แด่น้องTigger ขอให้หนูหลับให้สบายนะลูกนะ แม่รักหนูนะ
ไดอารี่ตอนนี้ เป็นตอนที่แม่แพรไม่อยากเขียนที่สุดในชีวิต แต่จำเป็นต้องเขียนเพราะอยากบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับหนูไว้นะ เผื่อหนูมาเกิดเป็นลูกแม่อีกเนอะลูกเนอะ จะเขียนสั้นๆ แล้วกัน เพราะตอนนี้แม่แพรเจ็บปวดที่สุดในชีวิต และเสียใจมากๆ ด้วย เพราะความจริงแล้วมันต้องเป็นไดที่จะเขียนเกี่ยวกับการกำเนิดของน้องทิกเกอร์ แต่เหตุการณ์มันกลับตาลปัตร ก็จะทำงัยได้ คนเป็นแม่ก็ได้แต่เศร้าอย่างเดียวเองตอนนี้ วันอังคารที่ 21 ก.ย. 53 แม่แพรรู้สึกปวดท้องมากที่สุดในชีวิต พ่อเชนถามว่าแม่แพรปวดมากมั้ย กี่เปอร์เซ็นต์ แม่แพรบอกทนได้ เดินเข้าออกห้องน้ำ บ่อยมาก นั่งชักโครกนานมาก บ่นพร้อมกับลูบท้องน้องทิกเกอร์บอกว่าเป็นอะไรลูก ทำไมทำแม่ปวดท้องหล่ะลูก ซักพัก ก็ไม่หาย ปวดจนนอนดิ้นบนที่นอน แล้วก็หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ คิดว่าไปหาหมอดีมั้ยน๊อ ตอนนั้นตี 1 แล้ว ไม่อยากไปเลย เพราะพรุ่งนี้หมอก็นัดเย็นแล้ว ไปพรุ่งนี้เลยละกัน ยังงัยพรุ่งนี้หมอก็ต้องผ่าอยู่แระ เพราะความดันสูง ♥ วัดแรกที่ไปทำบุญให้น้อง : วัดโบสถ์ตอนพรหม ♥ วันพุธที่ 22 ก.ย. 53 (หมอนัดตรวจครรภ์เย็น เผื่อ admit คลอดวันนั้นเลย) เช้าขึ้นมา ก่อนไปส่งหมีพูห์ที่ รร. แม่แพรรู้สึกว่าน้องดิ้นและโก่งตัวแรกมาก จนท้องแม่โยก ยังให้หมีพูห์มาลูบท้องน้องเลย บอกว่าอย่าดื้อนะ เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว อย่าทำแม่นะ แล้วน้องในท้องก็เงียบไป แม่แพรก็ไปส่งหมีที่ รร. ตามปกติ กลางวันแม่แพรก็นอนกลางวันตามปกติ ตื่นมาบ่ายสอง ก็เตรียมตัวไปหาหมอ แพ๊คของเตรียมคลอดไปเรียบร้อยแระ คุณตาไปส่งที่ รพ. แล้วก็ไปทำงานที่คลีนิคต่อ ส่วนแพรเดี๋ยวเชนจะมารับที่ รพ. ตอนเย็นๆ อีกที ซึ่งวันนี้แพรหาหมอคนเดียว ไม่มีใครเป็นเพื่อน พอถึงคิวหาหมอ พยาบาลก็วัดความดันแม่แพร บอกความดัน 181/110 สูงนะ เจอไข่ขาวด้วย แต่น้ำตาลไม่ชึ้น พอเข้าไปเจอหมอ หมอบอกความดันขึ้น วันนี้ admit นะ กลางคืนผ่านะ แม่แพรก็ ok เพราะเตรียมใจ เตรียมตัวมาแระ แต่บอกหมอว่ารู้สึกไม่ดีเลย หมอบอกเหรอ อืมม์ ก็ให้นอน รพ. งัย ดูอาการ งดน้ำงดอาหาร 8 ชม. หมอก็เขียนๆ ในใบ เตรียมส่งตัวไปห้องเตรียมคลอด ♥ วัด2 ที่ไปทำบุญให้น้อง : วัดพิกุลเงิน♥ แล้วหมอแกก็หันมาจะฟังเสียงหัวใจน้องทิกเกอร์ตามปกติ เอาเครื่องมาฟัง ก็แปลก คราวนี้ไม่ได้ยินเสียงหัวใจลูกเลย เอาเครื่องมากระตุ้นก็ไม่ได้ยิน หมอแกเลยบอกวันนี้ลูกดิ้นมั้ย แม่แพรบอกดิ้นนะคะ เมื่อเช้ายังดิ้นเลย แต่กลางวันไม่รู้เพราะแพรนอนหลับ หมอแกเลยให้แพรไป u/s พอไป u/s เท่านั้นแหละ หัวใจแม่แพรแทบสลาย เพราะไม่เห็นจุดกระพริบของหัวใจลูกเลย มันหายไป ภาวนาให้เครื่องมันเสียนะ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ป่ะ หัวใจน้องหยุดเต้นจริงๆ มันก็เลยไม่กระพริบ หมอบอกน้องไปเร็วมากเลย ทำไมๆๆๆๆ หมอแกก็พูดๆๆๆ นะ แต่แพรไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ยินที่หมอพูดหรอก ทุกอย่างเงียบงัน หลังจากนั้น แม่แพรก็อึ้งไปเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวชาๆ ไม่รับรู้อะไรเลย ♥ ไหว้หลวงพ่อโสธร : ไหว้ไปร้องไห้ไปแม่แพร ♥ หมอก็พาไปนั่งพักแป๊บนึง แม่แพรโทรหาเชน ถามว่าขับรถถึงไหนแล้ว ใกล้ถึง รพ.ยัง ไม่อยากบอกเชนเลย กลัวตกใจขับรถชนอะไรไป แต่ก็ต้องบอก พยายามสะกดใจไม่ให้ร้องไห้ แต่มันก็ทำไม่ได้จริงๆ ปล่อยโฮ ออกมาดังๆ จนเชนตกใจ บอกเป็นอะไรแพร น้องเป็นอะไร แพรบอก น้องหัวใจไม่เต้นแล้วเชน น้องไปแล้ว เชนถามทำไม แพรก็ไม่รู้เรื่องแล้ว กดสายทิ้ง จนคนแถวนั้นตกใจว่าร้องไห้ทำไม โทรบอกคุณยาย คุณยายก็ตกใจ แพรเริ่มจิตตกแระ ร้องไห้จนพยาบาลต้องมาปลอบ เชนก็ยังไม่มาซักที แล้วหมอกะพยาบาลก็พาแพรเข้าห้องเตรียมคลอด หมอบอกต้องผ่า จะดูว่าน้องเป็นไรถึงเสีย เพราะไม่งั้นเด็กเสียชีวิตในครรภ์นานเกิน จะเริ่มปล่อยสารพิษ มันจะทำให้แม่แย่ไปด้วย หมอบอกจะผ่าคลอดตอน 5 ทุ่มครึ่ง เวลาที่รอจะผ่า ในช่วงนั้นเหมือนชีวิตแม่แพรจะตายให้ได้เลย นอนเหมือนตายทั้งเป็น คิดไปต่างๆ นานา ว่าน้องเป็นไรน๊า ทำไมไปไวจัง คิดไปคิดมาหลายรอบ ว่าทำไมตอนที่เราปวดท้องเมื่อคืนวาน ทำไมเราไม่มาหาหมอ ทำไมตอนที่เลือดออกนิดๆ เราไม่มาหาหมอ ทำไมๆๆๆ ขนาดหมอมาคุยด้วยยังช่วยทำให้ใจแม่แพรไม่ได้ดีขึ้นเลย นอนร้องไห้อยู่บนเตียงตลอด ซักพักเชนก็มาปลอบ จับมือ แพรก็ร้องไห้ เชนบอกทำไมนะ แพรบอกไม่รู้ -----------เงียบทั้งคู่---------- ♥ วัดที่ 3 : วัดราษฎร์ประคองธรรม ♥ 23.00น. ของวันพุธที่ 22 ก.