ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
วันนี้ พ่อเจ้านิกต้องไปรับพี่ชายเธอ ที่สนามบินใกล้บ้าน เพราะเธอตัดสินใจลงมารับ การบำบัดอาการติดเหล้า ซึ่งต้องใช้ระยะเวลาในการ บำบัดถึง 6 เดือนด้วยกัน เราไม่ได้เจอลุงเจ้านิกถึงสองปี แม่น้องนิกบอกพ่อเจ้านิกว่า ถ้าเห็นพี่ชายแล้ว... สภาพพอดูได้ และจิตใจปกติ ก็ให้พามานอนที่บ้านได้ แต่ถ้าดูแล้วแย่ แถมจิตใจไม่ปกติ ก็ขอเชิญพาไปพักโมเต็ลเถอะ.. แม่น้องนิกคำนึงถึงความปลอดภัย ของลูกเป็นหลักเอาไว้ก่อน.. ทั้งนี้ก็อยู่ที่การตัดสินใจ ของพ่อเจ้านิกเขา
พูดมาถึงตรงนี้แล้ว.. ทำให้คิดค่ะว่า คนเราเนี่ย.. ยามอยู่ดีมีสุข มักจะไม่ตระหนัก หรือระมัดระวังกับการใช้ชีวิต ต้องคอยให้เกิดเหตุการณ์ ที่จะทำให้ชีวิตถึงจุดต่ำสุด ถึงจะคิดได้
หรือบางเรื่อง ทั้งๆที่รู้ว่า มันไม่ดี คนก็เลือกที่จะทำ เมื่อเลือกทำ ผลดี ผลเสีย ก็ตกอยู่กับตัวเองทั้งนั้น ซึ่งเมื่อเกิดผลเสีย บางคนก็ไม่สามารถยอมรับ ผลที่เกิดขึ้น แต่ก็เลือกที่จะทำ
คนเรา..ถ้ารู้จักตระหนักคิดซักนิด ปัญหาคงไม่เกิดขึ้น รู้จักรักตัวเอง... ไม่ทำร้ายใจตัวเอง ให้เกิดผลเสียกับกาย รู้จักรักษาใจ... โดยไม่คิดถึงเรื่อง ที่มันต้องทำร้ายใจ เจ้าความรู้สึก..นี่มันสำคัญจริงๆ ควบคุมมันไม่เป็น มันก็ฆ่าเราได้ ทั้งๆที่มันไร้ตัวตน
แม่น้องนิกไม่ได้เข้าถึง คุณพระคุณเจ้าอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่มีความคิดอย่างนี้ และเมื่อใดที่เกิดความรู้สึก ที่ยากแก่การกำจัด ก็จะทำสมาธิ... กำหนดลมหายใจเข้าออก เพื่อให้ลืมมัน เป็นหลักง่ายๆ ที่ไม่ต้องซื้อหา แล้วก็ช่วยได้ อย่างไม่น่าเชื่อ
Create Date : 09 ตุลาคม 2549 |
|
26 comments |
Last Update : 9 ตุลาคม 2549 2:01:57 น. |
Counter : 755 Pageviews. |
|
|
|