<<
ธันวาคม 2552
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
8 ธันวาคม 2552

พี่คนไทย

เคยบอกไว้ว่าในที่ทำงาน พู่เป็นพยาบาลไทยคนเดียวในนั้น ทำงานมาได้สักพักก็รู้ว่าไม่โดดเดี่ยวแล้ว เพราะมีคนไทยคนอื่นด้วย เรื่องของเรื่องคือมีเพื่อนฝรั่งสั่งปอเปี๊ยะทอด หรือ egg roll (ที่พวกฝรั่งชอบเหมาว่าคนเอเชียทุกชาติต้องทำเป็นหมด เคยมีคนมาขอให้พู่ทำด้วย ไม่ได้ดูหนังหน้าตูเลยว่า ทำกับข้าวไม่เป็น แล้วจะมีปัญญาที่ไหนมาทำปอเปี๊ยะทอด) จากคนในที่ทำงาน กลับไปทานที่บ้าน เวลาสั่งเขาสั่งทีเป็นหลาย ๆ กล่อง ก็ถามเพื่อนว่าสั่งจากใคร เพื่อนบอกสั่งจาก housekeeping หรือแม่บ้าน พอเพื่อนบอกชื่อมา พู่ก็ว่าชื่อคล้ายคนไทย แต่ตอนเห็นตัวก็ไม่แน่ใจ เพราะผิวออกคล้ำแบบเขมร จนกระทั่งเข้าไปคุยกับพี่เขานั่นแหล่ะ ถึงได้รู้ว่าเป็นคนไทย พู่ขอเรียกแกว่าพี่หวานแล้วกันนะ (ชื่อติ๊งต่างค่ะ ใครจะกล้าลงชื่อจริง)

พี่หวานเป็นคนพูดเพราะมาก ๆ ทั้งที่พู่บอกแกแล้วไม่ต้องพูดคะขากับพู่ เพราะมันทำให้ตัวเองกระดากไปด้วย ว่าพูดจาอ่อนหวานไม่เป็นหญิงเหมือนแกเลย เวลาแกเข้ามาคุยด้วย ในขณะที่พู่นั่งอยู่ที่โต๊ะ แกก็จะมานั่งยอง ๆ เหมือนเด็กย่องเข้าหาผู้ใหญ่ แกกลัวยืนค้ำหัวพู่ ทั้งที่พู่น่ะอ่อนกว่าแกอยู่เยอะ ต้องดึงแกลุกขึ้น


"พี่หวาน...อย่าทำอย่างนี้ เดี๋ยวพู่อายุสั้นกันพอดี ยืนคุยก็ได้พี่"

ซึ่งก็ได้ผลบ้างเป็นบางที เพราะแกก็จะยังนั่งเรียบร้อยอยู่อย่างนั้น ตอนที่ทำงานมีงาน pot luck คือไอ้การที่ให้ทุกคนเอาอาหารมาจากบ้าน มารวมกันแล้วแบ่งกันกินนั่นแหล่ะค่ะ ซึ่งพู่เกลียดงานนี้มากเลย คือไม่กินของคนอื่นก็ได้ แต่อย่ามาบังคับให้ตูทำกับข้าวสิ เลยเกิดอาการหัวใส ไปว่าจ้างให้พี่หวานทำปอเปี๊ยะทอดแทน งานนั้นระบือค่ะ ชื่อเสียงขจรขจายว่าสมศรีทำปอเปี๊ยะอร่อย ต้องตามแก้ข่าวแทบไม่ทัน ว่าไม่ได้ทำ ใครอยากกินให้ไปอุดหนุนพี่หวานนู้น แกจะได้มีรายได้พิเศษเพิ่มด้วย

