Group Blog
All Blog
|
พ่อหลวงของปวงชน ไม่คิดว่าการเขียนบล็อกที่แล้ว จะเป็นการเขียนบล็อกถึงพระองค์ท่าน เป็นครั้งสุดท้าย ตอนที่เขียนยังแอบหวังว่า พระองค์ท่านน่าจะแข็งแรงขึ้น อย่างน้อยก็อีกสักระยะหนึ่ง ไม่คิดว่า...จะรวดเร็วปานนี้ หัวใจสลายเป็นเช่นใด รับรู้ได้ในวันนั้น และสามวันแรก กายกับใจ... แยกจากกัน ทันที ความเศร้าหดหู่เกาะกิน เกินเยียวยาแก้ไข พยายามแล้ว พยายามอีก ที่จะหยุดน้ำตา ก็ไม่ได้... สุดท้ายต้องกลั่นความเจ็บปวด ออกมาเป็นตัวอักษร ด้วยเหตุนี้...ความทุกข์โศก จึงค่อยบรรเทาเบาบางลง   เกิดมาจะห้าสิบ ในหัวมีแต่เรื่องราวของพระองค์ แล้วจะให้มาลบเลือน เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ตราบจนหมดลมหายใจนั่นแหล้ะ จึงเป็นอันยุติ  พอเจอภาพสวมกอดของสองพระองค์นี้ ก็เกิดอยากแต่งกลอนขึ้นมาอีก เพราะเท่าที่เห็นๆ มา เมื่อใดที่ทั้งสองพระองค์เจอกัน เมื่อนั้นทั้งสองจะโผกอดและหอมแก้มกัน แบบนี้...เสมอๆ เหมือนเป็นสิ่งที่ทั้งสองพระองค์ กระทำต่อกัน...เป็นปกติวิสัย แม่ลูกคู่ใด..กระทำได้ ดังสองพระองค์ ความรักความผูกพัน มิมีวันคลาย...แน่นอน "อ้อมกอดใดอุ่นเท่า...อ้อมก อาบรักแท้โอบรอบกาย...ใจลูก แม้เติบใหญ่เพียงใด...ลูกไม ใคร่อยากขอโอบแม่ไว้..ตลอดก ใช่อ้อมกอดแม่ที่ลูกโหยหา อ้อมกอดของลูกก็เช่นกัน ที่ผู้เป็นมารดาอยากได้รับ นั่งดูวิดีโอตอนนี้ ภาพที่ในหลวงเดินไปกอดสมเด็จย่า ณ โรงพยาบาลศิริราช ประทับใจในความเป็นลูกของพระองค์มาก พระองค์เองก็ทรงมาพักรักษาตัว สมเด็จย่าก็ทรงมาพักรักษาตัว แต่เมื่อสองพระองค์ที่มาพักรักษาตัว พบกัน...รอยยิ้มและความสุข ก็บังเกิด ณ เวลานั้น...ทีเดียว กลอนบทนี้...จึงออกมา "อ้อมกอดใดอุ่นเท่า.....อ้อมกอดลูก รักพันผูกสององค์ไว้.....ด้วยวงแขน สื่อความรักของแม่ลูก.....ไว้ทั่วแดน แม้มาตรแม้น ณ กาลนี้.....ไม่มียล" ไม่รู้เมื่อไหร่ ความเศร้าโศกที่มีอยู่จะลางหาย อาจไม่มีวันเสียเลย เพราะชั่วทั้งชีวิต รับรู้และซึมซับเรื่องราวของพระองค์ไว้มากมาย ความเศร้าโศก อาจไม่เลือนหาย แต่จะกลับกลายเป็นพลัง และแรงขับดันให้เรา อยากทำสิ่งต่างๆ สานทุกสิ่งทุกอย่าง ที่พระองค์ได้สร้างไว้... และบอกเล่าสืบต่อชั่วลูกหลานว่า พระมหากษัตริย์ไทย ทรงพระนาม พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙ แห่งราชจักรีวงศ์ ทรงมีพระชนม์ชีพด้วยการดูแลอาณาประชาราษฎร์ ตลอดเจ็ดสิบปีด้วยพระชนมายุ ๘๙ พรรษา ดุจดังลูกของพระองค์จวบจนถึงวัน...สู่สวรรคาลัย
|
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
