เมื่อเย็นวันอังคาร  ริวซื้อที่ลบคำผิดแบบกระดาษมาสองแพค..
แพคแรกมีสองอัน ๖๘ บาท
แพคที่สองมีสามอัน ๕๐ บาท



ริวแกะแพคแรกมาใช้ คืออันสีบานเย็น
ขณะทำการบ้าน ริวก็โม้โน่นนี่นั่นเป็นปกติ
พัดลมพัดกระดาษปลิว
เจ้าสีบานเย็น...ปลิวกระเด็นตกมาด้วย
หลุดกระจาย😤  ๓๔ บาทหายวับไม่ถึง ๓๐ นาที



ริวถูกบ่นจนน้ำตาร่วง พยายามบอกว่าพัดลมทำ
แต่โต๊ะกว้างมากมาย ทำไมหนูไม่วางที่อื่น?
ริวพยายามประกอบใหม่
แต่ไม่ได้...บอกว่าวางไว้ เดี๋ยวแม่ประกอบเอง
แล้วตั้งใจทำการบ้านไป  ไม่ต้องโม้แล้ว😠

พอมาลองประกอบเอง  ก็ประกอบได้
แต่เพราะมันเป็นกระดาษบางๆ  ทำให้การเข้าวงรอบยาก
และพร้อมขาดง่าย  ทำไปก็เสียดายเงินไป
และหงุดหงิดเจ้าริวไป 

แต่...ถึงจุดหนึ่ง 
สติก็เตือนว่า...ตัวเองกำลังทำอะไรไร้สาระ
หงุดหงิดลูกและหมกหมุ่นจะเอาชนะกับสิ่งไร้สาระ
พอสติมาปัญญาก็เกิด
จับเจ้าบานเย็นลงถังขยะทันที
จากนั้นก็ไปกอดฟัดชายริวดังเดิม😍

#ขอบคุณสติตัวเองที่คอยเตือนตัวเอง😊

จากเรื่องนี้
ทำให้นึกไปถึงเรื่องที่เคยอ่านเจอ
ที่คุณพ่อรักรถมากมาย 
วันหนึ่งลูกเอาหินไปขูดรถ
คุณพ่อตีลูกหนักมาก
การขาดสติและขาดการไตร่ตรอง
ย่อมก่อให้เกิดผลร้าย
รถ หรือ ที่ลบคำผิด
มันก็แค่สิ่งของ
จะเทียบกับชีวิตลูกเรา
ได้ยังไงกัน เนอะ