พี่หวานมีชีวิตที่น่าสงสารมากเลยค่ะ เรียกว่าปัญหาครอบครัวแกเยอะมาก แกมักจะมาปรับทุกข์ให้พู่ฟัง ทั้งนี้ทั้งนั้นปัญหาส่วนใหญ่ก็เกิดจากความที่แกเป็นคนซื่อ ไม่รู้เท่าทันคน แล้วก็ถูกโกงทั้งจากญาติพี่น้อง หรือคนที่แกเห็นว่าเป็นเพื่อนหรือไว้ใจได้ สาเหตุหลักอีกข้อที่พี่หวานถูกโกง ก็คือพี่หวานไม่รู้หนังสือ แรก ๆ พู่ก็ไม่รู้หรอกค่ะ จนวันหนึ่งพี่หวานยื่นเศษกระดาษมาตรงหน้า ขอให้พู่เขียนจำนวนตัวเลขที่แกจะต้องจ่ายเช็คเป็นภาษาอังกฤษ แกบอกว่าจะเอาไปเขียนตาม เพื่อจ่ายเช็ค ตอนที่ได้ยินนี่สะอึกเลยค่ะ มันสะท้อนในอกว่าโอกาสของการเรียนรู้ของคนไม่เท่ากันจริง ๆ ตอนเรียนแข่งขันกันแทบเป็นแทบตาย เพื่อให้ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ แข่งขันที่จะเรียนให้สูงเพื่อทัดเทียมเพื่อนฝูง ไม่ให้น้อยหน้าไปกว่าคนอื่น แต่คนบางคนไม่มีโอกาสที่จะเรียน ไม่ต้องขออะไรมาก ไม่ได้ขอใบปริญญา หรือขอวุฒิการศึกษา เขาขอแค่อ่านออกเขียนได้เขาก็ดีใจแล้ว

พี่หวานบอกว่าบ้านแกยากจน ไปเรียนบ้างขาดเรียนบ้าง แกจบ ป.2 แบบกระท่อนกระแท่น คืออ่านหนังสือไม่ออก ดีแต่แกมาเป็นพี่เลี้ยงตามบ้านตอนอยู่กรุงเทพ แล้วลูกเจ้านายสอนให้หัดอ่านหัดเขียน ซึ่งพี่หวานก็เขียนหนังสือไทยได้เป็นตัว ๆ ตอนนี้พี่หวานก็พยายามจะเรียนภาษาอังกฤษ เย็น ๆ เลิกงานก็ไปโรงเรียน พู่เอาใจช่วยค่ะพี่

นอกจากเรื่องถูกโกงแล้ว พี่หวานก็สุขภาพไม่แข็งแรง แกตัวผอมบาง (พูดแล้วก็อดเหลือบมองความตุ้ยนุ้ยของตัวเองไม่ได้ ฮือ..ฮือ..) พี่หวานมีโรคประจำตัวหลายโรค แกก็มาถามพู่ ว่าอาการอย่างนี้ อย่างนี้ จะบอกหมอว่าไง กับพี่หวานนี่พู่เต็มใจช่วยแกจริง ๆ นะ เขียนอาการให้แกถือไปหาหมอ เพราะเคยให้เบอร์โทรศัพท์แก ทั้งเบอร์บ้าน เบอร์มือถือ บอกวันหยุดให้อีก ว่าหยุดทุกวันจันทร์ พร้อมจะไปหาหมอกับแกได้ทุกเวลาในวันหยุด พี่หวานแกก็เกรงใจ ไม่เคยนัดพู่ไปหาหมอกับแกสักที นี่แหล่ะมั้ง...เสน่ห์ของคนอ่อนน้อมขี้เกรงใจ ยิ่งทำให้อยากช่วยเหลือเข้าไปอีก

วันหนึ่งก็ถึงคราวโชคร้ายของพี่หวาน ขณะที่แกทำความสะอาด floor อยู่ แกปวดท้องมาก ๆ ปวดแบบจับต้องไม่ได้ แล้วหน้าท้องก็ป่องยื่นออกมา สรุป admit ผ่าตัดด่วนเลยค่ะ เนื้องอกที่มดลูกแตก ไม่ได้ฟังหมอนะคะ ฟังมาจากปากพี่หวาน งานนี้ก็โดนซะเลือดซิบ ค่าผ่าตัดรักษาพยาบาล $60,000 (โอ้..แม่เจ้า ปาเข้าไป 2 ล้านกว่าบาท จะป่วยจะไข้อะไร พู่จะหิ้วสังขารกลับไปป่วยที่เมืองไทยดีกว่า) พี่หวานทำประกันไว้ ก็จ่าย $6,000 แกพักรักษาตัวอยู่สักพัก จนหมอออกใบรับรองให้กลับมาทำงานได้ แต่มีข้อยกเว้น ว่าห้ามยกของหนักเกิน 25 lbs ในช่วงเวลาที่กำหนด พอแกเอาใบรับรองมาให้ที่ทำงาน เขาไม่รับแกกลับมาทำงาน จนกว่าแกจะไม่มีข้อห้าม เดือดร้อนพี่หวานต้องตาลีตาเหลือก กลับไปบีบคอหมอ ให้แก้ใบรับรองแก ไม่งั้นแกทำงานไม่ได้ แล้วแกจะกินอะไร

