ถึง เปเป้ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเราไปงานแต่งงานเพื่อนแม่จ๋าที่เมืองทองธานีกันลูก ออกจากบ้านตอน 11 โมงกว่า ไปแวะบ้านแม่นกก่อน แล้วก็รับแม่นก ไปงานด้วย งานแต่งงานที่ว่านี้เป็นงานแต่งงานของเพื่อนแม่สมัยเรียน ป.ตรี จ้ะลูก เพื่อนคนนี้ชื่อลุงเบิ้มจ้ะลูก ลุงเบิ้มเป็นคนที่ทำให้แม่ได้รับทุน กฟผ.ตั้งแต่เรียน มทส.ปี 2 ทำไมน่ะเหรอ ก็แม่สมัครรับทุน กฟผ.แต่คนสมัครเยอะมาก ทั้งมหาลัยให้แค่ 5 ทุน แม่เกรดเฉลี่ยสู้คนอื่นไม่ได้เลย กะว่าไม่ได้แน่ เลยไม่ได้สนใจ ปรากฎว่าเค้าประกาศผลที่อาคารบุคลากร แม่ก็ไม่รู้จนก่อนวันรายงานตัววันสุดท้าย ลุงเบิ้มโทรมาหาที่หอพักถามว่าตกลงสละสิทธิ์ทุน กฟผ.เหรอ แม่ก็งงว่าอ้าวประกาศผลแล้วเหรอ เราได้เหรอ เกือบไม่ทันแน่ะลูก ถือว่าลุงเบิ้มเป็นผู้มีพระคุณคนนึงของแม่เลยนะ เพราะถ้ารับทุน กฟผ.ก็สามารถเข้าทำงานที่ กฟผ.ได้เลยหลังจากจบการศึกษา แม่เลยได้งานทำตั้งแต่เรียนปี 2 และตอนที่แม่จ๋าเรียน ป.โท ที่ลาดกระบัง ลุงเบิ้มก็เรียนที่ลาดกระบังเหมือนกัน แต่เรียนก่อนแม่ แต่ตอนจบ จบพร้อมกันเลยได้รับปริญญาพร้อมกันทั้ง ป.ตรี ป.โท และช่วงที่ซ้อมรับปริญญาแม่จ๋ามีหนูในท้องแล้วด้วย ก็ได้ลุงหนูนี่แหละคอยเป็นสารถี และดูแลแม่ตลอด แล้วตอนที่แม่จ๋าคลอดหนูลุงเบิ้มเดินทางกลับสุโขทัยพอดี เลยโทรหาแม่ตอนใกล้จะถึงคอนหวัน แม่ก็บอกมาคลอดเปเป้อยู่ ร.พ. ปรากฎว่าลุงเบิ้มก็เป็นเพื่อนคนแรกที่ได้เห็นหน้าหนูก่อนคนอื่นเลย แปลกดีนะลูก มาเข้าเรื่องงานแต่งงานต่อดีกว่า ไปถึงหน้างานเพื่อนแม่จ๋าจำแม่ไม่ได้ซักคน ก็แม่อ้วนขึ้นกว่าตอนเรียนนี่นา ดันจำหนูได้เพราะเห็นรูปหนูใน web นี้นี่แหละ มาดูรูปแม่และผองเพื่อนกันดีกว่าเนาะ