ย. หมอถามแพรว่า ผ่าออกมาแล้วจะดูหน้าน้องก่อนมั้ย แพรบอกไม่เอาค่ะ แพรสงสารลูก แพรไม่อยากเห็น จะเอาศพน้องไปทำพิธีไหม แพรบอกไม่ทราบค่ะ แล้วแต่คุณพ่อ ซึ่งก็คิดว่าพ่อเชนก็คงเหมือนแพร คือไม่หรอก ทำใจไม่ได้หรอก หมอเข็นแพรเข้าห้องคลอด แพรคิดในใจ ขอให้มีปาฎิหารย์นะ ผ่าแล้วน้องคลอดออกมาปลอดภัย ขอให้เครื่องอัลตร้าซาวน์เมื่อกี้มันเสีย ใจแพรคิดถึงหมีพูห์มาก แล้วหมอก็ให้แพรดมยาสลบ แล้วแพรก็หลับไป ไม่รับรู้เลย แต่ก่อนจะหลับ แพรภาวนาขอให้แพรตื่นนะ ขอให้ตัวเองไม่เป็นไรไปอีกคนนะ เพราะแพรยังมีหมีพูห์ แพรรักหมีพูห์กะพ่อเชนมาก แล้วก็หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกที รู้สึกเจ็บแผลที่ผ่าตัดมากๆ หมอเข็นแพรมาที่ห้องพัก แพรได้เจอหน้าคุณตากะพ่อเชน ซึ่งคอยอยู่ คำถามแรกของแพรก็คือ.. เชน น้องเป็นงัย เชนบอกน้องไปแล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แพรร้องไห้ออกมาดังๆ ปาฎิหารย์มันไม่มีจริงหรอก แพรเพิ่งรู้กะตัวเอง เด๊ยวนี้เอง แล้วแพรก็หันหน้าไปอีกทางเลย ทุกอย่างก็อยู่ในความเงียบ แล้วพยาบาลก็มาบอกว่า ญาติคะ ปล่อยคนไข้ได้พักผ่อนนะคะ พรุ่งนี้มาเยี่ยมใหม่นะ พ่อเชนเข้ามาบีบมือแพรแรงๆ อีกทีแทนคำพูดปลอบใจ ส่วนคุณตาก็เข้ามาลูบหัวแพรเบาๆ บอกว่าพักผ่อนนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี่พ่อมาใหม่ แพรพูดน้ำตาไหลบอกพ่อว่า พ่อจ๋า หนูคิดถึงหมีพูห์อ่ะ หมีพูห์รู้มั้ยว่าน้องทิกเกอร์ไปแล้ว พ่อแพรพยักหน้า บอกรู้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก "พ่อโกรธหนูรึเปล่า พ่อบอก "จะโกรธทำไมหล่ะ ไม่โกรธหรอก" คุณตายิ้มแห้งๆ แพรไม่ได้มองหน้าเชนเลย แต่ในใจโหยหามาก ไม่อยากให้พ่อเชนกลับบ้านเลย แต่ด้วยเป็น รพ.ของรัฐบาลอ่ะนะ อยู่เฝ้าทั้งคืนไม่ได้เพราะแพรไม่ได้จองห้องพิเศษไว้ มันฉุกละหุกอ่ะ พยาบาลบอกคืนนี้นอนคนเดียวก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะย้ายห้องให้ แต่เขาก็แยกห้องให้แพรนอนไกลๆ จากเตียงอื่น เพราะกลัวจะได้ยินเสียงเด็กร้อง แล้วแพรจะยิ่งจิตตกอีก แล้วคืนนั้นแพรก็นอนไม่หลับจริงๆ ถึงแม้เตียงแพรจะไกลผู้คน แต่ด้วยความที่เป็นรพ.