สวัสดีคะ ;

วันนี้เป็นวันแรกที่มิ้นท์เล่น Blog gang นะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

 ก่อนอื่นต้องแนะนำสุดที่รักให้เพื่อนๆรู้จักก่อนคะ

>>> กุนเชียง <<<

กุนเชียงกับมิ้นท์รู้จักกันตั้งแต่วันที่ 8 ธันวาคม 2553

เจอกันโดยบังเอิญคะ เหมือนเป็นพหรมลิขิต หลังจากที่มิ้นท์ฝันว่าอยากได้น้องหมาชิห์สุมาหลายเดือน

ตอนได้มาวันแรกหัวอกหัวใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยคะ กลัวเค้าเป็นอะไร กังวลไปหมด

วันนั้นจำได้ว่า ได้เค้ามาดึกมาก กลับถึงห้องประมาณเกือบๆ 3 ทุ่ม จะไปซื้ออาหารลูกสุนัขที่ไหนให้ก็คงไม่ทัน

เอาอาหารหมาใหญ่จากเซเว่นมาแล้วกันพรุ่งนี้ค่อยหาใหม่

ปรากฎว่า..ได้เรื่องเลยคะ กุนเชียงท้องเสีย อึเป็นน้ำ อาเจียนด้วย

ตี 4 ของคืนวันนั้น ต้องโบกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลสัตว์ เสียค่าไม่ฉลาดไป 1300 บาท T^T

 เช้ามารีบไปซื้ออาหารหมาเด็กมาทันใด อาการเหล่านั้นก็หายไปฉับพลัน ^^

ตอนนี้กุนเชียงอายุ 4 เดือนนิดๆแล้วคะ ซนบ้างอะไรบ้าง ตามประสาเด็กๆ

แต่ความรู้สึกมิ้นท์คือ กุนเชียง เป็นอะไรที่ฉลาดมาก ทั้งในเรื่องที่เราฝึกให้ หรือ สัญชาตญาณของเขาเอง

ยกตัวอย่างเช่น การอึ๊ การฉี่ ....

หลายๆคนพยายามฝึกให้ลูกๆของตัวเองอึ๊และฉี่ในที่ที่จำกัดไว้ใช่มั้ยคะ

มิ้นท์ก็เหมือนกัน...ตอนมาวันแรก มิ้นท์คิดมากไม่รุจะทำยังไง เค้าก็ยังเด็กคงยังไม่รุเรื่องอะไร

วันแรกที่มา..มิ้นท์เฝ้าติดตามเลยคะ จะอึ๊เมื่อไหร่จะฉี่เมื่อไหร่ พอมีอาการปุ๊บ มิ้นท์จับวางบนกระดาษหนังสือพิมพ์

ทำแบบนี้อยู่สามครั้งแล้วก็ลูบหัวเบาๆบอกกุนเชียงว่า "ถ้าหนูจะอึ๊หรือจะฉี่หนูอึ๊หนูฉี่บนนี้นะคะ ช่วยๆกันหน่อยนะ กุนเชียง"

ครั้งต่อมา เวลาเค้าจะอึ๊หรือฉี่ เค้าจะดมหากระดาษหนังสือพิมพ์แล้วไปจัดการเองเลยคะ

แต่ห้ามเผลอทำหนังสือพิมพ์เรี่ยราดเด็ดขาด ไม่งั้นกุนเชียงจะเข้าไววางอำนาจทุกแผ่นเลยคะ ><

จากการทดสอบครั้งนี้ พบว่า...

กุนเชียงตัวหอมขึ้น สดชื่นขึ้น แล้วก็ที่สำคัญ ขนนุ่มขึ้นมากเลยคะ

(เริ่มประทับใจเบาๆแล้วสิ ><)