* ~ * ~ * นับถอยหลังอีกเจ็ดวัน ... วันรับปริญญาที่รอคอย (*^-^*) * ~ * ~ *

ไม่ได้อัพบล็อกนานมากกก.. เพราะปวดหัวกับวิทยานิพนธ์สุดโหดที่แทบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็ทำจนสำเร็จจนได้ ตอนนี้ต้องไล่ขอบคุณทุกคนที่ให้ความร่วมมือในการให้ข้อมูล สละเวลามาให้สัมภาษณ์ และให้เราเข้าไปเก็บข้อมูลภาคสนามในบริษัทด้วย ปีที่ผ่านมาใช้แรงกายแรงใจไปเยอะมาก ( และแรงเงินด้วย หึๆ คาดว่ารวมๆเกือบๆล้านเยนได้มั้งที่ต้องจ่ายเพิ่ม เฉพาะค่าใช้จ่ายในการทำวิจัย ค่าเดินทาง ค่าที่พักต่างๆ ทำเอาจนกรอบเลยทีเดียว เพราะทุนก็ได้อยู่จำกัดเหมือนกัน )





แต่แล้ว ... ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จจนได้ แม้ว่าจะต้องเอาชีวิตและทรัพย์สินไปเสี่ยงในต่างแดนนอกเหนือจากญี่ปุ่นด้วยก็ตาม ( ตามอ่านได้จากบล็อกเก่าๆนะคะ ยังไม่ได้อัพต่อเลย แต่ที่ไต้หวันกับอินโดนีเซียมันแย่จริงๆ ) จริงๆแล้วเราเองก็คงไม่ต่างจากนร.ชั้นป.โทคนอื่นๆ ที่ปีแรกเรียนหนักในคลาส ปีสองทำวิทยานิพนธ์และต้องเข้าเซมิพร้อมกับเก็บวิชาเลือกอื่นๆไปด้วย ดูแล้วดูเหมือนง่ายๆนะคะ แต่ว่าคณะเราโหดกว่านั้น นอกเหนือจากการให้เกรด จาก A+ , A , A- , ไล่ไปจนถึง D แล้ว ถ้าเกรดเฉลี่ยปีหนึ่งต่ำกว่า B+ ล่ะก็จะโดนไทร์ อดขึ้นปีสอง แถมท่านคณาจารย์ที่เคารพก็กดเกรดเหลือเกิน แล้วเด็กต่างชาติอย่างเราก็ต้องแข่งกับเด็กญี่ปุ่นโดยไม่มีการหยวนใดๆทั้งสิ้น เนื่องจากคณะเรามีคอนเซ็ปท์ว่าเป็น Business School ที่นำหลักสูตรมาจาก Harvard Business School เพื่อ " คนญี่ปุ่น " จะได้เรียนโดยที่ไม่ต้องไปต่างประเทศ และสอนเป็นภาษาญี่ปุ่น คงไม่ต้องบอกนะคะว่ามันโหดแค่ไหน กว่าจะรอดมาได้ทำเอาเราเกือบตายเหมือนกันค่ะ





เคยถูกใครหลายคนปรามาสว่า " เรียนที่นี่ไม่เห็นจะดีเลย เพราะไม่ได้อยู่อันดับหนึ่งในrankingนะ " หรือว่า " โง่จัง อยากจะเรียนทำไมไม่ไปเรียนที่อเมริกาล่ะ " อืมม เราก็ไม่ได้ว่าอะไรพวกเค้าเพราะว่าการเรียนที่อเมริกากับญี่ปุ่นต่างกันมาก ถึงแม้หลักสูตรจะคล้ายกัน แต่เราไม่ได้ต้องการเรียนสไตล์อเมริกันแต่เราต้องการเรียนรู้วัฒนธรรมองค์กร ความคิด การทำงานแบบญี่ปุ่นต่างหาก เลยไม่รู้จะไปอเมริกาเพื่ออะไร ส่วนrankingมันก็ไม่ได้วัดว่าคณะนั้นดีหรือไม่จริงๆหรอกนะเราว่า ( ถึงแม้ว่าrankingที่เราเห็นมามันไม่ใช่แบบนั้น และคณะเราเองเป็น Business School ที่ได้รางวัล AACSB （The Association to Advance Collegiate Schools of Business） ทุกปี ซึ่งในญี่ปุ่นมีเพียงแค่ที่คณะเรากับอีกมหาวิทยาลัยหนึ่งเท่านั้นที่ได้รางวัลนี้ ก็เลยไม่เข้าใจว่าrankingที่ว่าวัดกันที่ตรงไหน โปรเฟสเซอร์แล็บเราท่านเป็นคณบดีพอดี เราเลยบอกเรื่องนี้ให้ทราบ ท่านก็ได้แต่หัวเราะ บอกว่าอย่าไปสนใจเลย )


