ว่ากันด้วยบทเพลงรักและคิดถึง...
ตอนได้ยินอินโทรเพลงนี้ขึ้นมา
ก็เหมือนโลกหยุดนิ่งไปชั่วขณะ
พอได้ยินเสียงนักร้อง...
ความรู้สึกแรกคือ
ลุงคนนี้...ร้องเพลงนี้...
จากส่วนลึกของหัวใจเขาเลยนะเนี่ย
เนื้อเพลงบอกเล่า...
ความเป็นสุภาพบุรุษของชายคนหนึ่ง
ทีมีต่อสุภาพสตรีอันเป็นที่รักของเขา
ฟังแล้ว...รู้สึกเศร้า..
แต่ก็รู้สึกชื่นชม..
ความยึดมั่นในรักของเขา
พอรู้ว่า...ใครร้อง
เลยลองค้นข้อมูล
เป็นดังที่คิดไว้เลย...
ท่านร้องออกมาจากใจ
และจากประสบการณ์ชีวิตรัก
ของท่านจริงๆ
และท่านคงทำตามสัญญานี้
จวบจนทุกวันนี้...
ส่วนเพลงนี้...ก็เคยฟังอยู่บ้างบางเวลา
แต่ก็ไม่ได้อินกับเนื้อเพลงเท่าไหร่นัก
จนได้ยินบางข้อความจากนักจัดรายการบางคน
เขาพูดได้ดีนะคะ เสียดายไม่ทันได้ตั้งใจฟัง
แต่จับประเด็นได้ว่า
คนที่อยู่ไกลกันและมีความผูกพันต่อกัน
ย่อมจะมีความรู้สึกคิดถึงต่อกันมากกว่า
คนที่อยู่ใกล้กันแต่ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน
จริงของเขา...แหล่ะ
เมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว
ลองเปลี่ยนชีวิตตัวเองนิดๆ
ด้วยการลบตัวเองออกจากชีวิตบางคน
คือตั้งใจไม่เห็นเขาเลย
ไม่ว่าทางไหนๆ
จากที่เคยเห็นกันอยู่เสมอ
ไม่ใช่โกรธ ไม่ใช่ไม่พอใจ
ไม่ใช่อะไร
แต่อยากเข้าใจตัวเอง
จากนั้นก็พาตัวเองไปนอนเล่นที่วัด
หนึ่งคืน...
พอไปวัดไปเจอเหตุการณ์หลายๆ อย่าง
จนรู้สึกทนอยู่ไม่ได้
จากความตั้งใจจะอยู่สองวันสองคืน
แค่หนึ่งวันหนึ่งคืนก็ร้อนวัดทันที
วัดใน กทม....ไม่เหมาะกับการเข้าไปปฏิบัติธรรม
รู้สึกแบบนั้น...เมื่อออกมาจากวัดนี้
พอสติกลับมา...
คนที่ถูกลบไป...ก็กลับมาพร้อมสติ
นั่นก็แปลว่า
คงไม่สามารถลบเขาออกจากชีวิต
ตัวเองได้...จริงๆ
แต่สัญญากับตัวเองว่า
จะมีเขาในความรู้สึก
แบบไม่ทุกข์ร้อน...อีกต่อไป
กาลเวลาและบทพิสูจน์ต่างๆ
บอกตัวเองว่า...
เขาเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้ว
สบายใจ...จริงๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ด้วยการลบตัวเองออกจากชีวิตบางคน"
แบบนี้ไม่นิดแล้วนะคะ" .. อิอิ ..
แต่ก็เคยทำแบบนั้นเหมือนกันค่ะ
เข้ามาอ่านบล็อกนี้แล้วเจอแต่มุมดีๆนะคะ