หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2) เป็นปกติที่ ทุกเช้าฉันต้องเดินไปส่งลูกที่โรงเรียน ระหว่างทางเราจะเดินคุยกันไป และเพราะต้องคุย ทำให้เราต้องออกจากบ้านโดยกะระยะเวลาให้พอดี ที่จะไปถึงโรงเรียนให้ทันเวลาออดเข้าเรียน วันนี้เป็นวันที่ไม่ปกติ..เพราะนิกต้องสอบ State test ทั้งอาทิตย์ และข้ามไปถึงอาทิตย์หน้า แต่ละวันจึงเป็น วันที่แม่พูดและพูด เน้นย้ำให้ลูกอ่านข้อสอบให้ดี อย่าเดา และหากจะเดาก็ขอให้เดาอย่างมีหลักเกณฑ์ มั่นใจได้เลยว่า ฉันพูดคำเหล่านี้ทุกวันจนกว่าจะสอบเสร็จ ขณะที่ฉันกับลูกเดินผ่านทางด้านหน้าโรงเรียน เพื่อที่จะผ่านไปเข้าประตูทางด้านข้าง เราสองคน ได้ยินเสียงแม่คนหนึ่ง ด่าลูกด้วยถ้อยคำหยาบคาย นิกนั้นได้ยินเต็มสองหู แต่ก็เงียบ เราหันไปมอง ที่มาของเสียง ก็ได้เห็นภาพที่แม่ของเด็กคนหนึ่ง นั่งอยู่ในรถที่เปิดประตูค้างไว้ ในมือของเธอ ถือการบ้านเป็นแผ่นๆที่ลูกไม่ได้ทำ ฟาดลงไปบนแฟ้ม พร้อมกับด่าไปทุกครั้งที่เธอฟาดมัน ลูกของเธอเท่าที่ฉัน เห็นคงอยู่เกรดหนึ่ง นิ่งเงียบฟังแม่โมโหด่าเอาอย่างไร้ เสียงตอบโต้ เราสองคนเดินผ่านมาด้วยใจระทึก ที่ระทึกเป็นเพราะว่า ฉันไม่เคยด่าลูกอย่างที่แม่คนนั้นทำ ส่วนนิกก็ไม่เคยโดน แม่ด่าอย่างหยาบคายในที่สาธารณะ ในตอนนั้น ฉันนึกในใจว่า..ฉันควรจะสอนลูกอย่างไรเกี่ยวกับ ตัวอย่างที่เห็น เพราะถ้าจะให้โทษคนเป็นลูก เด็กคนนั้นก็ยังเด็กเกินไป ที่จะรับผิดชอบได้ทุกเรื่อง ส่วนแม่เขาฉันก็เข้าใจว่าเธออาจจะทำงานหนัก เพื่อหาเลี้ยงลูก จึงเหนื่อยเกินกว่าที่จะมีเวลาเอาใจใส่ กับลูกได้ทุกเรื่อง เมื่อพบว่าลูกไม่ได้ทำการบ้าน แม้แต่แผ่นเดียว ก็คงอดที่จะโมโหไม่ได้อย่างแน่นอน ฉันกอดลูกเดินไปด้วยกัน และพูดว่า..นิกว่า..นิกโชคดีมั๊ย ที่อย่างน้อยๆ แม่ก็ไม่เคยด่า และมีเวลาเอาใจใส่กับนิก อย่างเต็มที่ ลูกชายฉันพยักหน้าอย่างคล้อยตาม.. ฉันคงไม่ต้องสอนอะไรลูกมากมายนักหรอก เพียงตัวอย่างที่ลูกได้เห็นก็คงสะเทือนใจนิกได้ เป็นอย่างดี ฉันนึกขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้ฉัน ไม่ต้องพร่ำสอนลูกมากมาย เหมือนเป็นคำบ่น ของแม่ทั่วๆไปที่เด็กไม่เห็นคุณค่า แม้แต่เพื่อนบ้านของฉันที่ปรับทุกข์ให้ฉันฟังเรื่องลูก ด้วยคำพูดที่ว่า..ฉันอยากให้ลูกได้ดีแต่ทำไมเด็กมัน ไม่เข้าใจว่าแม่รัก ทำไมมันดื้อ บอกไม่รู้จักฟัง ทำไมมันไม่รู้ว่าเราเป็นห่วงอนาคต..และคำต่อท้าย ที่ทำให้ฉันต้องร้องอ๋ออยู่ในใจ คือคำพูดที่เธอพูดว่า มีอะไรบ้างที่มันน้อยหน้าคนอื่นเขา เกมส์ทุกอย่างก็มี ของเล่นทุกอย่างที่อยากได้ก็ซื้อให้ อยากได้อะไรก็ให้ทุกอย่าง แล้วทำไม มันไม่เอาใจใส่กับการเรียน ฉันได้แต่ตอบเธออยู่ในใจว่า..เวลาและความรักที่จะให้ ลูกไง ที่เด็กมันน้อยหน้าและต้องการมี ซึ่งถ้าเธอมีให้ลูก เธอก็คงไม่พูดคำๆนี้กับฉันหรอก ..ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่า คำตอบในใจของฉันนั้นถูก หรือผิด เพราะสังคมในยุคปัจจุบันทำให้พ่อแม่ ต้องทำงานนอกบ้าน แต่หากมีเวลา ก็ขอให้บอก รักลูกออกมาเป็นคำพูดและการกระทำ มากกว่าที่จะ ให้สิ่งของทุกอย่าง เพื่อทดแทนคำว่ารักที่ไม่ได้ เอ่ยออกมาเป็นคำพูด ให้ลูกได้รู้ว่า พ่อแม่นั้นรักเจ้า เด็กคงไม่เก่งที่จะอ่านใจพ่อแม่หรอก ฉันคิดอย่างนั้น   Create Date : 23 พฤษภาคม 2550 28 comments Last Update : 23 พฤษภาคม 2550 3:54:00 น. Counter : 971 Pageviews. Share Tweet