ช่วงแรกๆ โดนว่าเข้ามากๆ แรกๆก็เสียใจมากนะคะ แต่ตอนหลังมาคิดได้ว่า เราคนเรียนเองรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเรา " ได้อะไร " จากที่นี่ค่ะ ดังนั้นไม่ว่าคณะเราจะดังจริงหรือไม่ จะสู้เรียนที่อเมริกาได้มั้ยมันก็ไม่สำคัญอีกแล้ว คนที่เค้าไม่เคยแม้กระทั่งมาสัมผัสกับการเรียนการสอนที่นี่ เค้าอยากจะพูดอะไรก็พูดได้เพราะเค้าไม่รู้จริง เราก็เลยเลิกสนใจคำปรามาสนั้น ที่ได้เรียนที่นี่แค่นี้ก็พอใจแล้วเพราะเรารู้ว่าเรามาถูกทางแล้ว การเข้ามาเรียนที่นี่ทำให้ได้อะไรมากมาย ถ้าเราไปที่อื่นเราเองก็ไม่รู้ว่าจะได้อะไรกลับมามากเท่าที่นี่หรือเปล่า เพราะแต่ละที่ก็มีความแตกต่างกัน ทุกคนรักสถาบันของตนดังนั้นเราจึงภูมิใจที่ได้อยู่ที่นี่และไม่คิดที่จะดูถูกสถาบันของใครด้วยเพราะต่างคนต่างมีจุดมุ่งหมายที่เหมือนจะคล้ายกันแต่ก็แตกต่างกัน ( ทุกที่ดีเหมือนกันหมดแหละค่ะเราเลยไม่เข้าใจว่าจะมาปรามาสเราไปทำไมน้อ ? ) และที่สำคัญเพื่อนๆที่นี่ก็ดีกับเราจริงๆ


โปรเฟสเซอร์สอนเสมอว่า " ให้พวกเธอรักกันไว้นะ ช่วยเหลือกันไว้นะ อย่าทิ้งกันนะ แล้วพวกเธอจะกลายเป็นเพื่อนตลอดชีวิตของกันและกันเหมือนที่โปรเฟสเซอร์ก็เป็นมาเหมือนกัน " เราเลยเข้าใจว่า การที่คณะเราให้ไปเข้าค่ายเรียนร่วมกัน , กดดันให้ Brain Storm ในระยะเวลาสั้นๆ , ให้เรา discussion กันอย่างดุเดือดทั้งกลุ่มและในคลาสเรียน , ออกข้อสอบยากๆทำให้เราต้องมานั่งติวกันจนคณะแทบจะกลายเป็นบ้านไปอยู่แล้ว ( เล่นไปมหาลัยกันจันทร์ถึงอาทิตย์เลย บางวันไม่ไกลับบ้านก็มี เฮ้ออ ) ฯลฯ ทุกอย่างมันมีความหมายว่า " ให้เราชินกับการทำงานร่วมกันเป็นทีมและมีเพื่อนดีๆ " นั่นเอง มนุษย์เราจะแสดงธาตุแท้ออกมาเมื่อเข้าตาจนหรือตกที่นั่งลำบาก ดังนั้นคนที่เรียนเก่งแต่ไม่เอาใครเลย ในที่สุดเค้าก็จะไม่เหลือใครเหมือนกัน ส่วนคนที่ช่วยเหลือเพื่อน ก็จะทำงานเป็นทีมได้ดี มีเพื่อนมากมาย และเมื่อเค้าเดือดร้อนเพื่อนเหล่านั้นก็จะช่วยเหลือเค้าเช่นเดียวกัน เรามองว่นี่มันคือ " วิถีการทำงานแบบญี่ปุ่น " จริงๆ





เราได้เพื่อนแท้หลายคนจากการเรียนที่นี่ ตอนที่ตกระกำลำบากในไต้หวันก็ช่วยเหลือเราไว้ ตอนที่เราทำข้อสอบพลาดก็ร้องไห้เป็นเพื่อนเรา ตอนที่ท้อใจก็ปลอบโยน เวลาเพื่อนต้องการความช่วยเหลือเราก็ช่วยเค้าเช่นกัน เราคิดว่านี่มันอาจจะมีค่ากว่ากระดาษแผ่นหนึ่งที่เรากำลังจะได้รับด้วยซ้ำ อีกหนึ่งอาทิตย์จากนี้ จะเป็นวันที่เราทุกคนมีความสุขที่สุดหลังจากเหนื่อยยากกันมา ไม่รู้ว่าวันนั้นจะห้ามน้ำตาได้ไหมนะ แต่ยังไงก็ตามมันจะเป็นอีกวันหนึ่งที่เราคงจะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน


ขอจบด้วยภาพของน้องๆ AKB48 เพลงนี้เกี่ยวกับพิธีจบการศึกษาของญี่ปุ่น เผื่อใครแวะมาอ่านบล็อกนี้ จะได้พอนึกภาพออกนะคะว่าบรรยากาศเป็นอย่างไรค่ะ ( แต่เป็นของเด็กม.ปลายนะคะ ของจริงของนักศึกษาป.โทเดี๋ยวจะอัพอาทิตย์หน้าค่ะ )



[PV]AKB48 - 桜の栞
アップロード者 vivace520. - 他の音楽動画をもっと見る。

Create Date : 22 มีนาคม 2553 Last Update : 22 มีนาคม 2553 20:38:24 น. Counter : 1299 Pageviews.		17 comments
Share Tweet