Group Blog
All Blog
|
ชีวิต...กับ....ความฝัน  "ชีวิต" วันนี้มีเรื่องเล่ามาบอกต่อ ตอนฟังก็อึ้งๆ ดีเหมือนกัน แต่นี่แหล่ะ คือ ชีวิตคนเรา  นายตำรวจยศพลตำรวจโทท่านหนึ่ง เมื่ออยู่ในราชการตำแหน่งท่านสูงพอ ที่จะทำให้มีคนล้อมหน้าล้อมหลังคอยบริการ แต่เมื่อเกษียณอายุราชการแล้ว ท่านก็คือข้าราชการบำนาญธรรมดา ที่ไม่มีคนรู้จักด้วยซ้ำ ท่านไปซื้ออาหารที่ฟู๊ดเซนต์เตอร์แห่งหนึ่ง แล้ววางไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเดินไปซื้อน้ำ ระหว่างที่ท่านไปซื้อน้ำต้องต่อคิว ท่านจะหันไปมองโต๊ะที่วางอาหารนั้นตลอดเวลา ประหนึ่งว่ากลัวจานอาหารของท่านจะถูกใครขโมยไป ตำรวจยศน้อยกว่าท่านจำท่านได้ ก็มองท่านแล้วเกิดความรู้สึกว่า ท่านจะกลัวอะไรนักหนา ทำไมต้องมองจานอาหารตลอดเวลา ขนาดนั้น.... นี่แหล่ะชีวิต...ยามมีอำนาจวาสนา แทบไม่ต้องระแวดระวังอะไร มีคนซื้อให้บริการให้ตลอดเวลา แค่สั่งการและนั่งเฉยๆ สิ่งที่อยากได้ ก็จะมาประเคนถึงที่ แต่เมื่อหมดสิ้นอำนาจวาสนา แค่จานอาหารจานเดียว ยังต้องระแวงระวัง ว่าใครจะมาขโมยของตัวเองไป ชีวิตคนเรา เขาถึงบอกให้มีสติตลอดเวลา และดำรงตนอย่างเข้าใจชีวิต เพราะ ณ เวลาหนึ่ง แม้แต่ลมหายใจของตัวเองแท้ๆ ยังไม่อาจรักษาให้อยู่กับตัวเองได้เลย แล้วจะมาอะไรกับยศตำแหน่งเงินทองของนอกกาย เนาะ...  "ความฝัน" หลายๆ ครั้งที่ตัวเองต้องตื่นกลางดึก เพราะความฝัน ฝันที่มันเหมือนความจริงมากมาย ฝันจนบางทีรู้สึกว่า มันคือความฝันใช่มั้ย มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ย นี่คือประโยคที่ตัวเองร้องบอกตัวเองขณะหลับ และพยายามปลุกตัวเองให้ตื่น เพื่อยืนยันว่า สิ่งนั้นคือความฝัน  เมื่อคืนก็เช่นกัน...ต้องตื่นตอนตีสามกว่าๆ และนอนต่อไม่ได้อีกเลย ในความฝันตัวเองกำลังเดินทางไปที่แห่งหนึ่ง สะพายกระเป๋าใบโปรดมาทำงาน ในกระเป๋ามีเงินหกพันกว่าบาท เพื่อจะมาจ่ายค่าอะไรสักอย่าง พอขึ้นรถเมล์จ่ายค่าตั๋วแล้วยืน เมื่อถึงป้ายที่จะลงก็เดินลงมา ปรากฎว่า กระเป๋าที่ตัวเองสะพายอยู่นั้น หายไป เหลือไว้แค่สายกระเป๋า ความรู้สึกในฝันตัวเองนั้นคือ กระเป๋าคงโดนตัดแล้วเอาไปแล้ว ในกระเป๋ามีเงินตั้งหกพัน มือถือเครื่องใหม่ที่เพิ่งซื้อมาอีก บัตรต่างๆ อีก ความรู้สึกคือ อึ้งๆ เอ๋อๆ นี่มันความจริง หรือว่าความฝัน มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ย มันคือความฝันใช่มั้ย แล้วจึงลืมตา ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึก ผ่อนคลาย ดีใจที่มันเป็นแค่ความฝัน และนอนคิดตลอดว่า มันเหมือนเตือนเรา ให้ระวังกระเป๋าใบนี้ให้ดี ทำให้มาทำงานวันนี้ จะใส่ใจกับกระเป๋าเป็นพิเศษ ไม่อยากลงรถเมล์มายืนอึ้งๆ เอ๋อๆ แบบในฝัน เพราะถ้ามันเป็นความจริง มันคงเป็นอะไร....ที่เศร้ามาก น่ะค่ะ  เรื่องราวบางอย่างก็อยากให้มันเป็นแค่ความฝัน แต่บางเรื่องราวก็อยากให้เป็นความจริง แม้จะรู้ตลอดเวลาว่า... เป็นไปไม่ได้แล้ว...ก็ตาม
แม่หมอเอ่ยแบบนี้
ค่อยมีกำลังใจทำดีหน่อย ขอบคุณนะคะ  โดย: sunny-low
 วันที่: 11 มีนาคม 2559 เวลา:5:39:46 น. สวัสดีครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าสาระดีๆนะครับ  โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924
) วันที่: 11 มีนาคม 2559 เวลา:15:15:57 น. |
sunny-low
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] ความทุกข์ สอนให้อดทน ถ้าผ่านมันได้ ก็จะเจอความสุข... Friends Blog |
||||||||||||
จากไปนานคิดถึงจังเลย
พอไปทำบุญเสร็จน้องอิ๋วส้มหล่นได้เงินหกพัน
พร้อมมือถือใหม่ 555