลัวอะไรซักเท่าไหร่ เห็นบอกบ่อยๆด้วยว่าอยากออกไปสำรวจนอกกำแพง เผลอๆคงออกไปตอนประตูเปิดเมื่อกี้แล้วหละฮะ




ตอนบ่ายแก่ๆเต้ก็ได้ยินเสียงจุนป้อเดินเรียกพี่ถั่วแดงฮะ จุนป้อมาถามเต้ว่าเห็นพี่ถั่วบ้างมั้ย หาพี่ถั่วไม่เจอ พี่นมก็พยายามช่วยเรียกพี่ถั่วนะฮะ แต่นางไม่ขานตอบ  หากันอยู่นานเลยฮะ จุนป้อถึงกับเปิดวงจรปิดมาไล่ดู แต่ไม่เจอเลย  ซักพักจุนป้อก็ไปรับจุนแม่กลับบ้านมาฮะ แล้วก็รีบร้อนออกไปเดินตามหากันใหญ่เลย จากที่เต้คิดว่าแค่พี่ถั่วออกไปสำรวจไม่น่าเป็นเรื่องใหญ่ เพราะพี่เค้าคล่องแคล่วใจกล้ากว่าใคร ตอนนี้เต้เริ่มกังวลแล้วฮะ หรือว่านอกกำแพงนั่นจะมีไททันที่แสนน่ากลัวอยู่อย่างที่เต้กลัวจริงๆ!!

มืดมากแล้ว เต้เป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยฮะ ถ้าใครมาลองจับตัวเต้ดูจะรู้สึกเลยว่าเต้ซูบลง ถ้าพี่ถั่วไม่กลับมาแล้วใครจะเลียหูให้เต้หละ!! นี่มันปัญหาระดับชาติ!!


ระหว่างที่เต้คิดๆๆหาทางออกอยู่ จุนป้อก็อุ้มพี่ถั่วขึ้นห้องมาฮะ พี่ถั่วขนฟูเชียว ไม่พูดไม่จาอะไรเลย ทำท่าจะจำเต้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ข้างนอกคงจะน่ากลัวมากๆ พี่ถั่วคงโดนทั้งหมาทั้งไททันรุมล้อมแน่ๆ ดีจังที่พี่ถั่วไม่ได้รับแผลอะไรกลับมา เต้รีบเข้าไปเลียปลอบใจพี่ถั่วเบาๆปลอดภัยแล้วนะพี่ถั่ว



“ไปเจอที่ไหนอะ” จุนแม่ถาม.....“กองไม้หน้าบ้านน่ะ คงนั่งซุกอยู่ตั้งแต่ออกไปน่ะแหละ เรียกก็ไม่ขาน ตูดเอ๊ย” จุนป้อบอก“กองไม้ไหน?” จุนแม่ถาม“ก็กองไม้ในรั้วบ้านนี่แหละ ที่อยู่นอกประตูบ้านออกไป 2 เมตร มันคงวิ่งออกไปตอนแม่เปิดประตูไปซื้อไอติม แล้วลมพัดประตูปิด กลับเข้ามาไม่ได้ สติแตกอยู่ในกองไม้”จุนป้ออธิบาย“อ้าว ตะกี้ก็เดินวนเรียกตรงนั้นตั้งหลายรอบนะ ไม่เห็นวี่แววเลย” จุนแม่พูดด้วยความสงสัย“นี่ก็ ไม่ขานซักแอะ เอะใจลองรื้อไม้ดูถึงเจอ ขนาดเห็นหน้ายังไม่ขานเล๊ย” จุนป้อบ่นอีก


อ้าว...ออกไปได้แค่ 2 เมตรเองเหรอพี่ถั่ว ไม่เจอหมากับไททันเหรอ?

เต้เพิ่งได้รู้วันนี้นี่เอง ว่าพี่ถั่วก็ป๊อดพอๆกับเต้เลย........


จบบันทึก.....เต้เอง



เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หากแมวหลุดออกจากบ้านครั้งแล้วหายไป ให้หาดูตามซอกแถวๆบ้าน เพราะถึงแมวจะทำตัวห้าวยังไง ก็ยังขี้กลัวอยู่ดี......แม่แมว






Create Date : 08 กรกฎาคม 2557
Last Update : 29 สิงหาคม 2558 1:01:35 น.
Counter : 1547 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Rabbit on the spoon
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



สวัสดีค่ะ Blog นี้จะเล่าไปบ่นไป ตามความเห็นส่วนตัวของผู้หญิงตัวกลมๆคนนึง ด้วยมุมมองของคนธรรมด๊าธรรมดา ยังไงก็มาพูดคุยกันได้นะคะ =^_^=

IG : Rabbit on the spoon




New Comments