เด็กจะดีไม่ดีอยู่ที่การสอนและการเอาใจใส่ของพ่อแม่จริงๆ ครับ ผมไปสอนเด็ก 3 บ้าน เจอทั้งแบบที่ไม่มีเวลาให้จนไม่รู้ว่าลูกตัวเองพูดจาแย่ยังไง แล้วก็แบบที่ตามใจมากจนเริ่มจะเสียคน (อยากได้อะไรก็ได้จนเริ่มติดนิสัยนี้แล้วเอามาใช้กับคนอื่นๆ น่ากลัวนะ) กับแบบที่ดูแล้วเป็นผู้ใหญ่เกินตัว (บ้านนี้แม่เค้าจะสอนดีมากๆ เลย ลูกชายเค้าดูแล้วเป็นคนดีทุกคน) ผมเลยเชื่อเลยว่า เด็กจะมีพฤติกรรมยังไง ขึ้นกับพ่อแม่จริงๆ ว่ามีเวลาใส่ใจลูกแค่ไหน   โดย: DarthTrowa 23 พฤษภาคม 2550 4:13:42 น.

บางทีพ่อแม่อาจจะได้เงินดีหรือเปล่าคะ เลยต้องเลือกงานก่อน เพื่อนบ้านของแพทลุกเล้กสองคนไปเดแคร์ตั้งแต่ 3 เดือนตลอดเลย แต่ลุกแพท แพทเลือกที่จะดูแลเค้าค่ะ เพราะคิดว่าดีกว่าแน่นอน บางคนอยากจะเลี้ยงลูกเองนะคะ แต่เงินก็สำคัญ take care ka   โดย: Baby I love you 23 พฤษภาคม 2550 5:02:22 น.

คุณ DarthTrowa ขอบคุณนะที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ฟังคุณเล่ามา ก็นึกสงสารเด็กจัง แต่เวลาที่เราเห็นเด็กดีเราก็ชื่นชม พ่อแม่เขาด้วยเหมือนกันแหละ +++++++++++ คุณแพท แม่น้องนิกเข้าใจค่ะที่คุณแพทพูด ในสังคมอเมริกัน เงินนั้นสำคัญจริงๆ มันก็แล้วแต่ครอบครัวด้วยนะคะว่า มีเงินเดือนซัพพอร์ทแค่ไหน สำหรับแม่น้องนิก เลือกอย่างคุณแพท ให้เวลาลูกเต็มที่ ไม่ต้องรวย ไม่ต้องมีอะไรมากมายก็ได้ แต่ให้ลูกได้ ความรักเต็มที่ก็พอ เพื่อนบ้านแม่น้องนิก บ้านมีรถหลายคัน พ่อแม่ทำงานเลิกดึก ลูกเรียนไม่จบมัธยมซักคน..เลยไปไหนไม่รอด อย่างนี้ก็ไม่เอาค่ะ   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 23 พฤษภาคม 2550 6:39:13 น.

