เมื่อฉันตกหลุมรัก (ภาพรวม)

เมื่อฉันตกหลุมรัก ใช่หรือเปล่าเราไม่รู้

แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา  เรื่องความรักเหรอ ไม่เคยเลย ไม่เคยจะชอบใครมากๆ อย่างนี้

เมื่อก่อน ความรู้สึกของเรามีแต่.... เวลาใครถามว่าไม่คิดจะชอบใครบ้างเหรอ?  ไม่คิดจะคบใครบ้างเหรอ?

เราก็บอกแต่ว่าไม่ เพราะตอนนั้น ความรู้สึกของเรามีแต่รู้สึกว่าเรากับเขาคนนั้นช่างห่างไกลกันเหลือเกิน

อยู่ห่างไกลกันมาก จนไม่รู้ว่าเราจะได้มีโอกาสเจอกันไหม หรืออาจจะต้องใช้เวลานานแสนนาน หรืออาจจะ

ต้องเดินทางแสนไกล ถึงจะเจอเขาคนนั้นคนที่ใช่ 

ตลอดเวลาแม้ว่าจะมีใครที่เข้ามาพูดคุยด้วย เราก็ไม่รู้สึกว่าจะรักหรือชอบ  แม้ว่ามีคนที่เราปลื่มเขามาก ๆ ก็ยังรู้

สึกอยู่ว่าเขาไม่ใช่  ยังรู้สึกถึงความห่างไกล ยังรู้สึกถึงความเหงาที่มันฝังอยู่ข้างในได้ตลอดมา

     จนกระทั่งวันหนึ่งที่เราเจาเขาคนนี้  วันนั้นก็ยังทำงานปกติ  เขาก็เดินเข้ามาติดต่องานที่เราทำอยู่

ยังจำได้ชัดเจน วันนั้นยุ่งมาก ๆ เราวุ่นอยู่กับการรับโทรศัพท์ ตลอดทั้งวันและเป็นอย่างนั้นมา 2 - 3 วันแล้ว

เขาก็เข้ามาเรารู้ว่ามีคนเข้ามาติดต่องาน แต่ไม่สนใจเพราะมีคนมาติดต่องานตลอดอยู่แล้วและเราก็รับโทรศัพท์ตอบ

ข้อสักถามของลูกค้าอยู่  เพื่อนอีกคนคุยกับเขาอยู่ พอเราคุยโทรศัพท์จบ เพื่อนก็ให้เราไปอธิบายกับเขาแทน

ตอนนั้นยังไม่รู้สึกว่าจะรักหรือชอบเขาเลย  แค่ดูว่าเขาสุภาพ และน่ารัก  แต่ยังไม่ชอบเพราะไม่ใช่สเปก (ตายมาหลายรายแล้วคนที่ชอบบอกว่าไม่ใช่สเปก)

แล้วเราก็ยุ่งอยู่กับงานที่ทำ  อ้อ ตอนนั้นเรากำลังจัดงานแสดงสินค้าอยู่คนที่เข้ามาติดต่อส่วนมากเป็นผู้ประกอบการทั้งนั้นเลย

แล้วก็ถึงวันที่จะพาผู้ประกอบการเดินทางไปที่ที่จัดงานแสดงสินค้า  ตอนบ่ายเราก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้ประกอบการรายหนึ่ง

โทรมาแจ้งว่าจะเดินทางไปแสดงสินค้าด้วยและบอกชื่อบริษัทมา เราโอเคไม่คิดอะไรจำไม่ได้ใครเป็นใครเพราะเยอะมาก

          ถึงเวลานัดเพื่อออกเดินทาง  เราไปถึงก่อนอยู่แล้วเพราะเราต้องไปทำหน้าที่ลงทะเบียน เราก็เริ่มลงทะเบียนไปเรื่อย ๆ

แล้วเขาก็เดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิมเลย และแจ้งชื่อ ถึงเวลานี้จนกระทั่งเดินทางไปถึงที่งาน เรารู้สึกว่าเราจะเจอเขาบ่อย

