Group Blog
All Blog
|
"ให้หัวใจ...ได้หายใจ"  ซื้อหนังสือเล่มนี้ไว้ให้เพื่อนรัก เพราะปกดูสวยดี และชื่อหนังสือก็เบาๆ ดี "ให้หัวใจ...ได้หายใจ" อยากให้เพื่อนอ่านอะไรเบาๆ เพราะเหมือนชีวิตเพื่อนเจออะไรหนักๆมาเยอะ แต่พอเปิดอ่าน เหมือนจะเน้นเรื่องความรักเสียมาก ก็มีบ้างบางข้อความที่อ่านแล้ว เพื่อนน่าจะใช้ได้ บางข้อความอ่านแล้ว...เออ..จริงด้วย บางข้อความอ่านแล้ว...ช่าย...เลย บางข้อความอ่านแล้ว...นั่นสิ...นี่แหล่ะ เลยชัก งง งง ว่า ซื้อมาให้เพื่อนอ่านเบาใจ หรือให้ตัวเองอ่านแล้ว...ใจเบา.. มากกว่านะเนี่ย ลองโค้ดเนื้อหาที่ชอบๆ มาให้อ่านนะคะ " ไม่ใช่ทุกเรื่อง ที่เราจะต้องเร่งรีบตลอด ชีวิตไม่จำเป็น ต้องเหยียบคันเร่งตลอดเวลา แตะเบรกบ้างก็ได้ หยุดพักบ้างก็ได้ จริงอยู่ คนเราทุกคนมีเวลาจำกัด ทุกวินาทีเดินถอยหลัง โดยที่เราไม่รู้ว่า จะหมดลงเมื่อไหร่ แต่ใครล่ะลิขิต ว่าการใช้ชีวิต มีแต่การเดินหน้าเท่านั้น ใช่หรือไม่ว่า บางคนก็พบสัจธรรมของชีวิต ตอนที่นั่งนิ่งๆ ตรงไหนสักแห่ง ความรักก็เช่นกัน ใครๆ ก็อยากมีความรัก แต่บางครั้งความรักไม่ใช่เรื่องการแสวงหา แต่คือการรู้จักที่จะรอ เพราะถ้ามันไม่ใช่ กี่คนที่พบเจอ ก็จะไม่ใช่คนของเรา ไม่ได้อะไรมา แต่ต้องแลกกับน้ำตาที่เสียไป แต่ถ้าเป็นเวลาที่ใช่ ต่อให้อยู่เฉยๆ คนๆนั้นก็จะตามหากันจนเจอ โดยที่เราแทบไม่ต้องออกแรงอะไรเลย"  บทข้างล่างนี้ชอบมาก อ่านอยู่หลายรอบ รู้สึกว่า...มันใช่...แบบนี้จริงๆ " อาจเป็นเพราะความผูกพันที่เคยมี อาจเป็นเพราะความรู้สึกที่ดีดี อาจเป็นเพราะความทรงจำเหล่านี้ ทำให้เรารู้สึกว่า การจากลาช่างยากเย็น เราจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเขา จะเดินอย่างไรในวันที่ข้างกายว่างเปล่า จะเหงามากแค่ไหน ตอนนั่งทานอาหารคนเดียว คำถามมากมายที่ค้างคาอยู่ในใจ ความคิดทำให้เราเศร้า และยิ่งคิดเรื่องเก่าเก่าน้ำตาก็ยิ่งไหล เรารู้สึกอ่อนแอจนเข้าใจได้ว่า ไม่ใช่เพียงความรักเท่านั้น แต่เขายังเอาความเข้มแข็งไปจากเราด้วย ทั้งที่ วันหนึ่งจะช้าหรือเร็ว เราจะต้องลืมเขาได้ เราจะต้องมีชีวิตใหม่ ชีวิตที่ความรักและความเข้มแข็งเป็นของเรา ไม่ใช่ของเขา หรือของใคร ให้เขาไปเถอะ เมื่อใจเขาไม่ใช่ของเราแล้ว หมดรักแล้ว ฝืนกันไปก็เท่านั้น วันนี้เราอาจเจ็บ แต่เชื่อเถอะว่า วันหน้าเมื่อมองย้อนกลับมา เราจะไม่รู้สึกเสียใจกับวันนี้ วันนี้เราอาจรู้สึกเหมือนได้ปล่อยคนที่เรารักไป แต่วันหน้าเมื่อย้อนกลับมาใหม่ เราแค่เอาคนที่ไม่รักเราออกไปจากชีวิตอีกคน "  เป็นหนังสือที่อ่านเพลินๆ เรื่อยๆ แบบไม่คิดอะไรมาก ถ้าใครเลิกกับคนรัก.. แนะนำให้หยิบอ่านค่ะ อิอิ... อ้อ..เข้าไปอ่านในเฟสเขาก็ได้นะคะ ตามชื่อคนแต่งนั่นแหล่ะค่ะ อย่าคิดมาก...อ่านเพลินๆ เมื่อวันอังคารเลิกงานมืด เลยลองนั่งรถเมล์กลับบ้านแทนการนั่งรถตู้ มองวิวทิวทัศน์ข้างๆ...ไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหงาๆ เหมือนกัน ชีวิตมันทำไม...ว่างเปล่า ดีจัง...
เปิดมา เจอเลข 178 อันนี้เปิดเข้ามาอ่าน หรือเปิดมาหาเจ้าของบล็อกคะเนี่ย เยอะมากเลย...  โดย: sunny-low
 วันที่: 24 พฤษภาคม 2559 เวลา:11:18:21 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
เวลาที่นั่งรถเมล์ถนนโล่งๆตอนกลางคืน
เพื่อเดินทางกลับที่พักแล้วพบกับความว่างเปล่า
เหงานะคะ...
ไม่รู้คนกรุงเทพสู้รบกับความเหงาแบบนั้นได้อย่างไร
^^