แม่ปุ๊ก็ขอเลือกแบบเดียวกับพี่แมวค่ะ   โดย: Lauderdale By The Sea 23 พฤษภาคม 2550 8:27:51 น.

แม่ปุ๊..เราตั้งแก๊งซะดีแมะ แก๊งแม่หวงลูกอ่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.206 23 พฤษภาคม 2550 9:23:22 น.

อืม สงสารเด็กคนนั้นจัง   โดย: เอ๊กกี่ 23 พฤษภาคม 2550 10:35:37 น.

แม่น้องนิกเขียนทำให้ดิฉันซึมๆ อีกแระ (ไม่ใช่เพราะพิษไข้ที่เป็นอยู่นะคะ)... คราวหน้าขอสลับเรื่องฮาๆม่างนะค๊ะ ที่ซึมๆ คือ แม่น้องนิกบอกน้องนิก เตือนน้องนิกเรื่อง อย่าเดาข้อสอบ...คือ เหมือนคุณแม่ดิฉันเปี๊ยบเลย ช่วงสอบ แม่จะคอยเตือนอะไรแบบนี้ที่แม่พอรู้มา แม่เรียนมาน้อยคะ แต่หูตาไว เพราะกัวลูกไม่เท่าทันคนอื่น อย่างสอบคัดไทย แม่ชอบพูดว่า อย่าลบนะลูก ลบแล้วครูเห็นแน่ๆ ช่างมัน คัดต่อไป เอาให้ทันเวลาดีกว่า ... เนียะ แม่ดิฉันเจ๋งไหมละ ช่วยลูกคิดจริงๆ แง๊ว คิดถึงจัง... ไม่น่ากินไช้เท้าทอด กะปลาฉิ๊งฉ๊างเข้าไปเยอะๆ เลย นี่ถ้าแม่ดิฉันรู้ คงสมน้ำหน้า ยัยนี่ เตือนหลายหนแล้วไม่เชื่อ   โดย: มรรคณิชา 23 พฤษภาคม 2550 13:34:42 น.

ผมเห็นด้วยกับแม่น้องนิก ในเรื่องความรักและความอบอุ่นนั้นสำคัญอย่างยิ่งสำหรับวัยเด็ก เมื่อได้รับแล้ว เมื่อโตขึ้นก็จะรู้สึกอบอุ่นตลอดไป ลูกจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นเด็กดีหรือเกเร พ่อแม่ย่อมมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างแน่นอน ผมเชื่ออย่างนี้ครับ...   โดย: พ่อพเยีย 23 พฤษภาคม 2550 19:54:49 น.

วันนี้อัพเรื่องของเด็กที่ไปสอนแบบเต็ม ๆ ครับ แวะไปแชร์ความคิดกันมั่งนะครับ   โดย: DarthTrowa 24 พฤษภาคม 2550 0:02:25 น.

แม่หนูมรรคขา แนวสนุกเขียนไม่ค่อยออกอ่ะ เขียนแนวโดนใจ มันไหลลื่นเขียนทีเดียวจบ แล้วแต่ความรู้สึกว่าแต่ละวันมันจะโดน อะไรมากระทบใจ สมน้ำหน้าดีมั๊ย ของอร่อยก็กินจัง ลูกก็มีแล้วนะจ๊ะ แล้วจะสอนลูกยังไงล่ะน่ะ ขนาดแม่สอนตัวเองแล้วมิจำ วันนึงมรรคฯ ต้องย้อนว่า คุณแม่ยังทำได้เลย +++++++++ สวัสดีค่ะพ่อพเยีย ก็ตามๆพ่อพเยียไปแหละค่ะ อันไหนดีก็นำมาปรับใช้ อันไหนไม่ดีก็วางไปก่อน อยากมีความสุขอย่างพ่อพเยียบ้าง ก็เท่านั้นเอง แต่คงต้องใช้เวลาอีกหลายปี กว่าจะตามทันค่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.127 24 พฤษภาคม 2550 0:40:36 น.