มาก หรือบางครั้งก็จะหันไปเจอรอยยิ้มนั่นเสมอ  และก็จะเจอและได้พูดคุยกันตลอดเวลา เนื่องจากงานโคตรมีปัญหาเยอะมาก

ต้องคอยแก้ปัญหาให้ผู้ประกอบการตลอดเวลาทุกวันที่อยู่ที่นั่น วันสุดท้ายที่มีโอกาสได้พูดคุยกันเยอะหน่อย วันนั้นเราเอาใบประเมิน

ไปแจกให้ผู้ประกอบการประเมิน  บู้ทของเขาอยู่ท้าย ๆ แล้วเราก็ ตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่าชอบแล้วแหละ   ก็หวังอยู่ว่าจะได้เจอ

ปกติเขาจะออกไปหาลูกค้าข้างนอก และให้เด็กเฝ้าบู้ทแทน  แล้วก็ได้เจอ และได้คุยกันนาน  ชอบมากเวลาที่พูดคุยกันเขาจะมี

ความสุภาพอยู่ตลอด และเป็นคนที่พูดคุยด้วยแล้วรู้ว่าเขาฉลาด เขาเป็นคนที่พูดตรงแต่ ไม่ทำให้เรารู้สึกแย่ แต่ทำให้เรารู้สึกดีมากกว่า

เขาพูดคุยอยู่นาน สุดท้ายเขาลงท้ายว่าไม่มีอะไรแค่อยากคุยกับเราเท่านั้น   ปลื้มมากเลย

       แต่วันสุดท้ายที่ต้องเดินทางกลับ เหมือนเดิมยุ่งอยู่เหมือนเดิม พระเจ้าช่วยเถอะ เมื่อคืนกว่าจะได้กลับที่พักก็เกือนตี 1 พอไปถึงอาบน้ำ

สระผมแบบไม่ต้องปล่อยให้แห้งและไม่ต้องหวีเลย เมื่อเป็นอย่างนี้ ผู้หญิงทุกคนคงรู้ว่าตื่นมาสภาพผมจะเป็นยังไง  อย่าว่าแต่ผมเลยหน้าตาก็

แบบว่าไม่ได้นอนเต็มอิ่มมาประมาณ สิบวัน คิดดูสภาพละกัน แล้วเค้าจะประทับใจไหมละ  วันนี้ก็จำได้ดีเลยว่าตื่นนอนแต่งตัวเสร็จก็รีบไปเคลียร์

ที่โรงแรม 2 โรงแรม เห็นเขาแว่บเดียวเขากำลังทานข้าวอยู่กับเพื่อนเขา  เพื่อนเราเหรอ มันนั่งหม่ำกันแล้ว แต่เพื่อนก็ดีนะเพราะเอามาเผื่อเราด้วย

แต่ไม่ได้กินเพราะต้องรีบไปอีก รร.แล้วก็ถึงเวลากลับ รถก็คนละคัน ระหว่างทางเจอกันบ้างก็เถอะ แต่เขาก็ไปกับผู้หญิงอีกคน แง้.....

ความรู้สึกที่ว่าห่างไกล และเหงาเหลือเกินนั่นหายไปแล้ว  แต่จนกระทั่งตอนนี้ยังไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเลย  ตั้งแต่รู้จักเขาเวลาแค่นั้น

แต่ความรู้สึกที่ห่างไกลกันเหลือเกิน  และความรู้สึกเหงาเพราะห่างไกลมันหายไปเลย มีแต่ความรู้สึกที่ว่าคนนี้แหละใช่เจอแล้ว  แต่ก็นั่นแหละ

จนกระทั่งวันนี้ก็ยังไม่เจอกันอีกเลย  และดูว่าไม่มีทางที่จะได้เจอกันอีกเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมก็ยังรู้สึกว่าใช่ก็ไม่รู้  เฮ้อ ....

Create Date : 23 มิถุนายน 2553		2 comments
Last Update : 23 มิถุนายน 2553 0:01:53 น.
Counter : 466 Pageviews.
Share Tweet