ของรัฐ คนไข้เยอะ ก็ได้ยินเสียงเด็กเกิดใหม่ร้องตลอด หลอนมาก ร้องไห้ทั้งคืน ♥ วัดที่ 4 : วัดเสาธงหิน ♥ วันพฤหัส 23 ก.ย. 53 หมอมาคุยด้วย บอกว่า เด็กคาดว่าน่าจะเสียชีวิตเมื่อเที่ยงวานนี้เอง เพราะดูจากสภาพศพ หมอบอก แกไปไวเนอะ แพรก็คิดอย่างงั้น น่าจะมีสาเหตุมาจาก ที่แพรมีภาวะเบาหวานตั้งแต่ตอนตั้งครรภ์ ไม่ใช่ตอนใกล้คลอด แต่น่าจะเป็นตั้งแต่ตอนที่ปฏิสนธิเลย เพราะตอนใกล้คลอดเนี่ยะ แพรคุมน้ำตาลได้ดีแล้ว ถึงแม้ความดันจะสูง แต่ก็ไม่ได้จัดว่าสูงเท่าไหร่ เด็กน่าจะเป็นโรคหัวใจนะ เขาเลยน๊อคไป ไม่หายใจ เขาไปตอนนี้น่ะดีแล้ว เพราะถ้าเขาเกิดมาแล้วเป้นโรคหัวใจ แล้วเราจะยิ่งช้ำ เพราะเด็กที่เป็นโรคหัวใจต้องวิ่งเข้าวิ่งออก รพ. น่าสงสาร บางคนอาจเกิดมาได้ 2 3 วัน แล้วก็ไปเลยก็มี ทำใจนะ ดีกว่าเห็นหน้าเขา แล้วเขาก็ไปนะ หมอคุยกะพ่อเชนแล้ว เขาก็เข้าใจแล้วนะ แต่ชีวิตเราต้องเดินหน้าต่อไป ทำใจให้เข้มแข็งนะ เอาไว้มีใหม่อีกคน ดูแลสุขภาพก่อนตั้งครรภ์ดีๆ มีใหม่ได้ ไม่สายไปหรอก เดี๋ยวเขาก็มาเกิดใหม่นะ ตอนนี้เขาอาจรู้ตัวว่ายังไม่แข็งแรง เกิดมาแล้วจะทำให้พ่อแม่ต้องลำบาก ก็เลยยังไม่อยากเกิด ไปซะก่อน (แพรก็ฝืนยิ้ม เห็นด้วยกะหมอนะ แต่มันทำใจยากจัง) ซักพักเชนก็มาหา แล้วแพรก็ได้ย้ายห้องไปอยู่ห้องพิเศษที่ไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องแระ เชนบอกเมื่อคืนนอนไม่หลับเลย คิดถึงเธอ อยากให้เช้าไวๆ จะมาหาเธอ กลัวเธอเป็นอะไรไป แพรถามเชนว่า ได้เห็นหน้าน้องทิกเกอร์มั้ย เชนบอก เห็นสิ่ หน้าเหมือนหมีพูห์มากๆ แต่คุณตาบอกว่าหน้าเหมือนเชน ไม่ค่อยมีผมด้านหน้า มือยาวๆ นิ้วยาวๆ ตาชั้นเดียวเหมือนหมีพูห์ ตัวยาวๆ ไม่เหมือนเด็กเสียหรอก เหมือนเด็กนอนหลับไปงั้นแหละ จะถ่ายรูปมาให้เธอดู แต่คุณตาห้ามไว้ บอกเด๊ยวแพรมันเห็นแล้วร้องไห้ ไม่เอา ไม่เอา แพรร้องไห้อีกแระ เชนก็เลยบีบมือแพรเบาๆ ---เงียบ--- ♥ วัดที่ 5 : วัดอินทร์ ♥ แพรยังคงต้องนอนพักรักษาแผลผ่าตัด กว่าจะออกจาก รพ.ได้ก็เช้าวันเสาร์ ทำใจได้มาหน่อยแระ เพราะตอนบ่ายๆ หมีพูห์ก็มาเยี่ยม กะคุณยาย วินาทีที่เห็นหมีพูห์ปั๊บ ใจก็บอกตัวเองว่า...