เพื่อนๆจ๊ะ ใครแวะมาบล๊อกนี้ ช่วยกรุณาไปอ่านบล๊อก คุณ DarthTrowa ที่เล่าเรื่องที่ตัวเองได้ไปสอนเด็กตามบ้าน ว่ามีพฤติกรรมที่แตกต่างกันไปอย่างไร ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคนที่เป็นพ่อแม่ว่า เอาใจใส่ลูกได้ดีแค่ไหนอย่างไร ผลพวงที่ได้ ก็จะเป็นอย่างที่คุณ Darth เล่า น่าสนใจทีเดียวล่ะค่ะ แม่น้องนิกไปอ่านมาแล้ว ยาวไปนิดแต่อ่านจบก็ได้อะไรดีๆเยอะ คลิกตามลิ๊งค์ข้างๆได้เลยค่ะ   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 24 พฤษภาคม 2550 10:18:49 น.

ขอบคุณคุณแม่น้องนิกมากครับที่แนะนำบล๊อกผม...บล๊อกผมเพิ่งทำครับไม่มีคนดูเลย แล้วผมตอบคอมเมนท์ของคุณแม่น้องนิกที่บล๊อกผมแล้วนะครับยาวอีกแล้วครับ (ผมจับประเด็นที่คุณแม่น้องนิกพูดถึงน้องนิกแล้วก็เล่าถึงเรื่องของผมสมัยเด็กด้วยครับว่าผมเจออะไรมาบ้างมันเลยยาวอ่ะ) ยังไงก็แชร์ความคิดกันอีกนะครับ (ช่วงนี้สนใจเรื่องจิตวิทยาการเลี้ยงเด็กเป็นพิเศษครับคืออยากหาวิธีปราบเด็กแสบให้ราบคาบเสียทึ)   โดย: DarthTrowa 25 พฤษภาคม 2550 0:05:43 น.

เมื่อวานไปอ่านมาแล้วค่ะพี่แมว แต่ยังไม่ได้เมนท์เพราะเคนเนธไปทำอะไรกับเครื่องไม่รู้พิมพ์ภาษาไทยไม่ได้เลย เดี๋ยวจะเข้าไปเมนท์ค่ะ แวะมาสวัสดีพี่แมวก่อน   โดย: Lauderdale By The Sea 25 พฤษภาคม 2550 6:08:49 น.

เราเข้าไปอ่านแล้วนะ น่าสนใจดี .... เข้าไปบล๊อคหรือยัง เราตอบแกแล้วนะ...   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 25 พฤษภาคม 2550 11:23:46 น.

ลำบากใจจังเลยเนาะ การเป็นแม่คนนี่มันยากซะจริง ๆ สบายดีนะค่ะ   โดย: Aiko (Yushi ) 25 พฤษภาคม 2550 15:22:57 น.

พรุ่งนี้เป็นวันหยุดแล้ว พี่ไก่ไม่อยู่ จะกลับมาวันจันทร์ เหงาอีกแล้ว เราอัพใหม่แล้ว เข้าไปดูซิ่   โดย: แม่น้องกุ๊ก (แม่น้องกุ๊ก ) 25 พฤษภาคม 2550 15:47:24 น.

พี่แมว ขวัญแวะมาเยี่ยมคะ เดี๋ยวนี้หาเวลาจับคอมยากนิดหน่อย ขวัญเองก็ขอเลือกเลี้ยงลูกเองคะ ถึงแม้ว่าจะไม่มีรายได้ แต่ได้ความรักความอบอุ่นในครอบครัวจ๊ะ ก็มีหารายได้เป็นจ็อบๆไปเล็กๆน้อยบ้าง สงสารสามีคะหาอยู่คนเดียว ช่วงนี้ไปรับ+ส่งน้องอิน นน.ลด+ตัวดำเป็นตับเป็ดแต่ก็มีความสุขคะที่ได้เห็นหน้าลูกเวลาไปรับเค้า เค้ายิ้มสดใสมากๆจ๊ะ   โดย: miz u so much 25 พฤษภาคม 2550 19:10:57 น.

เราแวะไปแล้วนะแม่น้องกุ๊ก แม่ขวัญ ดำเป็นตับเป็ดเลยกระนั้นหรือ แหม..พี่ก็ยังเห็นว่าขาวสวยหมวยอึ๋มอยู่เลย มีความสุขแน่นอนจ่ะที่เราได้ดูแลลูก อย่างเต็มที่   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.89 26 พฤษภาคม 2550 9:32:38 น.