ทุกวันนี้ก็ยังเห็นพี่หวานทำงานขยันขันแข็ง อยู่บน floor แถมวันดีคืนดีแกก็คุยแหย่เล่นกับคนไข้ เวลาทักแกว่า

"ขยันจังเลยพี่หวาน"

พี่หวานก็จะยิ้มพร้อมตอบกลับ

"ขยันทำงานใช้หนี้ ค่าหมออ่ะค่ะคุณพู่"




 

Create Date : 08 ธันวาคม 2552
2 comments
Last Update : 8 ธันวาคม 2552 19:02:13 น.
Counter : 764 Pageviews.

 



ขอเชิญสั่งซื้อหนังสือทำมือ “ในท่วงทำนองเดียวกัน”
รายได้มอบให้ :มูลนิธิรักษ์เด็ก จังหวัด เชียงใหม่

๑๙ เรื่องราว
๑๙ มุมมอง
จากดวงตา ๑๙ คู่
ถ่ายทอด “ความสุข” จากการ “แบ่งปัน” เป็น “ตัวอักษร”

"ในท่วงทำนองเดียวกัน"

กระท่อมในสวนทิพย์ :โดม วุฒิชัย
เธอร้องเพลงบทใดในดวงตา : มิ่งมนัสชน จังหาร
เสียงรำพันของนกบนดาวโลก ‘นกเหงาใต้เงาไม้’ :แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
‘พระจันทร์สวยที่ห้วยชมพู’: ‘มิตรภาพในความทรงจำ’ : “ครูเทพ”ครูบ้านนอก ๑๐๙
คนทำความดี : พัสกร ทับทิมทอง
ความมุ่งหวังของนักเรียน ม.๔ : นกแสงตะวัน
ซิปต้า : กะว่าก๋า
ความสุขจากการแบ่งปันและการให้ : คนขับช้า
มีความสุขกันเถอะ: แอมอร
หนูสอนให้แม่รู้ว่า... : สองพี
ให้...มิต้องการสิ่งใดตอบแทน : tanjira
ท่วงทำนองของสายฝน : จิดานันท์ เหลืองเพียรสมุท
แบ่งปันความสุข…แบ่งปันรอยยิ้ม: ฝนริน
ปลาหาง ใบบัว และฝนเดือนมิถุนายน : กาลตรงกัน
คุณ (Passer-by) : คิทชา
ฉันหลงรักความสุข :สายลมอิสระ
เรื่องง่ายๆ…ใครก็ ให้ได้ : ขุนเขา ริมน้ำ
ตั้งใจให้บังเอิญ :ติ๊ดดึก
เหตุเกิดในห้องครัว: แสนดี

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=breath&month=12-2009&date=09&group=11&gblog=12


ปล.หากข้อความนี้เป็นการรบกวน ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ



 

โดย: สายลมอิสระ 9 ธันวาคม 2552 18:14:12 น.  

 

อ่านแล้วน่าสงสารพี่หวานจังเลยค่ะ คุณพู่
ค่ารักษาพยาบาลก็แพงเหลือเกินนะ
นี่ถ้าอยู่บ้านเรายังมีประกันสังคม มีบัตรทองช่วยๆ ได้บ้างนะ
พออยู่ต่างแดนแล้วต้องจ่ายเองขนาดนี้
เป็นเรานะ ดีไม่ดียอมตายเลยดีกว่าว่ะ 55555




แวะมาชวนคุณพู่ไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกันค่ะ

 

โดย: หัวใจสีชมพู 17 ธันวาคม 2552 14:23:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา's blog to your web]