เวลาเราเดิน...ในจังหวะก้าวเท้าที่สม่ำเสมอ ไม่ช้าเกินไป หรือ เร็วเกินไป
แต่....
คนเดินข้างหน้า ก้าวเท้าช้ากว่าเรา
ถ้าเราก้าวตามเขา เราจะเมื่อยมากขึ้น
และเสียเวลามากขึ้น
เพราะมันไม่ใช่จังหวะก้าวเท้าของเรา
สิ่งที่ทำได้คือ เลี่ยงหนีจากเขา
เบี่ยงซ้าย เบี่ยงขวา...และเดินแซงหน้าเขาไป
เพื่อให้จังหวะก้าวเท้าของเรา
กลับคืนมา...ดังเดิม
แต่...ถ้ามีคนเดินเร็วกว่าเรา
เขาก็จะเดินเบี่ยงแบบเรา
เราก็ปล่อยเขาไป...
เพราะเราไม่ได้เดินแข่งอะไรกับเขา
ระหว่างเดิน
บางทีก็เหยียบขี้หมา
เหยียบอะไรที่มีกลิ่นเหม็น
แบบไม่ตั้งใจ เพราะคงไม่มีใคร
อยากให้รองเท้าตัวเองเหม็น
แต่เดินไปเรื่อยๆ สิ่งที่เหยียบ
กลิ่นมันก็จะจางขึ้น
ถ้าเราไม่ถึงจุดหมายเร็วอ่ะนะ
แต่ถ้าถึงเร็ว
เราก็ทำความสะอาดรองเท้าเรา ก็จบแระ
หรือระหว่างเดิน...ดันสะดุดหกล้ม
หรือตกร่องท่ออะไรสักอย่าง
ถ้าไม่ร้ายแรง แค่บาดเจ็บ
ก็ต้องรีบลุกขึ้นมาเดินให้เร็วที่สุด
หรือบาดเจ็บก็รักษาไปตามอาการ
เพื่อกลับมาเดินให้เร็วที่สุด
หรือเดินไปสถานที่ไม่คุ้น
ก็อาจมีหลงๆ งงๆ กับเส้นทางบ้าง
แต่ถ้าเริ่มชินและเริ่มจับจุดอะไรได้
เส้นทางที่เดินหลงนั้น
ก็จะเป็นเส้นทางใหม่ที่เรารู้จัก
#ชีวิตกับการเดินบางทีมันคล้ายๆกันเลย เนาะ
คิดแบบนี้เพราะต้องเดิน
จากถนนอีกฟากหนึ่งไปถนนอีกฟากหนึ่ง
ทุกวันทำงาน
และเจอกับเรื่องราวแบบนี้ในบางวัน