เราต้องอยู่ต่อไปเพื่อเด็กคนนี้นะ ไม่เป็นไรมีน้องใหม่ได้ เดี๋ยวทิกเกอร์ก็มาเกิดใหม่เป็นน้องหมีพูห์นะแม่นะ หมีพูห์มานพูดว่างั้น ไม่รู้ใครสอน รู้แต่ร้องไห้เวลาที่มานพูดทุกที ทุกวันนี้มันยังพูดอยู่เลย เด็กอ่ะเนอะ เข้ามากอดบอก หมีพูห์รักแม่ รักแม่นะ โอ๊ย..บ่อน้ำตาแตก ตลอดเวลาที่นอน รพ. ก็จะมีเจ้าหน้าที่ มาเยี่ยมและก็ปลอบใจ ตอนเชนนอนเฝ้าไข้ เราก็ไม่ได้คุยกันเรื่องลูกเท่าไหร่ เพราะเชนเค้าก็ไม่อยากพูดถึง แต่แพรก็สงสารน้องอ่ะนะ อุตสาห์ตั้งท้องมาตั้ง 9 เดือน อยู่ๆ จะไปก็ไม่บอกแม่ซักคำเลย ของเตรียมไว้ให้ตั้งเยอะแยะ คนช่วยเลี้ยงก็มี แพรเองก็มีเวลาเลี้ยงน้องได้เต็มที่ เพราะลาออกจากงานแล้ว ตอนนี้เหงาเศร้ามาก กลับมาบ้านเห็นบรรยากาศบ้านที่จัดให้น้องทิกเกอร์แล้ว เสียจริตขึ้นมาอีก ร้องไห้อีกแระ ร้องทุกวัน วันนี้แพรก็อยุ่บ้านคนเดียวนะ ว่าจะเดินไปบ้านคุณตาซักหน่อยก็ยังไม่ได้เดินไปเลย เขียนไดก่อน เมื่อเช้าเมล์ไปบอกเพื่อนรักทางเนทแล้ว เพื่อนเอ๋ นุ้ย พี่นก พี่ณี ยุ้ย ตอนนอน รพ.ไม่ได้โทรหาใครเลย เพราะกลัวคุยไม่ได้ เดี๋ยวร้องไห้อีก ยิ่งเชนไม่อยากร้องอยู่ด้วย เมื่อวานกลับมาจาก รพ. ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้น้องทิกเกอร์แล้ว กะว่าจะไปซัก 9 วัด แต่ก็ไม่ไหว ได้ 5 วัดเอง ก็จะทำไปเรื่อยๆ นะ เดี๋ยวปีใหม่ไปเที่ยวก็จะทำอีก น้องทิกเกอร์จะได้มาเกิดใหม่ คิดกันสองคนผัวเมียว่า ต้องมีใหม่แน่ๆ และอยากมีให้เร็วที่สุดด้วย เพราะรู้สึกแย่ สงสารน้องอยากให้มาเกิด เชนบอก น้องคงกลับไปทำร่างกายให้แข็งแรงก่อนอ่ะเนอะ แล้วค่อยมาเกิดใหม่ ส่วนแพรเองก็คงดูแลตัวเองให้มากกว่านี้ ทำร่างกายให้พร้อมก่อนที่จะมีน้อง เพราะก่อนหน้าที่จะมีน้องทิกเกอร์ก็ไม่ได้บำรุงอะไรเลย ท้องหน้าจะบำรุงให้มากๆ เป็นอะไร หรือมีอาการผิดปกติอะไรก็จะไปหาหมอแล้วแหละ ไม่ปล่อยไว้แน่ๆ "แด่น้องทิกเกอร์ ขอให้หนูหลับให้สบายนะ หนูพร้อมเมื่อไหร่ ก็มาเกิดเป็นลูกแม่ได้เลยนะ แม่และพ่อและพี่หมีพูห์จะรอหนูนะ สัญญาจ๊ะ"
Create Date : 27 กันยายน 2553 |
Last Update : 6 เมษายน 2554 12:37:55 น. |
|
26 comments
|
Counter : 1447 Pageviews. |
|
|
เอาใจช่วยนะคะ รีบมีกิจกรรม ในร่มน้องเขาจะได้มา ถ้ามั่วเสียใจร้องไห้ น้องเขาจะนั่งเท้าคางรอ ว่าเมื่อไหร่ คุณพ่อ กะคุณแม่ จะ.......... ซะที ถ้า ไม่.......ซะทีหนูก็มาเกิดไม่ได้อะจิ..นิ