ว่าแล้วก็นึกอยากกินมาม่าวุ้นเส้นอ่ะค่ะ เหนียวนุ่มเนอะ อิอิ เดี๋ยวไปซื้อมาตุนไว้ดีกว่า

ยอมครับพี่ต่าย
ได้กลิ่น....ก็ยอมแล้วครับ 555

เส้นหมี่ลูกชิ้น.. จำได้เลยค่ะจำได้.. ขอบคุณพี่ต่ายนะค่ะ สำหรับกำลังใจเรื่องแม่ กับ เม เอง.. งืมงืม อย่างพี่ต่ายบอกแกคงน้อยใจ แต่แกไม่พูดอ่าค่ะ เมถามบ่อยๆ ก็โดนหาว่าน่าลำคาญ.. ตามอารมณ์ไม่ทันเลยค่ะ

สวัสดีคะ
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย

ลูกชิ้นปลาอร่อย
สวัสดียามเย็นค่ะคุณต่าย ^-^

หวัดดีจ้าพี่ต่าย
หิวเลยนะ วุ้นเส้นลูกชิ้นปลา
นึกเมนูไม่ออกเลยอ่าส์
มื้อเย็นนี้

หุหุ.. มาม่า1ห่อ กับลูกชิ้น12ลูก(แอบนับ)
สงสัยพี่ต่ายคงจะอิ่มลูกชิ้นแน่ๆเลยค่ะ

มาส่งกำลังใจให้นะคะ ^^
พี่ต่ายสวยจังเลยค่ะ

อ่านแล้วน้ำตาไหล (ยืมคุณเอื้องผึ้งจันทร์ผามา)

จากแพทย์ผู้ที่ได้รับใช้ใกล้ชิด เล่าให้ฟังว่า
ภาพที่พ่อนั่งเหม่อลอยอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
เป็นเวลานานเหมือนจะร้องไห้นั้น
ณ ที่ตรงนั้นกับเวลาที่ยาวนาน
พ่อพูดออกมาประโยคเดียวว่า

" เราไปทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำ
หรือ คนไทยเหล่านั้นถึงได้
โกรธ เกลียดเราขนาดนี้ "

ผู้อยู่ใกล้ชิดพ่อน้ำตาไหลพราก
เพราะสงสารพ่อที่ทำทุกอย่าง ทั้งชีวิตพ่อ
เพื่อ คนไทยมาตลอด
พ่อไม่เคยคิดทำร้ายคนไทยเลยแม้แต่น้อย
แต่สิ่งที่พ่อได้รับจากคนไทยกลุ่มนั้น
คือ???