พี่แมว เดี๋ยวนี้ไม่ขาว ไม่อึ๋มแล้วคะ ที่เห็นน่ะแสงมันหลอกตาจ๊ะ เดี๋ยวจะแวะไปอ่านบล็อกที่พี่แมวแนะนำคะ วันนี้มีเวลาเพราะสามีอยู่บ้าน เลยช่วยดูน้องอินให้คะ บล็อกพ่อพเยียก็กำลังทยอยอ่านคะ   โดย: miz u so much 26 พฤษภาคม 2550 10:07:33 น.

แอบมาฟังคนเป็นแม่เขาคุยกัน มีปรนะโยคหนึ่งไม่รู้ใครพูดว่า "มีลูกน่ะไม่ยากหรอก แต่เป็นแม่สิยาก" ขอให้คุณแม่ทั้งหลายมีความสุขกับการเลี้ยงลูกนะครับ   โดย: พ่อพเยีย 26 พฤษภาคม 2550 10:20:25 น.

สอนหนังสือเด็กน้อยนี่ยากที่สุดแล้วค่ะ   โดย: นางสาวอาร์ต 26 พฤษภาคม 2550 10:34:23 น.

ปล. กำลังดีขึ้นแบบดีวันดีคืนค่ะ ขอบคุณในน้ำใจไมตรี   โดย: นางสาวอาร์ต 26 พฤษภาคม 2550 10:35:29 น.

พี่แมว ขวัญเห็นที่พี่แมวไปเม้นท์ไว้ที่บล็อกบ่นๆแล้วคะ ถูกใจมากๆเลยคะ 555 ขวัญก็คิดแบบนั้นแหละแบบที่พี่แมวเม้นท์เลยล่ะ เพียงแต่อดบ่นไม่ได้ แบบว่าน่ารังเกียจเหมือนแมลงสาบเลยคะ ไม่อยากให้เข้าบ้านทำทุกอย่างแต่มันก็ยังวิ่งเข้าบ้านเราจนได้ ตายก็ยากอีกต้องทำใจ นี่ขนาดไม่ได้ไปทำงานจริงๆแบบประจำนะคะ แค่ไปพรีเซนงานบ้างเท่านั้นเอง เจอแล้วมึนๆเพราะไม่เจอนานแล้วคะ เจอแต่ลูกชายใสๆคิดอะไรก็บอก เจอแบบแมลงสาบลำบากใจจ๊ะ มาบ่นอีกแล้ว ไปก่อนนะคะ   โดย: ขวัญเองคะ IP: 124.120.165.60 27 พฤษภาคม 2550 12:48:45 น.

คุณแม่น้องนิกสวัสดีค่ะ วันนี้อ่านไปก็ได้คิด ถ้าเป็นเจี๊ยบเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสอนลูกอย่างไร จะบอกเขาไร นี้ไม่ได้แวะเข้ามาซะตั้งนานพอเข้ามาก็ได้ข้อคิดดีๆอีกแล้ว ขอบคุณค่ะ   โดย: นางฟ้า ตาโต 27 พฤษภาคม 2550 19:03:58 น.

สวัสดีครับคุณแม่น้องนิก ผมอัพบล๊อกอีกอันแล้วนะครับ คราวนี้เล่าเรื่องพ่อผมครับ ลองอ่านดูนะครับ   โดย: Darth Trowa IP: 58.9.158.123 27 พฤษภาคม 2550 22:12:35 น.

พี่แมว คุยๆ กันอยู่ไฟดับไปซะงั้น แต่พอไฟมาก็รีบออน ปรากฎว่าพี่แมวออฟไลน์ไปซะแล้ว ขอบคุณนะคะพี่สำหรับคำสอนคำเตือน ไม่เคยเคืองเลยที่โดนดุ การดุกันตรงๆ นั้นดีกว่าเอาไปพูดลับหลังมากมายนัก   โดย: อาร์ตค่ะ IP: 124.120.5.31 28 พฤษภาคม 2550 2:00:34 น.

ขอบคุณนะที่มาเล่าประสบการณ์ให้ฟังสงสารเด็กจังคะอ่านจบก็ได้อะไรดีๆเยอะทีเดียวล่ะค่ะ   โดย: gemcad 28 พฤษภาคม 2550 5:40:36 น.

เจียงใหม่ฮ้อนอ้าวขนาด อากาศตี้ปู้นเป๋นไดพ่องครับเจ๊...   โดย: pu_chiangdao 28 พฤษภาคม 2550 23:04:42 น.